Wstęp: Wobec starzenia się społeczeństwa i wzrostu zachorowalności na raka jelita grubego, leczenie operacyjne pacjentów w podeszłym wieku staje się jednym z głównych wyzwań chirurgii koloproktologicznej. Cel: Celem badania jest analiza parametrów okołooperacyjnych pacjentów w podeszłym wieku, poddanych operacjom resekcyjnym jelita grubego. Materiał i metody: Przeanalizowano przypadki 464 pacjentów, u których wykonano operacje jelita grubego z powodu guza okrężnicy lub odbytnicy w latach 2013–2017. Pacjentów podzielono na dwie grupy: 1) osoby w podeszłym wieku (≥75 lat) oraz 2) osoby młodsze (<75 lat). Parametry okołooperacyjne obu grup zostały poddane analizie retrospektywnej. Wyniki: Osoby w wieku podeszłym stanowiły 30% badanych. U osób w podeszłym wieku częściej wykonywano operację metodą Hartmanna (p = 0,02) i prawą hemikolektomię (p = 0,029), a u pacjentów młodszych, częściej wykonywano przednią resekcję odbytnicy (p = 0,027). Operacje chirurgiczne u chorych w podeszłym wieku były krótsze, niż u pacjentów młodszych (p<0,01), lecz pozostawali oni w szpitalu średnio jeden dzień dłużej (p = 0,023). U pacjentów w podeszłym wieku zaobserwowano tendencję do częstszego występowania powikłań i zgonów w okresie pooperacyjnym (p = 0,088). W grupie pacjentów młodszych częściej występowały przerzuty odległe (p = 0,053). Starszych pacjentów kwalifikowano rzadziej do przedoperacyjnej radiochemioterapii (p = 0,014). Wnioski: Pacjenci w podeszłym wieku stanowią 1/3 chorych operowanych planowo w oddziałach chirurgii koloproktologicznej. Starsi pacjenci pozostają w szpitalu dłużej i są narażeni na większe ryzyko powikłań pooperacyjnych i śmiertelności niż osoby młodsze.
Wprowadzenie: Przeszczepy mikronaczyniowych wolnych płatów tkankowych umożliwiły rekonstrukcję złożonych ubytków w regionie głowy i szyi. Cel: Celem pracy było dokonanie oceny wyników leczenia pacjentów poddawanych zabiegom chirurgii rekonstrukcyjnej oraz zidentyfikowanie czynników mających wpływ na te wyniki, ze szczególnym uwzględnieniem wieku pacjenta. Materiały i metody: W badaniu retrospektywnym uwzględniono wszystkich pacjentów, u których w latach 2010–2017 wykonano operacje rekonstrukcyjne z przeszczepem wolnych płatów tkankowych w regionie głowy i szyi. Kryteria włączenia spełniało 66 osób, które podzielono na 2 grupy wiekowe: grupę G1 pacjentów w wieku <65 lat (n = 41) i grupę G2 pacjentów w wieku ≥65 lat (n = 25). Dokonano analizy mniejszych powikłań miejscowych oraz powikłań ogólnych, a także chorób współistniejących. Wyniki: Nie stwierdzono korelacji pomiędzy zaawansowanym wiekiem a ryzykiem niepowodzenia przeszczepu wolnego płata, jak również częstością występowania mniejszych powikłań miejscowych. Powikłania ogólne obserwowano częściej w grupie G2 (32%) niż w G1 (19,5%), choć różnica ta nie była istotna statystycznie. Stwierdzono statystycznie istotną różnicę dla zależności pomiędzy wiekiem a stanem zdrowia pacjenta wg ASA (p = 0,010). Powikłania ogólne i miejscowe wystąpiły u 12 (29,3%) pacjentów z młodszej grupy niskiego ryzyka i jedynie u 1 (4%) pacjenta w starszej grupie niskiego ryzyka. Wśród osób wysokiego ryzyka powikłania ogólne i miejscowe stwierdzono u 5 (12,2%) pacjentów wysokiego ryzyka z grupy G1 i u 7 (28%) pacjentów wysokiego ryzyka z grupy G2. Wniosek: Pacjenci z zaawansowanymi nowotworami złośliwymi głowy i szyi powinni być poddawani zabiegom mikrochirurgii rekonstrukcyjnej niezależnie od wieku.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.