Assessing of possible profits and endangers of premedication performed for little invasive procedures in paediatrics are goal of this work. Lack of researches in that direction, made to base on researches concerning premedication of children for general anaesthesia and surgical procedures, there are various methods of sedation of children with applied with various drug used traditionally in anaesthesiological practice. Midazolam is best researched drug. On that issue it can be administrated trough IV, orally, rectal or with usage of transmucosal routes, nasal, sublingual or with usage of application on anterosuperior aspect of the child’s tongue route. All these methods gave similar sedation effect vs. placebo, but were variously tolerated by children depending on route of administration. Oral and rectal administration demands higher doses, which gave prolonged sedation effect and requires more time to achieve proper sedation. Transmucosal application methods allowed reduction of total dose, similar to intravenous route, and allowed early sedation onset. Lack of children cooperation makes sublingual route difficult to perform. Nasal route gave better effects, but in was poorly tolerated by children. It seemed technically more difficult to administrate drug through aliquots doses on anterosuperior aspect of the child’s tongue, but it appeared to connect advantages and eliminate disadvantages of previous forms of drug administration. Usage of opioids adapted in children premedication don’t seem to find usage in sedation of children in paediatric ward due to post operational tendency to cause nausea and vomiting, and appearance of respiratory disorders connected with these drugs usage. Usage of proper monitoring and preservation of safety precautions should be obligatory, due to adverse event including death of patient connected with irresponsible usage of sedation drugs by unprepared medical personnel and lack of preservation of safety precautions while dealing with children. Further research are necessary to set proper guidelines for premedication for little invasive procedures in paediatric practice.
PL
W pracy podjęto próbę przedstawienia metod premedykacji u dzieci przed małoinwazyjnymi zabiegami diagnostycznymi i leczniczymi stosowanymi na co dzień na oddziale pediatrycznym. Analizowano badania dotyczące przygotowania dzieci do znieczulenia ogólnego i do zabiegów operacyjnych z zastosowaniem różnych metod sedacji i z użyciem kilku grup leków wykorzystywanych tradycyjnie w anestezjologii. Najlepiej przebadanym lekiem stosowanym w premedykacji jest midazolam. Może on być podawany drogą dożylną, doodbytniczą, doustną, jak również z wykorzystaniem wchłaniania leku przez śluzówki nosa, jamy ustnej i z aplikacją na część przednio-górną języka. Niezależnie od drogi podania midazolamu uzyskiwano podobny efekt końcowy w porównaniu z placebo, jednakże poszczególne drogi podawania leku były różnie tolerowane przez dzieci. Przy podawaniu leku doustnie lub doodbytniczo konieczne było podanie stosunkowo wysokich dawek, co pozwalało na uzyskanie przedłużonego efektu działania, ale jednocześnie wydłużał się czas potrzebny do uzyskania sedacji. Metody z wykorzystywaniem przezśluzówkowego wchłaniania się leku umożliwiły zredukowanie dawki do stosowanej dożylnie i uzyskanie szybszego początku działania. Metoda podjęzykowa okazała się trudna do zastosowania u dzieci ze względu na brak współpracy. Wykazano, że donosowe podanie leku było bardziej efektywne, ale źle tolerowane przez małych pacjentów. Z kolei podawanie leku w podzielonych dawkach na błonę śluzową przednio-górnej części języka było trudne technicznie, ale łączyło zalety i eliminowało wady poprzednich metod aplikacji leku. Opioidy stosowane niekiedy w premedykacji dzieci przed zabiegami nie znajdują zastosowania w premedykacji dzieci na oddziałach pediatrycznych ze względu na tendencję do wywoływania wymiotów oraz zaburzeń ze strony układu oddechowego. Należy podkreślić konieczność monitorowania parametrów życiowych i zachowania dużych środków ostrożności podczas premedykacji u dzieci. Stosowanie sedacji przez nieprzygotowany do tego personel medyczny w połączeniu z brakiem zachowania podstawowych środków ostrożności może prowadzić do powikłań, ze zgonem pacjenta włącznie.
Somatic disease makes the situation emotionally difficult for the patient and his near persons and this is why psychological help, except the family doctor’s help, is more than once necessary. This issue is of great importance for the ill child or for the healthy one at the doctor’s. Many patients go to the doctor with problems of a psychological nature, regardless of the somatic symptomatology and whether the patient is aware of this or not; because of that, the family doctor in his practice, meeting with people suffering from somatic disorders, also meet with various manifestations of mental or psychological state of the patient. The family doctor in his practice often meets symptoms of e.g. psychosomatic or somatoform disorders. In the aetiopathogenesis and the course of psychosomatic disorders important is the role of psychological factors; by “psychological factors” one understands mainly emotional factors (e.g. emotional hypoglycaemia). Psychological help includes such actions as psychological prevention, psychological therapy, psychotherapy, psychoeducation, psychological counselling, systemic-organisational interventions, mediation, re-education, and rehabilitation. The cooperation between family doctor, clinical psychologist and psychiatrist may proceed as follows: differential diagnosis: prodromal asthenia – psychosomatic/somatoform disorders – neurotic disorders – psychotic disorders; psychological help for the patient and his family, psychological therapy and psychotherapy in the case of psychosomatic/somatoform disorders and pharmacotherapy in the case of depressive and psychotic disorders; avoiding the iatrogenic faults; rehabilitation, socialisation and professional activation of patients, especially the psychotic ones.
PL
Choroba somatyczna to dla pacjenta i jego bliskich sytuacja emocjonalnie trudna i dlatego oprócz pomocy lekarza rodzinnego często konieczna jest również pomoc psychologiczna. Nabiera to szczególnego znaczenia w przypadku „małego pacjenta”, tj. chorującego dziecka, lub dziecka zdrowego, korzystającego z usług lekarza POZ. Znaczna część pacjentów zgłasza się do lekarza z problemami natury psychologicznej, niezależnie od somatycznej symptomatologii oraz od tego, czy pacjent jest tego świadomy. W związku z czym lekarz rodzinny, spotykając się z ludźmi cierpiącymi na schorzenia somatyczne, ma do czynienia również z różnymi przejawami stanu psychicznego pacjenta. W swojej praktyce lekarz rodzinny często spotyka się z objawami zaburzeń psychosomatycznych lub somatomorficznych. Zaburzenia psychosomatyczne to choroby, w których etiopatogenezie i przebiegu istotna rola przypada czynnikom psychicznym. Przez „czynniki psychiczne” rozumie się tu przede wszystkim czynniki emocjonalne (np. hipoglikemia emocjonalna, tj. niedocukrzenie krwi pochodzenia emocjonalnego). Pomoc psychologiczna obejmuje takie działania, jak profilaktyka psychologiczna, terapia psychologiczna, psychoterapia, edukacja psychologiczna, doradztwo, poradnictwo psychologiczne, interwencje systemowo-organizacyjne, mediacje, rehabilitacja, reedukacja, resocjalizacja. Współpraca między lekarzem rodzinnym, psychologiem klinicznym a psychiatrą może przebiegać w następującym zakresie: diagnoza różnicowa: astenia prodromalna – zaburzenia psychosomatyczne/ somatomorficzne – zaburzenia nerwicowe – zaburzenia psychotyczne; pomoc psychologiczna dla pacjenta i jego rodziny; terapia psychologiczna i psychoterapia w przypadkach zaburzeń psychosomatycznych/ somatomorficznych i nerwicowych oraz farmakoterapia w przypadku zaburzeń depresyjnych i psychotycznych; unikanie błędów jatrogennych; rehabilitacja, uspołecznienie i uzawodowienie pacjentów, zwłaszcza psychotycznych.
World Kidney Day 2016 focuses on kidney disease in childhood and the antecedents of adult kidney disease that can begin in earliest childhood. Chronic kidney disease in childhood differs from that in adults, as the largest diagnostic group among children includes congenital anomalies and inherited disorders, with glomerulopathies and kidney disease in the setting of diabetes being relatively uncommon. In addition, many children with acute kidney injury will ultimately develop sequelae that may lead to hypertension and chronic kidney disease in later childhood or in adult life. Children born early or who are small-for date newborns have relatively increased risk for the development of chronic kidney disease later in life. Persons with a high-risk birth and early childhood history should be watched closely in order to help detect early signs of kidney disease in time to provide effective prevention or treatment. Successful therapy is feasible for advanced chronic kidney disease in childhood; there is evidence that children fare better than adults, if they receive kidney replacement therapy including dialysis and transplantation, while only a minority of children may require this ultimate intervention. Because there are disparities in access to care, effort is needed so that those children with kidney disease, wherever they live, may be treated effectively, irrespective of their geographic or economic circumstances. Our hope is that World Kidney Day will inform the general public, policy makers and caregivers about the needs and possibilities surrounding kidney disease in childhood.
PL
W 2016 roku obchody Światowego Dnia Nerek koncentrują się na chorobach występujących u dzieci i zdarzeniach nawet z najwcześniejszego dzieciństwa, które mogą stać się podłożem przewlekłego schorzenia u dorosłych. U dzieci choroba nerek przybiera nieco inną formę niż u dorosłych – dużą grupę najmłodszych pacjentów stanowią ci z wadami wrodzonymi i genetycznymi układu moczowego, glomerulopatiami oraz (rzadziej) chorobami nerek na podłożu cukrzycy. U wielu dzieci z ostrym uszkodzeniem nerek pojawiają się następstwa w postaci nadciśnienia tętniczego i przewlekłej choroby nerek w późniejszym dzieciństwie albo wieku dorosłym. Wcześniaki i stosunkowo małe noworodki cechują się podwyższonym ryzykiem wystąpienia przewlekłej choroby nerek w późniejszym życiu. Pacjentów z obciążonym wywiadem okołoporodowym i dotyczącym wczesnego dzieciństwa należy ściśle monitorować w celu rozpoznania pierwszych oznak choroby i wdrożenia efektywnej profilaktyki lub leczenia. Możliwa jest skuteczna terapia przewlekłej choroby nerek u dzieci, które – jak wskazują badania – znacznie lepiej niż dorośli radzą sobie z uciążliwością leczenia nerkozastępczego, w tym programu dializ i przeszczepienia. Ponieważ dostęp do specjalistycznej opieki nefrologicznej nie jest jednolity, należy wdrożyć odpowiednie działania, aby zapewnić skuteczne leczenie wszystkim chorym dzieciom, bez względu na ich miejsce zamieszkania czy status ekonomiczny. Żywimy nadzieję, że Światowy Dzień Nerek pomoże w edukacji opinii publicznej, ustawodawców i pracowników służby zdrowia w zakresie potrzeb związanych z chorobą nerek występującą w dzieciństwie.
Transthoracic lung ultrasound is ultrasonographic assessment of the lungs, parietal and visceral pleura and the space between these two membranes. It is a part of chest ultrasound examination which also includes assessment of the ribs, intercostal spaces, diaphragm, heart and mediastinum. Lung ultrasound as a diagnostic tool which has been known for 30 years, but its advantages and disadvantages are not commonly known and therefore it is not routinely used by clinicians. In paediatrics, lung ultrasound has become more popular since the first decade of the 21st century. The main advantage of this method is no exposure to ionizing radiation. Transthoracic lung ultrasound can be performed in practically any conditions and repeated several times. What is more, its accessibility, reliability, accuracy and low cost compared to other methods, makes lung ultrasound the great tool for lung assessment. It can be used both for initial diagnosis and monitoring of treatment (bedside examinations are possible). In this paper, we describe the technique of lung ultrasound examination, equipment requirements, normal lung ultrasound appearance, disadvantages of the examination and lung ultrasound findings in the most common paediatric lung diseases, such as: pneumonia, pleural fluid, atelectasis, pneumothorax, bronchiolitis, pulmonary oedema and pulmonary embolism.
PL
Przezklatkowe ultrasonograficzne badanie płuc to ultrasonograficzna ocena płuc, opłucnej ściennej, opłucnej płucnej i przestrzeni między tymi błonami. Jest częścią ultrasonograficznego badania klatki piersiowej, w którym dodatkowo ocenia się struktury powierzchowne ograniczające jamę klatki piersiowej, przeponę, śródpiersie i serce. Przezklatkowa ultrasonografia płuc jako metoda diagnostyczna chorób płuc stosowana jest od ponad 30 lat, jednakże jej zalety i ograniczenia nie są powszechnie znane i nie uzyskały jeszcze pełnej akceptacji klinicystów. Od pierwszej dekady XXI wieku badanie to staje się coraz powszechniej wykorzystywaną metodą diagnostyki obrazowej w pediatrii. Do tej pory nie udokumentowano działań niepożądanych, co więcej – jest to metoda pozbawiona szkodliwego promieniowania jonizującego. Przezklatkowe ultrasonograficzne badanie płuc można wykonać praktycznie w każdych warunkach i wielokrotnie powtarzać. Z uwagi na jego dostępność, wiarygodność i dokładność w porównaniu z metodami uznanymi za referencyjne, a także niski koszt wydaje się najlepszym badaniem służącym do oceny płuc. Może być ono wykorzystywane zarówno w procesie wstępnej diagnostyki, jak i w monitorowaniu przebiegu leczenia (możliwość wykonania badań przyłóżkowo). W artykule oprócz zagadnień dotyczących techniki badania ultrasonograficznego, wymagań sprzętowych, prawidłowego ultrasonograficznego obrazu płuc i ograniczeń badania omówiono jego rolę w diagnostyce chorób płuc u dzieci, takich jak: zapalenie płuc, płyn w jamie opłucnej, niedodma, odma opłucnowa, zapalenie oskrzelików, obrzęk płuc i zatorowość płucna.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.