Background: Prostate cancer is a disease with a significant impact on quality of life (QoL) both during and after cancer treatment. The aim of study: The aim of this study was assessment of QoL and sexual activity of prostate cancer survivors after radiotherapy in comparison with the healthy men. Material and methods: 100 men were included to the study: 50 non-metastatic prostate cancer patients (54–83 years, median 69 years) after radical radiotherapy treatment (8–71 months; mean 27.5 months) and 50 healthy men (55–84 years, median 69 years). Subjects filled out a questionnaires that included EORTC QLQ.C-30 (version 3.0.), EORTC PR-25 and additional demographic and medical questionnaires. Results: Three and more months after prostate cancer treatment patients estimated their QoL on the same level as healthy subjects. The symptoms from genitourinary and gastrointestinal tracts did not impact on QoL. There were no significant differences in physical functioning, role functioning, emotional functioning, as well as in cognitive and social functioning. There were differences between too groups in sexual activity, erection and sexual satisfaction. Conclusions: Radical radiotherapy of prostate cancer patients does not impact on QoL and general health status. Some differences were observed in sexual activity, but it could also depend on additional hormonal treatment.
PL
Wstęp: Radykalna radioterapia raka gruczołu krokowego może mieć wpływ na jakość życia pacjentów zarówno w trakcie leczenia, jak i po jego zakończeniu. Cel pracy: Celem pracy było porównanie pod względem oceny jakości życia i satysfakcji seksualnej grupy mężczyzn po radykalnej radioterapii z powodu raka gruczołu krokowego z grupą mężczyzn niechorujących na raka. Materiał i metody: Badaniem objęto 100 losowo wybranych mężczyzn mieszkających w województwie warmińsko-mazurskim: 50 mężczyzn (54–83 lata; mediana 69 lat) z potwierdzonym histopatologicznie rozpoznaniem raka gruczołu krokowego, bez przerzutów odległych, po radykalnej radioterapii (8–71 miesięcy, średnio 27,5 miesiąca) i 50 mężczyzn (55–84 lata; mediana 69 lat), którzy nie mieli rozpoznanego raka gruczołu krokowego. Wykorzystano standaryzowane kwestionariusze EORTC QLQ.C-30 (wersja 3.0.), EORTC PR-25 oraz samodzielnie opracowaną ankietę. Wyniki: Nie wykazano statystycznie istotnej różnicy subiektywnej oceny ogólnej jakości życia między pacjentami po radykalnej radioterapii z powodu raka gruczołu krokowego a mężczyznami niechorującymi na raka. Nie stwierdzono obniżenia jakości życia spowodowanego zaburzeniami ze strony układów pokarmowego i moczowego. Nie wykazano istotnych różnic w funkcjonowaniu fizycznym, funkcjonowaniu w roli, funkcjonowaniu emocjonalnym, poznawczym i społecznym. Zaobserwowano zaś istotną różnicę między grupą badaną a kontrolną w aktywności seksualnej, uzyskaniu i utrzymaniu erekcji oraz zadowoleniu z seksu. Wnioski: Radykalna radioterapia z powodu raka gruczołu krokowego nie wpływa na ogólną jakość życia i generalne poczucie zdrowia w porównaniu z grupą kontrolną. Istotne różnice występują w sferze seksualnej, co może być związane również ze stosowaną u większości pacjentów hormonoterapią.
The prostate cancer is the most common among recently diagnosed malignant neoplasm in men. This disease concerns mainly the ageing male population. The prostate cancer is the third – following lung and stomach cancer – among mortal malignant diseases in Poland. Early and fast diagnostic of this disease is a condition of efficient and radical treatment. The ADT is a recognized therapeutic method, but this pharmacological treatment can cause bone mass loss, which may result in increasing of risk of skeletal fractures and dangerous skeletal events. The androgen deprivation therapy causes an increase of bone resorption, the reduction of bone mineral density (BMD) and the increase of risk of skeletal fractures in patients with prostate cancer. It is associated with exacerbation of life. The longer the treatment is, the bigger the danger of skeletal fractures is which have got a relative influence on deterioration of quality of life. In this paper the possible prophylaxis of skeletal fractures in patients with prostate cancer is presented. The authors pay special attention to the denosumab (human monoclonal antibody) therapy. It was proved that after two years of denosumab therapy BMD (bone mineral density) of key skeletal elements was considerably increased. This denosumab pharmacological treatment considerably influences the increase of bone mineral density in all part of the femur, in the neck of the femur and in 1/3 length of the radial bone. This medicine is recommended for patients undergoing the androgen deprivation therapy
PL
W badaniach nad nowo rozpoznawanymi nowotworami złośliwymi u mężczyzn najczęściej opisywany jest rak gruczołu krokowego. Choroba ta dotyczy głównie starzejącej się populacji męskiej. W Polsce wśród nowotworowych przyczyn zgonów rak stercza zajmuje trzecie miejsce, po raku płuc i żołądka. Wczesna i szybka diagnostyka tej choroby warunkuje skuteczne leczenie radykalne. Uznaną metodą leczenia raka prostaty jest terapia antyandrogenowa, jednak temu rodzajowi leczenia farmakologicznego towarzyszy utrata masy kostnej, która może skutkować złamaniami kości i niebezpiecznymi zdarzeniami kostnymi. Leczenie przeciwandrogenowe powoduje zwiększenie resorpcji kości, zmniejszenie gęstości mineralnej kości (bone mineral density, BMD), jak również zwiększenie ryzyka złamań u chorych na raka gruczołu krokowego i związane z nimi pogorszenie przeżycia całkowitego. Im dłuższy jest czas leczenia, tym większe staje się zagrożenie złamaniami kości, które mają istotny wpływ na pogorszenie jakości życia. W artykule przedstawiono możliwą farmakoterapię złamań kości u pacjentów z rakiem gruczołu krokowego. Autorzy zwracają szczególną uwagę na zastosowanie terapii denosumabem – ludzkim przeciwciałem monoklonalnym. Udowodniono, że denosumab w porównaniu z placebo po dwóch latach w znacznym stopniu wpływa na zwiększenie BMD w kluczowych miejscach kośćca. Farmakoterapia denosumabem korzystnie wpływa na zwiększenie gęstości mineralnej kości w całym odcinku bliższym kości udowej, szyjce kości udowej i dalszej jednej trzeciej kości promieniowej. Przyjmowanie tego leku zaleca się pacjentom, u których prowadzona jest terapia antyandrogenowa.
Prostate cancer is a malicious tumor. Its development is determined by the lack of androgen equilibrium by the prostate. In pathogenesis of this disease, the androgen receptors also play an essential role. Androgen receptors activation in neoplastic cells leads to their diff erentiation and tumorous progression. Hormonal antiandrogenic therapy is the basic method of prostate cancer treatment, which induces decreased testosterone levels and/or inhibits the eff ect of androgen on androgen receptors. Orchidectomy or the administration of analogs or antagonists of gonadotropin- releasing hormone are used in order to decrease testosterone levels, whereas antiandrogens are administered in order to block androgen receptors. The decreased level of testosterone and the disorder in the function of androgen receptors lead to the impairment of bone cell function i.e. (osteoclasts, osteoblasts, osteocytes) and the development of osteoporosis in men. Androgens stimulate the proliferation, diff erentiation and activity of osteoblast. They stimulate the synthesis of bone matrix proteins and bone mineralization. They have proapoptotic eff ect on osteoclasts and antiapoptopic eff ect on osteoblasts and osteocytes. Androgens inhibit recruitment of osteoclasts and reduce bone resorption.
PL
Rak gruczołu krokowego jest nowotworem złośliwym. Jego rozwój jest determinowany brakiem równowagi androgenowej prostaty. W patogenezie choroby istotną rolę odgrywają także receptory androgenowe, których aktywacja w komórkach nowotworowych prowadzi do wzrostu ich różnicowania i progresji nowotworu. Podstawową metodą jego leczenia jest hormonalna terapia antyandrogenowa, polegająca na obniżeniu poziomu testosteronu lub zahamowaniu oddziaływania androgenów na receptory androgenowe. W celu obniżenia poziomu testosteronu stosuje się orchidektomię oraz terapię analogami lub antagonistami gonadoliberyny, natomiast w celu hamowania oddziaływania androgenów na receptory androgenowe stosuje się antyandrogeny. Zmniejszenie poziomu testosteronu i zaburzenia w funkcjonowaniu receptorów androgenowych prowadzą do upośledzenia funkcji komórek kostnych (osteoklastów, osteoblastów, osteocytów) i rozwoju osteoporozy u mężczyzn. Androgeny stymulują proliferację, różnicowanie i funkcje osteoblastów. Pobudzają syntezę białek macierzy kostnej i stymulują mineralizację. Wykazują efekt proapoptyczny na osteoklasty i antyapoptyczny na osteoblasty i osteocyty. Hamują rekrutację osteoklastów i zmniejszają resorpcję kości.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.