Search results

1

Analiza zmian w zakresie zaspokojenia i frustracji podstawowych potrzeb psychologicznych oraz stresu i radzenia sobie z nim w pierwszych miesiącach pandemii COVID-19 w 2020 roku wśród kobiet

100%

Rokosz M., Poprawa R., Tabiś K., Barański M., Lewandowska B.

|

EN

Globalna pandemia COVID-19 była wydarzeniem powodującym liczne deprywacje, zagrożenia oraz konieczność wprowadzenia drastycznych restrykcji. Celem badania było sprawdzenie, czy zmieniało się zaspokojenie i frustracja podstawowych potrzeb psychologicznych, odczuwanie stresu i radzenie sobie z nim wraz z przebiegiem pandemii i zmianami sytuacji społeczno-ekonomicznej. Badanie przeprowadzono na kobietach, które – według dostępnych danych – doświadczały większego stresu i frustracji związanej z sytuacją pandemii. W okresie od marca do maja 2020 roku dwukrotnie w odstępie dwóch miesięcy zbadano on-line 298 ochotniczek (wiek 16–73) za pomocą BPNS&FS Chen i in. (2015), PSS Cohena i in. (1983), COPE Carvera i in. (1989) oraz zestawem pytań związanych specyficznie z pandemią. Stwierdzono wzrost frustracji potrzeb kompetencji i więzi. Obniżył się poziom odczuwanego stresu i wzrosło poczucie bezpieczeństwa. Nasiliły się strategie tłumienia konkurencyjnych działań, pozytywnej reinterpretacji i rozwoju oraz zaprzeczania, natomiast osłabiła się strategia psychicznego uwalnianie się. Zmianom uległo także wiele specyficznych dla sytuacji pandemii strategii radzenia sobie. Pomimo utrzymywania się wysokiego stresu specyficznego, generalnie nastąpił spadek działań prewencyjnych i przestrzegania zasad ochrony przed zakażeniem. Wyniki wskazują na deprymujący i stresujący wpływ sytuacji pandemii na kobiety oraz na dynamiczne zmiany adaptacyjne i radzenia sobie z tą sytuacją.

2

Radzenie sobie przez dzieci i młodzież z doświadczeniem choroby nowotworowej oraz skutkami jej leczenia

100%

Stenka K. E., Izdebski P. K.

|

vol. 17

|

issue 4

334-341

EN

Introduction: Increasing attention has been recently awarded to the process of coping with cancer among children. Cancer is the second cause of deaths among children aged 1 to 19. Still, publications concerning this issue among teenagers and children in Poland are relatively scarce. However, the enormous difficulties that young patients are faced with have led to an increased interest in the mechanisms of coping with the disease. Material and method: This article is a review of the body of research concerned with coping with cancer. The literature reviewed was accessed through Medline and PsycARTICLES databases. Additionally, some available Polish sources were used. Discussion: Paediatric psycho-oncology has no effective methods of the assessment of coping, with the diversity of the applied research methods rendering the comparison of their results difficult. Additional problems result from the huge discrepancy in patients’ age presented in different studies. Children and teenagers usually show a good level of adaptation to the situation. As a result of developmental changes, the efficacy of coping methods improves. The application of active strategies is a prerequisite for good adaptation to illness. Conclusion: Children who deal with cancer show surprisingly good adaptation. Their situation considered, a worse level of adaptation, with a higher level of anxiety and depression were originally expected, yet the hypothesis has been proved to be false.

PL

Wstęp: Badacze coraz częściej skupiają się na analizie procesu radzenia sobie z chorobą nowotworową u dzieci. Nowotwory złośliwe stanowią drugą przyczynę śmierci osób w wieku 1–19 lat. W Polsce publikacje dotyczące tej grupy wiekowej należą do rzadkości. Ogromne trudności, z jakimi muszą się zmagać młodzi pacjenci, powodują wzrost zainteresowania badaczy zagadnieniem radzenia sobie dzieci z chorobą. Materiał i metoda: Artykuł jest przeglądem badań nad radzeniem sobie z chorobą nowotworową. Literatura pochodzi z baz danych Medline oraz PsycARTICLES. Ponadto wykorzystano dostępne źródła polskie. Omówienie: W psychoonkologii dziecięcej można zauważyć brak skutecznych metod oceny procesu radzenia sobie z chorobą. Ze względu na stosowanie różnych metod badawczych trudniej jest porównywać wyniki. Dodatkowe problemy wynikają z dużych rozbieżności wiekowych wśród uczestników prezentowanych badań. Dzieci i młodzież zazwyczaj wykazują dobre przystosowanie do zaistniałej sytuacji. Na skutek zachodzących zmian rozwojowych zwiększa się efektywność wykorzystywanych metod radzenia sobie. Stosowanie strategii aktywnych warunkuje dobrą adaptację do choroby. Wnioski: Dzieci zmagające się z chorobą nowotworową konsekwentnie wykazują niezwykle dobre przystosowanie. Z uwagi na ich sytuację spodziewano się niższego poziomu adaptacji oraz wyższego poziomu niepokoju i depresji, jednak nie potwierdzono tych hipotez.

3

Analiza zmian w zakresie zaspokojenia i frustracji podstawowych potrzeb psychologicznych oraz stresu i radzenia sobie z nim w pierwszych miesiącach pandemii COVID-19 w 2020 roku wśród kobiet

100%

Rokosz M., Poprawa R., Tabiś K., Barański M., Lewandowska B.

Polskie Forum Psychologiczne

|

2021

|

vol. XXVI

|

issue 3

330-348

PL

Globalna pandemia COVID-19 była wydarzeniem powodującym liczne deprywacje, zagrożenia oraz konieczność wprowadzenia drastycznych restrykcji. Celem badania było sprawdzenie, czy zmieniało się zaspokojenie i frustracja podstawowych potrzeb psychologicznych, odczuwanie stresu i radzenie sobie z nim wraz z przebiegiem pandemii i zmianami sytuacji społeczno-ekonomicznej. Badanie przeprowadzono na kobietach, które – według dostępnych danych – doświadczały większego stresu i frustracji związanej z sytuacją pandemii. W okresie od marca do maja 2020 roku dwukrotnie w odstępie dwóch miesięcy zbadano on-line 298 ochotniczek (wiek 16–73) za pomocą BPNS&FS Chen i in. (2015), PSS Cohena i in. (1983), COPE Carvera i in. (1989) oraz zestawem pytań związanych specyficznie z pandemią. Stwierdzono wzrost frustracji potrzeb kompetencji i więzi. Obniżył się poziom odczuwanego stresu i wzrosło poczucie bezpieczeństwa. Nasiliły się strategie tłumienia konkurencyjnych działań, pozytywnej reinterpretacji i rozwoju oraz zaprzeczania, natomiast osłabiła się strategia psychicznego uwalnianie się. Zmianom uległo także wiele specyficznych dla sytuacji pandemii strategii radzenia sobie. Pomimo utrzymywania się wysokiego stresu specyficznego, generalnie nastąpił spadek działań prewencyjnych i przestrzegania zasad ochrony przed zakażeniem. Wyniki wskazują na deprymujący i stresujący wpływ sytuacji pandemii na kobiety oraz na dynamiczne zmiany adaptacyjne i radzenia sobie z tą sytuacją.

4

REPRINT OF POLISH TRANSLATION OF ARTICLE BY ACCORD INTERNATIONAL ASSOCIATION FOR THE STUDY OF PAIN (IASP) - PAIN 154 (2013) 2775-2781 Prognostic value of coping strategies in a communitybased sample of persons with chronic symptomatic knee osteoarthritis

72%

Alschuler K. N., Molton I. R., Jensen M. P., Riddle D. L.

Ból

|

2014

|

vol. 15

|

issue 4

16-26

EN

Radiographic knee osteoarthritis (OA) is a highly prevalent condition that has been the focus of a number of studies identifying factors that are prognostic of continued or worsening pain and function. Although prior prognostic studies have identified a number of demographic, physical, and psychological factors that are predictive of outcome, minimal focus has been placed on pain coping skills as prognostic factors, despite crosssectional evidence suggesting that pain coping skills are associated with pain and function in knee OA. The present study reports on the use of pain coping skills as prognostic factors for changes in pain and/or function over a 1-year period. Participants were drawn from the Osteoarthritis Initiative, a prospective longitudinal cohort study of persons recruited from the community who either had knee OA or were at high risk for developing knee OA. Data from the Coping Strategies Questionnaire were compared against 1-year change in pain, function, or both, using established criteria for defining whether the patient got better, worse, or stayed the same over the 1-year period. Results revealed a significant effect for praying/hoping, increased behavioral activities, and pain catastrophizing as prognostic of pain outcomes; ignoring pain and praying/hoping were prognostic of function outcomes; and increased behavioral activities and pain catastrophizing were prognostic of a combined pain and function outcome. The findings provide important new evidence regarding the potential clinical relevance of a number of pain coping responses hypothesized to influence future pain and function in persons with arthritis.

PL

Stwierdzane radiograficznie zmiany zwyrodnieniowe stawów kolanowych to schorzenie bardzo częste i będące przedmiotem licznych badań, w których identyfikowano czynniki rokownicze utrzymującego się lub narastającego bólu i zaburzeń czynności. We wcześniejszych badaniach dotyczących rokowania zidentyfikowano liczne czynniki demograficzne, fizyczne i psychologiczne, które są predyktorami wyniku leczenia, ale niewiele uwagi poświęcono umiejętnościom radzenia sobie z bólem jako czynnikowi rokowniczemu, pomimo danych pochodzących z badań przekrojowych, które wskazują, że umiejętności te wiążą się z bólem i z funkcjonowaniem w chorobie zwyrodnieniowej stawów kolanowych. W bieżącym badaniu opisujemy zastosowanie umiejętności radzenia sobie z bólem jako jednym z czynników rokowniczych zmian w zakresie bólu i/lub funkcjonowania w ciągu rocznej obserwacji. Uczestnicy badania pochodzili z Osteorthritis Initiative, prospektywnego podłużnego badania kohortowego osób rekrutowanych ze społeczności, które miały chorobę zwyrodnieniową stawów kolanowych lub były obciążone dużym ryzykiem rozwoju tego schorzenia. Dane z Coping Strategies Questionnaire porównano z rocznymi zmianami w zakresie bólu, czynności lub obu tych zmiennych, za pomocą określonych kryteriów definiujących zmianę stanu klinicznego pacjenta na lepszy, gorszy lub bez zmian w ciągu roku. Wyniki wskazały na istotne efekty modlitwy/nadziei, zwiększonej aktywności behawioralnej i myślenia katastroficznego na temat bólu, jako czynników rokowniczych wyniku leczenia; ignorowanie bólu oraz modlitwa/nadzieja były czynnikami prognostycznymi wyniku leczenia w zakresie funkcjonowania; zwiększona aktywność behawioralna i myślenie katastroficzne na temat bólu były czynnikami rokowniczymi odnoszącymi się łącznie do wyników leczenia bólu oraz funkcjonowania. Wyniki dostarczają istotnych nowych danych naukowych odnośnie do potencjalnego klinicznego znaczenia wielu reakcji radzenia sobie z bólem, które przypuszczalnie mogą wpływać na przyszły ból i funkcjonowanie osób z chorobą zwyrodnieniową stawów.

5

Udział stresu w etiopatogenezie i przebiegu schizofrenii

72%

Wysokiński A.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2016

|

vol. 16

|

issue 3

176-181

EN

Schizophrenia-like psychoses are one of the major problems in modern psychiatry. This is due not only to their high incidence in the general population, but it is also associated with the complexity of psychiatric and psychological problems, which make up the clinical picture of the diseases in this group. The mental state of people with schizophrenia results from the experienced hallucinations, delusions, negative symptoms, mood disorders, cognitive disorders and the impact of numerous stressors. These symptoms and disorders have a chronic adverse impact on the professional and family life of patients, which translates not only into significant deterioration in the patients’ quality of life, but also makes patients more susceptible to various psychosocial stressors. Chronic excessive stress is a phenomenon with a proven role in triggering the first episode of schizophrenia. In addition, stress has a negative impact on the course of the disease due to the increased risk of recurrence. An important task for psychiatrists and psychologists is to draw attention to the mechanisms of coping with stress available to the patient, because with them, patients will be able to deal more effectively with difficult situations.

PL

Psychozy typu schizofrenii stanowią jeden z głównych problemów współczesnej psychiatrii. Wynika to z ich znacznego rozpowszechnienia w populacji ogólnej, ale również ze złożoności problemów psychiatryczno-psychologicznych, które składają się na obraz kliniczny schorzeń z tej grupy. Stan psychiczny osób chorych na schizofrenię jest wypadkową doświadczanych omamów, urojeń, objawów negatywnych, zaburzeń nastroju i zaburzeń funkcji poznawczych oraz działania rozmaitych stresorów. Wymienione objawy i zaburzenia wywierają przewlekły niekorzystny wpływ na funkcjonowanie zawodowe i rodzinne pacjentów, co nie tylko przekłada się na istotne pogorszenie jakości ich życia, lecz także eksponuje ich na rozmaite stresory psychospołeczne. Przewlekły nadmierny stres to zjawisko o potwierdzonej roli w wyzwalaniu pierwszego epizodu schizofrenii. Ponadto stres rzutuje na przebieg choroby –zwiększa ryzyko jej nawrotowości. Istotnym zadaniem lekarza psychiatry i psychologa jest zwrócenie uwagi na mechanizmy radzenia sobie ze stresem, jakimi dysponuje pacjent, gdyż dzięki nim będzie on w stanie skuteczniej radzić sobie w sytuacjach trudnych.

6

Strategie regulacji złości a obraz siebie u osób starszych

72%

Bereza B., Fundowicz S.

|

EN

Aim: The picture of elderly people, narrowly understood, tends to be quite explicitly associated, namely as either embittered, grumpy, tyrannizing their family and friends, emotionally unstable or active, gentle and kind. Meanwhile, like in the case of people from younger age groups, the typology of elderly people is slightly more varied, including their way of regulating experienced emotions. The aim of the article was the search for the specificity of anger regulation and the connection between the techniques of anger regulation and self-image in elderly people. Based on Bentovim’s theory, emotion regulation was understood as modulating, modifying, focusing and controlling intense excitement and experienced tension. Material and methods: The sample group consisted of 31 men (study group) and 39 women (control group) above 64 years of age. The study procedure had a questionnaire form and involved completing psychological tests by subjects, including Self-Expression and Control Scale – SECS (T. van Elderen et al.) and the Adjective Check List – ACL (H.G. Gough, A.B. Heilbrun). Results: The groups differed significantly in terms of anger regulation and self-image. There are links between different ways of anger regulation and the real self-image. Conclusions: The way of anger regulation is significant for the self-image experienced by elderly people, while a constructive expression of anger and the effective control of this process give a chance for the optimization of the quality of life of elderly people.

PL

Cel pracy: Zawężony pojęciowo obraz ludzi starszych bywa kojarzony dość jednoznacznie, tzn. są oni określani bądź jako osoby zgorzkniałe, gderliwe, tyranizujące swoich bliskich, nieradzące sobie z emocjami, bądź też jako aktywne, łagodne i życzliwe. Tymczasem, podobnie jak u ludzi z młodszych grup wiekowych, typologia seniorów jest nieco bardziej zróżnicowana, w tym także sposób regulacji doświadczanych przez nich emocji. Celem badań zaprezentowanych w niniejszym artykule było określenie specyfiki zarządzania złością oraz związku pomiędzy różnymi strategiami regulacji tej emocji a obrazem siebie u osób starszych. Opierając się na teorii Bentovima, regulację emocji rozumiano jako modulowanie, modyfikowanie, ukierunkowanie oraz kontrolę intensywnego pobudzenia i doświadczanego napięcia. Materiał i metody: W skład badanej grupy weszło 31 mężczyzn (grupa badawcza) i 39 kobiet (grupa kontrolna) powyżej 64. roku życia. Procedura badania miała charakter kwestionariuszowy i obejmowała samodzielne wykonanie przez badanych testów psychologicznych, w tym: Self-Expression and Control Scale – SECS (T. van Elderen i wsp.) oraz Testu Przymiotnikowego ACL (H.G. Gough, A.B. Heilbrun). Wyniki: Badane grupy różniły się znacząco w zakresie regulacji złości oraz obrazu siebie. Istnieją związki pomiędzy sposobami regulacji złości a posiadanym realnym obrazem siebie. Wnioski: Sposób regulacji złości ma znaczenie dla obrazu siebie osób starszych, a konstruktywne wyrażanie złości oraz efektywna kontrola tego procesu dają szansę optymalizacji jakości życia seniorów.

Refine search results

3 Psychiatria i Psychologia Kliniczna

2 Polskie Forum Psychologiczne

1 Ból

2 2021

1 2017

1 2016

1 2014

1 2013

2 Barański M.

2 Lewandowska B.

2 Poprawa R.

2 Rokosz M.

2 Tabiś K.

1 Alschuler K. N.

1 Bereza B.

1 Fundowicz S.

1 Izdebski P. K.

1 Jensen M. P.

1 Molton I. R.

1 Riddle D. L.

1 Stenka K. E.

1 Wysokiński A.

Analiza zmian w zakresie zaspokojenia i frustracji podstawowych potrzeb psychologicznych oraz stresu i radzenia sobie z nim w pierwszych miesiącach pandemii COVID-19 w 2020 roku wśród kobiet

Radzenie sobie przez dzieci i młodzież z doświadczeniem choroby nowotworowej oraz skutkami jej leczenia

Analiza zmian w zakresie zaspokojenia i frustracji podstawowych potrzeb psychologicznych oraz stresu i radzenia sobie z nim w pierwszych miesiącach pandemii COVID-19 w 2020 roku wśród kobiet

REPRINT OF POLISH TRANSLATION OF ARTICLE BY ACCORD INTERNATIONAL ASSOCIATION FOR THE STUDY OF PAIN (IASP) - PAIN 154 (2013) 2775-2781 Prognostic value of coping strategies in a communitybased sample of persons with chronic symptomatic knee osteoarthritis

Udział stresu w etiopatogenezie i przebiegu schizofrenii

Strategie regulacji złości a obraz siebie u osób starszych