Search results

Search:
in the keywords: osmolality

Sort By:

Limit search:

Ocena jakości napojów izotonicznych przygotowanych samodzielnie na bazie naturalnych składników

100%

Tomczyk M., Olesiuk J., Dżugan M.

Polish Journal of Sports Medicine

2019

vol. 35(3)

169-177

Background. The aim of this study was to assess the quality and consumer acceptability of homemade isotonic beverages. Material and methods. Drinks (n = 6) were prepared according to the recipes available on the Internet based on natural ingredients: fresh fruit juices, herbal and tea infusions, mineral water, multifloral honey and Himalayan salt. As the control sample commercial isotonic drinks (K1 and K2) in liquid form were used. In each sample osmolality, reducing sugar content, total phenolics content and antioxidant activity were determined. Tested drinks were also subjected to organoleptic assessment by numerical scaling. Results. From all homemade drinks, only two were characterized by osmolality within the required range (270 and 272 mOsm/kg H2O), the remaining self-prepared drinks were characterized by too high (379-533 mOsm / kg H2O), while commercial ones too low (222 and 231 mOsm / kg H2O) osmolality. The content of reducing sugars in all tested beverages was within the recommended range. Both the total phenolics content and antioxidant activity were significantly higher (p<0.05) in home-made beverages (on average) as compared to commercial ones. Conclusions. It has been shown that obtaining isotonic beverages with the required osmolality using only natural ingredients at home conditions is possible, but not all recipes available on the Internet are suitably refined. Additionally, drinks self-prepared according to the well-developed recipe are functional products, completely free from synthetic additives, which exhibiting hydrating properties and also protect the body against oxidative stress.

Wstęp. Celem niniejszej pracy była ocena jakości oraz akceptowalności konsumenckiej napojów izotonicznych uzyskanych w warunkach domowych. Materiał i metody. Napoje (n=6) przygotowano wg przepisów dostępnych w Internecie na bazie naturalnych składników: świeże soki owocowe, napary ziołowe oraz herbaciane, woda mineralna, miód wielokwiatowy oraz sól himalajska. Próbę kontrolną stanowiły komercyjne napoje izotoniczne (K1 i K2) w postaci płynnej. Dla produktów wyznaczono osmolalność, zawartość cukrów redukujących, całkowitą zawartość związków fenolowych oraz aktywność antyoksydacyjną. Badane napoje poddano również ocenie organoleptycznej metodą skalowania liczbowego. Wyniki. Spośród przygotowanych napojów, jedynie dwa charakteryzowały się osmolalnością mieszczącą się w wymaganym przedziale (270 i 272 mOsm/kg H2O), pozostałe otrzymane napoje wykazywały zawyżoną (379 - 533 mOsm/kg H2O), zaś komercyjne zaniżoną (222 i 231 mOsm/kg H2O) osmolalność. Zawartość cukrów redukujących we wszystkich badanych napojach mieściła się w zalecanym przedziale. Zarówno całkowita zawartość związków fenolowych jak również aktywność antyoksydacyjna były istotnie wyższe (p<0,05) w napojach przygotowanych domowym sposobem (średnio) w porównaniu do komercyjnych (średnio). Wnioski. Wykazano, że otrzymywanie napojów izotonicznych w warunkach domowych z wykorzystaniem wyłącznie z naturalnych składników charakteryzujących się wymaganą osmolalnością jest możliwe, jednak nie wszystkie przepisy dostępne w Internecie są odpowiednio dopracowane. Napoje własnoręcznie przygotowane wg właściwej receptury to produkty funkcjonalne, wolne od syntetycznych dodatków, które oprócz działania nawadniającego, chronią organizm przed stresem oksydacyjnym.

Nefropatia kontrastowa

80%

Lichosik M., Jung A., Spałek M., Chorążka K.

issue 4

324-328

Recent clinical data suggest that contrast‑induced nephropathy (CIN), defined as a rapid deterioration of renal function that usually occurs 48‑72 hours after the administration of the contrast agent, is much more common than previously thought. In most cases, the clinical course of acute renal failure is mild and transient, but it has been proved that even a subtle impairment of renal function causes severe clinical consequences in the future. The difficulties in diagnosis of CIN is further aggravated by the fact that the kidney damage caused by contrast agent administration usually takes place without obvious clinical symptoms and oliguria. Current researches focus on improving the diagnostic process and try to develop effective prophylactic protocols. The increase in serum creatinine concentration is relatively late indicator of acute kidney injury thus more useful markers are being investigated. High expectations are given by clinical use of cystatin C, NGAL and interleukin 18. Many publications are focused on attempts of identifying risk factors of contrast‑induced nephropathy. It is already known that a very careful intravascular contrast administration is needed in case of patients with chronic renal disease or diabetes mellitus. Procedure dependable risk factors are as following: a type and dose of contrast agent, a method of contrast administration or repeatability of the procedure in a short period of time. The highest prophylactic value has an adequate hydration of the patient, moreover, N‑acetylcysteine has been found as the most promising pharmacological agent.

Aktualne dane kliniczne wskazują, że nefropatia kontrastowa (contrast-induced nephropathy, CIN), definiowana jako nagłe – w ciągu 48‑72 godzin – pogorszenie funkcji nerek po podaniu kontrastu, występuje o wiele częściej, niż dotychczas sądzono. W większości przypadków przebieg nefropatii kontrastowej jest łagodny i przemijający, niemniej udowodniono, że nawet niewielkie upośledzenie funkcji nerek powoduje odległe następstwa kliniczne. Rozpoznanie dodatkowo utrudnia fakt, że uszkodzenie nerek spowodowane podaniem kontrastu zazwyczaj przebiega bez wyraźnych objawów klinicznych i skąpomoczu. Aktualnie naukowcy koncentrują się na doskonaleniu postępowania diagnostycznego oraz próbach opracowania skutecznych protokołów postępowania profilaktycznego. Ponieważ kryterium wzrostu stężenia kreatyniny jest stosunkowo późnym wskaźnikiem ostrego uszkodzenia nerek, poszukuje się bardziej użytecznych markerów. Do budzących duże nadzieje na wykorzystanie kliniczne należą cystatyna C, NGAL i interleukina 18. Wiele publikacji skupionych jest na próbach identyfikacji czynników ryzyka dla wystąpienia nefropatii kontrastowej. Wiadomo już, że szczególną ostrożność, przy donaczyniowym podawaniu kontrastu, należy zachować w przypadku pacjentów z przewlekłą chorobą nerek czy cukrzycą. Do czynników ryzyka zależnych od procedury zaliczamy rodzaj i dawkę środka kontrastowego, sposób podania substancji kontrastowej oraz powtarzalność zabiegu w krótkich odstępach czasu. W postępowaniu profilaktycznym największą wartość ma adekwatne nawodnienie chorego, a wśród testowanych środków farmakologicznych największe nadzieje w chwili obecnej budzi N‑acetylocysteina.

Refine search results

1 Pediatria i Medycyna Rodzinna

1 Polish Journal of Sports Medicine

1 2019

1 2012

1 Chorążka K.

1 Dżugan M.

1 Jung A.

1 Lichosik M.

1 Olesiuk J.

1 Spałek M.

1 Tomczyk M.

Search results

Ocena jakości napojów izotonicznych przygotowanych samodzielnie na bazie naturalnych składników

Nefropatia kontrastowa