Search results

Search:
in the keywords: przewlekłe zapalenie migdałków podniebiennych

Sort By:

Limit search:

Usunięcie migdałków podniebiennych w materiale własnym

100%

Bant P., Szczygielski K., Cierniak S., Kosek J., Kania J., Sienicki R., Jurkiewicz D.

Otolaryngologia Polska

2020

vol. 74(6)

29-34

Wstęp: Tonsillektomia należy do najczęściej wykonywanych zabiegów chirurgicznych. Niekiedy jednak kwestionuje się konieczność jej przeprowadzania i jest to powód, dla którego podejmowane są liczne próby ujednolicenia i zdefiniowania wskazań do tej procedury. Cel: Głównym celem niniejszej pracy jest analiza objawów klinicznych występujących u chorych zakwalifikowanych do tonsillektomii oraz porównanie ich z obrazem histopatologicznym usuniętych migdałków w ponownie wykonanym, ujednoliconym badaniu patomorfologicznym. Cel drugorzędny stanowi określenie: profilu demograficznego, występowania chorób współistniejących oraz powikłania pod postacią krwawienia pooperacyjnego u chorych po tonsillektomii w materiale własnym. Materiał i Metody: Przeprowadzono retrospektywą analizę 301 wykonanych zabiegów usunięcia migdałków podniebiennych w latach 2017–2019 w Klinice Otorynolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej z Klinicznym Oddziałem Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej. Wskazania określono na podstawie danych z wywiadu. Na podstawie ujednoliconych kryteriów usunięty materiał podzielono na 2 grupy: (1) z cechami przewlekłego zapalenia migdałków podniebiennych (PZMP) oraz (2) z cechami przerostu migdałków podniebiennych (PMP). Wyniki: Średnia wielkość migdałków była największa w grupie pacjentów do 35. r.ż., natomiast w grupie chorych powyżej 51 lat była najmniejsza. Wraz z wiekiem pacjenta obserwowano zmniejszanie się wielkości migdałków podniebiennych. W badanej grupie rozpoznanie histopatologiczne pod postacią PMP stwierdzono u 165 osób (54,8%), natomiast PZMP u 136 (45,2%). Wykazano, że im większe migdałki podniebienne w obrazie klinicznym, tym częściej obraz histopatologicznym odpowiada PMP. Wśród objawów klinicznych zgłaszanych przez chorych zakwalifikowanych do zabiegu tonsillektomii zaobserwowano: nawracające zapalenia migdałków podniebiennych u 211 (70,1%), chrapania i bezdechy u 47 (15,6%) oraz bezdechy u 33 chorych (11%). U 10 osób (3,32%) wystąpiło krwawienie pierwotne, a u 8 wtórne (2,66%). Najczęściej występującą chorobą współistniejącą były obciążenia sercowo-naczyniowe. Wnioski: W przeważającej części przypadków objawy kliniczne potwierdzono adekwatnymi cechami w badaniu histopatologicznym usuniętego materiału. Najczęstszym rozpoznaniem histopatologicznym był przerost migdałków podniebiennych.

Biofim bakteryjny i jego związek z adenopatią szyjną, przerostem migdałków podniebiennych i/lub przerostem migdałka gardłowego w przewlekłym zapaleniu migdałków podniebiennych

100%

Eid M. I., Elabd S. H., Erfan D. M., Ziada K. W., M E. A. E.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

2016

vol. 5(3)

28-32

Wstęp: Wykazano związek biofilmu bakteryjnego z nawracającymi chorobami migdałków podniebiennych oraz migdałka gardłowego, wykazującymi oporność na antybiotyki oraz związanymi z szczególnymi trudnościami w zakresie postępowania terapeutycznego. Cele: Starano się wykazać związek pomiędzy obecnością biofilmu bakteryjnego a występowaniem limfadenopatii szyjnej, przerostem migdałków podniebiennych oraz przerostem migdałka gardłowego w przypadkach przewlekłego zapalenia migdałków podniebiennych. Materiał i metody: Materiał tkankowy z badania biopsyjnego migdałków podniebiennych, pochodzący od 30 dzieci poddanych tonsillektomii, badany skaningowym mikroskopem elektronowym (SEM, ang. scanning electron microscope). Projekt badania: Badanie przekrojowe zostało przeprowadzone od sierpnia 2012 do lipca 2015 roku w Szpitalu Uniwersyteckim Al-Azhar (Al-Azhar University Hospitals). Wyniki: Stwierdzono, że u 23,3% dzieci występował w pełni wykształcony biofilm bakteryjny (III stopień), u 6,7% występował biofilm I stopnia, u 6,7% – II stopnia, co wykazano w badaniu SEM. Najczęściej izolowanym szczepem był Staphylococcus aureus (26%), następnie gronkowce koagulazo-ujemne (17,4%) i Klebsiella pneumoniae (10,4%). Nie wykazano statystycznie istotnej różnicy w odniesieniu do obecności biofilmu bakteryjnego w zależności od występowania lub braku limfadenopatii szyjnej, przerostu migdałków podniebiennych lub przerostu migdałka gardłowego. Wnioski: Biofilm bakteryjny jest możliwą przyczyną przewlekłości choroby migdałków u dzieci. Nie wykazano związku pomiędzy jego obecnością a występowaniem limfadenopatii szyjnej, przerostem migdałków podniebiennych lub przerostem migdałka gardłowego.

Refine search results

1 Otolaryngologia Polska

1 Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

1 2020

1 2016

1 Bant P.

1 Cierniak S.

1 Eid M. I.

1 Elabd S. H.

1 Erfan D. M.

1 Jurkiewicz D.

1 Kania J.

1 Kosek J.

1 M E. A. E.

1 Sienicki R.

1 Szczygielski K.

1 Ziada K. W.

Search results

Usunięcie migdałków podniebiennych w materiale własnym

Biofim bakteryjny i jego związek z adenopatią szyjną, przerostem migdałków podniebiennych i/lub przerostem migdałka gardłowego w przewlekłym zapaleniu migdałków podniebiennych