Search results

1

Current situation’s analysis of the problem in intensive care of complicated community-acquired pneumonias in children.

100%

Horodkova Y.

Critical Care Innovations

|

2020

|

vol. 3

|

issue 2

29-42

EN

INTRODUCTION: The leading place in the nosological structure of pathology in the lower respiratory tract is pneumonia. Community-acquired pneumonia (CAP) remains one of the most common causes of childhood morbidity and accounts for about 16% of all deaths in children under 5 years old. The article presents a review of publications of recent years using the databases PubMed, Scopus, Web of Science, Google Scholar regarding the current possibilities of intensive care of complicated community-acquired pneumonia (CCAP), problems of using extracorporeal detoxication methods (ECDM), the choice of starting antibacterial therapy and microbiological monitoring and the problem of determining the severity of endogenous intoxication syndrome in children with CCAP. PURPOSE: To analyze the relevance of intensive therapy in children with complicated community-acquired pneumonia, to consider current therapeutic interventions and the need to use extracorporeal detoxication methods in complex treatment based on the analysis of scientific literature data. CONCLUSIONS: The epidemiology of community-acquired pneumonia is currently characterized by an increasing trend in morbidity and mortality worldwide. Plasmapheresis is not first-line therapy, because antibacterial drug (ABD), conservative detoxication, respiratory support are the mainstay of treatment like for other infections, but in case of CCAP the course of basic therapy is often not enough and then there is a need for ECDM. Identification of causative microorganisms in children with CCAP remains a constant problem. In most cases, therapy is prescribed empirically and knowledge of local epidemiology, the structure of ABD resistance is an important platform for improving antibacterial therapy. The optimal therapeutic approach for CCAP remains open to research.

PL

WSTĘP: Wiodącym miejscem w strukturze nosologicznej patologii dolnych dróg oddechowych jest zapalenie płuc. Pozaszpitalne zapalenie płuc (CAP) pozostaje jedną z najczęstszych przyczyn zachorowań i zachorowań wśród dzieci na około 16% wszystkich zgonów dzieci poniżej 5 lat. Artykuł przedstawia przegląd publikacji z ostatnich lat z korzystaniem baz danych: PubMed, Scopus, Web of Science, Google Scholar w zakresie obecnych możliwości intensywnej opieki nad skomplikowanym pozaszpitalnym zapaleniem płuc (CCAP), problemów ze stosowaniem metod detoksykacji pozaustrojowej (ECDM), rozpoczęcia terapii przeciwbakteryjnej i monitorowania mikrobiologicznego oraz problemu ustalenia nasilenia zespołu zatrucia endogennego u dzieci z CCAP. CEL: Analiza znaczenia intensywnej terapii u dzieci ze skomplikowanym pozaszpitalnym zapaleniem płuc, ocena interwencji terapeutycznych i potrzeb stosowania złożonych metod detoksykacji pozaustrojowej w leczeniu opartym na analizie danych z literatury naukowej. WNIOSKI: Epidemiologia pozaszpitalnego zapalenia płuc charakteryzuje się obecnie rosnącą tendencją w chorobowości i śmiertelności na całym świecie. Plazmafereza nie jest leczeniem pierwszego rzutu, ponieważ lek przeciwbakteryjny (ABD), konserwatywna detoksykacja i wspomaganie oddychania są podstawą leczenia, podobnie jak w przypadku innych infekcji, ale w przypadku CCAP przebieg podstawowej terapii często nie wystarcza, a następnie istnieje potrzeba ECDM. Identyfikacja mikroorganizmów u dzieci z CCAP pozostaje stałym problemem. W większości przypadków terapia jest przepisywana empirycznie na podstawie znajomości lokalnej epidemiologii, a struktura oporności na ABD jest ważną składową poprawy działania terapii przeciwbakteryjnej. Optymalne podejście terapeutyczne do CCAP wymaga dalszych badań.

2

Diagnostic and therapeutic challenges of Myasthenia Gravis: A report of 2 cases

100%

Poleszak J., Szabat P., Jasielski P., Szabat M., Petit V., Fidor A., Rejdak K.

World News of Natural Sciences

|

2020

|

vol. 31

138-145

EN

Myasthenia gravis (MG) is an autoimmune disease that affects the neuromuscular junction and is characterized by muscle weakness. We present two clinical cases of patients with MG. The first case of the patient presents an uncharacteristic clinical picture in the form of dyspnoea with stridor. The second clinical case presents a severe form of MG, resistant to pharmacological cholinergic and immunosuppressive treatment, which resulted in a satisfactory improvement after eight plasmapheresis treatments and the conversion of pyridostigmine to the ambenonium.

3

Zakrzepowa plamica małopłytkowa – diagnostyka i leczenie

75%

Korsak J.

|

issue 4

323-330

EN

Thrombotic thrombocytopenic purpura (TTP) was once diagnosed with five manifestation: thrombocytopenia, microangiopathic haemolytic anaemia, nervous system malfunctioning, renal failure and fever. Yet 35% of patients in whom TTP is diagnosed do not develop all manifestations, i.e. neurologic manifestations, renal dysfunction and fever. At present the basis for TTP diagnosis is thrombocytopenia and microangiopathic haemolytic anaemia (MAHA). The diagnosis includes blood count, blood film, renal function, LDH level. A helpful parameter in diagnosing TTP is ADAMTS13 metalloproteinase and anti-ADAMTS13 antibodies. The treatment starts with therapeutic plasmapheresis. Plasmapheresis should be undertaken even when the diagnosis is not confirmed. It removes ULvWF multimers and acquired anti-ADAMTS13. Plasma transfusion is not as effective as plasmapheresis but it can be used provisionally. The effectiveness of the treatment is assessed by lack of thrombocytopenia normal LDH level, lack of anaemia and neurological disorders. Another therapeutic option is to use glicocorticosteroids and immunoglobulins. In some patients a beneficial procedure may be splenectomy. TTP therapy has recently employed rituximab. It reduces ADAMTS13 inhibitor ratio and increases proteinase activity. Rituximab treatment is reported to have resulted in clinical remissions in the cases where other treatment modalities failed.

PL

Zakrzepowa plamica małopłytkowa (thrombotic thrombocytopenic purpura, TTP) początkowo charakteryzowała się pentadą objawów: małopłytkowością, niedokrwistością hemolityczną mikroangiopatyczną, zaburzeniami układu nerwowego, niewydolnością nerek i gorączką. Jednak u 35% chorych z rozpoznaniem TTP nie stwierdza się wszystkich tych dolegliwości: nie występują u nich objawy neurologiczne, zaburzenia funkcji nerek oraz gorączka. Obecnie zakrzepową plamicę małopłytkową rozpoznaje się na podstawie małopłytkowości i niedokrwistości mikroangiopatycznej. Diagnostyka obejmuje badanie morfologiczne krwi obwodowej wraz z rozmazem, badanie czynności nerek i oznaczenie aktywności LDH. Pomocne w rozpoznaniu jest oznaczenie aktywności metaloproteazy ADAMTS13 i miana przeciwciał anty-ADAMTS13. W terapii w pierwszym rzucie stosuje się plazmaferezę leczniczą – powinna ona zostać przeprowadzona nawet wtedy, gdy diagnoza jest niepewna. Plazmafereza usuwa multimery ULvWF i nabyte przeciwciała skierowane przeciw ADAMTS13. Przetoczenie osocza nie jest tak efektywne jak plazmafereza, lecz może być stosowane tymczasowo. Efekt leczenia oceniany jest na podstawie unormowania się aktywności LDH oraz ustąpienia małopłytkowości, niedokrwistości i zmian neurologicznych. Inną możliwością terapeutyczną jest podawanie glikokortykosteroidów oraz immunoglobulin. U niektórych chorych korzystne może być wykonanie splenektomii. Ostatnio stosuje się także rytuksymab – powoduje on redukcję miana inhibitora ADAMTS13 i wzrost aktywności enzymu. Po leczeniu rytuksymabem odnotowano remisje kliniczne w przypadkach, w których zawiodły inne metody terapii.

4

Zastosowanie plazmaferezy w terapii oraz w preparatyce krwi

63%

Smycz M., Mielczarek-Palacz A., Kondera-Anasz Z., Sikora J., Machaj I., Gęsikowska K.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2012

|

vol. 66

|

issue 1

67-72

EN

Plasmapheresis is a medical procedure consists of removal of the blood, separation of cells from plasma, and return of these cells to the body’s circulation by reinfusion. There are therapeutic and preparative plasmapheresis. During therapeutic plasmapheresis, together with the plasma, are removed utoantibodies, immune complexes, antigens, proteins, enzymes and clotting factors or cytokines from the circulation. Preparative plasmapheresis enables the production of the plasma preparations for therapeutic purposes. Plasmapheresis is a safe procedure that poses a little risk of complications, however it should be developed in accordance with all rules and guidelines.

PL

Plazmafereza (plasma exchange – PE) to zabieg, który polega na pobraniu określonej objętości krwi, szybkim jej rozdzieleniu na osocze i elementy komórkowe, które następnie zostają zwrócone drogą reinfuzji. Wyróżniamy plazmaferezę leczniczą i preparatywną. Podczas plazmaferezy leczniczej wraz z osoczem z krążenia usuwane są autoprzeciwciała, kompleksy immunologiczne, antygeny, białka, enzymy, czynniki krzepnięcia, ale także cytokiny. Natomiast plazmafereza preparatywna umożliwia produkcję preparatów osoczowych w celach terapeutycznych. Plazmafereza to bezpieczny zabieg, który stwarza niewielkie ryzyko powikłań, należy jednak przeprowadzać go zgodnie z opracowanymi zasadami i procedurami.

Refine search results

1 Annales Academiae Medicae Silesiensis

1 Critical Care Innovations

1 Pediatria i Medycyna Rodzinna

1 World News of Natural Sciences

2 2020

1 2013

1 2012

1 Fidor A.

1 Gęsikowska K.

1 Horodkova Y.

1 Jasielski P.

1 Kondera-Anasz Z.

1 Korsak J.

1 Machaj I.

1 Mielczarek-Palacz A.

1 Petit V.

1 Poleszak J.

1 Rejdak K.

1 Sikora J.

1 Smycz M.

1 Szabat M.

1 Szabat P.

Current situation’s analysis of the problem in intensive care of complicated community-acquired pneumonias in children.

Diagnostic and therapeutic challenges of Myasthenia Gravis: A report of 2 cases

Zakrzepowa plamica małopłytkowa – diagnostyka i leczenie

Zastosowanie plazmaferezy w terapii oraz w preparatyce krwi