Search results

1

Factors influencing nurse’s empathy

100%

Cybulska A. M., Atówko S., Ćwiertnia J., Grochans E.

Long-Term Care Nursing

|

2020

|

vol. 5

|

issue 2

119-130

EN

Aim Empathy is one of the widely appreciated qualities of a nurse. The benefit of this phenomenon is not only observed in the direct relationship with a patient but also in many other nurse’s relationships including the patient’s family, staff members, and superiors. The aim of this study was to analyze factors influencing nurse’s empathy. Material and methods The study was conducted in a group of 199 nurses working within the district of Gryfice in the Western Pomeranian Voivodeship. The study was carried out using a diagnostic poll method with the standardized Questionnaire of the Emphatic Understanding of Other People (KRE) and an own questionnaire. Results Studies have shown that only a small group of nurses had a high level of empathy (14.0%). There was a statistically significant correlation between the level of empathy among nurses and sociodemographic variables (age, place of residence) as well as reasons for the choice of the profession. Conclusions In the study group, nurses were mainly characterized by a low level of empathy even though they identified their attitude with sympathy for patients. According to my own research, nurses with longer work experience and the ones who live in small towns and villages show the greatest empathy. In addition, the important factors affecting the level of empathy are the choice of the profession because of its attractiveness and because of the willingness to help others.

2

Trust of society towards selected medical professions - doctors, nurses, paramedic.

88%

Klepacka M., Bakalarski P.

|

EN

INTRODUCTION: In Poland is equal access to the health care system, based on the insurance model. It consists of many institutions in which patients can benefit from health services. Help in pre-hospital and outpatient settings is usually performed by doctors, nurses and paramedics. The study is aimed at assessing confidence towards these selected three medical professions and indicating their the most important disadvantages and advantages. MATERIAL AND METHODS: The study was conducted among 109 randomly selected people, using the authorial questionnaire. To the statistical analysis was used Kruskal–Wallis test. All results were considered significant at p<0.05. RESULTS: The study was attended by 75 women and 34 men, the average age was 29.63 years (SD±15.62). The most people had contact with a doctor (n=109), and slightly less with a nurse (n=105) and with a paramedic (n=66). In terms of the level of social trust, paramedics was rated the highest (7.81 points, SD±1.84), and slightly below doctors (7.2 points, SD±1.89) and nurses (6.9 points; SD±2.23). The accuracy of diagnosis / therapy (43.1%, n=47) was considered the best advantage among the doctors, among nurses - good contact with the patient (57.8%, n=63), and among paramedics - manual skills (36.7%, n=40). The main disadvantages of physicians were wrong diagnosis and / or therapy (44%; n=48), among nurses - bad contact with the patient (37.6%, n=41), and among paramedics - a low level of knowledge (45%, n=49). There were no statistically significant differences between the three professional groups in terms of advantages (p = 0.957) and disadvantages (p = 0.995). CONCLUSIONS: The study showed that the greatest confidence have paramedics, then doctors and the smallest nurses. Also indicated the most important advantages and disadvantages of people performing selected medical professions.

PL

WSTĘP: W Polsce istnieje równy dostęp do systemu opieki zdrowotnej, oparty na modelu ubezpieczeniowym. Składa się on z wielu instytucji, w których pacjenci mogą korzystać ze świadczeń zdrowotnych. Pomoc w warunkach przedszpitalnych i ambulatoryjna jest wykonywana zazwyczaj przez lekarzy, pielęgniarki i ratowników medycznych. Przeprowadzone badanie ma na celu ocenę zaufania względem tych wybranych trzech zawodów medycznych oraz wskazanie ich kluczowych wad i zalet. MATERIAŁ I METODY: Badanie przeprowadzono wśród 109 losowo wybranych osób, przy użyciu autorskiego kwestionariusza ankiety. Do analizy statystycznej posłużono się testem Kruskala – Wallisa. Wyniki uznano za istotne przy p < 0,05. WYNIKI: W badaniu wzięło udział 75 kobiet oraz 34 mężczyzn, średnia wieku wyniosła 29,63 lat (SD ± 15,62). Najwięcej osób miało kontakt z lekarzem (n=109), a nieco mniej z pielęgniarką (n=105) i z ratownikiem medycznym (n=66). Pod względem poziomu zaufania społeczeństwa najwyżej oceniono ratowników medycznych (7,81 pkt.; SD ± 1,84), a nieco niżej lekarzy (7,2 pkt.; SD ± 1,89) oraz pielęgniarki (6,9 pkt.; SD ± 2,23). Za największe zalety wśród lekarzy uznano trafność diagnozy i/lub terapii (43,1%; n=47), wśród pielęgniarek - dobry kontakt z pacjentem (57,8%; n=63), a wobec ratowników medycznych umiejętności manualne (36,7%; n=40). Za główne wady lekarzy uznano błędne diagnozy i/lub terapie (44%; n=48), u pielęgniarek - zły kontakt z pacjentem (37,6%; n=41), zaś u ratowników niski poziom wiedzy (45%; n=49). Nie wykazano istotnych statystycznie różnic między trzema grupami zawodowymi w zakresie zalet (p=0,957) oraz wad (p=0,995). WNIOSKI: Badanie wykazało, że największym zaufaniem cieszą się ratownicy medyczni, następnie lekarze, a najmniejszym pielęgniarki. Wskazano również na kluczowe zalety i wady u osób wykonujących wybrane zawody medyczne.

3

Comparison of Knowledge and Attitudes Towards the Use of Scientific Research in Clinical Practice Among Departmental and Charge Nurses

88%

Belowska J., Panczyk M., Gotlib J.

Polish Journal of Public Health

|

2015

|

vol. 124

|

issue 3

138-144

EN

Introduction. The awareness of benefits arising from the use of the latest results of scientific research (EBNP – Evidence-Based Nursing Practice) among departmental and charge nurses is a necessary condition to ensure effective and safe health services and nursing care meeting the highest standards of patient care. Aim. The comparison of knowledge of and attitudes towards EBNP among nurses depending on their position. Material and methods. Twenty one departmental nurses (PO) (mean age 50.38 years, min. 37, max. 62, SD=7.35) and 20 Bachelor's degree students of a bridge programme (SSP) (mean age 43 years, min. 34, max. 55, SD=6.37). Qualitative study and analysis of the results, structured interview, extended focus. Results. PO and SSP were not able to define the acronyms EBM and EBP correctly and did not have detailed knowledge of the criteria for assessment of reliability of scientific literature. A majority of DN was familiar with the available journals for nurses and was aware of benefits resulting from using EBNP. The use of EBNP in everyday clinical practice in SSP group was limited by a lack of time, insufficient knowledge of English and access to the Internet, as well as working at the position that makes taking decisions on developing procedures and standards for nursing care impossible. Conclusions. 1. The level of knowledge about EBNP in both groups was inadequate and needs urgent supplementation of knowledge and skills of nurses with reference to this subject area. 2. The attitudes of nurses towards EBNP were different depending on their work position. Departmental nurses were aware of benefits resulting from using the most recent study results in everyday clinical practice and being up-to-date with medical knowledge. 3. The boundaries limiting the use of EBNP in everyday clinical practice by the study participants were objective and they require system changes with reference to the organization of work and the system of continuing education.

4

Poziom wypalenia zawodowego wśród pielęgniarek pracujących w szpitalu

75%

Wojciechowska W., Małecka B., Frąckowiak B.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2021

|

vol. 6

|

issue 4

72-87

EN

Introduction. The occurrence of the phenomenon of occupational burnout is multidimensional and concerns various professional groups and specialties. Nurses are a professional group particularly at risk of burnout, which is associated with specific burdens typical for this profession. These burdens carry a high potential for negative impacts on the mental and physical sphere of functioning of the nursing staff. Aim. The aim of the study was to assess the level of occupational burnout of nurses working in various hospital departments. Material and methods. The study included a group of 150 nurses working in the hospital in the period from January 6, 2020 to March 10, 2020. The study used a self-questionnaire consisting of 21 questions and the MBI Ch. Maslach. Results. Statistical analysis did not show a significant relationship between the respondents’ workplace and their level of occupational burnout in depersonalization. The level of burnout in the subscale of sense of personal achievement in all nurses is average. The specifics of the ward and its specific problems do not significantly affect the level of burnout. The level of burnout increases with age and seniority, but symptoms of burnout are already visible among novice nurses. Most of the surveyed nurses consider their work stressful, which has a large impact on the occurrence of occupational burnout. The main determinant of stress for them is overwork and inadequate remuneration for work. The research did not show a significant influence of the “heaviness” of the department where the respondents worked as a factor determining stress. Nurses are often overworked, experience strong stress, yet they are highly attached to the profession and do not declare the will to change it. Conclusions. The conducted research has shown that the nurses working hospital belong to the group with an average level of occupational burnout. Symptoms of emotional exhaustion dominate among the respondents, especially among nurses working in departments with a high degree of severity.

PL

Wstęp. Występowanie zjawiska wypalenia zawodowego ma charakter wielowymiarowy i dotyczy różnych grup zawodowych i specjalności. Pielęgniarki to grupa zawodowa szczególnie zagrożona wypaleniem zawodowym, które wiąże się ze specyficznymi obciążeniami typowymi dla tego zawodu. Obciążenia te niosą za sobą duży potencjał negatywnych oddziaływań na psychiczną i fizyczną sferę funkcjonowania personelu pielęgniarskiego. Cel. Celem pracy była ocena poziomu wypalenia zawodowego pielęgniarek pracujących na różnych oddziałach szpitalnych. Materiał i metoda. Badaniami objęto 150 osobową grupę pielęgniarek pracujących w szpitalu w okresie od 6.01.2020 roku do 10.03.2020 roku. W badaniach posłużono się kwestionariuszem ankiety własnej liczącym 21 pytań i Kwestionariuszem Wypalenia Zawodowego MBI Ch. Maslach. Wyniki. Analiza statystyczna nie wykazała istotnej zależności pomiędzy miejscem pracy ankietowanych a ich poziomem wypalenia zawodowego w depersonalizacji. Poziom wypalenia w podskali poczucia osiągnięć osobistych u wszystkich pielęgniarek/pielęgniarzy kształtował się na średnim poziomie. Specyfika oddziału i specyficzne dla niej problemy nie miały istotnego wpływu na poziom wypalenia. Poziom wypalenia wzrastał wraz z wiekiem i stażem pracy, ale wśród początkujących pielęgniarek widoczne były objawy wypalenia zawodowego. Większość badanych pielęgniarek/pielęgniarzy uważała swoją pracę za stresującą, co miało duży wpływ na występowanie wypalenia zawodowego. Głównym determinantem stresu były dla nich przepracowanie oraz nieadekwatne do pracy wynagradzanie. Badania nie wykazały istotnego wpływu „ciężkości” oddziału, na którym pracowali respondenci jako czynnika determinującego stres. Pielęgniarki/pielęgniarze byli często przepracowani, doświadczali silnego stresu, mimo to cechowali się ogromnym przywiązaniem do zawodu i nie deklarowali chęci jego zmiany. Wnioski. Przeprowadzone badania wykazały, że pielęgniarki pracujące w szpitalu należały do grupy o średnim poziomie wypalenia zawodowego. Wśród badanych dominowały objawy emocjonalnego wyczerpania, szczególnie u pielęgniarek pracujących w oddziałach o dużym stopniu ciężkości.

5

Chroniczne zmęczenie oraz bezsenność wśród pielęgniarek

63%

Dudek A.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2021

|

vol. 6

|

issue 3

38-58

EN

Introduction. Nursing is overloaded proffesion. One of many factors causes job problem are: shift work, exposure to fatigue, stress, sleep disturbance and, insomnia. Communication lapses with medical staff and patients are social factors. This essay highlights chronic fatigue syndrom’s problems. Aim. This thesis purpose is chronic fatigue and insomnia level evaluation among nurses and their influence to atmosphere in nurse team. Material and methods. The examined population was a group of 100 pediatric, surgical, internal medicine and primary care nurses. The tools were the Chronic Fatigue Scale (FAS), the Athens Insomnia Scale (AIS), and a self-written questionnaire. Method of a diagnostic survey and the method of estimation. Results. Nearly half of the nurses had symptoms of chronic fatigue, and 36% of the nurses had insomnia. Conclusions. Chronic fatigue of nurses is often caused by the specificity of wards. Shift work and defective work organization contribute to insomnia.

PL

Wstęp. Pielęgniarstwo to zawód obciążony wieloma czynnikami. Jednymi z wielu problemów jest praca zmianowa, narażenie na zmęczenie, problemy ze snem, bezsenność. Do czynników społecznych zaliczyć można błędy w komunikacji między personelem i pacjentem. W pracy przybliżono zagadnienie zespołu przewlekłego zmęczenia. Cel. Celem pracy jest ocena chronicznego zmęczenia i bezsenności wśród pielęgniarek oraz określenie jaki wpływ mają one na relacje w zespole pielęgniarskim. Materiał i metody. Populacją, która została poddana badaniu była grupa 100 pielęgniarek pediatrycznych, chirurgicznych, internistycznych oraz podstawowej opieki zdrowotnej. Narzędziami były: Skala Zmęczenia Chronicznego (FAS), Ateńska Skala Bezsenności (AIS), kwestionariusz ankiety własnego autorstwa. W pracy wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego oraz metodę szacowania. Wyniki. Blisko połowa pielęgniarek w grupie badanej miała objawy zmęczenia chronicznego, a 36% pielęgniarek w grupie badanej przejawiała bezsenność. Wnioski. Chroniczne zmęczenie pielęgniarek często jest spowodowane specyfiką oddziałów, na których pracują. Na bezsenność wpływa praca zmianowa, która zwiększa odczuwanie zmęczenia i desynchronizuje biologiczny zegar. Lata stażu nie wpływają znacząco na poziom zmęczenia i senności pielęgniarek. Na bezsenność wpływa praca zmianowa oraz zła organizacja pracy.

6

Zawód pielęgniarki jako profesja szczególnie obciążona długotrwałym stresem i zagrożeniem wystąpienia depresji

63%

Rybka M., Rymar A.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2020

|

vol. 5

|

issue 1

9-28

EN

Introduction. The responsibility arising from the requirements of nursing is causing that many nurses feel pressure and discomfort every day. The multitude, intensity and frequency of stressors experienced every day by nurses inevitably lead to an increase in negative emotions. Many studies have proven the direct impact of stress experienced by nurses on the deterioration of the quality of life on its various areas. Such a multidimensional disorder in performing life roles leads to symptoms of depression, and thus to deterioration of both mental and physical well-being. Aim. The aim of the presented research was to determine the degree of stress burden on people working as a nurse and to answer the question whether nursing as a profession is particularly prone to depression. Material and methods. The group of respondents consisted of 100 nurses working in various forms of employment at Szpital Lipno Sp. z o.o. The study used a self-designed questionnaire, Beck's BDI-II test and the psychological measurement of disposable coping MINI COPE. Results. The obtained results confirmed that nursing is a profession particularly exposed to long-term stress. 80% of the surveyed nurses show a high exposure to stress, 16% of the respondents not too much, and 4% negligible. This means that eight out of ten nurses experience a high stress load in their workplace. Symptoms of depression occur in over 1/3 of respondents (34%). Conclusions. Nursing is a profession that is particularly burdened with long-term stress, and thus every third nurse indicates symptoms of depression.

PL

Wstęp. Odpowiedzialność wynikająca z wymagań stawianych w pielęgniarstwie sprawia, że wiele pielęgniarek i pielęgniarzy każdego dnia odczuwa presję i dyskomfort psychiczny. Mnogość, natężenie i częstotliwość czynników stresogennych doświadczanych każdego dnia pracy przez pielęgniarki i pielęgniarzy nieuchronnie prowadzą do wzrostu emocji negatywnych. W wielu badaniach udowodniono bezpośredni wpływ długotrwale doświadczanego przez pielęgniarki stresu na pogorszenie jakości życia na różnych jego płaszczyznach. Takie wielowymiarowe zaburzenie w pełnieniu ról życiowych prowadzi do wystąpienia objawów depresji, a tym samym do pogorszenia własnego dobrostanu zarówno psychicznego, jak i fizycznego. Cel. Celem pracy było określenie stopnia obciążenia stresem osób wykonujących zawód pielęgniarki/pielęgniarza jak również uzyskanie odpowiedzi na pytanie czy pielęgniarstwo jako zawód szczególnie jest narażone na występowanie depresji. Materiał i metody. Grupę respondentów stanowiło 100 pielęgniarek pracujących w zróżnicowanych formach zatrudnienia w Szpital Lipno Sp. Z o.o. Do przeprowadzenia badań wykorzystano kwestionariusz ankiety konstrukcji własnej oraz test Becka BDI-II oraz psychologiczny pomiaru dyspozycyjnego radzenia sobie MINI COPE. Wyniki. Uzyskane wyniki potwierdziły, że pielęgniarstwo jest zawodem szczególnie narażonym na długotrwały stres. 80% ankietowanych pielęgniarek/rzy wykazuje duże narażenie na stres, 16% badanych niezbyt duże, a 4% znikome. Oznacza to, iż osiem na dziesięć pielęgniarek/pielęgniarzy odczuwa duże obciążenie stresem w swoim miejscu pracy. Objawy depresji występują u ponad 1/3 badanych (34%). Wnioski. Pielęgniarstwo jest zawodem szczególnie obciążone długotrwałym stresem, a co za tym idzie co trzecia pielęgniarka wskazuje na występowanie objawów depresji.

7

Działania opiekuńcze i terapeutyczne wobec dziecka z astmą oskrzelową w okresie zaostrzenia choroby

63%

Sak P.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2022

|

vol. 7

|

issue 3

82-103

EN

Introduction. Bronchial asthma is a chronic, and the most common respiratory disease in children. Disease symptoms are a problem in the daily functioning of the patient, and the treatment process is not easy and involves the systematic use of drugs. Disease exacerbation occurs when asthma is not monitored properly. An exacerbation worsens symptoms and is life-threatening. The aim. This work is aimed to analyze the tasks of a nurse in the care of bronchial asthma based on a case-by-case study. Case study. The patient was a 5-year-old boy who had been treated for bronchial asthma for 3 years. The disease worsened and she was admitted to the ward for diagnosis. The patient has a confirmed allergy, he had contact with allergens before hospitalization. From the history and analysis of knowledge that the mother used the wrong inhalation techniques and did not have adequate information about the disease. The patient is tearful and anxious, his mood is caused by hospitalization. The boy is knowledgeable about the place, time and situation in which he is local. The boy is confident in the medical staff. Conclusions. The patient's exacerbation was caused by improper asthma control and inadequate parental knowledge of the disease. The education of parents and the patient was carried out, materials on the disease were provided, thanks to which the parents' knowledge was completed. Symptoms of disease exacerbation, such as dyspnea and cough after nursing interventions, disappeared. Anxiety, restlessness and sleep disturbances have been minimized. The patient requires further observation and control in the clinic. Medicines should be taken regularly, as prescribed by a doctor.

PL

Wstęp. Astma oskrzelowa jest przewlekłą, najczęściej występującą choroba układu oddechowego u dzieci. Objawy chorobowe są problemem w codziennym funkcjonowaniu chorego, a proces leczenia jest niełatwy i wiąże się z systematycznym stosowaniem leków. Do zaostrzenia choroby dochodzi, gdy astma jest nieprawidłowo monitorowana. Zaostrzenie powoduje pogorszenie objawów i zagraża życiu chorego. Cel. Celem pracy jest określenie zadań sprawowanych przez pielęgniarkę w planie opieki wdrażanej wobec pacjenta z astmą oskrzelową. Prezentacja przypadku. Pacjentem był 5 letni chłopiec, który leczony jest od 3 lat na astmę oskrzelową. Choroba zaostrzyła się, został przyjęty na oddział, aby rozpoznać przyczyny. Pacjent ma potwierdzoną alergię, przed hospitalizacją miał kontakt z alergenami. Z wywiadu i obserwacji wynika, że matka stosowała złe techniki inhalacji i nie posiada odpowiedniej wiedzy na temat choroby. Pacjent jest płaczliwy i niespokojny, jego nastrój spowodowany jest hospitalizacją. Chłopiec zorientowany co do miejsca, czasu i sytuacji w jakie się znajduje. Chłopiec ufny w stosunku do personelu. Wnioski. Zaostrzenie choroby u pacjenta było spowodowane nieprawidłową kontrolą astmy oskrzelowej i nieadekwatną wiedzą rodziców na temat choroby. Edukacja rodziców i pacjenta została przeprowadzona, zostały dostarczone materiały nt. choroby, dzięki temu wiedza rodziców została uzupełniona. Objawy zaostrzenia choroby takie jak duszność, kaszel po interwencjach pielęgniarskich ustąpiły. Lęk, niepokój i zaburzenia snu zostały zminimalizowane. Pacjent wymaga dalszej obserwacji i kontroli w poradni. Leki powinny być przyjmowane regularnie, zgodnie ze zleceniem lekarskim.

8

Evaluation Of Life Quality In Colorectal Cancer Patients

63%

Kayserilioğlu G., Aygin D.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2023

|

vol. 8

|

issue 2

37-59

PL

Wstęp. Okres diagnostyczny choroby nowotworowej, proces leczenia oraz powikłania spowodowane zabiegami negatywnie wpływają na jakość życia pacjenta i jego bliskich, którzy wspierają jego opiekę. Pojęcie jakości życia zyskało w ostatnich latach na znaczeniu ze względu na wydłużenie średniej długości życia oraz wzrost świadomości społecznej. Cel.Rak jelita grubego wpływa negatywnie na jakość życia jednostek. W pracy zbadano jakość życia chorych na raka jelita grubego oraz czynniki wpływające na jakość ich życia. Materiał i metoda. Próbę badawczą stanowiło 110 pacjentów, którzy zgłosili się do Poradni/Serwisu Chirurgii Ogólnej i Oddziału Chemioterapii Szpitala Państwowego i Szpitala Szkolno-Badawczego w okresie od 01.05.2014 do 01.11.2015. Dane ankietowe zebrano za pomocą kwestionariusza społeczno-demograficznego EORTC QLQ-C30 i EORTC QLQ-CR38 (Europejska Organizacja Badań i Leczenia Raka) oraz Skali Depresji Becka. Do oceny danych wykorzystano liczbę, procent, średni rozkład, analizę wariancji, test U Manna-Whitneya i test Kruskala-Wallisa z oprogramowaniem SPSS v.20.0. Wyniki. Średni wiek pacjentów z rozpoznaniem raka jelita grubego wynosił 61,9 ± 10,92 lat. Ustalono, że 61,8% pacjentów stanowili mężczyźni, 87,3% było w związkach małżeńskich, a 20,9% miało w rodzinie historię choroby nowotworowej. Stwierdzono, że kobiety częściej niż mężczyźni odczuwały problemy ze stomią, a postrzeganie obrazu własnego ciała przez pacjentki było gorsze niż mężczyzn. Stwierdzono, że pacjenci mają wysoką funkcję emocjonalną i wysoki poziom bólu; i mają niskie wyniki zaparć w podskali objawów. Wyniki pacjentów związane z problemami ze stomią były wysokie, a oceny przyjemności seksualnej niskie. Stwierdzono, że wiek, liczba dzieci, stan cywilny i wykształcenie pacjentów mają wpływ na jakość życia. Wnioski. W rezultacie wraz z postępem wieku chorych na raka jelita grubego i wzrostem liczby dzieci pogarszał się stan funkcjonalny i zwiększała się częstość występowania objawów. Stwierdzono, że płeć nie wpływa na jakość życia ani depresję.

EN

Introduction. The diagnostic period of cancer, the treatment process and the complications caused by the treatments negatively affect the quality of life of the patients and his relatives who support his care. The concept of quality of life has gained more importance in recent years due to reasons such as prolonged life expectancy and increased public awareness. Aim. Colorectal cancer affects the life quality of individuals negatively. In this study, life quality of colorectal cancer patients and the factors affecting their quality of life were examined. Materials and method. The sample of the study consisted of 110 patients who applied to the General Surgery Clinic/Service and Chemotherapy Unit in State Hospital and Training and Research Hospital between 01.05.2014 and 01.11.2015. Survey data were collected using the socio-demographic questionnaire, EORTC QLQ-C30 and EORTC QLQ-CR38 (European Organization for Research and Treatment of Cancer Core Questionnaire) and Beck Depression Scale. Number, percentage, mean distribution, variance analysis, Mann-Whitney U test and Kruskal-Wallis test were used with SPSS v.20.0 software in evaluating the data. Results. The mean age of the patients diagnosed with colorectal cancer was obtained 61.9 ± 10.92 years. It was determined that 61.8% of the patients were male, 87.3% were married, and 20.9% had cancer history in their family. It has been determined that, women suffered more from stoma-related problems than men and the perception of the body image of female patients were worser than men. Patients were found to have a high emotional function and high pain level; and have low constipation scores in the symptom subscale. Patients' scores related to stoma problems were high and sexual enjoyment scores were low. The age, number of children, marital status and educational status of the patients were found to have an influence on the quality of life. Conclusion. As a result, as the age of colorectal cancer patients progressed and as the number of children increased, the functional status was worse and the incidence of symptoms was higher. It was determined that gender did not affect the quality of life or depression.

9

Ocena jakości życia pacjentów poddawanych hemodializie

51%

Witkowska A.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2022

|

vol. 7

|

issue 2

59-76

EN

Introduction. This work is an attempt to assess the quality of life of patients undergoing haemodialysis. This due to the severity and persistentity of the disease causes serious burdens. Therefore, the quality of life can vary depending on the methods of treatment used, age, support coming, but also the length of the disease. Aim. The purpose of this work is to assess the quality of life of the dialysis patient. Material and methods. work uses a diagnostic survey method. To this end, its own survey questionnaire and the SF 36 questionnaire were developed. As a result, 100 people were invited to the study and indicated their own experiences with the disease. Results. Studies have shown that people react differently to the disease. This depends on age, but also on concomitant diseases. In addition, it must not be forgotten that, for example, work and the number of things that need to be adapted to living conditions causes patients to assess their lives differently. Most often it is an average or good rating. Conclusions. Based on the studies carried out, it has been shown that young people are more struggling with the disease. The same applies to emotional states. Some people supported by loved ones will better cope with the disease, and others worse. This may depend on their responsibilities, but also on their plans for life. In addition, many of the sick are elderly, and therefore they are struggling with numerous accompanying diseases. However, despite many modern treatments, the life of patients is limited to some extent.

PL

Wstęp. Niniejsza praca stanowi próbę oceny jakości życia pacjentów poddawanych hemodializie. Ta ze względu na dotkliwość oraz uporczywość choroby powoduje poważne obciążenia. W związku z tym jakość życia może być różna w zależności od zastosowanych metod leczenia, wieku, wsparcia najbliższych, ale również długości choroby. Cel. Celem niniejszej pracy jest ocena jakości życia pacjenta dializowanego. Materiał i metody. W pracy wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego. W tym celu opracowano własny kwestionariusz ankiety oraz kwestionariusz SF 36. Dzięki temu do badania zaproszono 100 osób, które wskazały na własne doświadczenia z chorobą. Wyniki. W ramach przeprowadzonych badań dowiedziono, że osoby różnie reagują na chorobę. Jest to uzależnione od wieku, ale i też od chorób współistniejących. Poza tym nie można zapomnieć, iż np. praca zawodowa oraz ilość spraw, które trzeba dostosować do warunków życia powoduje, że chorzy różnie oceniają swoje życie. Najczęściej jest to ocena średnia lub dobra. Wnioski. Na podstawie przeprowadzonych badań dowiedziono, że osobom młodym trudniej pogodzić się z chorobą. To samo odnosi się do stanów emocjonalnych. Jedne osoby wspierane przez najbliższych lepiej poradzą sobie z chorobą, a inne gorzej. Może to być uzależnione od obowiązków, ale również od ich planów na życie. Dodatkowo wiele osób chorych to osoby w podeszłym wieku, a zatem zmagają one z licznymi chorobami towarzyszącymi. Mimo jednak wielu nowoczesnych metod leczenia życie pacjentów jest do pewnego stopnia ograniczone.

10

Rola pielęgniarki w opiece nad dzieckiem z oparzeniem II stopnia w trakcie hospitalizacji

45%

Chabowska N.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2022

|

vol. 7

|

issue 4

91-123

EN

Introduction. A thermal injury of a child is a very painful, stressful and even life-threatening situation. This situation demands from therapeutic team to take efficient and professional actions which are based on knowledge and experience to allay the patient's needs. A nurse in the care of a child with burns must works on many levels, be aimed at patient's wellbeing, his as soon as possible recovery and shows him support and empathy at the same time. Aim. The aim of this bachelor thesis is to present nurse’s duties towards child after thermal injury and bio-psychosocial patients and his parents/protectors needs. Case study. A 2-year-old child was admitted to the pediatric surgery ward due to injuries resulting from thermal trauma. Prior to the initial assessment of the extent and depth of the burn wounds, the child was given analgesics and sedatives to reduce the child's anxiety and pain. Mosaic burns IIa/IIb located on the right side of the chest, right shoulder, and right arm, as well as I/IIa burns of the face in the area of the cheek, mouth and right temple were diagnosed. The burnt area in relation to the total area was estimated at about 20%. Conclusion. In a care of a child with burns the nurse has to deal with many serious nursing problems. Thermal injury causes not only very painful burns. The patient canals have a systemic burn disease. The injury and hospitalization are stressful for the child and interfere with his psychological comfort. Nurses' actions in care of a child with burns are multifaceted in order to meet the needs of every sphere of patient's life.

PL

Wstęp. Uraz termiczny u dziecka jest sytuacją dla niego bardzo bolesną i stresującą, a nawet zagrażającą życiu. Wymaga to od zespołu terapeutycznego sprawnego oraz profesjonalnego podejmowania działań zaspakajających potrzeby pacjenta w oparciu o wiedzę i doświadczenie. Pielęgniarka w opiece na małym dzieckiem oparzonym wykonuje działania na wielu płaszczyznach mając na celu dobro pacjenta oraz jego jak najszybszy powrót do zdrowia, jednoczasowo okazując mu wsparcie oraz empatię. Cel. Celem pracy było przedstawienie zadań pielęgniarki wobec opieki nad dzieckiem po przebytym urazie termicznym z uwzględnieniem potrzeb biopsychospołecznych pacjenta i jego rodziców/opiekunów. Prezentacja przypadku. Dziecko w wieku 2 lat, trafiło na oddział chirurgii dziecięcej z powodu obrażeń powstałych na skutek przeżytego urazu termicznego. Przed rozpoczęciem wstępnej oceny rozległości oraz głębokości ran oparzeniowych podano dziecku leki przeciwbólowe i uspokajające, aby ograniczyć niepokój i ból dziecka. Zdiagnozowano oparzenia mozaikowe IIa/IIb umiejscowione po prawej stronie klatki piersiowej, prawego barku oraz prawego ramienia, a także oparzenia I/IIa stopnia twarzy w okolicy policzka, ust oraz prawej skroni. Powierzchnia oparzona w stosunku do całkowitej powierzchni została oceniona na koło 20%. Wnioski. W opiece nad dzieckiem oparzonym pielęgniarka ma do czynienia z wieloma poważnymi problemami pielęgnacyjnymi. Uraz termiczny powoduje nie tylko bardzo bolesne rany oparzeniowe, ale może również powodować ogólnoustrojową chorobę oparzeniową. Uraz i hospitalizacja są dla dziecka stresogenne i zaburzają jego komfort psychiczny. Działania pielęgniarki w opiece nad oparzonym dzieckiem są wielopłaszczyznowe, w celu zaspokojenia potrzeb z każdej sfery życia pacjenta.

Refine search results

Factors influencing nurse’s empathy

Trust of society towards selected medical professions - doctors, nurses, paramedic.

Comparison of Knowledge and Attitudes Towards the Use of Scientific Research in Clinical Practice Among Departmental and Charge Nurses

Poziom wypalenia zawodowego wśród pielęgniarek pracujących w szpitalu

Chroniczne zmęczenie oraz bezsenność wśród pielęgniarek

Zawód pielęgniarki jako profesja szczególnie obciążona długotrwałym stresem i zagrożeniem wystąpienia depresji

Działania opiekuńcze i terapeutyczne wobec dziecka z astmą oskrzelową w okresie zaostrzenia choroby

Evaluation Of Life Quality In Colorectal Cancer Patients

Ocena jakości życia pacjentów poddawanych hemodializie

Rola pielęgniarki w opiece nad dzieckiem z oparzeniem II stopnia w trakcie hospitalizacji