Acts of autoaggression are a more and more frequent reason for psychiatric hospitalisation of adolescents. Within the last years the number of patients committing acts of deliberate self‑harm without suicidal intensions almost doubled. Deliberate self‑harm (DSH) is defined as an act of direct destructiveness, in which a person wants to commit self‑harm immediately, without an intention of killing her/himself. In this paper we present the results of the study on the level and direction of aggression and the sense of control among inpatients (N=187) of the Department of Adolescent Psychiatry, Central University Hospital in Łódź. The studied group consisted of patients with deliberate self‑harm (DSH group, N=88), whereas the control group comprised the patients without such behaviours (non‑DSH group, N=99). For the studywe recruited patients who were admitted to the hospital due to various mental disorders – 58 boys, mean age 16.81, SD=1.25, and 129 girls, mean age 16.5, SD=1.38. The mean age of all patients was 16.59 (SD=1.35). Patients with mental retardation were excluded from the study, due to expected difficulties with understanding the questions. We used the IPSA (Inventory of Psychological Syndrome of Aggression) and “Delta” (test invented by Drwal, designed for evaluation of the sense of control). In the DSH group we found a significantly higher level of aggression, directed both inwards and outwards, a greater tendency of retaliatory behaviours and by far lower sense of internal control of one’s behaviours, as compared to the non‑DSH group. Therapeutic programs for patients with DSH should aim at the reduction of aggression and the development of internal control over one’s behaviours.
PL
Zachowania autoagresywne coraz częściej stają się przyczyną hospitalizacji młodzieży na oddziałach psychiatrycznych. W ostatnich latach odnotowano prawie dwukrotny wzrost liczby pacjentów dokonujących zamierzonych samouszkodzeń bez intencji samobójczych. Zamierzone samouszkodzenia (ZSU) są definiowane jako akty bezpośredniej autodestruktywności, w których jednostka zmierza do wyrządzenia sobie natychmiastowej szkody, bez zamiaru samobójczego. W pracy przedstawiono wyniki badania przeprowadzonego wśród młodzieży (N=187) hospitalizowanej na Oddziale Psychiatrii Młodzieżowej Centralnego Szpitala Klinicznego UM w Łodzi, którego celem było porównanie nasilenia agresji, jej ukierunkowania oraz umiejscowienia kontroli w 2 wyodrębnionych grupach pacjentów – dokonujących ZSU (N=88) i bez tych zachowań (N=99). Do badania byli rekrutowani pacjenci kolejno przyjmowani na oddział z różnymi zaburzeniami psychicznymi. Wśród badanych było 58 chłopców (średnia wieku: 16,81 roku; SD=1,25) i 129 dziewcząt (średnia wieku: 16,5 roku; SD=1,38). Średnia wieku wszystkich pacjentów wynosiła 16,59 roku (SD=1,35). Z badań wykluczono pacjentów z rozpoznaniem upośledzenia umysłowego, ze względu na ich trudności w zrozumieniu pytań zawartych w narzędziach badawczych. Do badania wykorzystano kwestionariusze IPSA (Inwentarz Psychologicznego Syndromu Agresji) i „Delta” (Test Drwala do pomiaru nasilenia poczucia kontroli). W grupie pacjentów dokonujących ZSU stwierdzono istotnie wyższy poziom agresji, skierowanej zarówno na siebie, jak i na zewnątrz, wyższą skłonność do zachowań odwetowych i znacznie mniejsze poczucie wewnętrznej kontroli własnych zachowań niż w grupie bez tych zachowań. Program terapii dla pacjentów z ZSU powinien być nakierowany na redukcję poziomu agresji i rozwój kompetencji pod postacią kontroli wewnętrznej swoich zachowań.
The term “locus of control” means the individual’s conviction about localisation of the control of reinforcements. The locus of internal control refers to perceiving the achieved results as if they were conditioned by one’s own behaviour or individual traits. When the result of activities is perceived as an effect of a chance, luck, destiny, as the effect controlled by other people or unpredictable, we speak about the external locus of control. Admittedly, the internal locus of control is associated with a better emotional and social adaptation. The locus of control is an effect of recurrent experiences and may be subject to modification due to therapeutic effects. Owing to a considerable importance of this variable for psychosocial functioning, creation of reliable tools for investigating it is essential. As far as the authors know, there has been no inventory in Polish as yet that would examine the locus of control in children aged from 8 to 12. In view of the potential importance of monitoring the locus of control in children starting the school education, a decision was taken to draw up a scale designed for this age group. The Locus of Control Scale – Primary Schools (LCS-PS) consists of 20 test items examining the locus of control on Scales of Success and Failure. To estimate the psychometric properties of LCS-PS, 131 pupils of randomly selected primary schools in Warsaw were examined. The reliability of α-Cronbach scale amounts to 0.69. The validity is confirmed by correlations with the average grade and scales of Self-concept, Anxiety, Depression and Anger in the Beck Youth Inventories of Emotional and Social Impairment. A short scale was drawn up, in Polish, of good reliability and validity, examining the locus of control in children aged from 7 to 12. The scale constitutes a supplementation of the tools designed for other age groups, existing on the Polish market.
PL
Pojęcie poczucia kontroli oznacza przekonanie jednostki o umiejscowieniu kontroli wzmocnień. Poczuciem kontroli wewnętrznej nazywamy spostrzeganie osiąganych rezultatów jako uwarunkowanych własnym zachowaniem bądź osobistymi cechami. Gdy wynik działań jest spostrzegany jako skutek przypadku, szczęścia, przeznaczenia, jako kontrolowany przez innych ludzi lub nieprzewidywalny, mówimy o poczuciu kontroli zewnętrznej. Uważa się, że poczucie kontroli wewnętrznej wiąże się z lepszym przystosowaniem emocjonalnym i społecznym. Umiejscowienie kontroli jest wynikiem powtarzających się doświadczeń i może podlegać modyfikacji w wyniku oddziaływań terapeutycznych. Ze względu na duże znaczenie tej zmiennej dla funkcjonowania psychospołecznego ważne jest tworzenie wiarygodnych narzędzi do jej badania. Zgodnie z wiedzą autorów do tej pory nie istniał polskojęzyczny kwestionariusz badający poczucie kontroli u dzieci między 8. i 12. rokiem życia. Ze względu na potencjalne znaczenie monitorowania poczucia kontroli u dzieci rozpoczynających edukację szkolną zdecydowano się na stworzenie skali przeznaczonej dla tej grupy wiekowej. Opracowana Skala Poczucia Kontroli – Szkoły Podstawowe (SPK-SP) złożona jest z 20 pozycji testowych, badających poczucie kontroli na Skalach Sukcesu i Porażki. W celu oszacowania własności psychometrycznych SPK-SP zbadano 131 uczniów trzech losowo wybranych szkół podstawowych w Warszawie. Rzetelność skali α-Cronbacha wynosi 0,69. Trafność potwierdzają korelacje ze średnią ocen oraz Skalami Samooceny, Lęku, Depresji oraz Złości Kwestionariusza Becka dla Dzieci. Powstała krótka polskojęzyczna skala o dobrej rzetelności i trafności, badająca poczucie kontroli u dzieci w wieku 7-12 lat. Skala stanowi uzupełnienie dotychczas istniejących na polskim rynku narzędzi przeznaczonych dla innych grup wiekowych.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.