Search results

Search:
in the keywords: obrąbek

Sort By:

Limit search:

Zastosowanie ultrasonografii w ocenie obrąbka stawu ramiennego. Część II: Przykłady patologii obrąbka

100%

Krzyżanowski W., Tarczyńska M.

Journal of Ultrasonography

2012

vol. 12

issue 50

329-341

Labral pathologies of the glenohumeral joint are most commonly caused by trauma. The majority of lesions affect the anterior part of labrum, resulting from much higher frequency of anterior shoulder dislocations over posterior ones. Another subgroup of labral lesions, not directly related to joint instability, are SLAP tears. Other findings include degenerative changes of labrum and paralabral cysts. Diagnostic imaging is crucial for making a decision regarding operative treatment. Apart from a standard X-ray examination, the imaging mainly relies on magnetic resonance or computed tomography arthrography. Based on their own experience, the authors propose the use of ultrasound in the assessment of labral tears of the glenohumeral joint. Different signs indicating labral pathology may be discovered and assessed during ultrasound examination. They include permanent displacement of the labrum onto the glenoid, labral instability during dynamic examination, lack of the labrum in the anatomical position, hypoechoic zone at the base of the labrum >2 mm in width, residual or swollen labrum as well as paralabral cyst(s). The most frequent appearance of labral pathology is displacement of the anteroinferior labrum onto the external aspect of the glenoid typically seen after anterior shoulder dislocation. The another most important US feature is labral instability while dynamically examined. The swelling or reduced size of the labrum usually indicates degeneration. This article presents sonographic images of selected labral pathologies.

Uszkodzenia obrąbka stawu ramiennego mają najczęściej charakter pourazowy. Zdecydowana większość uszkodzeń dotyczy przedniej części obrąbka, co wynika ze znacznie częstszego występowania przedniego zwichnięcia stawu ramiennego niż zwichnięcia tylnego. Inną podgrupę patologii stanowią uszkodzenia obrąbka w części górnej, niezwiązane bezpośrednio z niestabilnością. Występują także zmiany zwyrodnieniowe obrąbka oraz torbiele okołoobrąbkowe. Kluczowe znaczenie dla podjęcia decyzji o leczeniu operacyjnym ma diagnostyka obrazowa, oparta, poza właściwie wykonanym badaniem rentgenowskim, przede wszystkim na artrografii rezonansu magnetycznego lub tomografii komputerowej. Autorzy, bazując na własnych doświadczeniach, proponują wykorzystanie badania ultrasonograficznego do oceny uszkodzeń obrąbka stawu ramiennego. Do objawów świadczących o patologii obrąbka stawowego, których poszukuje się w badaniu ultrasonograficznym, należą: trwałe przemieszczenie obrąbka na zewnętrzny obrys panewki stawowej, niestabilność obrąbka w ocenie dynamicznej, brak echa obrąbka w anatomicznej pozycji, obecność hipoechogenicznej strefy u podstawy obrąbka o szerokości >2 mm, szczątkowy bądź obrzęknięty obrąbek oraz obecność torbieli okołoobrąbkowych. Najczęstszym obrazem spotykanym w badaniu ultrasonograficznym jest przemieszczenie obrąbka stawowego w części przednio-dolnej na zewnętrzny zarys panewki stawowej, związane z przebytym przednim zwichnięciem stawu ramiennego. Drugim istotnym objawem świadczącym o uszkodzeniu jest niestabilność obrąbka stwierdzana w badaniu dynamicznym. Objawem zmian zwyrodnieniowych obrąbka jest jego zmniejszenie lub obrzęk. Artykuł przedstawia wybrane przykłady patologii obrąbka stawu ramiennego widocznych w badaniach ultrasonograficznych.

Zastosowanie ultrasonografii w ocenie obrąbka stawu ramiennego. Część I: Anatomia ultrasonograficzna i technika badania

100%

Krzyżanowski W.

Journal of Ultrasonography

2012

vol. 12

issue 49

164-177

The glenohumeral joint is a spherical articulation with a remarkable range of motion in several planes and decreased stability. The maintenance of joint stability is influenced by the functioning of specific muscle groups in the shoulder region, a complex system of ligaments reinforcing the joint capsule, and the labrum which augments the glenoid fossa. Lesions of the aforementioned structures require accurate diagnosis prior to a decision for operative treatment. Ultrasound is one of the imaging methods that has been widely used in the assessment of various shoulder pathologies. In the author opinion, this imaging modality may also be applied for the evaluation of labral tears. Being attached along the glenoid rim, the labrum forms a collar deepening the glenoid fossa thus increasing area of its contact with the head of the humerus. To better describe the location of lesions, the glenoid labrum is usually divided into certain zones. Most of them may be visualized sonographically. The US examination of the posterior labrum can be performed during evaluation of the infraspinatus and teres minor muscles. The anterior labrum along with capsulolabral complex is seen at the glenoid edge under the subscapularis tendon. Sonographic examination of the inferior labrum is best performed using axillar approach. The superior labrum is only partially available for US examination. A crucial part of the sonographic assessment of the labrum is the dynamic examination during rotation of the upper extremity. The paper presents normal sonographic anatomy of the glenoid labrum and technique of the examination.

Staw ramienny jest stawem kulistym o dużym zakresie ruchów w wielu płaszczyznach i zmniejszonej stabilności. Utrzymanie stabilności stawu jest uwarunkowane z jednej strony działaniem specyficznego układu mięśni okolicy barkowej, z drugiej – obecnością złożonego kompleksu więzadłowego wzmacniającego torebkę stawową, a także pogłębieniem panewki stawowej przez obrąbek. Uszkodzenia tych struktur wymagają dokładnej diagnostyki przed podjęciem decyzji o leczeniu operacyjnym. Ultrasonografia należy do metod obrazowych szeroko stosowanych w ocenie różnych patologii okolicy barku. W opinii własnej autora pracy może mieć również zastosowanie w ocenie uszkodzeń obrąbka stawu ramiennego. Przyczepiając się na obwodzie panewki stawowej, obrąbek tworzy kołnierz pogłębiający panewkę i zwiększający jej pole kontaktu z głową kości ramiennej. W celach topograficznych obrąbek stawowy dzieli się najczęściej na strefy. Większość z nich jest widoczna w badaniu ultrasonograficznym. Badanie obrąbka w części tylnej przeprowadza się zwykle jednocześnie z oceną mięśnia podgrzebieniowego i obłego mniejszego. W części przedniej obrąbek wraz z kompleksem torebkowo-więzadłowym jest widoczny przy zarysie panewki stawowej pod mięśniem podłopatkowym. Badanie ultrasonograficzne obrąbka w części dolnej wykonuje się z dostępu pachowego. Obrąbek w części górnej jest tylko częściowo dostępny ocenie ultrasonograficznej. Kluczową część oceny ultrasonograficznej stanowi badanie dynamiczne. W pracy przedstawiono zarys prawidłowej anatomii ultrasonograficznej oraz techniki badania i oceny ultrasonograficznej obrąbka stawu ramiennego.

Refine search results

2 Journal of Ultrasonography

2 2012

2 Krzyżanowski W.

1 Tarczyńska M.

Search results

Zastosowanie ultrasonografii w ocenie obrąbka stawu ramiennego. Część II: Przykłady patologii obrąbka

Zastosowanie ultrasonografii w ocenie obrąbka stawu ramiennego. Część I: Anatomia ultrasonograficzna i technika badania