Search results

1

Effect of a bicarbonate-buffered peritoneal dialysis solution on clinical and laboratory indices of dialysis adequacy

100%

Chmielewski M., Bielińska-Ogrodnik D., Jagodziński P., Lichodziejewska-Niemierko M.

European Journal of Translational and Clinical Medicine

|

2020

|

vol. 3

|

issue 1

11-15

EN

Background: Biocompatible fluids were introduced to improve dialysis and patient outcome in end-stage renal disease. However, being buffered with lactate, they may insufficiently correct metabolic acidosis, and lead to changes in peritoneum structure. Bicarbonate buffered fluids might mitigate these complications. The aim of the study was to evaluate the influence of a bicarbonate dialysis fluid on clinical and laboratory indices of dialysis adequacy. Material and methods: 20 prevalent peritoneal dialysis (PD) patients created two groups. One group continued on lactate fluid, the other changed to bicarbonate solution. Clinical and laboratory indices of dialysis adequacy were evaluated at baseline, and at six weeks intervals for 24 weeks. Results: In bicarbonate group, pH was 7.36±0.03, HCO3 22.1±1.8 mmol/l at baseline and 7.36±0.04 and 21.2± 2.3 mmol/l at 24 weeks, while in controls pH equaled 7.35±0.12, HCO3 22.2±1.4 mmol/l, at baseline, and 7.40±0.03, and 22.3±1.8 mmol/l, at 24 weeks, with no significant differences. Dialysis adequacy (urea Kt/V), urine output and dialysis ultrafiltration did not differ between the groups, either at baseline or at study termination. Conclusions: Bicarbonate PD solution appears to be similar to standard fluid in the impact on hydration status and on acid/base balance. Longitudinal studies are needed to assess long-term advantages of these biocompatible solutions.

2

Chemical transformations of glucose in solutions for peritoneal dialysis after sterilization and during storage

100%

Hudz N., Wieczorek P., KORZENIOWSKA K.

Acta Poloniae Pharmaceutica - Drug Research

|

2018

|

vol. 75

|

issue 4

875-883

EN

Abstract: The objective of this work was to estimate glucose degradation products (GDPs) in solutions for peritoneal dialysis (PD) including glucose and sodium lactate based on the change of pH and absorption in UV. Spectrophotometric and pH-metric methods were used to measure glucose degradation and transformation of GDPs in laboratory-made solutions after heat sterilization and during storage. Mechanism of transformations of GDPs in the sterilized solutions for PD during storage and spectral characteristic of 5-HMF were studied. Common features for all the batches of the tested solutions for PD after heat sterilization were reduced pH, increase in the absorbance in the range 200-350 nm and the appearance of λmax at 274-283 nm. This indicated that 3,4-dideoxyglucosone-3-ene (3,4-DGE) and 5-hydroxymethylfurfural (5-HMF) had been formed during heat sterilization. Hypsochromic shift relative to the 5-HMF was explained by a spectral interference of levulinic acid having λmax at 266 nm. The change of pH after sterilization depended on the initial pH (before sterilization) and glucose concentration. During storage at room temperature hypsochromic or slight batochromic shift was observed. The absorbance at 228-230 nm diminished while that at λmax 270.5-280 nm was slightly reduced or even increased depending on the composition of a solution and time of storage. It was established that 5-HMF had two absorption maxima at the wavelengths of 228-229 and 283-284 nm in water medium and the absorbance of 5-HMF at 284 nm followed Beer’s law very well in the range of concentration of 1.91-9.85 mg/L.

3

Nutritional predictors of mortality in prevalent peritoneal dialysis patients

100%

Malgorzewicz S., Chmielewski M., Kaczkan M., Borek P., Lichodziejewska-Niemierko M., Rutkowski B.

|

2016

|

vol. 63

|

issue 1

111-115

EN

Malnutrition remains one of the major predictors of mortality in peritoneal dialysis (PD) patients. The aim of the study was to evaluate the nutritional status of prevalent PD patients, and to determine the best predictors of outcome among anthropometric and laboratory indices of nutrition. The study included 106 prevalent PD patients from a single university-based unit. Anthropometric assessment at baseline included: body mass, body mass index (BMI), skinfold thickness, lean body mass (LBM), content of body fat (%F), mid-arm muscle circumference (MAMC). Laboratory analysis comprised of albumin and total cholesterol. Additionally, each patient underwent a subjective global assessment (SGA). The patients were followed for 36 months. Survival analyses were made with the Kaplan-Meier survival curve and the Cox proportional hazard model. Following SGA, malnutrition was diagnosed in 30 (28%) patients. Importantly, eight of the malnourished patients (27%) were nevertheless overweight or obese. Body weight and BMI showed complete lack of association with the outcome. In Kaplan-Meier analysis low: LBM, MAMC, albumin and cholesterol were significantly related to mortality. Cox analysis revealed that, following adjustment, LBM below median was independently associated with poor outcome (hazard ratio [HR] 3.15, 95% confidence interval [CI] 1.17-8.49, p=0.02). Moreover, the lowest quartile of total cholesterol showed independent association with mortality (HR 8.68, CI 2.14-35.21, p<0.01). Malnutrition is prevalent in patients undergoing PD, and overweight/obesity does not preclude its appearance. The most valuable nutritional indices in predicting outcome in this cohort were LBM and total cholesterol concentration.

4

Adipokines and parameters of peritoneal membrane transport in newly started peritoneal dialysis patients

100%

Golembiewska E., Safranow K., Ciechanowski K., Bober J., Bogacka A., Stepniewska J.

|

2013

|

vol. 60

|

issue 4

617-621

EN

Aim: Adiponectin and leptin are two adipokines playing important roles in the regulation of body weight, appetite, carbohydrate and lipid metabolism. In patients with chronic kidney disease (CKD) adipokines accumulate in serum due to reduced renal clearance. Since adipokines have pleiotropic actions, the adipokine balance may have an impact on peritoneal membrane transport. The aim of this study was to assess whether serum adiponectin and leptin levels were related to peritoneal transport and residual renal function (RRF) in newly started peritoneal dialysis patients. Methods: 25 clinically stable patients, 4 to 6 weeks after the onset of PD, were included in the study. For each patient clinical and laboratory data were reviewed and standard PET test was performed. Serum adiponectin and leptin concentrations were determined and leptin/adiponectin (L/A) ratio was calculated. Results: Serum adiponectin correlated negatively with weight, BMI and glucose concentration. Serum leptin and L/A ratio correlated positively with BMI. Serum adiponectin correlated positively with dialysate to plasma (D/P) creatinine ratio and ultrafiltration in PET test. Serum leptin level and L/A ratio correlated strongly negatively with peritoneal creatinine clearance. Conclusions: Serum adiponectin concentration is positively associated with baseline solute transport. Leptin concentration and L/A ratio are negatively associated with dialysis adequacy in newly started PD patients.

5

Effect of a bicarbonate-buffered peritoneal dialysis solution on clinical and laboratory indices of dialysis adequacy

100%

Chmielewski M., Bielińska-Ogrodnik D., Jagodziński P., Lichodziejewska-Niemierko M.

|

2020

|

vol. 3

|

issue 1

11-15

EN

Background Biocompatible fluids were introduced to improve dialysis and patient outcome in end-stage renal disease. However, being buffered with lactate, they may insufficiently correct metabolic acidosis, and lead to changes in peritoneum structure. Bicarbonate buffered fluids might mitigate these complications. The aim of the study was to evaluate the influence of a bicarbonate dialysis fluid on clinical and laboratory indices of dialysis adequacy. Material and methods 20 prevalent peritoneal dialysis (PD) patients created two groups. One group continued on lactate fluid, the other changed to bicarbonate solution. Clinical and laboratory indices of dialysis adequacy were evaluated at baseline, and at six weeks intervals for 24 weeks. Results In bicarbonate group, pH was 7.36±0.03, HCO3 22.1±1.8 mmol/l at baseline and 7.36±0.04 and 21.2± 2.3 mmol/l at 24 weeks, while in controls pH equaled 7.35±0.12, HCO3 22.2±1.4 mmol/l, at baseline, and 7.40±0.03, and 22.3±1.8 mmol/l, at 24 weeks, with no significant differences. Dialysis adequacy (urea Kt/V), urine output and dialysis ultrafiltration did not differ between the groups, either at baseline or at study termination. Conclusions Bicarbonate PD solution appears to be similar to standard fluid in the impact on hydration status and on acid/base balance. Longitudinal studies are needed to assess long-term advantages of these biocompatible solutions.

6

Serum soluble Klotho protein level is associated with residual diuresis in incident peritoneal dialysis patients

88%

Golembiewska E., Safranow K., Kabat-Koperska J., Myślak M., Ciechanowski K.

|

EN

Aim: Active vitamin D (1,25-dihydroxyvitamin D3), PTH, fibroblast growth factor-23 (FGF-23) and Klotho protein are key regulators of phosphate metabolism. Hyperphosphatemia and increased FGF-23 level in patients with end-stage renal disease are associated with increased morbidity and mortality. The relationships among key regulators of phosphate metabolism are still being investigated. FGF-23, the humoral factor involved in phosphate metabolism, is strongly associated with serum phosphorus level. Klotho, a transmembrane protein expressed primarily in renal tubules, functions as an obligatory co-receptor for FGF-23. The soluble form of Klotho, produced by the shedding of the transmembrane protein, is detectable in body fluids. The purpose of the study was to assess if serum soluble alpha-Klotho level was related to phosphate metabolism parameters and residual renal function (RRF) in incident peritoneal dialysis (PD) patients. Methods: Thirty-five clinically stable patients 4 to 6 weeks after the onset of PD were included in the study. For each patient, clinical and laboratory data were reviewed. Serum phosphorus concentration, urinary and peritoneal phosphate clearance, serum FGF-23 and soluble Klotho protein concentrations were determined. Results: Serum soluble alpha-Klotho was strongly negatively correlated with 24-hour diuresis (Rs = -0.55, p = 0.004) and renal phosphate clearance (Rs = -0.40, p = 0.049), but not with RRF. Conclusions: Serum soluble Klotho protein concentration is inversely related to residual diuresis and renal phosphate clearance in incident PD patients.

7

Schyłkowa niewydolność nerek w przebiegu wad układu moczowego w zespole Wolfa-Hirschhorna - opis przypadku

63%

Jungiewicz K., Makulska I., Medyńska A., Zwolińska D.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2014

|

vol. 10

|

issue 3

322-328

EN

Wolf-Hirschhorn syndrome is a complex development disorder containing facial dysmorphy, development retardation, growth impairment, muscular hypotonia and occurrence of paroxysmal disorders. Characteristic dysmorphic features are hypertelorism, oblique eyelids, prominent high forehead, wide nose, short philtrum, micrognathia, low set dysplastic ears and gothic palate, in some cases cleft palate. Those features are described as “Greek warrior helmet”. Dysmorphia can be accompanied by various congenital defects, such as growth impairment, heart defects, coloboma, urogenital and skeletal abnormalities, deafness, and in 20% of patients kidney defects, which could lead in some cases to end of stage renal disease. Observed disorders are resulting from deletion of short arm of 4th chromosome and their severity, clinical outcome and intensity of development retardation depend on deletion size. In our article we present a boy with severe case of Wolf-Hirschhorn syndrome accompanied by renal dysplasia of his only kidney, which lead to end of stage renal disease during his infancy. He has been treated with peritoneal dialysis since then. In our patient's case variety of congenital defects and severe development retardation cause bad clinical outcome and serious prognosis. Patient like that requires multidisciplinary medical care. Decision about initiation of renal replacement therapy in such a patient is still an important ethical dilemma.

PL

Zespół Wolfa-Hirschhorna jest złożonym zaburzeniem rozwojowym cechującym się: dysmorfią twarzy, upośledzeniem rozwoju psychoruchowego, zaburzeniami wzrostu, hipotonią mięśniową oraz występowaniem objawów napadowych. Do charakterystycznych cech dysmorficznych, które mogą prowadzić do wysunięcia podejrzenia zespołu Wolfa-Hirschhorna, należą: hiperteloryzm, skośne ustawienie szpar powiekowych, wydatne, wysokie czoło, szeroki, dziobiasty nos, skrócenie rynienki nosowej, niedorozwój żuchwy, nisko osadzone, dysplastyczne małżowiny uszne oraz podniebienie gotyckie, któremu może towarzyszyć rozszczep podniebienia. Cechy te opisywane są jako obraz „hełmu wojownika greckiego”. Towarzyszyć temu mogą różnorodne wady rozwojowe, takie jak zaburzenia wzrastania, wady serca, coloboma tęczówki, anomalie zewnętrznych narządów moczowo-płciowych i kośćca oraz głuchota, a u około 20% pacjentów wady nerek, mogące w niektórych przypadkach doprowadzić do ich schyłkowej niewydolności. Obserwowane zaburzenia zwiazane są z delecją krótkiego ramienia chromosomu 4., a ich nasilenie, obraz kliniczny zespołu i głębokość zaburzeń rozwoju psychoruchowego zależą od wielkości delecji. W prezentowanej pracy przedstawiamy przypadek chłopca z zespołem Wolfa-Hirschhorna o ciężkim przebiegu klinicznym, z towarzyszącą dysplazją jedynej nerki, która doprowadziła do schyłkowej niewydolności nerek w okresie niemowlęcym, leczonego nerkozastępczo metodą dializy otrzewnowej. U naszego pacjenta wielonarządowy charakter zaburzeń i głębokie upośledzenie rozwoju psychoruchowego wiążą się z trudnym przebiegiem klinicznym i złym rokowaniem. Taki chory wymaga wielospecjalistycznej opieki medycznej. Decyzja o kwalifikacji pacjenta z zespołem Wolfa-Hirschhorna do leczenia nerkozastępczego pozostaje istotnym problemem etycznym.

8

Objaw pseudoguza ośrodkowego układu nerwowego u pacjentki dializowanej otrzewnowo

63%

Krakowska A., Jander A., Tkaczyk M.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2012

|

vol. 8

|

issue 2

172-175

EN

Introduction: Pseudotumour cerebri (idiopathic intracranial hypertension) is diagnosed when several symptoms coexist: headaches, papilledema, increased cerebrospinal fluid pressure (without any cytologic or chemical abnormalities in it). Neuroimaging shows no pathology either. Aim: The aim of this work is to present a case of 16‑year‑old girl who has been receiving peritoneal dialysis. End stage renal disease developed on the basis of focal segmental glomerulosclerosis. Despite of many therapeutic methods used (steroids, cyclophosphamide, angiotensin convertase inhibitors, plasmapheresis), after three years she required dialysis. Few month after commencing dialysis, in ophthalmologic consultation (routine one, which was required for renal transplantation qualification), papilledema was diagnosed. The patient did not report any symptoms that could suggest intracranial hypertension. The magnetic resonance did not reveal any focal pathology. Neurologist suggested the diagnosis of pseudotumour cerebri and applied acetazolamide with increased dose of antihypertensives. The papilledema resolved after 3 months. Conclusions: Pseudotumour cerebri symptoms are rare but can be the reason for such pathology as papilledema or headaches among dialysed children. There are single cases in the literature. Poorly regulated hypertension or fluid overload can be risk factors for idiopathic intracranial hypertension.

PL

Wprowadzenie: Pseudoguz ośrodkowego układu nerwowego (idiopatyczne nadciśnienie śródczaszkowe) charakteryzuje się współwystępowaniem bólów głowy, obrzęku tarczy nerwu wzrokowego, wzmożonego ciśnienia płynu mózgowo‑rdzeniowego (przy jego prawidłowym składzie) oraz braku jakichkolwiek zmian w badaniach obrazowych ośrodkowego układu nerwowego, które mogłyby tłumaczyć występujące zjawiska. Cel pracy: Przedstawiamy przypadek 16‑letniej dziewczynki dializowanej otrzewnowo od 2011 roku z powodu przewlekłej choroby nerek na podłożu ogniskowego segmentalnego szkliwienia kłębuszków nerkowych rozpoznanego w 2008 roku. Mimo zastosowanego leczenia (steroidoterapia, cyklofosfamid, inhibitory konwertazy angiotensyny, plazmaferezy) u dziewczynki mniej więcej po 3 latach rozwinęła się schyłkowa niewydolność nerek. W trakcie rutynowych badań wymaganych do kwalifikacji do przeszczepu nerki w konsultacji okulistycznej stwierdzono u dziewczynki obrzęk tarczy nerwu wzrokowego. Nie prezentowała ona żadnych objawów mogących sugerować nadciśnienie śródczaszkowe. W wykonanym rezonansie magnetycznym głowy nie uwidoczniono zmian ogniskowych. Po konsultacji z neurologiem, który zasugerował rozpoznanie pseudoguza ośrodkowego układu nerwowego, wdrożono leczenie przeciwobrzękowe acetazolamidem oraz obniżono ciśnienie tętnicze. Objaw obrzęku tarczy nerwu wzrokowego ustąpił po 3 miesiącach. Wnioski: Objawy pseudoguza mózgu dzieci dializowanych występują rzadko, ale mogą być przyczyną zmian na dnie oczu w badaniu okulistycznym i bólów głowy. Opisywane są pojedyncze przypadki w piśmiennictwie. Czynnikami sprzyjającymi rozwojowi tego powikłania mogą być nieuregulowane nadciśnienie i przewodnienie.

9

Nawracające krwawienia dootrzewnowe w przebiegu przewlekłej dializy otrzewnowej u dzieci

63%

Makulska I., Zwolińska D., Kubicki D., Jungiewicz K.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2013

|

vol. 9

|

issue 1

69-72

EN

Introduction: Bleeding into the peritoneal cavity (hemoperitoneum) is one of the complications of chronic peritoneal dialysis (PD). Its occurrence varies from 6.1 to 8.4% of patients receiving this treatment. This complication always causes lot of anxiety, but is usually benign. On the other hand it might be also a sign of a serious pathology. Materials and methods: The analysis of records of PD patients with at least one incident of intraperitoneal bleeding, treated in the Department of Pediatric Nephrology Wrocław Medical University between 2001 and 2007 year, was performed. We analysed such the parameters like: sex, cause of the disease, age of the PD beginning, the first hemoperitoneum incident, its cause, frequency and intensity. The patient’s prognoses were also analysed. Results: In analysed time, PD was performed in 44 patients (21 girls, 23 boys) aged from 10 days to 21 years, mean 10.5 years. In our population of children on PD, hemoperitoneum occurred in 9.3% of patients. All of those cases were girls and all incidents were associated with menstruation. Conclusion: Recurrent intraperitoneal bleeding is benign in most cases. This type of bleeding is not associated with frequency of peritonitis, course of PD, does not impair filtration ability of the peritoneal membrane or influence survival of renal replacement therapy method or patients survival.

PL

Jednym z powikłań dializy otrzewnowej jest krwawienie do jamy otrzewnowej (hemoperitoneum). Występuje ono u 6,1–8,4% pacjentów dializowanych tą metodą. Budzi zawsze niepokój pacjenta i otoczenia, jednakże w większości przypadków jest powikłaniem łagodnym. Może być również objawem poważnej patologii. Materiał i metoda: Poddano analizie historie chorób pacjentów leczonych przewlekle dializą otrzewnową w Klinice Nefrologii Pediatrycznej Wrocławskiego Uniwersytetu Medycznego w okresie 2001–2007 roku, u których wystąpiło chociaż jedno krwawienie do jamy otrzewnowej. Analizowano takie dane, jak: płeć, przyczyna schyłkowej niewydolności nerek, wiek rozpoczęcia dializy otrzewnowej, czas wystąpienia pierwszego incydentu krwawienia i jego przyczyna, częstość występowania i natężenie krwawienia do jamy otrzewnowej, metody diagnostyczne i zastosowane leczenie, oraz prześledzono losy tych chorych. Wyniki: W analizowanym okresie dializą otrzewnową było leczonych 44 pacjentów (21 dziewczynek, 23 chłopców), w wieku od 10 dni do 21 lat (średnia 10,5 roku). U 9,3% chorych wystąpiło krwawienie do jamy otrzewnowej. W grupie tej były tylko dziewczynki i każde zdarzenie miało związek z cyklem miesięcznym. Wnioski: Krwawienie do jamy otrzewnowej, w większości przypadków, ma charakter łagodny. Krwawienie tego typu nie ma istotnego wpływu na częstość występowania zapalenia otrzewnej, przebieg dializy, nie zaburza zdolności filtracyjnej błony otrzewnowej oraz nie wpływa na przeżycie metody leczenia i przeżycie pacjentów.

10

Postępowanie diagnostyczno-lecznicze u dzieci z przewlekłą chorobą nerek w okresie przeddializacyjnym

51%

Szczepańska M., Olesik-Śmietana J.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2010

|

vol. 64

|

issue 1-2

66-74

EN

Chronic Kidney Disease (CKD) in children could be initially maintained on conservative treatment but at the end it leads unavoidably to renal replacement therapy application. Disease progression in children not exclusively aff ects renal function but also causes systemic complications (proteinuria consequences, cardiovascular complications, anemia, calcium-phosphate metabolism disorders, metabolic acidosis, hypostature, hypertension, chronic systemic infl ammation and malnutrition). Psychological aspect of CKD should not be forgotten because as other chronic illnesses, it aff ects both the quality of life of a child and the whole family. Early diagnosis of CKD gives a chance for the eff ective control of disease symptoms and for the prolongation of the period on conservative treatment. During the predialytic period the child and the family could be better prepared for renal replacement therapy or pre-emptive transplantation. In conclusion, diagnostic and treatment procedures require an achievement of good cooperation and close contact with the child and its family by the specialized team (pediatrician, nephrologist, dialysis nurse, psychologist, dietetician and social worker) at each treatment stage. Predialytic period is the time when child and his family inevitably experience the harmful consequences of CKD. The important task for the medical staff is the optimalization of the methods of treatment.

PL

Przewlekła choroba nerek (PChN) u dzieci, początkowo leczona zachowawczo w konsekwencji prowadzi do rozpoczęcia leczenia nerkozastępczego. Zaawansowanie procesu chorobowego wpływa nie tylko na czynność nerek, ale ma także u dzieci skutki ogólnoustrojowe, m.in. następstwa białkomoczu, powikłania w układzie sercowo - naczyniowym, niedokrwistość, zaburzenia gospodarki wapniowo - fosforanowej, kwasicę metaboliczną, niedobór wzrostu, nadciśnienie tętnicze, stan zapalny oraz zaburzenia odżywiania. Nie można także pominąć aspektu psychologicznego, gdyż jak każda choroba przewlekła wpływa zarówno na życie dziecka, jak i pozostałych członków rodziny. Wczesne wykrycie choroby to szansa na jej skuteczniejszą kontrolę, wydłużenie czasu leczenia zachowawczego a w okresie predializy lepsze przygotowanie młodego pacjenta i jego rodziny do podjęcia terapii nerkozastępczej lub przeprowadzenia przeszczepu wyprzedzającego nerki. Cały proces diagnostyczno - leczniczy wymaga dobrej współpracy z dzieckiem i jego rodziną na poszczególnych etapach leczenia poczynając od lekarza pierwszego kontaktu – pediatry poprzez specjalistę nefrologa, pielęgniarkę nefrologiczną, psychologa, dietetyka oraz pracownika socjalnego. Okres predializy to czas, w którym dziecko wraz z rodziną doświadcza nieuchronności następstw PChN, a zadaniem personelu medycznego jest konsolidacja działań w celu optymalizacji sposobu leczenia.

Refine search results

Effect of a bicarbonate-buffered peritoneal dialysis solution on clinical and laboratory indices of dialysis adequacy

Chemical transformations of glucose in solutions for peritoneal dialysis after sterilization and during storage

Nutritional predictors of mortality in prevalent peritoneal dialysis patients

Adipokines and parameters of peritoneal membrane transport in newly started peritoneal dialysis patients

Effect of a bicarbonate-buffered peritoneal dialysis solution on clinical and laboratory indices of dialysis adequacy

Serum soluble Klotho protein level is associated with residual diuresis in incident peritoneal dialysis patients

Schyłkowa niewydolność nerek w przebiegu wad układu moczowego w zespole Wolfa-Hirschhorna - opis przypadku

Objaw pseudoguza ośrodkowego układu nerwowego u pacjentki dializowanej otrzewnowo

Nawracające krwawienia dootrzewnowe w przebiegu przewlekłej dializy otrzewnowej u dzieci

Postępowanie diagnostyczno-lecznicze u dzieci z przewlekłą chorobą nerek w okresie przeddializacyjnym