Search results

Search:
in the keywords: poczucie własnej skuteczności

Sort By:

Limit search:

Style radzenia sobie ze stresem i poziom poczucia własnej skuteczności u studentów VI roku medycyny Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach

100%

Borek I., Drzastwa W. J., Matuszewska-Zbrońska H., Oleksiak A., Bujak-Rosenbeiger E., Mizgała E., Lewandowski D., Karpe K.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

2016

vol. 70

229-235

INTRODUCTION: The medical profession belongs to those professions having one of the highest levels of stress. The aim of the work was to define the styles of coping with stress and the level of sense of self-efficacy and to establish the dependencies of the factors mentioned by students of medicine. MATERIAL AND METHODS: The survey study included a group of 184 VI year students of medicine. The following were used: Questionnaire for coping in stressful situations CISS, Generalized self-efficacy scale – GSES, authors’ own multiple-choice research questionnaire for the specialization of medicine. Analysis was conducted using the statistical package for IBM, SPSS Statistics 22. RESULTS: Among the 184 surveyed students, there were 122 women and 62 men. 57 people considered the choice of family medicine as their target specialization and 127 subjects chose other specializations. More than half of the students had a task-oriented style of coping, among 32% the the evasion style dominated and 14.6% of the emotional style, equally in men and women. There were no inter-group differences in the styles of coping with stress. CONCLUSIONS: 1. Medical students, regardless of their choice of specialization, have a task style of coping with stress and a high level of self-efficacy. 2. Students with higher levels of self-efficacy often display the task style of coping with stress and engage in seeking social contacts. 3. Students choosing a specialization other than family medicine had a significantly higher sense of self-efficacy. 4. A high level of self-efficacy and task style of coping with stress as part of the personality profile of a future doctor may indicate the possibility of better functioning in the profession.

WSTĘP: Zawód lekarza należy do profesji cechujących się jednym z najwyższych wskaźników poziomu stresu. Celem pracy było określenie stylów radzenia sobie ze stresem i poziomu poczucia własnej skuteczności oraz ustalenie zależności wymienionych czynników u studentów VI roku medycyny. MATERIAŁ I METODY: Badaniem ankietowym objęto grupę 184 studentów VI roku medycyny SUM w Katowicach. Zastosowano Kwestionariusz Radzenia Sobie w Sytuacjach Stresowych – CISS, Skalę Uogólnionej Własnej Skuteczności – GSES, autorską ankietę badania wyboru specjalizacji medycznej. Analizę przeprowadzono za pomocą pakietu statystycznego IBM SPSS Statistics 22. WYNIKI: Spośród 184 badanych studentów (122 kobiety i 62 mężczyzn) 57 osób rozważało wybór medycyny rodzinnej jako specjalizacji docelowej, a 127 wybrało inne specjalizacje. Ponad połowa studentów charakteryzowała się stylem zadaniowym radzenia sobie ze stresem, u 32% dominował styl unikowy, a u 14,6% styl emocjonalny, w równym stopniu u kobiet i mężczyzn. Nie stwierdzono różnic międzygrupowych w stylach radzenia sobie ze stresem. WNIOSKI: 1. Studenci medycyny, niezależnie od wyboru specjalizacji, w większości charakteryzują się zadaniowym stylem radzenia sobie ze stresem i wysokim poziomem poczucia własnej skuteczności. 2. Badani studenci o wyższym poziomie poczucia własnej skuteczności częściej radzą sobie ze stresem w sposób zadaniowy i angażują się w poszukiwanie kontaktów towarzyskich. 3. Studenci wybierający specjalizację inną niż medycyna rodzinna charakteryzują się istotnie wyższym poczuciem własnej skuteczności. 4. Wysoki poziom poczucia własnej skuteczności i zadaniowy styl radzenia sobie ze stresem, jako elementy profilu osobowościowego przyszłego lekarza, mogą wskazywać na możliwości lepszego funkcjonowania w zawodzie.

Stres psychologiczny i czynniki na niego wpływające u opiekuna dziecka krótkotrwale hospitalizowanego

100%

Krywda-Rybska D., Zdun-Ryżewska A., Zach E.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

2012

vol. 8

issue 3

268-271

Introduction: A lot of research has been done on reactions of caregivers of children hospitalized for a long time and suffering from chronic diseases. There are not so much articles about the impact of short term hospitalization on family. Parent’s psychological well-being, level of stress, social support can affect children while even short hospitalization. Material: The examined group consisted of 64 caregivers of children hospitalized in Szpital Dziecięcy Polanki in Gdansk. Caregivers stayed with child during hospitalization and agreed to take part in the research. Children were average hospitalized for 7 days. Method: To gather data we used demographic and clinical survey. Caregivers were asked to estimate their level of stress. To measure way of coping with stress CISS was used, GSES to measure the level of control, CECS (showing or hiding emotions), and LOT-R (optimism). Results: There is a correlation between the caregiver’s level of stress and his/hers subjective estimation of children medical condition. There is correlation between the caregiver’s level of stress and seeking for social companionship, avoidance, and ways of coping focused on emotions. There was a correlation between level of stress and suppressing depression, and self-efficacy. Conclusions: 1) Caregiver’s high self-efficacy can decrease the level of stress – explaining to parents what they can do in their situation is very important. 2) Parents of younger children, suppressing their emotions, and very stressed should be given additional psychological help (psychoterapeutic and counseling).

Wstęp: Wiele doniesień dotyczy reakcji rodziców i opiekunów w sytuacji przewlekłej hospitalizacji związanej z ciężką chorobą dziecka. Stosunkowo mniej badań pokazuje wpływ krótkotrwałej hospitalizacji na rodzinę. Kondycja psychiczna, poziom stresu rodzica, ilość wzajemnego wsparcia może przekładać się na stan dziecka także w tej sytuacji. Materiał: W badaniu udział wzięło 65 opiekunów dzieci hospitalizowanych w Szpitalu Dziecięcym Polanki w Gdańsku. Kryteriami włączenia było przebywanie z dzieckiem i wyrażenie zgody na badanie. Średni czas hospitalizacji dziecka w badanej grupie wyniósł około 7 dni. Metoda: W badaniu wykorzystano ankiety w celu zebrania danych demograficznych i klinicznych oraz określenia nasilenia subiektywnie odczuwanego przez rodzica stresu. Wykorzystano kwestionariusz CISS (do pomiaru stylu radzenia sobie ze stresem), GSES (pomiar poczucia kontroli), CECS (pomiar stopnia ujawniania lub tłumienia emocji) oraz LOT-R (pomiar optymizmu). Wyniki: Natężenie stresu odczuwanego przez rodzica hospitalizowanego dziecka koreluje z wiekiem dziecka oraz subiektywną oceną stanu dziecka dokonywaną przez rodzica. Zaobserwowano ujemną korelację pomiędzy odczuwanym przez rodzica natężeniem stresu a poszukiwaniem kontaktów towarzyskich, unikaniem oraz dodatnią współzależność między poziomem stresu a stylem skoncentrowanym na emocjach. Wystąpiło również nieznaczne powiązanie między poziomem stresu a tłumieniem depresji oraz poczuciem własnej skuteczności. Wnioski: 1) Poczucie własnej skuteczności u opiekunów i rodziców hospitalizowanych dzieci może zmniejszać odczuwany stres – wskazywanie obszarów pozostających pod kontrolą rodziców (tego, co rodzic może robić w sytuacji choroby dziecka) może zwiększać poczucie skuteczności. 2) Rodzice młodszych dzieci tłumiący emocje smutku, przeżywający silny stres mogliby zostać objęci dodatkową opieką psychologiczną (terapeutyczne wsparcie, poradnictwo) w celu zmniejszenia poziomu przeżywanego stresu.

Refine search results

1 Annales Academiae Medicae Silesiensis

1 Pediatria i Medycyna Rodzinna

1 2016

1 2012

1 Borek I.

1 Bujak-Rosenbeiger E.

1 Drzastwa W. J.

1 Karpe K.

1 Krywda-Rybska D.

1 Lewandowski D.

1 Matuszewska-Zbrońska H.

1 Mizgała E.

1 Oleksiak A.

1 Zach E.

1 Zdun-Ryżewska A.

Search results

Style radzenia sobie ze stresem i poziom poczucia własnej skuteczności u studentów VI roku medycyny Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach

Stres psychologiczny i czynniki na niego wpływające u opiekuna dziecka krótkotrwale hospitalizowanego