Wstęp: Tonsillektomia należy do najczęściej wykonywanych zabiegów chirurgicznych. Niekiedy jednak kwestionuje się konieczność jej przeprowadzania i jest to powód, dla którego podejmowane są liczne próby ujednolicenia i zdefiniowania wskazań do tej procedury. Cel: Głównym celem niniejszej pracy jest analiza objawów klinicznych występujących u chorych zakwalifikowanych do tonsillektomii oraz porównanie ich z obrazem histopatologicznym usuniętych migdałków w ponownie wykonanym, ujednoliconym badaniu patomorfologicznym. Cel drugorzędny stanowi określenie: profilu demograficznego, występowania chorób współistniejących oraz powikłania pod postacią krwawienia pooperacyjnego u chorych po tonsillektomii w materiale własnym. Materiał i Metody: Przeprowadzono retrospektywą analizę 301 wykonanych zabiegów usunięcia migdałków podniebiennych w latach 2017–2019 w Klinice Otorynolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej z Klinicznym Oddziałem Chirurgii Czaszkowo-Szczękowo-Twarzowej. Wskazania określono na podstawie danych z wywiadu. Na podstawie ujednoliconych kryteriów usunięty materiał podzielono na 2 grupy: (1) z cechami przewlekłego zapalenia migdałków podniebiennych (PZMP) oraz (2) z cechami przerostu migdałków podniebiennych (PMP). Wyniki: Średnia wielkość migdałków była największa w grupie pacjentów do 35. r.ż., natomiast w grupie chorych powyżej 51 lat była najmniejsza. Wraz z wiekiem pacjenta obserwowano zmniejszanie się wielkości migdałków podniebiennych. W badanej grupie rozpoznanie histopatologiczne pod postacią PMP stwierdzono u 165 osób (54,8%), natomiast PZMP u 136 (45,2%). Wykazano, że im większe migdałki podniebienne w obrazie klinicznym, tym częściej obraz histopatologicznym odpowiada PMP. Wśród objawów klinicznych zgłaszanych przez chorych zakwalifikowanych do zabiegu tonsillektomii zaobserwowano: nawracające zapalenia migdałków podniebiennych u 211 (70,1%), chrapania i bezdechy u 47 (15,6%) oraz bezdechy u 33 chorych (11%). U 10 osób (3,32%) wystąpiło krwawienie pierwotne, a u 8 wtórne (2,66%). Najczęściej występującą chorobą współistniejącą były obciążenia sercowo-naczyniowe. Wnioski: W przeważającej części przypadków objawy kliniczne potwierdzono adekwatnymi cechami w badaniu histopatologicznym usuniętego materiału. Najczęstszym rozpoznaniem histopatologicznym był przerost migdałków podniebiennych.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.