Search results

Search:
in the keywords: plamka żółta

Sort By:

Limit search:

Zwyrodnienie plamki związane z wiekiem. Część I: epidemiologia, patogeneza, aspekty genetyczne i profilaktyka

100%

Jarmak A.

OphthaTherapy

2014

vol. 1

issue 4

221-230

Macular degeneration associated with age is a leading cause of central vision loss. The disease process involves macular region of the retina and in the course of disease progression leads to a significant deterioration of visual acuity and thus and quality of life. The patient loses the opportunity to practice their profession yet, reading, watching TV or driving. This condition is significantly associated with aging and degeneration of tissues usually occurs after age of 50 years. Only a few years ago, introduced for the treatment of pharmaceuticals and other therapeutic approaches which substantially improved the prognosis for the behavior of the useful field of vision. The breakthrough discovery was clinically confirmed inhibition endothelial growth factor, causing neovascularization, which resulted in the lack of growth of abnormal vessels and as a result protect not only against the decrease in visual acuity, but even this function improved. It was a real revolution in ophthalmology, which gave patients hope for a full recovery. Is the cure possible? Is it only for a short time the disease does not progress? Spend that knowledge about the genetic basis, pathophysiology, possible use of new drugs and the use of all methods of treatment including surgery used in the appropriate stage of development of the disease we are getting closer to achieving therapeutic success. But this success is to stop disease progression and not a complete cure of the full recovery of visual acuity.

Zwyrodnienie plamki związane z wiekiem jest najczęstszą przyczyną utraty widzenia centralnego. Proces chorobowy obejmuje region plamkowy siatkówki i prowadzi do znacznego pogorszenia ostrości wzroku, a co za tym idzie – również jakości życia. Chory traci możliwość wykonywania dotychczasowego zawodu, czytania, oglądania telewizji czy prowadzenia samochodu. Schorzenie to jest wyraźnie powiązane z procesami starzenia się i degeneracji tkanek, zazwyczaj pojawia się po 50. r.ż. Dopiero kilka lat temu wprowadzono środki farmakologiczne i inne metody terapeutyczne, które zdecydowanie poprawiły szansę na zachowanie użytecznej ostrości wzroku. Przełomowym odkryciem było klinicznie potwierdzone zahamowanie endotelialnego czynnika wzrostu, powodującego neowaskularyzację, co skutkowało brakiem wzrostu nieprawidłowych naczyń i w efekcie chroniło nie tylko przed spadkiem ostrości wzroku, ale nawet tę funkcję poprawiało. To była prawdziwa rewolucja w okulistyce, która dała pacjentom nadzieję na całkowite wyleczenie. Ale czy leczenie może przywrócić pełną ostrość wzroku? Czy tylko na krótko powstrzymuje ono postęp schorzenia? Wydaje się, że wiedza na temat genetycznego podłoża, patofizjologii, możliwości podawania nowych leków i wykorzystanie wszystkich metod terapeutycznych, łącznie z chirurgią, zastosowane na odpowiednim etapie rozwoju choroby coraz bardziej zbliżają nas do osiągnięcia sukcesu terapeutycznego. Ale sukces ten to powstrzymanie postępu choroby, a nie całkowite wyleczenie z odzyskaniem pełnej ostrości wzroku.

Refine search results

1 OphthaTherapy

1 2014

1 Jarmak A.

Search results

Zwyrodnienie plamki związane z wiekiem. Część I: epidemiologia, patogeneza, aspekty genetyczne i profilaktyka