Search results

Search:
in the keywords: pharyngitis

Sort By:

Limit search:

Angina paciorkowcowa – zasady diagnostyki i leczenia

100%

Dziekiewicz M., Radzikowski A.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

2016

vol. 12

issue 2

141-149

Tonsillopharyngitis is one of the main causes of medical appointments. In fact, a seemingly simple diagnosis and treatment causes various problems and is the reason of many problems and errors, including antibiotic misuse or overuse. The most frequent aetiological agents of pharyngitis relate to viruses. A carefully taken medical history and physical examination can help distinguish patients in whom bacterial (streptococcal) aetiology should be suspected. However, signs and symptoms themselves do not usually allow the correct diagnosis to be established. A clinical suspicion of bacterial infection must be confirmed microbiologically. The best practice is a throat culture. Rapid tests for the presence of Streptococcus pyogenes antigen are a convenient alternative. They are characterised by high sensitivity and specificity. The first-line treatment in streptococcal tonsillopharyngitis is phenoxymethylpenicillin used for 10 days. Streptococcus pyogenes is uniformly sensitive to this antibiotic. Cefadroxil is reserved for patients with non-immediate hypersensitivity to penicillin and Streptococcus pyogenes carriers. Macrolides, in turn, should be used only if immediate hypersensitivity occurs. In this case, 3–5-day treatment with azithromycin is a convenient alternative to clarithromycin. It is important to use its high, double doses – the standard dose is ineffective. Treatment of streptococcal tonsillopharyngitis with amoxicillin, amoxicillin with clavulanic acid and cefuroxime axetil is considered inappropriate and harmful. These are relatively broad-spectrum antibiotics, but their overuse is conductive to the spread of pneumococci of reduced penicillin sensitivity.

Zapalenie gardła i migdałków podniebiennych jest jedną z częstszych przyczyn wizyt lekarskich. Pozornie prosta diagnostyka i leczenie nastręcza w rzeczywistości wiele problemów i jest przyczyną błędów, w tym nadużywania antybiotyków lub stosowania ich niezgodnie z zaleceniami. Najczęstszym czynnikiem etiologicznym zapalenia gardła są wirusy. Dokładnie zebrany wywiad i badanie przedmiotowe powinny pomóc wytypować pacjentów, u których trzeba podejrzewać bakteryjną (paciorkowcową) etiologię objawów. Same w sobie są jednak niewystarczające do ustalenia właściwego rozpoznania. Kliniczne podejrzenie zakażenia bakteryjnego należy koniecznie potwierdzić za pomocą badania mikrobiologicznego. Złotym standardem pozostaje posiew wymazu z gardła. Wygodną alternatywę stanowią szybkie testy na obecność antygenu Streptococcus pyogenes. Cechują je wysoka czułość i swoistość. Lekiem pierwszego rzutu w leczeniu paciorkowcowego zapalenia gardła i migdałków podniebiennych jest fenoksymetylopenicylina stosowana przez 10 dni. Wrażliwość szczepów Streptococcus pyogenes na ten antybiotyk jest pełna. Cefadroksyl rezerwuje się dla pacjentów z nienatychmiastową nadwrażliwością na penicylinę oraz nosicieli Streptococcus pyogenes. Z kolei makrolidy powinny być stosowane jedynie w razie wystąpienia nadwrażliwości o typie natychmiastowym. Tutaj wygodną alternatywą dla klarytromycyny jest trwające 3–5 dni leczenie azytromycyną. Bardzo ważną rolę odgrywa stosowanie jej wysokich, podwójnych dawek – dawka standardowa jest nieskuteczna. Za niecelowe i szkodliwe uznaje się leczenie anginy paciorkowcowej amoksycyliną, amoksycyliną z kwasem klawulanowym czy aksetylem cefuroksymu. Są to antybiotyki o relatywnie szerokim spektrum, jednak ich nadmierne wykorzystanie sprzyja rozprzestrzenianiu się szczepów pneumokoków o zmniejszonej wrażliwości na penicyliny.

Azytromycyna w leczeniu zapalenia gardła i migdałków. Spojrzenie bakteriologa oraz klinicysty

72%

Filczak K., Sybilski A. J.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

2013

vol. 9

issue 1

50-56

Bacteriologist’s and clinician’s point of view to infection is variable. What about bacterial infection throat and tonsil? Characteristic: Bacteriologist: Acute pharyngitis and tonsillitis (APT) mainly caused by viruses (rhinovirus, adenovirus, influenza and parainfluenza viruses, RSV). Bacterial etiology is only in 10–30%. The most common bacterial etiologic factor is Streptococcus pyogenes. The gold diagnostic standard is the throat swab culture with antibiogram. Clinician: The infection usually occurs through droplets. The incubation period continues from 12 hours to 4 days. The diagnosis is based on symptoms: sore throat, fever, headache, malaise, slight enlargement of the cervical lymph nodes. On clinical examination: swollen and congested mucous membrane of the throat. Treatment: Bacteriologist: Correct swabbing the throat has a major impact on the entire diagnostic process. We take the swab from the surface or tonsil crypts. Swab is seeded and incubated at 35–37°C. The first assessment is in 18–24 hours. In the GP practice the rapid diagnostic tests (RADT) streptococcal antigen detection clinic may be helpful. Clinician: the first step is limiting the spread of infec‑tion (elimination of contact), second – symptomatic treatment, if there is S. pyogenes etiology, the first-line treatment is fenoksymetylpenicylina (p.o. or .iv.) In case of hypersensitivity, macrolides should be used. Azithromycin: Bacteriologist: Azithromycin is macrolide, and including the spectrum of the most common pathogens causing pharyngitis and tonsillitis. Clinician: Azithromycin is an effective drug in APT, commonly used at a dose: in children (10 mg/kg once daily for three days), and adults (1×500 mg – three days). Recent studies suggest a better antibiotic activity double dose (cumulative dose – 60 mg/kg/treatment). These two approaches (bacteriologist and clinician) complement each other.

Spojrzenie bakteriologa i klinicysty na infekcje bywa różne. W pracy zaprezentowano opinie obu specjalistów na temat bakteryjnego zapalenia gardła i migdałków. Charakterystyka: Bakteriolog: Ostre zapalenie gardła i migdałków (OZGM) głównie wywołują wirusy (rynowirusy, adenowirusy, wirusy grypy i paragrypy, RSV). Tylko 10–30% przypadków ma etiologię bakteryjną. Najczęstszym czynnikiem etiologicznym bakteryjnego zapalenia jest Streptococcus pyogenes. Za złoty standard diagnostyczny uchodzi badanie bakteriologiczne – posiew wymazu z gardła z antybiogramem. Klinicysta: Do zakażenia najczęściej dochodzi drogą kropelkową, okres inkubacji wynosi od 12 godzin do 4 dni. Rozpoznanie ustala się głównie na podstawie objawów: bólu gardła, gorączki, bólów głowy, złego samopoczucia, niewielkiego powiększenia węzłów chłonnych szyi. W badaniu przedmiotowym stwierdza się obrzękniętą i przekrwioną błonę śluzową gardła, czasami z nalotami. Postępowanie: Bakteriolog: Prawidłowe pobranie materiału do badania bakteriologicznego ma zasadniczy wpływ na całość procesu diagnostycznego. Wymaz pobiera się z powierzchni lub krypt migdałków. Pobrany wymaz jest posiewany i inkubowany w temperaturze 35–37°C. Pierwszą ocenę przeprowadza się po 18–24 godzinach. W ambulatorium pomocne mogą być szybkie testy diagnostyczne (RADT) wykrywające antygen paciorkowcowy. Klinicysta: Kluczowe jest ograniczenie szerzenia się zakażenia (wyeliminowanie kontaktu), leczenie objawowe. W OZGM o etiologii S. pyogenes lekiem pierwszego rzutu jest fenoksymetylopenicylina (p.o. lub i.v.). W przypadku nadwrażliwości należy zastosować makrolidy. Azytromycyna: Bakteriolog: To makrolid, obejmujący w spektrum działania najczęstsze patogeny wywołujące OZGM. Klinicysta: Skuteczny lek w OZGM, stosowany w dawce: u dzieci 10 mg/kg mc. raz na dobę przez 3 dni, u dorosłych 1×500 mg przez 3 dni. Ostatnie badania sugerują lepsze działanie podwójnej dawki antybiotyku (dawka kumulacyjna – 20 mg/kg/raz na dobę przez 3 dni). Podsumowując, należy stwierdzić, że te dwa spojrzenia – klinicysty i bakteriologa – uzupełniają się.

Refine search results

2 Pediatria i Medycyna Rodzinna

1 2016

1 2013

1 Dziekiewicz M.

1 Filczak K.

1 Radzikowski A.

1 Sybilski A. J.

Search results

Angina paciorkowcowa – zasady diagnostyki i leczenia

Azytromycyna w leczeniu zapalenia gardła i migdałków. Spojrzenie bakteriologa oraz klinicysty