Celem pracy jest omówienie przypadku guza woreczka endolimfatycznego z destrukcją ucha wewnętrznego u 70-letniej kobiety leczonej w Klinice Otolaryngologii GUMed. Chora została przyjęta do Kliniki z powodu bólów ucha, głuchoty, zawrotów głowy trwających od trzech lat. Postawiono wstępne rozpoznanie guza rozwijającego się w kości skroniowej w przebiegu zespołu von Hippel-Lindau (VHL). Chorą leczono chirurgicznie. W badaniu doraźnym stwierdzono obecność nowotworu. Wykonano operację usunięcia guza z dojścia przezsutkowego ze szkieletowaniem zatoki esowatej. Po zabiegu dolegliwości bólowe ustąpiły. Badania histopatologiczne oraz immunohistochemiczne wykazały obecność guza woreczka śródchłonki (ELST). Kontrolne badanie TK nie wykazało wznowy guza.
Cel: Celem pracy była analiza retrospektywna dokumentacji chorych leczonych z powodu ostrego zapalenia wyrostka sutkowatego (OZWS) w Klinice Otolaryngologii Dziecięcej w Białymstoku, jak również dostępnego piśmiennictwa na ten temat, w celu określenia optymalnych zasad postępowania w OZWS. Materiał i metody: Analiza retrospektywna 40 pacjentów leczonych z powodu OZWS w latach 2001–2017. Kryteria włączenia pacjentów przyjęto za Anthonsenem i wsp.[15]. Wyniki: Średni wiek badanych wynosił 46 miesięcy, 37% dzieci miało mniej niż 2 lata, 2/3 przypadków nie było poprzedzonych wcześniejszymi epizodami OMA, a 69% pacjentów otrzymywało antybiotyk przed przyjęciem do szpitala. W badaniach laboratoryjnych u 95% dzieci stwierdzono podwyższone wykładniki stanu zapalnego (CRP, leukocytoza), ich wartość była wyższa wśród chorych zakwalifikowanych do leczenia operacyjnego. Wskazaniami do tomografii komputerowej (TK) był brak poprawy po leczeniu zachowawczym przez 48 godzin lub objawy obecności ropnia podokostnowego. Badanie to wykonano u 35% chorych; 24 małych pacjentów (60%) leczono wyłącznie zachowawczo: myringotomią bez/z założeniem drenu wentylacyjnego oraz antybiotykoterapię dożylną. Najczęściej stosowanym antybiotykiem był ceftriakson – otrzymało go 75% dzieci. Szesnastu pacjentów (40%) wymagało wykonania mastoidektomii, w jednym przypadku obustronnie. Najczęstszym wskazaniem (30%) do mastoidektomii była obecność ropnia podokostnowego. Wnioski: W niepowikłanych przypadkach OZWS TK nie musi być wykonywana rutynowo, należy wykonać myringotomię z lub bez założenia drenów wentylacyjnych i rozpocząć empiryczną antybiotykoterapię dożylną. W przypadku obecności ropnia podokostnowego wskazane jest wykonanie TK z kontrastem i mastoidektomią. Przy braku poprawy lub pogorszeniu stanu pacjenta po 48 godzinach leczenia zachowawczego należy wykonać TK z kontrastem i na jej podstawie podjąć decyzję o mastoidektomii.
Introduction Stroke – is one of the most frequently mentioned causes of death in Poland, apart from heart attacks and cancer. The leading cause of disability in the world. In the case of a stroke, time counts, because the time that has passed since the appearance of symptoms until hospitalization, determines the treatment and, consequently, the condition of the patient at a later stage of convalescence. Prevention of stroke by preventing the occurrence of diseases affecting the risk of developing the brain, and taking action to increase public awareness of the subject, has a huge impact on the occurrence of stroke. Aim The aim of the study was understanding level of the knowledge of stroke patients about their own disease. Material and methods The research was carried out at the Independent Public Health Care Center in Mława, in the Hospital Emergency Department. The study included 60 SOR patients who had had a stroke. The group of respondents included: 36 men and 24 women. The study includes sociodemographic and socio-living factors. The diagnostic survey method was used by conducting a questionnaire. Results The level of knowledge of patients after stroke is influenced by sociodemographic factors: sex and education, socio¬living factors concerning the place of residence. Other: as age and marital status, and place of residence, do not affect the level of knowledge of the examined patients. Conclusions It was found that the consciousness of the subjects about knowledge about diseases affecting the risk of stroke is correct. The study group of patients was able to indicate the symptoms of a stroke and react correctly in the event of a stroke.
PL
Streszczenie Wstęp Udar mózgu – jest jedną z najczęściej wymienianych przyczyn śmierci w Polsce, obok zawału serca i chorób nowotwo¬rowych. Wiodącą przyczyną inwalidztwa na świecie. W przypadku udaru mózgu liczy się czas, gdyż czas jaki minął od pojawienia się objawów do czasu hospitalizacji, warunkuje sposób leczenia, a w konsekwencji stan pacjenta w później¬szym etapie rekonwalescencji. Profilaktyka udaru mózgu poprzez zapobieganie występowaniu chorób mający wpływ na ryzyko wystąpienia mózgu, oraz podejmowanie działań zmierzających do, zwiększa świadomości społeczeństwa na ten temat, ma ogromny wpływ na występowanie udaru mózgu. Cel Celem badań była ocena poziomu wiedzy pacjentów po udarze mózgu na temat własnej choroby. Materiał i metody Badania zostały przeprowadzone w Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej w Mławie, w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym. Badaniem objętych było 60 pacjentów SOR, którzy przebyli udar mózgu. Wśród grupy badanych było: 36 mężczyzn i 24 kobiety. W badaniu uwzględniono czynniki socjodemograficzne i socjalno-bytowe. Zastosowano metodę sondażu diagnostycznego przeprowadzając ankietę. Wyniki Na poziom wiedzy pacjentów po udarze mózgu, wpływają czynniki socjodemograficzne: płeć i wykształcenie, czynniki socjalno-bytowe dotyczące miejsca zamieszkania. Pozostałe: jak, wiek i stan cywilny, i miejsce zamieszkania, nie mają wpływu na poziom wiedzy badanych pacjentów. Wnioski Stwierdzono, że świadomość badanych na temat wiedzy, o chorobach mających wpływ na ryzyko występowania udaru mózgu jest poprawna. Badana grupa pacjentów, potrafiła wskazać objawy udaru mózgu i prawidłowo zareagować, w przypadku wystąpienia udaru mózgu.
INTRODUCTION: Aneurysms are characterized by widening of the arterial lumen by more than 50% in diameter in comparison to the normal dimensions of the aortic segment. They are often detected accidentally while performing other tests. Aneurysms are divided into two types: true and dissecting. MATERIALS AND METHODS: All the patients who were diagnosed with a thoracic aortic aneurysm, hospitalized in the Cardiology Department in 2010–2014 were included in the study. The study group consisted of 50 patients aged 33 to 92 years, the mean age was 64 years. Among them there were 9 women and 41 men. The analysis was based on the occurrence of risk factors gathered from the history of the disease and the results of examinations, including imaging tests, treatment and prognosis RESULTS: 25 persons (50%) were in the group treated conservatively and the other 25 subjects (50%) were treated surgically. The most common predisposing factors were: hypertension (n = 42; 84%), dyslipidemia (n = 25; 50%), ischemic heart disease (n = 20; 40%), smoking (n = 14; 28%) and family history (n = 14; 28%). Surgical treatment was the most frequently chosen in patients with dissecting aneurysms (n = 23; 60.5%). Nevertheless, conservative treatment was preferred with patients with a true aneurysm (n = 10; 83.3%). CONCLUSIONS: The study group had a great number of risk factors. Analysis of the treatment did not show the superiority of any of the methods used (surgical vs. pharmacological) and the mortality rate during hospitalization in both groups was comparable.
PL
WSTĘP: Tętniakami nazywamy każde poszerzenie światła naczynia tętniczego przekraczające 50% średnicy w stosunku do średnicy uważanej za normę dla danego odcinka aorty. Wykrywane są często przypadkowo podczas wykonywania innych badań. Tętniaki aorty piersiowej dzielą się na prawdziwe i rozwarstwiające. MATERIAŁ I METODY: Badaniem objęto wszystkich chorych z rozpoznanym tętniakiem aorty piersiowej, hospitalizowanych w Klinice Kardiologii w latach 2010–2014. Badana grupa obejmowała 50 chorych w wieku 33–92 lat (średnia wieku 64 lata), w tym 9 kobiet i 41 mężczyzn. Analizie poddano dane z historii choroby dotyczące występowania czynników ryzyka rozwoju tętniaków aorty, wywiadu chorobowego oraz wyniki przeprowadzonych badań, w tym obrazowych, oraz sposób leczenia i rokowanie. WYNIKI: Z badanej grupy 25 osób (50%) było leczonych zachowawczo, a 25 (50%) operacyjnie. Z czynników predysponujących najczęściej występowały u badanych: nadciśnienie tętnicze (n = 42; 84%), dyslipidemia (n = 25; 50%), ChNS (n = 20; 40%), palenie tytoniu (n = 14; 28%) oraz obciążający wywiad rodzinny (n = 14; 28%). W grupie chorych z tętniakami rozwarstwiającymi leczenie operacyjne było częściej wybieranym sposobem leczenia (n = 23; 60,5%). Natomiast leczenie zachowawcze było preferowane u chorych z tętniakiem prawdziwym (n = 10; 83,3%). WNIOSKI: Badana grupa chorych z tętniakiem aorty piersiowej obarczona była licznymi czynnikami ryzyka ich rozwoju. Analiza sposobu leczenia badanych nie wykazała przewagi żadnej z zastosowanych metod (chirurgicznej vs. farmakologicznej), a śmiertelność podczas hospitalizacji w obu grupach była taka sama.
Heat stroke is a life-threatening and often fatal medical emergency. Key symptoms include fever exceeding 40°C and neurological deficits. In heat stroke thermoregulation mechanisms become inefficient and the body is unable to maintain its normal temperature. Ineffective thermoregulation results in elevation of body temperature to extreme values, leading to multiorgan failure and sometimes even to death. Most at-risk of developing heat stroke are infants and the elderly. Other risk factors include intense physical exertion at high ambient temperature and humidity, dehydration and some drugs. Heat stroke occurring in adolescents and adults as a result of intense physical effort is classified as exertional heat stroke. The incidence of exertional heat stroke during long-distance running mass events is estimated at 1 per 1000. Taking into account increasing popularity of long-distance running in Poland, the chance of facing such events by health professionals will be increasing. Timely diagnosis and effective management of heat stroke are paramount for the patients’ survival and long-term prognosis. Standard treatment of heat stroke includes rapid cooling in order to reduce deep temperature below critical threshold value of 40°C and correction of water-electrolyte disturbances. Medical services supporting mass events should be adequately prepared to deal with such cases. This paper presents a case of a 39-year-old marathon runner, who developed an exertional heat stroke with associated focal neurological deficits and indices of multiorgan failure persisting for several days after onset of heat stroke. Clinical picture of exertional heat stroke, associated risk factors and recommended management are discussed.
PL
Udar cieplny (UC) jest stanem nagłego zagrożenia życia i często kończy się śmiercią. Charakteryzuje się gorączką ponad 40°C, której towarzyszą objawy neurologiczne. W udarze cieplnym homeostatyczne mechanizmy termoregulacyjne stają się niewydolne i organizm nie jest w stanie utrzymywać właściwej temperatury ciała. Dysfunkcja procesów termoregulacji prowadzi do skrajnego wzrostu temperatury ciała i w następstwie do uszkodzenia wieloukładowego, niewydolności narządów i niekiedy śmierci. Największe ryzyko wystąpienia UC występuje u dzieci i osób w podeszłym wieku. Intensywny wysiłek fizyczny w wysokich temperaturach i przy znacznej wilgotności otoczenia oraz odwodnienie i przyjmowanie niektórych leków również zwiększają ryzyko wystąpienia UC. Udar cieplny występujący u młodych dorosłych i dorosłych w następstwie intensywnego wysiłku jest klasyfikowany jako wysiłkowy udar cieplny (WUC). Częstość występowania WUC w trakcie biegowych imprez masowych wynosi około 1 na 1000. Biorąc pod uwagę zwiększającą się popularność biegów długodystansowych w Polsce, prawdopodobieństwo wystąpienia i obserwacji przez lekarzy przypadków wysiłkowego udaru cieplnego będzie rosło. Szybkie rozpoznanie i właściwe postępowanie w przypadkach UC warunkuje przeżycie pacjenta oraz odległe rokowanie. Do standardu postępowania w WUC należy szybkie schłodzenie pacjenta aż do osiągnięcia temperatury głębokiej poniżej wartości krytycznej, tj. 40°C, oraz wyrównanie zaburzeń wodno-elektrolitowych, do czego służby medyczne organizujące opiekę zdrowotną w trakcie imprez masowych powinny być odpowiednio przygotowane. W artykule opisano przypadek pacjenta, u którego w następstwie uczestnictwa w biegu maratońskim rozpoznano WUC przebiegający z ogniskowymi objawami neurologicznymi oraz utrzymywaniem się wskaźników uszkodzenia wielonarządowego przez wiele dni po wystąpieniu zaburzenia. Przeanalizowano obraz kliniczny WUC wraz z czynnikami ryzyka i zalecanym postępowaniem i leczeniem.
Hypertension begins in childhood and adolescence. Elevated blood pressure contributes to the early development of cardiovascular disease. It is important to develop guidelines on the optimal detection and management of arterial hypertension in this age group. Until recently general practitioners, paediatricians and other healthcare providers based on American guidelines published in 2004 by National High Blood Pressure Education Program Working Group on High Blood Pressure in Children and Adolescents in “Pediatrics” (Task Force). This guidelines presented hypertension definition in children and adolescents, determined methods of blood pressure measurement, diagnostic range and methods of treatment. In 2009 European Society of Hypertension recommendations on management of high blood pressure in children and adolescents were published in “Journal of Hypertension”. In Poland results of OLAF project were published in 2010. They present percentile values of blood pressure, height and weight as well as BMI, of Polish population aged 7-18 years. In United States, although they did not published another Task Force report yet, we can find new modifications of guidelines in recently published literature. We present here current knowledge about applicable recommendations.
PL
Nadciśnienie tętnicze ma swój początek w wieku dziecięcym. Podwyższone wartości ciśnienia przyczyniają się do wczesnego rozwoju choroby sercowo-naczyniowej. Należy prowadzić działania zmierzające do optymalizacji schematów postępowania w zakresie wykrywania zagrożonych lub chorujących na nadciśnienie dzieci oraz doskonalenia metod leczenia. Do niedawna lekarze zajmujący się nadciśnieniem u dzieci jako podstawę postępowania przyjmowali amerykańskie zalecenia opublikowane w 2004 roku przez National High Blood Pressure Education Program Working Group on High Blood Pressure in Children and Adolescents w czasopiśmie „Pediatrics” (kolejny tak zwany raport Task Force). Zalecenia precyzowały definicję nadciśnienia w tej grupie wiekowej, określały metody pomiaru, zakres diagnostyki i sposoby postępowania. W 2009 roku w „Journal of Hypertension” przedstawiono pierwsze Europejskie Zalecenia Rozpoznawania i Leczenia Nadciśnienia u Dzieci i Młodzieży. W Polsce w 2010 roku opublikowano wyniki projektu OLAF, w którym na podstawie badania ponad 17 tysięcy dzieci i młodzieży w wieku od 7 do 18 lat opracowano siatki centylowe zawierające aktualne normy ciśnienia tętniczego, a także wzrostu, masy ciała i BMI naszej populacji. Także na terenie Stanów Zjednoczonych, mimo że nie ukazał się dotychczas nowy raport Task Force, stale modyfikowane są dane dotyczące problemu nadciśnienia. Praca prezentuje aktualny stan wiedzy na temat obowiązujących zaleceń.
Nocturnal enuresis in Poland concerns about 300 000 of 5–14-year-old children (SMG/KRC report). Opinion about psychical background of enuresis, which was obligatory earlier, cannot be confirmed in recent investigations. Lately new standardization documents were published. One of them was prepared by International Children’s Continence Society (ICCS) and published in 2006 and 2007. Periodic incontinence was divided into day and nocturnal, and nocturnal incontinence was called enuresis. Enuresis we can treat as both sign and disease. It is divided into primary and secondary, monosymptomatic and nonmonosymptomatic. In Poland document called Guidelines for evaluation and treatment concerned children with enuresis was published in 2012. It was prepared by expert groups of Polish Children’s Urology Society and Polish Children’s Nephrology Society. Enuresis is the term which define urinary incontinence while asleep in a child aged at least 5 years. We present here abbreviated version of pathogenesis, diagnostic methods and treatment of nocturnal enuresis.
PL
W Polsce moczenie u dzieci dotyczy szacunkowo 300 000 pacjentów w wieku 5–14 lat (raport SMG/KRC). Panujący do niedawna pogląd, że moczenie wynika z zaburzeń emocjonalnych, nie znalazł potwierdzenia w nowych badaniach. W ostatnich latach ukazały się publikacje porządkujące terminologię dotyczącą tego zagadnienia oraz opracowujące standardy postępowania z dziećmi moczącymi się. W roku 2006 i 2007 opublikowano standardy terminologii odnoszące się do dzieci, autorstwa Komitetu Standaryzacji utworzonego przy International Children’s Continence Society (ICCS). Okresowe nietrzymanie moczu podzielono na dzienne i nocne, a nietrzymanie nocne (nocturnal incontinence) nazwano inaczej moczeniem mimowolnym (enuresis). Moczenie uznano zarówno za objaw, jak i schorzenie – podzielono je na pierwotne i wtórne oraz monosymptomatyczne i niemonosymptomatyczne. W 2012 roku ukazały się w Polsce Wytyczne postępowania diagnostyczno-terapeutycznego z dzieckiem moczącym się w nocy, opracowane przez grupę ekspertów Polskiego Towarzystwa Urologii Dziecięcej oraz Polskiego Towarzystwa Nefrologii Dziecięcej. Moczenie nocne to termin określający bezwiedne oddanie moczu w nocy, podczas snu, u dziecka, które opanowało trening czystości lub ukończyło 5 lat. Prezentowana praca skrótowo opisuje etiopatogenezę problemu, wytyczne dla postępowania diagnostycznego i propozycje leczenia.
Current scientific literature on a subject of foetal brain tumours, however rich, consists mainly of case reports, produced by either obstetricians – ultrasonographers or radiologists and neuropathologists. In this review, we summarize state of the art literature on that subject and we performed a meta-analysis of 92 cases from that literature and presented our own cases referred to us as to a reference centre. This centre is obstetrical and paediatric and provides a complex care for both a pregnant woman, a foetus and, eventually, a newborn with a brain tumour. We report here the main categories of the central nervous system (CNS) foetal tumours: subependymal giant cell astrocytoma (SEGA), teratomas, lipomas, medulloblastomas and germinomas. Foetal brain tumours are mainly sporadic and familial occurrences are rare. We cover prenatal diagnosis – ultrasonography and magnetic resonance imaging (MRI). Foetal brain tumours are relatively readily diagnosed by ultrasonography provided their diameter exceeded 10 mm. However, they may be difficult to detect if “covered” as in cases of unilateral ventriculomegaly or in asymmetric hydrocephalus. The medical procedures, problems of termination of pregnancy in Poland and postnatal prognosis are also described. Eventually, tumours of the CNS in pregnancy are also discussed.
PL
Dostępna literatura na temat nowotworów ośrodkowego układu nerwowego (OUN) u płodów, chociaż niezwykle bogata, składa się głównie z doniesień kazuistycznych, opracowanych zarówno przez położników ultrasonografistów, jak i przez radiologów i neuropatologów. W niniejszej pracy dokonano przeglądu piśmiennictwa, metaanalizy obejmującej 92 przypadki z literatury, ilustrując tekst przykładami z własnego ośrodka referencyjnego – położniczo-pediatrycznego, w którym zapewniona jest kompleksowa opieka zarówno dla ciężarnej, płodu, jak i noworodka z nowotworem OUN. Omówiono podstawowe typy nowotworów wykrywanych w okresie prenatalnym. Są to: podwyściółkowy astrocytoma olbrzymiokomórkowy (SEGA), potworniaki, tłuszczaki, medulloblastoma i nowotwory terminalne. Nowotwory OUN płodu są najczęściej sporadyczne. Rodzinne występowanie anomalii spotyka się wyjątkowo rzadko. Na szczególną uwagę zasługuje diagnostyka prenatalna – ultrasonografia i obrazowanie z użyciem magnetycznego rezonansu jądrowego. Nowotwory OUN stosunkowo łatwo można uwidocznić ultrasonograficznie, gdy ich średnica przekracza 10 mm. Trudne do wykrycia i „przesłonięte” mogą być one w przypadkach jednostronnej wentrykulomegalii lub w asymetrycznym wodogłowiu. W niektórych przypadkach nie tylko nie udaje się ustalić dokładnego rozpoznania nowotworu OUN płodu, ale można rozpoznać ultrasonograficznie jedynie wodogłowie. Dopiero badanie neuropatologiczne okolicy wodociągu mózgu może ujawnić anomalie, np. pod postacią glioneuronalnego hamartomatu. Omówiono także postępowanie w przypadku stwierdzenia nowotworu u płodu, możliwość terminacji ciąży w Polsce oraz losy noworodka po porodzie. W diagnostyce różnicowej należy brać pod uwagę stwardnienie guzowate, krwawienia do ośrodkowego układu nerwowego, hemimegaencephalon, „tętniak” żyły Galena oraz torbiele pajęczynówki. Opisano także problem nowotworu OUN u ciężarnej.
Treating women with psychiatric disorders during pregnancy is a challenge for numerous reasons. Balancing the risk and benefits of the treatment is particularly important during pregnancy because both medication and maternal illness may have adverse effects on the fetus. Psychiatrists can prepare management decisions by reviewing the current literature. In the recurring disturbances, and with a risk of a serious relapse, it is often safer to continue the treatment, rather than to withdraw it. The physician and patient should discuss the known teratogenicity data, as well as acknowledge the unknown or non-quantifiable risks. The lowest effective doses should always be used (divided into several portions throughout the day); polytherapy should be avoided; doses should be adjusted to the period of pregnancy; preparations counteracting the toxic effect of the medication should be used (vitamin K, folic acid). In the prepartum period, the dose of the drug should be maximally reduced. The paper reviews the literature on the characteristic features of psychiatric illness during pregnancy and postpartum period and presents updated knowledge on teratogenicity, neonatal and neurobehavioural effects for different psychotropic drugs (SSRI, TCA, other antidepressants, mood stabilizers, neuroleptics, novel antipsychotics, benzodiazepines), and ECT.
PL
Leczenie kobiet ciężarnych z zaburzeniami psychicznymi wymaga uwzględnienia ryzyka związanego z chorobą i jej nieleczeniem oraz wynikającego z działania leków na rozwój i zdrowie dziecka. Decyzja o leczeniu musi uwzględniać aktualne dane z literatury. W zaburzeniach nawracających i z ryzykiem ciężkiego nawrotu często utrzymanie leczenia jest bezpieczniejsze niż odstawienie leku. Lekarz i pacjentka powinni omówić znane dane o ryzyku działania teratogennego leku, jak również inne dane o efekcie zaniechania i prowadzenia leczenia. Zawsze należy stosować najniższe skuteczne dawki, dzielone na kilka porcji w ciągu doby, unikać politerapii, dostosowywać dawki do okresu ciąży, podawać preparaty zapobiegające toksycznemu działaniu leków (witamina K, kwas foliowy). W okresie przed porodem należy maksymalnie zredukować dawkę podawanego leku. W pracy przedstawiono aktualne dane o zaburzeniach psychicznych w ciąży i połogu oraz o działaniu teratogennym i wpływie na kondycję dziecka i jego rozwój różnych leków psychotropowych (TLPD, SSRI i innych leków przeciwdepresyjnych, klasycznych neuroleptyków i nowych leków przeciwpsychotycznych, stabilizatorów nastroju, benzodiazepin) i elektrowstrząsów.
The authors presented the descriptions of more and more prevalent intoxication with gamma-hydroxybutyrate – GHB, in two patients, who had earlier exhibited mental disorders, treated with psychotropic drugs. Intoxication with GHB is often provoked by people from outside, with the aim to take advantage of the disorders concomitant with such intoxication, for sexual abuse. The described patients were unaware of having used GHB. Furthermore, it is also worrisome that GHB intoxication was not diagnosed in any of the described cases, when they were referred to hospital. Therefore, the patients were not subjected to the examinations recommended in such cases: obduction of somatic condition, gynaecological examination, determination of HIV antibodies, or pregnancy test. GHB intoxication in those patients, who exhibit earlier some mental or neurological disorders and therefore take psychotropic drugs or other psychoactive substances, may endanger their lives, which indicates, that such group of patients has to be pacjentinstructed about the possible occurrence of such intoxications in specific situations and about their diversified, often very severe, consequences.
PL
Autorzy przedstawili opisy coraz częstszych intoksykacji gamma-hydroksymaślanem –GHB, u dwóch pacjentek, u których już wcześniej występowały zaburzenia psychiczne oraz stosowano leczenie lekami psychotropowymi. Intoksykacje GHB nierzadko są prowokowane przez osoby z zewnątrz w celu wykorzystania występujących podczas ich przebiegu zaburzeń umożliwiających dokonanie wykorzystania seksualnego. Opisane pacjentki nie miały świadomości, że przyjmują GHB. Niepokojące jest również, że w żadnym z opisanych przypadków nie rozpoznano, ani nie podejrzewano podczas kierowania do szpitala intoksykacji GHB. W związku z tym nie wykonano wcześniej zalecanych w takich sytuacjach badań: obdukcji stanu somatycznego, badania ginekologicznego, oznaczenia przeciwciał HIV, testu ciążowego. Intoksykacje GHB u pacjentek, które już wcześniej wykazują zaburzenia psychiczne lub neurologiczne, przyjmują z tego powodu leki psychotropowe lub też inne substancje psychoaktywne, mogą przebiegać w sposób zagrażający ich życiu, w związku z czym konieczne jest edukowanie tej grupy chorych na temat możliwości wystąpienia tego typu intoksykacji w określonych sytuacjach oraz ich różnorodnych, często bardzo poważnych konsekwencji.
Introduction. Children’s fever occurring is in parents’ opinion a very worrying clinical state. Its appearance is quite common in paediatric population and the knowledge about dealing with the anti-fever issues is still popularised among parents by medical staff. Aim. The thesis aims to pay attention to the present problem of not taking brave decisions by parents when it concerns their sick child. Material and methods. In this thesis, a way of diagnostics survey with a technique of polling was applied. A self-made questionnaire was used as the research tool. In the part related to the research, the aggregate scale of parents’ knowledge evaluation according to the very own structure. The group consisted of 105 people, the parents of children up to five years old. Results. The results confirm the influence of demographic factors on the treatments by the parents when it comes to their children up to five years old. The parents do not have enough knowledge about fever, understanding its parameters and ways of reducing it. At once, they do have knowledge about the risks arising from the hazard of a high fever. More than 50% of parents get information about the subject from numerous sources such as family, friends, the Internet and unprofessional media. Professional medical staff is the source of knowledge for 48,57% of people. The parents and caretakers recognise information about fever forwarded by doctors and nurses. They rate the level and the quality of that knowledge very high. Conclusion. The role of a nurse in parents’ education about fever and dealing with it when it appears is significant. Nurses are the source of information, but they forward their knowledge in different degrees, according to parents. Medical staff is co-responsible for deepening parents’ knowledge.
PL
Wstęp. Pojawienie się gorączki u dziecka jest w ocenie rodziców bardzo niepokojącym stanem klinicznym. Występuje on dość powszechnie w populacji pediatrycznej a wiedza dotycząca postępowania przeciwgorączkowego jest ciągle popularyzowana wśród rodziców przez personel medyczny. Cel. Celem niniejszej pracy jest zwrócenie uwagi na istniejący niewątpliwie problem braku podejmowania odważnych decyzji przez rodziców w stosunku do własnego, chorego dziecka. Materiał i metody. W niniejszej pracy zastosowano metodę sondażu diagnostycznego przy zastosowaniu techniki ankietowania. Jako narzędzie badawcze do przeprowadzenia badań ankietowych służyła ankieta własnej konstrukcji. W części badania wykorzystano sumaryczną skalę oceny wiedzy rodziców według własnej konstrukcji. Ankietowaną grupę stanowiło 105 osób, rodzice dzieci do 5 roku życia, które były hospitalizowane w Oddziałach Dziecięcych z powodu gorączki lub diagnozowane z tego powodu. Wyniki. Uzyskane wyniki badań własnych potwierdzają modyfikujący wpływ czynników demograficznych na postępowanie przeciwgorączkowe rodziców dzieci do 5 roku życia. Rodzice posiadają niewystarczającą wiedzę na temat gorączki, interpretacji jej parametrów i sposobów jej obniżenia. Jednocześnie posiadają wiedzę na temat zagrożeń wynikających z niebezpieczeństwa wysokiej gorączki. Ponad 50% rodziców czerpie wiedzę na analizowany temat z innych źródeł jakimi są rodzina, znajomi, fora internetowe i nieprofesjonalne media. Fachowy personel medyczny jest źródłem wiedzy w 48,57% wszystkich ankietowanych. Rodzice i opiekunowie doceniają informacje na temat gorączki przekazywane przez lekarzy i pielęgniarki. Wysoko oceniają poziom i jakość tej wiedzy. Wnioski. Rola pielęgniarki w edukacji rodziców o gorączce i postępowaniu w przypadku jej pojawienia się jest znacząca. Pielęgniarki są źródłem informacji, ale w różnym stopniu wg rodziców przekazują niezbędną wiedzę. Personel medyczny jest współodpowiedzialny za pogłębianie wiedzy rodziców.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.