Search results

1

Zawroty głowy i upadki u osób w starszym wieku – wybrane zagadnienia praktyczne

100%

Gryglewska B.

Aktualności Neurologiczne

|

2018

|

vol. 18

|

issue 1

40-46

EN

Dizziness and disequilibrium are one of the more frequent complaints reported by elderly patients. They are significant intrinsic risk factors for falls among the elderly. Balance depends on many factors, including adequate function of sensory, vestibular, visual, somatosensory structures, muscle strength and joint mobility. The structure of the balance system can be impaired by common diseases of aging and by senility of the peripheral and central vestibular system. Dizziness may vary from real vertigo with a precisely described illusion of environmental motion to the feeling of instability, imbalance or fear of falling. Peripheral vestibular pathologies, responsible for half of the cases, are associated with a good prognosis. However, the quality of life of elderly patients with vestibular disorders is greatly impaired by dizziness causing functional limitations in their activities of daily living. Common peripheral vestibular disorders in the elderly include benign paroxysmal positional vertigo, Ménière’s disease and vestibular neuritis. Dizziness caused by diseases of the central nervous system or orthostatic disorders are, on the other hand, associated with a poor prognosis. Transient ischaemic attacks, strokes, migraines, tumours and neurodegenerative disease of the brain may lead to central vertigo. Orthostatic hypotension may cause dizziness and increase the risk of falls, cardiovascular disease, heart failure and stroke. History and careful examination will typically reveal the underlying cause in the majority of cases, allowing the full diagnostic workup and management to be targeted appropriately.

PL

Zawroty głowy i zaburzenia równowagi są jednymi z częstszych dolegliwości zgłaszanych przez osoby starsze. Należą do istotnych wewnętrznych czynników ryzyka upadków w tej grupie wiekowej. Równowaga zależy od wielu czynników, w tym od odpowiedniej funkcji struktur czuciowych, przedsionkowych, wzrokowych i somatosensorycznych, siły mięśni i ruchomości stawów. Struktura układu równowagi może być upośledzona przez powszechne choroby związane z wiekiem oraz z procesem starzenia obwodowego i centralnego układu przedsionkowego. Zawroty głowy mają zróżnicowany charakter – od zawrotów prawdziwych, z dokładnie opisaną iluzją ruchu otoczenia, do rzekomych, z poczuciem niestabilności, braku równowagi czy lęku przed upadkiem. Obwodowe patologie przedsionkowe, odpowiedzialne za połowę przypadków, wiążą się z dobrym rokowaniem, jednak jakość życia starszych pacjentów z zaburzeniami przedsionkowymi jest znacznie ograniczona przez zawroty głowy, które prowadzą do funkcjonalnych ograniczeń w wykonywaniu codziennych czynności. Powszechne obwodowe zaburzenia przedsionkowe u osób w podeszłym wieku obejmują łagodne napadowe pozorne zawroty głowy, chorobę Ménière’a i zapalenie nerwu przedsionkowego. Rokowanie w przypadku zawrotów głowy spowodowanych chorobami ośrodkowego układu nerwowego lub zaburzeniami ortostatycznymi jest złe. Przejściowe ataki niedokrwienne, udary, migreny, guzy i choroby neurodegeneracyjne mózgu są związane z zawrotami głowy. Niedociśnienie ortostatyczne może powodować zawroty głowy oraz zwiększać ryzyko upadków, chorób sercowo-naczyniowych, niewydolności serca i udaru. Wywiad i badanie fizykalne pozwalają zazwyczaj na ustalenie prawidłowego rozpoznania, a co za tym idzie – na właściwe ukierunkowanie postępowania diagnostycznego i terapeutycznego.

2

Czynniki determinujące ryzyko niedożywienia osób starszych ze środowiska wiejskiego

100%

Mirczak A.

Medycyna Środowiskowa - Environmental Medicine

|

2014

|

vol. 17

|

issue 4

68-75

EN

Introduction. The problem of malnutrition increases with age and according to epidemiological data the risk of malnutrition affected almost 5–10% of the elderly population. Early identification and treatment of malnutrition among the elderly can reduce or prevent from hospitalization, reduce complications, decrease mortality and improve quality of life. The aim of the present study was to assess the nutritional habits and to evaluate the risk factors of malnutrition among older residents of the rural areas. In addition, studies were conducted to investigate the effect of malnutrition on their health along with quality of life. Material and methods. The group of respondents consisted of 203 participants aged 65 years and over, living in the rural areas in Małopolska. The risk of malnutrition was assessed by NSI Determine Checklist scale. The analysis of collected data employed the statistical package SPSS 19 for Windows. Results. 61.6% (n= 203) of the participants were females. The evaluated group was characterized by a high and medium risk of malnutrition (42.2% and 33.2%). Female gender, low level of education and poverty (inadequate financial situation) were strongly associated with higher risk of malnutrition among the older residents of the rural areas. Conclusions. Malnutrition was linked with gender, level of education and financial status. On top of that the level of quality of life was much worse in respondents exposed to high and medium risk of malnutrition.

PL

Wstęp. Ryzyko niedożywienia wzrasta wraz z wiekiem i według danych epidemiologicznych, dotyczy około 5–10% populacji ludzi starszych. Wczesne rozpoznanie oraz leczenie niedożywienia w grupie osób starszych może zapobiec ich hospitalizacji, ograniczyć liczbę powikłań, zmniejszyć śmiertelność, a także poprawić jakość życia. Celem prezentowanej pracy była ocena zwyczajów żywieniowych oraz ocena czynników determinujących ryzyko niedożywienia wśród starszych mieszkańców wsi. Ponadto, prowadzone badania miały na celu zbadanie wpływu niedożywienia na poziom jakości życia uwarunkowanej stanem zdrowia badanych seniorów. Materiał i metody. Grupę badanych stanowiły 203 osoby w wieku 65 lat i powyżej, mieszkające na obszarach wiejskich. Ryzyko niedożywienia oceniono za pomocą skali NSI Determine Checklist. Analizę zebranego materiału wykonano z wykorzystaniem pakietu statystycznego IBM SPSS 19 dla Windows. Wyniki. Większość badanej grupy stanowiły kobiety (61,6%). Wysokie i średnie ryzyko niedożywienia dotyczyło odpowiednio 42,2% i 33,2% respondentów i było silnie uwarunkowane płcią żeńską, niskim poziomem wykształcenia oraz złą sytuacją materialną. Wnioski. Determinantami ryzyka niedożywienia osób starszych mieszkających na obszarach wiejskich była: płeć, poziom wykształcenia oraz sytuacja materialna. Ponadto, osoby z grupy średniego i wysokiego poziomu niedożywienia, istotnie gorzej oceniały swoją jakość życia uwarunkowaną stanem zdrowia.

3

Różnice w przebiegu klinicznym ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego u osób starszych w porównaniu do młodszych pacjentów

100%

Zbierska K., Kenig J., Lasek A., Rubinkiewicz M., Wałęga P.

Polish Journal of Surgery

|

2016

|

vol. 88(3)

249-257

PL

Ostre zapalenie wyrostka robaczkowego (OZWR) pozostaje nadal najczęstszą przyczyną objawów ostrego brzucha. 90% przypadków występuje u dzieci i młodych dorosłych, częstość występowania u osób w wieku podeszłym sięga aż 10% i stale rośnie. Celem pracy była ocena różnic w manifestacji OZWR u osób starszych w porównaniu do młodszych pacjentów. Dodatkowym celem była ocena wpływu opóźnienia w diagnostyce przedoperacyjnej na wyniki leczenia. Materiał i metodyka. Wykonano retrospektywną analizę danych medycznych 274 chorych przyjętych do III Kliniki Chirurgii Ogólnej w Krakowie w latach 2011-2013 z powodu OZWR. Do grupy starszych pacjentów włączono 23 pacjentów w wieku 65 lat oraz starszych, a do grupy pacjentów młodszych 251 osób poniżej 65 lat. Wyniki. Grupy nie różniły się między sobą rodzajem objawów, czasem ich trwania, rodzajem zabiegu i czasem jego trwania. Czas od przyjęcia do SOR-u do początku operacji był istotnie krótszy w grupie pacjentów starszych (575,56 vs 858,9 min; p=0,03). Pacjenci w wieku podeszłym byli też dłużej hospitalizowani (6,08 vs 4,69 dni; p=0,004). Ponadto u starszych pacjentów częstość występowania perforacji wyrostka robaczkowego zbliżała się do poziomu istotności statystycznej (26,1% vs 12,4%; p=0,06). Nie zaobserwowano zgonów w badanych grupach, jednak w grupie starszych chorych nieznacznie częściej odnotowano powikłania (17,4% vs 10%; p=0,26). Wnioski. Badane grupy nie różniły się manifestacją kliniczną OZWR. Jednak u starszych pacjentów występował bardziej zaawansowany histopatologicznie stan zapalny wyrostka robaczkowego. Również okres hospitalizacji był dłuższy w tej grupie pacjentów. W obu grupach nie występowały zgony, a powikłania występowały częściej u osób starszych. Faza przedoperacyjna była istotnie krótsza u starszych chorych, co potwierdza świadomość istotności czasu w postępowaniu z pacjentami z objawami ostrego brzucha w wieku podeszłym.

4

Zaburzenia przetwarzania słuchowego u osób starszych – wstępne wyniki badań

100%

Antczak-Kujawin J.

Otorynolaryngologia - przegląd kliniczny

|

2018

|

vol. 17

|

issue 2

65-71

EN

Introduction. Central Auditory Processing Disorders occur in approximately 2-3 percent of school children and in 10-20 percent of adults. They are defined as a deficit in the scope of processes and mechanisms including at least one of the following auditory functions: sound localization and lateralization, auditory discrimination, temporal aspects of audition, auditory performance in competing acoustic signals, auditory performance with degraded acoustic signals. Aim. The aim of the present research was the assessment of the main symptoms of Central Auditory Processing Disorders in the group of older individuals. Material and method. The research was conducted in a group of 30 senior people by means of the SCAP-A questionnaire by R. Vaidyanath and A. Yathiraj (2014). Results. Every tested older individual encounters difficulties with regard to at least one skill (memory, attention, temporal ordering, auditory closure, auditory integration). The complete result greater or equal 6 points (indicating the risk of CAPD) was obtained by 8 people (approximately 27% of respondents). As the most commonly experienced difficulties in auditory processing 63% of patients indicated difficulty in responding to two people talking at the same time (question 9), while 60% of respondents – difficulty in understanding speech in the presence of noise (question 6) and difficulty in paying attention to speech in the presence of noise (question 3). Conclusions. The symptoms of auditory processing registered in the study group point to the existence of problems with phonetic encoding, memory (including auditory memory and in scope of numbers sequence remembering) and temporal aspects of audition problems in older individuals

PL

Wprowadzenie. Ośrodkowe zaburzenia przetwarzania słuchowego występują u ok. 2-3% dzieci w wieku szkolnym oraz u 10-20% osób dorosłych. Definiuje się je jako deficyt w zakresie procesów i mechanizmów obejmujących przynajmniej jedną z następujących funkcji słuchowych: lokalizacja i lateralizacja źródła dźwięku, słuchowe różnicowanie dźwięków, przetwarzanie czasowe dźwięków, rozumienie mowy w obecności sygnału zagłuszającego, rozumienie sygnałów zniekształconych. Cel pracy. Ocena głównych symptomów zaburzeń przetwarzania słuchowego w grupie osób starszych. Materiał i metody. Badania przeprowadzono w grupie 30 zdrowych osób w wieku senioralnym przy zastosowaniu kwestionariusza SCAP-A autorstwa Vaidyanath R i Yathiraj A (2014). Wyniki. Każda z badanych osób starszych odczuwa trudności w zakresie przynajmniej jednej umiejętności (tj. pamięć, uwaga, przetwarzanie czasowe, domknięcie słuchowe, integracja słuchowa). Całkowity wynik większy lub równy 6 pkt. (wskazujący na ryzyko wystąpienia CAPD) uzyskało 8 osób (około 27% badanych). Wśród najczęściej odczuwanych trudności w zakresie przetwarzania słuchowego 63% pacjentów wskazywało trudno- ści z odpowiedzią, podczas gdy dwie osoby mówią jednocześnie (pytanie 9), zaś 60% badanych – trudności z rozumieniem mowy w obecności hałasu (pytanie 6) oraz trudności ze zwracaniem uwagi na to, co ktoś mówi w obecności hałasu (pytanie 3). Wnioski. Zarejestrowane w badanej grupie symptomy zaburzeń przetwarzania słuchowego dowodzą występowania u osób starszych problemów z dekodowaniem fonetycznym, pamięcią (w tym pamięcią słuchową oraz w zakresie zapamiętywania sekwencji cyfr) oraz przetwarzaniem czasowym.

5

Fenotypy astmy oskrzelowej w starszym wieku

88%

Jamroz-Brzeska J., Kowalski M. L.

Alergia Astma Immunologia - przegląd kliniczny

|

2017

|

vol. 22

|

issue 1

17-22

EN

Asthma has similar prevalence in all age groups. In elderly patients asthma is often undiagnosed, wrongly diagnosed and/or undertreated. Treatment of elderly patients is troublesome because of comorbidities, more frequent cognitive limitations, greater burden of disease and pathophysiological process of aging. In the age of personalized medicine physicians use phenotypes to improve diagnostics and develop individual treatment. In the paper we discuss phenotypes of asthma in the elderly patients. Asthma can be differentiated to age (childhood asthma, adult asthma and elderly asthma) or the age of asthma onset (early and late asthma onset). Also, there is a classification based on the dominant inflammatory cells (eosinophilic asthma, neutrophilic asthma). Other phenotypes are connected with different comorbidities (obesity asthma phenotype, COPD, neuropsychiatric disorders). We describe classification methods including cluster analysis and point out the most important similarities within the groups.

PL

Astma występuje z podobną częstością w każdej grupie wiekowej. U osób starszych astma jest zbyt rzadko rozpoznawana lub błędnie rozpoznawana i niedostatecznie leczona. Leczenie starszych pacjentów jest często utrudnione przez współchorobowość, częstsze ograniczenia funkcji poznawczych, większe obciążenie chorobą oraz zmiany patofizjologiczne związane z wiekiem. W dobie medycyny spersonalizowanej lekarze wykorzystują podział fenotypowy dla ułatwienia diagnozowania i doboru właściwego sposobu leczenia. Często stosuje się podziały w zależności od aktualnego wieku pacjenta (astma dziecięca, dorosłych i osób starszych) lub wieku wystąpienia choroby (astma o wczesnym i późnym początku). Wśród osób starszych spotyka się podział związany z dominującymi komórkami zapalnymi, wyróżnia się astmę eozynofilową i neutrofilową. Często uwzględnia się problem współwystępowania otyłości i zaburzeń neuropsychiatrycznych u starszych pacjentów z astmą. W artykule przedstawiono najczęstsze metody klasyfikacji pacjentów z astmą oskrzelową, w tym metodę klastrową. Przedstawiono najważniejsze publikacje i opisane w nich cechy charakterystyczne dla każdej grupy

6

Physical Activity of the Elderly in Light of the 2020 WHO Guidelines

75%

Husejko J. P., Strugała M., Modrzejewski M., Wąsicki M., Kędziora-Kornatowska K., Podhorecka M.

Medical Rehabilitation

|

2021

|

vol. 25(1)

30-36

PL

Wstęp: Ocena demograficzna w Polsce wskazuje na postępujące starzenie społeczeństwa, co jest powiązane ze wzrastającą liczbą osób z chorobami sercowo-naczyniowymi, nowotworami oraz różnego pochodzenia niepełnosprawnościami. W listopadzie 2020 roku Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) wydała rekomendacje aktywności fizycznej, które po raz pierwszy odnoszą się również do osób cierpiących na choroby przewlekłe oraz do osób niepełnosprawnych. Przestrzeganie wytycznych jest elementem profilaktyki zarówno chorób przewlekłych jak i różnego pochodzenia niepełnosprawności. Cel pracy: Celem pracy było przytoczenie wytycznych Międzynarodowej Organizacji Zdrowia, a także w oparciu o cytowane piśmiennictwo, danych dotyczących zalecanej aktywności fizycznej osób w wieku powyżej 60 roku życia, a w tym kontekście udzielnie odpowiedzi na następujące pytanie: Czy i jaki wpływ na stan funkcjonalny osób po 60 roku życia mają ćwiczenia fizyczne w świetle analizowanych wytycznych WHO i cytowanego piśmiennictwa? Metody: Cel pracy zrealizowano w oparciu o analizę przytaczanych wytycznych WHO oraz cytowanego piśmiennictwa, odnoszących się do zalecanej aktywności fizycznej osób po 60 roku życia w pokonywaniu różnego pochodzenia ich niepełnosprawności oraz zmian chorobowych. W tym kontekście poddano analizie zapisy: wytycznych WHO z roku 2020 oraz cytowanego piśmiennictwa w liczbie 32. Wyniki: Aktywność fizyczna może opóźnić starzenie się człowieka nawet do dwóch dekad, poprawia stan ogólnoustrojowy, pozytywnie wpływa na objawy choroby depresyjnej, hamuje procesy chorobowe w schorzeniach neurodegeneracyjnych oraz przynosi korzystny wpływ dla zdrowia pacjentów cierpiących na choroby metaboliczne. Wnioski: Regularna aktywność fizyczna osób po 60 roku życia, wpływa zdecydowanie korzystnie na ich stan funkcjonalny, zarówno w różnego pochodzenia niepełnosprawnościach, jak i stanach chorobowych.

EN

Introduction: Demographic assessment in Poland allows to show progressive aging of society, which is further related to the growing number of people with cardiovascular diseases, cancer and disabilities of various origins. In November 2020, the World Health Organization (WHO) issued recommendations for physical activity which, for the first time, also apply to people suffering from chronic diseases and to those with disabilities. Compliance with the guidelines is part of prevention with regard to both chronic diseases and disabilities of various origins. Study aim: The aim of the study was to present the latest guidelines of the World Health Organization and, based on the cited literature, to answer the following question: How can changes in physical exercise have impact on the functional state of people above the age of 60? Materials and methods: The aim of the study was carried out on the basis of analysis regarding the quoted WHO guidelines and the cited literature concerning the recommended level of physical activity for people over 60 in overcoming various origins of their disabilities and lesions. Within this context, the following provisions were analysed: the WHO guidelines from 2020 and the quoted literature in the number of 32 positions. Results: Physical activity may delay human aging for up to 2 decades, improve whole-body condition, positively affect the symptoms of depressive disorders, inhibit neurodegenerative diseases and has a beneficial effect on the health of patients suffering from metabolic diseases. Conclusions: Regular physical activity of people over 60 years of age definitely has a positive effect on their functional state, both in terms of disabilities and diseases of various origins.

7

Wyniki leczenia kardiochirurgicznego u chorych 80-letnich i starszych

75%

Jaguś K., Krawczyk E., Stadnik A., Grzesiuk W., Stążka J.

Geriatria

|

2012

|

vol. 6

|

issue 4

232-237

EN

Background. Over the last few years, the number of octogenarians undergoing cardiac surgery has been growing. The aim of this study was to evaluate the early results of cardiac surgical treatment in this group of patients. Material and methods. The study included 104 patients aged 80 to 89 who underwent surgery in the Department of Cardiac Surgery of the Medical University in Lublin between January 2008 and September 2012. Results. All patients showed coexisting diseases such as hypertension and type 2 diabetes. Eighty-two patients (78.7%) underwent coronary artery bypass grafting, ten (9.7% ) - aortic valve prosthesis implantation, ten (9.7%) underwent complex procedures - coronary artery bypass grafting combined with implantation of aortic valve prosthesis, and two patients (1.9%) - other cardiac surgery. Eight patients died (7.7%). Postoperative complications were reported in 27 patients (25.9%). Low cardiac output syndrome requiring inotropic and intraaortic balloon, as well as respiratory failure with prolonged mechanical ventilation for more than 24 h were observed in 11 (10,6%) and 13 (12,5%) patients, respectively. Other complications were rare. Conclusion. Octogenarians undergoing cardiac surgery showed an acceptable risk of death and postoperative complications. Geriatria 2012; 6: 232-237.

PL

Wstęp. W ostatnich latach zwiększyła się liczba pacjentów po osiemdziesiątym roku życia kwalifikowanych do leczenia kardiochirurgicznego. Celem pracy była ocena wczesnych wyników leczenia operacyjnego chorób serca u chorych w dziewiątej dekadzie życia. Materiał i metody. Badaniem objęto 104 chorych w wieku od 80 do 89 lat operowanych w Klinice Kardiochirurgii UM w Lublinie w okresie od stycznia 2008 do września 2012 r. Wyniki. U wszystkich chorych współistniały schorzenia dodatkowe, najczęściej były to nadciśnienie tętnicze u 76 pacjentów (73,1%) i cukrzyca typu 2 u 22 osób (21,2%). U 82 chorych (78,7%) wykonano operację pomostowania tętnic wieńcowych, u 10 (9,7%) wszczepiono protezę zastawki aortalnej, u 10 (9,7%) wykonano operację złożoną – pomostowanie tętnic wieńcowych z jednoczesnym wszczepieniem protezy zastawki aortalnej, u 2 chorych (1,9%) inne zabiegi kardiochirurgiczne. W badanej grupie zmarło 8 pacjentów (7,7%). Powikłania pooperacyjne wystąpiły u 27 chorych (25,9%). Zespół małego rzutu wymagający zastosowania leków inotropowych i kontrapulsacji wewnątrzaortalnej, niewydolność oddechowa z koniecznością przedłużonej wentylacji mechanicznej powyżej 24 godzin wystąpiły odpowiednio u 11 (10,6%) i 13 (12,5%) chorych. Inne powikłania obserwowano rzadziej. Wnioski. Operacje kardiochirurgiczne u osób w dziewiątej dekadzie życia obarczone są dopuszczalnym ryzykiem zgonu i powikłań pooperacyjnych. Geriatria 2012; 6: 232-237.

8

Ocena stanu czynnościowego chorych geriatrycznych zakwalifi kowanych do programu aktywności fi zycznej – doniesienie wstępne

75%

Durmała J., Szewieczek J., Duława J., Sosnowski M., Batko-Szwaczka A., Frąckiewicz J., Wnuk B., Dzierżęga J., Detko E.

|

issue 1-2

7-12

EN

BACKGROUND Even very high quality clinical research does not show the functional state of elderly patients. Analysis of the functional status of patients was so far measured on by the commonly used and simple to implement functional tests. Aim of work was to evaluate the eff ectiveness of physiotherapy after clinical trial qualifi cation in the elderly age as well as to verify and indicate the factors determining the eff ectiveness of improvement therapy process. MATERIAL AND METHODS The study group consisted of 15 elderly patients (10 female, 5 male) between 65 to 81 years of age (mean age of 72 ± 5.6) For evaluation of the state of the patients, selected elements of following tests were used: Takata, Fullerton Fitness Test and Tinnetti test. RESULTS 4 patients (27%) achieved the maximum value in the Tinneti’s test. The highest values were observed for balanced test and gait test respectively in 7 (47%) and 8 (53%) patients. The up&go test was not performed by one female only. One leg stand test was not done by 2 persons (13%). Male patients had better results in palm grip muscle strength evaluated by dynamometric test. CONCLUSION The research results are showing that previously described diagnostic methods seem to be useful in geriatric rehabilitation.

PL

WSTĘP Nawet bardzo dokładne badania kliniczne nie pozwalają w pełni zobrazować stanu funkcjonalnego pacjenta w podeszłym wieku. W ocenie tego stanu znajdują zastosowanie proste lub złożone testy czynnościowe. Celem pracy jest ocena stanu czynnościowego osób zakwalifikowanych do programu aktywności fizycznej u chorych geriatrycznych, kierowanych do leczenia szpitalnego, na podstawie wybranych wskaźników badania funkcjonalnego, przeprowadzonego na etapie zerowym badania. MATERIAŁ I METODY Grupę badaną stanowiło 15 pacjentów (10 kobiet oraz 5 mężczyzn) w wieku od 61 do 81 lat (śr. 72 ± 5,6) spełniających kryteria włączenia (rokowanie przeżycia 􀂕 3 lata, możliwość wykonania testów czynnościowych przewidzianych w programie). Większość badanych mieszkała razem z rodziną. Wszyscy uczestnicy badania określili swoje możliwości w zakresie lokomocji jako dobre. U 7 stwierdzono cukrzycę, u 5 niewydolność serca (w tym u 2 NYHA I oraz u 3 NYHA II), u 2 osteoporozę, u 1 astmę, u 1 przewlekłą obturacyjną chorobę płuc Tylko u 1 chorej zakwalifikowanej do programu rehabilitacji geriatrycznej rozpoznano zespół słabości. W analizie stanu czynnościowego grupy badanej zastosowano elementy testów Takata, Fullerton Fitness Test oraz test Tinetti. WYNIKI Aż 4 osoby (27%) uzyskały maksymalną wartość w ocenie całościowej testu Tinetti. Najwięcej punktów odnotowano odpowiednio w badaniu równowagi oraz badaniu chodu u 7 (47%) oraz 8 (53%) badanych. Próby wstań–siądź nie wykonała tylko jedna kobieta. Stanie na jednej nodze było czynnością, której nie potrafiły wykonać 2 osoby (13%). Siła mięśniowa oceniana na podstawie badania dynamometrycznego ściskania ręki była większa u mężczyzn. WNIOSKI Zastosowane testy oceny czynnościowej na etapie zerowym badania są przydatne w planowaniu rehabilitacji geriatrycznej.

9

Depresja poudarowa

75%

Wysokiński A.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2016

|

vol. 16

|

issue 3

171-175

EN

Post-stroke depression is considered to be the most frequent neuropsychiatric brain stroke complication. It is defined as a depressive episode (with clinical picture similar to that of endogenous depression) that develops in the causal and temporal relation with a history of stroke (either haemorrhagic or ischaemic). The incidence of post-stroke depression ranges from 20% to 80%, and vast evidence suggests that this type of depression is still diagnosed not frequently enough and undertreated. In most patients, the symptoms of depression develop within 3–6 months following stroke. The prognosis depends on the severity of these symptoms – within two years after stroke remission is observed in the case of 30% (in the case of milder depression) to 75% (in the case of more severe depression) of the patients. Post-stroke depression significantly affects the course and the effectiveness of rehabilitation, the quality of life, locomotor improvement, daily activity, social functioning and interpersonal relations, and also significantly increases mortality (the risk of death within 10 years after stroke is more than threefold in patients with post-stroke depression compared with people who had stroke without depression). Biological and psychosocial factors are involved in the development of post-stroke depression. As indicated by the results of studies, antidepressants and psychostimulants are not only able to alleviate the symptoms of post-stroke depression, but perhaps they may also prevent its development. Further research is necessary regarding the pathophysiology of post-stroke depression and new methods of its treatment and prevention.

PL

Depresja poudarowa jest uznawana za najczęstsze neuropsychiatryczne powikłanie udaru mózgu. Definiuje się ją jako epizod depresyjny (o obrazie zbliżonym do epizodu depresji endogennej), który rozwija się w związku przyczynowym i czasowym z przebytym udarem mózgu, krwotocznym lub niedokrwiennym. Częstość występowania depresji poudarowej wynosi 20–80%, a liczne dowody wskazują na to, że choroba jest zbyt rzadko rozpoznawana i leczona. U większości pacjentów objawy depresji rozwijają się w ciągu 3–6 miesięcy po udarze. Rokowanie zależy od nasilenia tych objawów: w ciągu 2 lat od udaru remisję osiąga od 30% (w przypadku mniejszego nasilenia) do 75% pacjentów (w przypadku dużego nasilenia). Depresja poudarowa w znacznym stopniu wpływa na przebieg i skuteczność rehabilitacji, jakość życia, poprawę sprawności ruchowej, codzienną aktywność oraz funkcjonowanie społeczne i relacje interpersonalne, a także istotnie zwiększa śmiertelność – u osób z depresją poudarową ryzyko zgonu w ciągu 10 lat od udaru jest ponad trzykrotnie większe niż u tych, u których po udarze depresja nie wystąpiła. W rozwoju depresji poudarowej biorą udział czynniki biologiczne i psychospołeczne. Jak wskazują wyniki badań, leki przeciwdepresyjne i psychostymulujące są w stanie nie tylko łagodzić nasilenie objawów depresji poudarowej, lecz także – być może – zapobiegać jej rozwojowi. Konieczne są dalsze badania w zakresie patofizjologii tej choroby oraz nowych metod leczenia i profilaktyki.

10

Strength Training in the Elderly People

75%

Trzaskoma Z., Trzaskoma Ł., Krzesicka A.

Advances in Rehabilitation

|

2013

|

vol. 27

|

issue 1

42-54

EN

Aging is characterized by numerous changes that affect structures at the molecular, cellular, organ and whole organism. One of the effects of decreasing physical activity and the progressive aging of the human body is a systematic decline in muscle strength paralleled by a deterioration in the basic activities of daily living. Exercises, including exercises aimed at increasing muscle strength, performed by older people slow down the aging process and prevent the occurrence of many diseases. However, even the constant and regular physical activity can not prevent a age-related loss of strength, the adaptive changes in the central nervous system and muscles caused by the use of strength training can largely compensate for this process. Exercises aimed at increasing strength and muscle mass, commonly called strength exercises, is the world’s well-known and used by the elderly. In Poland, the model of the physical improvement of the elderly is based almost exclusively on endurance and stretching exercises, and the use of traditional strength exercises is often cause for concern. Aim of this work is to justify the need for exercises aimed at increasing muscle strength in older people and presentation of the results of their use.

11

Changes in shape of elderly foot

75%

Drzał-Grabiec J., Podgórska J., Rykała J., Walicka-Cupryś K., Truszczyńska A.

Advances in Rehabilitation

|

2013

|

vol. 27

|

issue 4

13-19

EN

Introduction: The human foot is an important static and dynamic part of motor organ. Changes that occur with age in shaping the feet causes worsening the quality of life, loss of mobility and increased risk of falls. The aim of this study was to assess changes in the women and men’s over 60’s feet shape parameters. Material and Methods: Seventy people (35 women and 35 men), aged between 60 and 90 years old, mean body height 167±5.6 cm, mean weight 78.1±12. kg participated in the study. The control group consisted of 70 people (35 women and 35 men) between the age of 20 and 25, mean body height 172±7,3 cm, mean body weight 70±8,4 kg. Non-invasive photogrammetric method based on the Moiré phenomenon has been used to evaluate the feet shape parameters. Results: Statistical analysis showed significant differences in the foot shape between men and women over sixty, compared to the control group for the majority of tested parameters. Analyzing the parameters between a group of men and women, statistically significant differences were found regarding the length (P:p=0.0000; L:p=0.0000) and the width of the foot (P:p=0.0017; L:p=0.0007). The other parameters do not show statistically significant differences. Conclusions: 1. The structure and the shape of a foot among men and women depends on age. 2. Changes in the foot shape among men and women over sixty, in most cases are not correlated with gender.

12

Evaluation of precise motor skills of a hand in elderly women representing different levels of physical activity

75%

Sebastjan A., Dąbrowska G., Ignasiak Z., Żurek G.

|

2008

|

vol. 16

|

issue 1

41-45

PL

Możliwości wykonywania dokładnych i precyzyjnych ruchów manualnych odgrywają decydującą rolę w codziennym funkcjonowaniu człowieka, decydując często o jego przydatności zawodowej. Celem pracy jest ocena poziomu motoryki precyzyjnej ręki starszych kobiet o zróżnicowanym poziomie aktywności ruchowej. Zbadano 153 słuchaczki Uniwersytetu Trzeciego Wieku przy Uniwersytecie Wrocławskim (35 kobiet o wyższym poziomie aktywności i 118 seniorek o niższym poziomie aktywności ruchowej). W badaniach motoryki precyzyjnej ręki wykorzystano test MLS z panelu Wiedeńskiego Zestawu Testów. Wyniki wskazują, że poziom motoryki precyzyjnej ręki słuchaczek UTW we Wrocławiu jest dobry. Nie stwierdzono różnic między wynikami kobiet podejmujących regularną aktywność ruchową. Można przypuszczać, że czynności precyzyjne ręki wykorzystywane w życiu codziennym i wcześniejszej pracy zawodowej podlegają wolniejszym procesom inwolucyjnym niż ogólna sprawność fizyczna.

EN

The ability to perform exact and precise manual movements plays a crucial role in each man's everyday life often deciding about his/her professional career. The aim of the work is the evaluation of precise motor skills of a hand in elderly women representing different levels of locomotor activity. The investigation comprised 153 students from the University of the Third Age in Wroclaw (35 elderly women with the higher level of activity and 118 elderly women with the lower level of motor activity). In the study on precise motor movements of a hand, the MLS test from the panel of the Vienna Test System was used. The results show that the level of precise motor movements of the hand is good. No differences were observed between the women undertaking regular physical activities. It is assumed that precise hand movements used in everyday life and in the previous profession are subject to slower involution processes than the general physical fitness.

13

Impact of chronic pain on mental health of the elderly persons

75%

Andrzejewski W., Kassolik K., Chmielewski Ł., Okręglicka-Forysiak E.

|

2009

|

vol. 17

|

issue 2

38-47

PL

Cel i założenia: celem pracy była ocena wpływu dolegliwości bólowych o charakterze przewlekłym na zdrowie psychiczne osób w wieku starszym. Dodatkowym celem było zbadanie związku między regularną aktywnością fizyczną oraz uczęszczaniem na zajęcia teoretyczne w ramach Uniwersytetu Trzeciego Wieku a występowaniem stanów depresyjnych w badanej grupie osób. Materiał: w badaniach uczestniczyło 40 osób w wieku od 60 do 78 lat (średnio 65 lat). Osoby te były słuchaczami Uniwersytetu Trzeciego Wieku w Wałbrzychu. Metody: w badaniu wykorzystano kwestionariusz Ogólnego Stanu Zdrowia GHQ-28, kwestionariusz McGilla (wersja skrócona) i ankietę własną, w której zamieszczono informacje o przebytych urazach, dolegliwościach bólowych oraz aktywności fizycznej. Wnioski: ból przewlekły ma bezpośredni wpływ na ogólny stan zdrowia psychicznego osób starszych, powodując jego pogorszenie. Wpływa on zarówno na procentowy wzrost problemów z bezsennością, jak również powoduje zwiększenie zaburzeń funkcjonowania. Istnieje wzajemna zależność pomiędzy symptomami depresji a subiektywnym odczuwaniem bólu przewlekłego i stanem emocji. Aktywność fizyczna oraz uczestniczenie w życiu społecznym, uczęszczanie na zajęcia teoretyczne i praktyczne pozytywnie wpływają na stan zdrowia psychicznego.

EN

Aims: the aim of this study was to evaluate the impact of chronic pain on mental health of the elderly persons. Additionally, the study was to investigate the relationship of regular physical activity and participation in Third Age University classes with incidence of depression states in the studied population. Material: the studied population consisted of 40 persons aged from 60 to 78 years (65 years on average). All of those persons participated in the Third Age University classes in Walbrzych. Methods: the study used the following research methods: GHQ-28 (General Health Questionnaire - 28 questions), McGill Questionnaire (short version) and a survey established by the research team, which covered information on reported injuries, chronic pain and physical activity level of the subjects. Conclusions: chronic pain has a direct negative impact on the general health and mental health state of the elderly persons. It is a direct cause of increased rate of insomnia and functional disorders. There is a mutual relation between symptoms of depression, subjective sensations of chronic and the emotional status of individuals. Physical activity, involvement in social activities and participation in theoretical and practical classes of the Third Age University has a beneficial effect on the state of mental health of individuals.

14

Analiza Parametrów Czasowo-Przestrzennych Chodu Osób Starszych w Aspekcie Treningu / Elders’ Gait Analysis Using Spatiotemporal Parameters in Aspects of Training

75%

Marciniak T., Wiszomirska I., Kaczmarczyk K., Kozdroń E.

Advances in Rehabilitation

|

2011

|

vol. 25

|

issue 2

19-25

EN

Introduction. The involutive changes of humans’ gait are multifactoral and they have negative influence on its quality. Among other symptoms, decrease in muscle strength and range of motion are the most frequently mentioned. These factors have an impact on some spatiotemporal gait parameters, such as decrease in gait velocity and step length and increase in step width. Study Aim. The aim of the study was to assess the influence of two different forms of training on spatiotemporal parameters of elders’ gait. Material. Fifty-nine participants joined the project. Medical examination and stress test were conducted to exclude any health contraindications. Participants were divided into two groups: versatile training (TW), and training in low positions (TN). Fourteen participants in each group finished the research protocol. Method. FDM Zebris platform was used to register the spatiotemporal parameters of subjects’ gait. Their task was to walk through it with their natural velocity three times. The training protocol took 12 weeks, twice a week meetings lasting 45 minutes. The main difference between the training groups was that the exercises of locomotion and in high positions were excluded in the TN group. Statistical analysis was conducted with Statistica software. Results. As a result of TW group, six parameters changed statistically significantly. step length of the right lower extremity step length of the right lower extremity (as a % of leg lenght) and step time of the left and right lower extremity, stride time and cadence. The other parameters showed different tendencies, but their changes cannot be assigned to the training protocol. TN subjects did not show any significant changes in the parameters considered. Conclusions. Changes of gaits’ quality are multifactor therefore they require future investigation. They need to be identified in order to be modified in the course of training or therapy. The exercise selection should include structurally similar tasks to the ones’ they desire to develop.

15

P hysical Activity of the Elderly in Light of the 2020 WHO Guidelines

75%

Husejko J. P., Strugała M., Modrzejewski M., Wąsicki M., Kędziora-Kornatowska K., Podhorecka M.

|

EN

Introduction: Demographic assessment in Poland allows to show progressive aging of society, which is further related to the growing number of people with cardiovascular diseases, cancer and disabilities of various origins. In November 2020, the World Health Organization (WHO) issued recommendations for physical activity which, for the first time, also apply to people suffering from chronic diseases and to those with disabilities. Compliance with the guidelines is part of prevention with regard to both chronic diseases and disabilities of various origins. Study aim: The aim of the study was to present the latest guidelines of the World Health Organization and, based on the cited literature, to answer the following question: How can changes in physical exercise have impact on the functional state of people above the age of 60? Materials and methods: The aim of the study was carried out on the basis of analysis regarding the quoted WHO guidelines and the cited literature concerning the recommended level of physical activity for people over 60 in overcoming various origins of their disabilities and lesions. Within this context, the following provisions were analysed: the WHO guidelines from 2020 and the quoted literature in the number of 32 positions. Results: Physical activity may delay human aging for up to 2 decades, improve whole-body condition, positively affect the symptoms of depressive disorders, inhibit neurodegenerative diseases and has a beneficial effect on the health of patients suffering from metabolic diseases. Conclusions: Regular physical activity of people over 60 years of age definitely has a positive effect on their functional state, both in terms of disabilities and diseases of various origins.

PL

Wstęp: Ocena demograficzna w Polsce wskazuje na postępujące starzenie społeczeństwa, co jest powiązane ze wzrastającą liczbą osób z chorobami sercowo-naczyniowymi, nowotworami oraz różnego pochodzenia niepełnosprawnościami. W listopadzie 2020 roku Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) wydała rekomendacje aktywności fizycznej, które po raz pierwszy odnoszą się również do osób cierpiących na choroby przewlekłe oraz do osób niepełnosprawnych. Przestrzeganie wytycznych jest elementem profilaktyki zarówno chorób przewlekłych jak i różnego pochodzenia niepełnosprawności. Cel pracy: Celem pracy było przytoczenie wytycznych Międzynarodowej Organizacji Zdrowia, a także w oparciu o cytowane piśmiennictwo, danych dotyczących zalecanej aktywności fizycznej osób w wieku powyżej 60 roku życia, a w tym kontekście udzielnie odpowiedzi na następujące pytanie: Czy i jaki wpływ na stan funkcjonalny osób po 60 roku życia mają ćwiczenia fizyczne w świetle analizowanych wytycznych WHO i cytowanego piśmiennictwa? Metody: Cel pracy zrealizowano w oparciu o analizę przytaczanych wytycznych WHO oraz cytowanego piśmiennictwa, odnoszących się do zalecanej aktywności fizycznej osób po 60 roku życia w pokonywaniu różnego pochodzenia ich niepełnosprawności oraz zmian chorobowych. W tym kontekście poddano analizie zapisy: wytycznych WHO z roku 2020 oraz cytowanego piśmiennictwa w liczbie 32. Wyniki: Aktywność fizyczna może opóźnić starzenie się człowieka nawet do dwóch dekad, poprawia stan ogólnoustrojowy, pozytywnie wpływa na objawy choroby depresyjnej, hamuje procesy chorobowe w schorzeniach neurodegeneracyjnych oraz przynosi korzystny wpływ dla zdrowia pacjentów cierpiących na choroby metaboliczne. Wnioski: Regularna aktywność fizyczna osób po 60 roku życia, wpływa zdecydowanie korzystnie na ich stan funkcjonalny, zarówno w różnego pochodzenia niepełnosprawnościach, jak i stanach chorobowych.

16

Ocena stanu czynnościowego chorych geriatrycznych zakwalifikowanych do programu aktywności fizycznej

75%

Batko-Szwaczka A., Szewieczek J., Durmała J., Duława J., Frąckiewicz J., Wnuk B., Detko E.

|

EN

BACKGROUND Even very thorough clinical research does not allow one to fully visualize the functional state of elderly patients. Many simple and complex functional tests are applied to analyse this state. The aim of the study was to evaluate the effectiveness of physiotherapy in the elderly age as well as to verify and indicate the factors determining the effectiveness of the improvement therapy process after clinical trial qualification and after 6 months of a physiotherapy program. MATERIAL AND METHODS The study group consisted of 30 elderly patients (18 female, 12 male) between 65 to 81 years of age (mean age of 72  5.3). To evaluate the state of the patients, selected elements of the following tests were used: Takata, Fullerton Fitness Test and Tinnetti test. RESULTS 16 patients (53%) achieved the maximum value in the Tinnetti test. The up and go test was not performed by one female only. The one leg stand test was not done by 2 persons (6.6%). The male patients had better results in palm grip muscle strength evaluated by a dynamometric test. The greatest improvement in physical functioning was observed after a 6-month period of rehabilitation in the studied active group, especially in the Fullerton test compared with the other groups. CONCLUSION The research results are show that the previously described diagnostic methods seem to be useful in geriatric rehabilitation. Rehabilitation regularly carried out under the supervision of a specialist most effectively improves the functional status of patients.

PL

WSTĘP Nawet bardzo dokładne badania kliniczne nie pozwalają w pełni zobrazować stanu funkcjonalnego pacjenta w podeszłym wieku. W jego ocenie zastosowanie znajduje wiele prostych i złożonych testów czynnościowych. Celem pracy jest ocena stanu czynnościowego osób zakwalifikowanych do programu aktywności fizycznej chorych geriatrycznych, kierowanych do leczenia szpitalnego, na podstawie wybranych wskaźników badania funkcjonalnego, przeprowadzonego na etapie zerowym badania oraz po 6 miesiącach programu rehabilitacyjnego. MATERIAŁ I METODY Grupę badaną stanowiło 30 pacjentów (18 kobiet oraz 12 mężczyzn) w wieku 61–81 lat (śr. 72  5,3 roku), spełniających kryteria włączenia (rokowanie przeżycia ≥ 3 lata, możliwość wykonania testów czynnościowych przewidzianych w programie). Większość badanych mieszkała razem z rodziną. Wszyscy uczestnicy badania określili swoje możliwości w zakresie lokomocji jako dobre. U 13 stwierdzono cukrzycę, u 10 niewydolność serca (w tym u 2 NYHA I oraz u 8 NYHA II), u 4 osteoporozę, u 24 chorobę zwyrodnieniową układu kostno-stawowego, u 2 astmę, u 2 przewlekłą obturacyjną chorobę płuc, u 1 padaczkę, u 3 depresję oraz u 1 łagodne otępienie w chorobie Alzheimera. W analizie stanu czynnościowego grupy badanej zastosowano elementy testów: Takata, Fullerton Fitness Test oraz Tinetti. WYNIKI Aż 16 osób (53%) uzyskało maksymalną wartość w ocenie całościowej testu Tinetti. Próby wstań–siądź nie wykonała tylko jedna kobieta. Stanie na jednej nodze było czynnością, której nie potrafiły wykonać 2 osoby (6,6%). Siła mięśniowa oceniana na podstawie badania dynamometrycznego ściskania ręki była większa u mężczyzn. Największa poprawa stanu czynnościowego, zwłaszcza w zakresie testu Fullerton, po 6-miesięcznym okresie rehabilitacyjnym była obserwowana w grupie aktywnej badanych. WNIOSKI Zastosowane testy oceny czynnościowej na etapie zerowym badania są przydatne w planowaniu rehabilitacji geriatrycznej. Stan czynnościowy badanych najbardziej efektywnie poprawia rehabilitacja prowadzona regularnie pod nadzorem specjalisty.

17

Aktywność fizyczna a jakość życia w subiektywnej ocenie słuchaczy Uniwersytetu Trzeciego Wieku

63%

Skwiot M., Juśkiewicz-Swaczyna B.

|

2018

|

vol. 31

|

issue 4

45-56

EN

Introduction Along with the rising life expectancy, there occurs an increased interest in geriatric care and in assessment of life quality in elderly persons. This study sought to examine the effects of physical activity on the quality of life in students of the University of the Third Age (UTA). Another purpose was to determine correlations between physical activity at a young age and the level of health state and physical activity at the time of the research as well as assessing the effects of socio-demographic factors on the quality of life in elderly individuals. Material and methods The study included 138 UTA students (113 females and 25 males) aged 50 and above from Warminsko-mazurskie region. The questionnaire consisting of two parts was applied as a research tool. The first part included the authors’ own questionnaire with general questions as well as questions regarding physical activity levels at a young age and at the time of the research. The second part was made up of the standardised WHOQOL-BREF questionnaire (shorter version of WHOQOL) which was used to assess the subjects’ quality of life. Results No significant differences between physical activity levels at a young age and at the time of the research were noted (p < 0.05). Self-evaluation of both life quality and heath state was significantly higher in individuals engaged in vigorous and moderate physical activity (p < 0.05) than in the other group. Conclusions Physical activity of UTA students determines their quality of life and health state. Socio-demographic factors such as sex, age and a place of living influence the scores regarding the quality of life in WHOQOL-BREF domains.

18

Cardiac function in elderly inpatients in the recovery phase of rehabilitation: determining methods of treatment during the heart failure pandemic

63%

Takahashi H.

Medical Rehabilitation

|

2020

|

vol. 24(4)

11-15

EN

Objectives: This study aimed to evaluate cardiac function in elderly inpatients admitted to a recovery phase rehabilitation ward. N-terminal pro-B-type natriuretic peptide (NT-proBNP) was statistically analyzed, along with other laboratory and demographic variables. Methods: Laboratory parameters included NT-proBNP, serum albumin, hemoglobin (Hb), l ow-density lipoprotein cholesterol, hemoglobin A1c, and estimated glomerular filtration rate (eGFR). In addition, a number of medications and trends in the use of cardiovascular agents were examined. Results: Four hundred and fifty-seven patients were admitted throughout the year 2017 (188 men and 269 women, aged 83 ±10.1 years). The number of patients with NT-proBNP levels of more than 125, 400, and 900 pg/mL were 347 (75.9%), 204 (44.6%), and 109 (23.9%), respectively. The percentage of patients that had been treated for hypertension, diabetes mellitus, and hypercholesterolemia were 51.8%, 20.5%, and 18.0%, respectively. N-terminal pro-B-type natriuretic peptide positively correlated with age (p=0.003), and negatively with albumin (p<0.0000) and with Hb (p=0.0000). Multiple regression analysis of NT-proBNP with age, albumin, eGFR, Hb, low-density lipoprotein cholesterol, and number of medications as independent variables revealed significant negative correlation only with albumin (p<0.0000) and eGFR (p<0.0000) independently. Conclusions: These results indicate that 3 out of 4 elderly inpatients in the recovery phase of rehabilitation are affected by chronic congestive heart failure, and management of nutrition is essential for prevention and progression of heart failure in this group.

PL

Cele badania: Badanie to miało na celu ocenę czynności serca u pacjentów w podeszłym wieku przyjętych na oddział rehabilitacji w okresie rekonwalescencji. Wraz z innymi zmiennymi laboratoryjnymi oraz demograficznymi, analizie statystycznej poddano N-końcowy fragment propeptydu natriuretycznego typu B (NT-proBNP). Metody: Parametry laboratoryjne obejmowały: NT-proBNP, albuminy w surowicy, hemoglobinę (Hb), cholesterol w lipoproteinach o niskiej gęstości, hemoglobinę Hb A1c oraz szacowany współczynnik filtracji kłębuszkowej (eGFR). Ponadto, przeanalizowano ilość oraz trendy stosowania leków działających na układ sercowo-naczyniowy. Wyniki: Czterysta pięćdziesięciu siedmiu pacjentów przyjęto w ciągu całego roku 2017 (188 mężczyzn i 269 kobiet, w wieku 83 ±10.1 lat). Liczba pacjentów z poziomami NT-proBNP powyżej 125, 400, oraz 900 pg/mL wynosiła odpowiednio 347 (75.9%), 204 (44.6%), oraz 109 (23.9%). Odsetek pacjentów leczonych na nadciśnienie, cukrzycę, oraz na hipercholesterolemię wynosił odpowiednio 51.8%, 20.5%, oraz 18.0%. N-końcowy fragment propeptydu natriuretycznego typu B dodatnio korelował z wiekiem (p=0.003), a ujemnie z albuminami (p<0.0000) oraz Hb (p=0.0000). Analiza regresji wielokrotnej NT-proBNP z wiekiem, albuminami, eGFR, Hb, cholesterolem w lipoproteinach o niskiej gęstości oraz licznymi lekami, jako zmiennymi niezależnymi, wykazała tylko istotną statystycznie ujemną korelację niezależnie z albuminami (p<0.0000) i eGFR (p<0.0000). Wnioski: Wyniki te wskazują, że 3 na 4 pacjentów w starszym wieku w czasie rehabilitacji w fazie rekonwalescencji cierpi na przewlekłą zastoinową niewydolnością serca, a odpowiednie odżywianie jest kluczowe w zapobieganiu zwiększania się niewydolności serca w tej grupie ludzi. null

19

Ultrasonographic evaluation of transverse abdominal muscle thickness and quality of life in patients with osteoarthritis of the large joints depending on age

63%

Golec J., Mazur J., Turzański D., Golec J., Masłoń A., Szczygieł E., Czechowska D., Kuzaj A., Golec E.

Medical Rehabilitation

|

2019

|

vol. 23(2)

10-16

PL

Wstep: Celem pracy była ocena jakości życia oraz zmian grubości mięśnia poprzecznego brzucha w zależności od wieku u osób poddanych fizjoterapii z elementami stabilizacji centralnej. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 35 osób podzielonych na dwie grupy: poniżej 60 roku życia (r.ż.) (n=16, średnia 43 ±12 lat) oraz powyżej 60 r.ż. (n=19, średnia 68 ±5 lata) leczonych na Oddziale Rehabilitacji Ogólnoustrojowej. Celem hospitalizacji była rehabilitacja w przebiegu choroby zwyrodnieniowej dużych stawów. Wszyscy włączeni do badania oceniali subiektywnie jakość życia za pomocą kwestionariusza SF-36, dokonano ultrasonograficznej oceny grubości mięśnia poprzecznego brzucha (TrA), dodatkowo wyznaczono współczynnik aktywacji oraz procentowe zmiany grubości mięśnia. Wyniki i wnioski: W grupie chorych powyżej 60 r.ż. w badaniu I średnia różnica w grubości mięśnia TrA mierzona między spoczynkiem, a skurczem wyniosła 0,07 ±0,06 mm., w II badaniu 0,06 ±0,05 mm. W ocenie jakości życia pacjenci uzyskali średni wyniki 103,5 ±16,08 pkt. a po zastosowanej fizjoterapii średni wynik wyniósł 93,4 ±17,2 pkt. W grupie osób poniżej 60 r. ż. w I badaniu średnia różnica w grubości mięśnia TrA mierzona między spoczynkiem a skurczem wyniosła 0,08 ±0,06 mm a badaniu II 0,09 ±0,06 mm. W ocenie jakości życia pacjenci uzyskali średni wynik 91,8 ±26,7 pkt. w I badaniu a w kolejnym 86,1 ±28,19 pkt. Po zastosowaniu programu fizjoterapii z elementami treningu mięśni głębokich w obydwu grupach badanych jakość życia uległa wyraźnej poprawie. Korzystnie zmieniła się grubość mięśnia TrA, szczególnie w grupie osób powyżej 60 r.ż.

EN

Introduction: The aim of the study was to evaluate quality of life and changes in transverse abdominal muscle thickness depending on the age of patients’ subjected to physiotherapy with elements of central stabilisation. Material and methods: The study involved 35 persons divided into 2 groups: under the age of 60 (n=16, mean age 43 ± 12) and above 60 (n=19, mean age 68 ± 5 years) treated at the Whole-body Rehabilitation Unit. The aim of hospitalisation was to rehabilitate large joints in the course of osteoarthritis. All those involved in the study assessed the quality of life subjectively using the SF-36 questionnaire; ultrasound evaluation of transverse abdominal muscle thickness (TrA) was performed, and additionally, activation ratio and percentage changes in muscle thickness were determined. Results and conclusions: In the group of patients above the age of 60, the average difference in thickness of the muscle (TrA) measured between rest and contraction was 0.07±0.06 mm in exam 1, and 0.06 ±0.05 mm in exam 2. In the assessment of quality of life, the patients obtained the mean score of 103.5 ± 16.08 points and after the physiotherapy, the mean score was 93.4 ± 17.2 points. In the group of people below the age of 60, in exam 1, the average difference in the thickness of the TrA muscle measured between rest and contraction was 0.08 ± 0.06 mm and in exam 2, 0.09 ± 0.06 mm. In the assessment of quality of life, patients received an average score of 91.8 ±26.7 points in exam 1, and 86.1 ± 28.19 points in the second one. After the application of the physiotherapy programme with elements of deep muscle training, quality of life improved significantly in both groups. The TrA muscle thickness changed positively, especially in the group of people age 60 and above.

20

Should weight loss in elderly people be recommended?

63%

Pyka B., Zieleń-Zynek I., Kowalska J., Nowak J., Będkowska-Szczepańska A.

|

issue 73

293-304

EN

The elderly population is characterised by chronic diseases. Both age-related changes in the body’s systems and diseases can lead, on the one hand, to undernutrition and consequent cachexia, and, on the other hand, to an excessive energy supply and reduced physical activity, leading to excessive body weight (overweight/obesity). Both cachexia and excess body weight are prognostic indicators. The authors discuss the occurrence of excessive body weight in the context of the obesity paradox, the multiple morbidities observed in this population group and the recommendations for further action aimed at reducing body weight.

PL

W populacji osób starszych występują liczne choroby przewlekłe. Zmiany w układach organizmu związane z wiekiem, a także stany chorobowe mogą prowadzić do niedoborów żywieniowych i w konsekwencji wyniszczenia organizmu lub w wyniku zbyt dużej podaży energii i zmniejszonej aktywności fizycznej do nadmiernej masy ciała (nadwagi/otyłości). Zarówno wyniszczenie, jak i nadmierna masa ciała są wskaźnikami rokowniczymi. Autorzy omawiają w pracy występowanie nadmiernej masy ciała w kontekście paradoksu otyłości, wielochorobowości obserwowanej w tej grupie populacyjnej i zaleceń, co do dalszego postępowania w celu redukcji masy ciała.

Refine search results

Zawroty głowy i upadki u osób w starszym wieku – wybrane zagadnienia praktyczne

Czynniki determinujące ryzyko niedożywienia osób starszych ze środowiska wiejskiego

Różnice w przebiegu klinicznym ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego u osób starszych w porównaniu do młodszych pacjentów

Zaburzenia przetwarzania słuchowego u osób starszych – wstępne wyniki badań

Fenotypy astmy oskrzelowej w starszym wieku

Physical Activity of the Elderly in Light of the 2020 WHO Guidelines

Wyniki leczenia kardiochirurgicznego u chorych 80-letnich i starszych

Ocena stanu czynnościowego chorych geriatrycznych zakwalifi kowanych do programu aktywności fi zycznej – doniesienie wstępne

Depresja poudarowa

Strength Training in the Elderly People

Changes in shape of elderly foot

Evaluation of precise motor skills of a hand in elderly women representing different levels of physical activity

Impact of chronic pain on mental health of the elderly persons

Analiza Parametrów Czasowo-Przestrzennych Chodu Osób Starszych w Aspekcie Treningu / Elders’ Gait Analysis Using Spatiotemporal Parameters in Aspects of Training

P hysical Activity of the Elderly in Light of the 2020 WHO Guidelines

Ocena stanu czynnościowego chorych geriatrycznych zakwalifikowanych do programu aktywności fizycznej

Aktywność fizyczna a jakość życia w subiektywnej ocenie słuchaczy Uniwersytetu Trzeciego Wieku

Cardiac function in elderly inpatients in the recovery phase of rehabilitation: determining methods of treatment during the heart failure pandemic

Ultrasonographic evaluation of transverse abdominal muscle thickness and quality of life in patients with osteoarthritis of the large joints depending on age

Should weight loss in elderly people be recommended?