Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 6

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  nos
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
PL
Wstęp: polipy nosa z rodzaju angiomatous (SAP ‒ sinonasal angiomatous polyp) są zmianami łagodnymi występującymi niezwykle rzadko. Obraz kliniczny i radiologiczny SAP może sugerować inne schorzenia nosa i zatok przynosowych. Diagnostyka obrazowa oparta jest na tomografii komputerowej i rezonansie magnetycznym. Leczenie SAP polega na ich chirurgicznym usunięciu. Opis przypadku: celem pracy jest przedstawienie trudności diagnostycznych i terapeutycznych u 17-letniej pacjentki z polipem zapalnym z rodzaju angiomatous zatok przynosowych. Przedstawiono przebieg choroby, trudności diagnostyczne i leczenie. Okres pooperacyjny oraz hospitalizacji był niepowikłany. Podsumowanie: SAP jest jednym z typów polipów nosa cechujących się w obrazie histologicznym proliferacją naczyń krwionośnych z obecnością w nich zakrzepów. Dokładna diagnostyka obrazowa i histologiczna pozwala na ustalenie ostatecznego rozpoznania i różnicowanie SAP z procesami rozrostowymi nosa i zatok.
PL
Cel: Celem badań była ocena przypadków występowania ciała obcego (FB) w nosie, uchu lub gardle u dzieci kierowanych na dziecięcą izbę przyjęć w Oddziale Otorynolaryngologii Szpitala Stanowego w Tokat (Turcja). Metody: Niniejsze opracowanie obejmuje retrospektywne badanie laryngologicznych przypadków ciał obcych w dziecięcej izbie przyjęć w Oddziale Otorynolaryngologii Szpitala Stanowego w Tokat (Turcja) między 1 stycznia 2012 r. a 31 grudnia 2018 r. Ocenie podlegały również: cechy demograficzne i kliniczne pacjentów, rodzaj i położenie anatomiczne FB, umiejscowienie FB według grup wiekowych, metoda usuwania FB oraz rozkład przypadków FB według miesięcy. Wyniki: W badaniu oceniono łącznie 829 przypadków FB. Średni wiek pacjentów wynosił 47.8 ± 31.4 miesięcy. Spośród wszystkich osób, 404 (48.5%) stanowili mężczyźni, a 425 (51.2%) kobiety. Najczęstszym położeniem anatomicznym były: nos (58.7%) oraz ucho (20.2%), a następnie kolejno: usta/gardło/migdałki (12.3%), przełyk (6.2%) oraz drzewo krtaniowotchawiczo- oskrzelowe (2.4%). Najczęściej spotykane FB w różnych lokalizacjach to: koraliki w nosie (30,8%), koraliki w uchu (32,1%), ości w jamie ustnej/gardle/migdałku (56,8%), orzechy i orzeszki ziemne w drzewie krtaniowo-tchawiczooskrzelowym (70%) oraz bateria guzikowa/dyskowa w przełyku (80,7%). Wniosek: Ciała obce należą do nagłych stanów laryngologicznych, które wymagają różnego podejścia diagnostycznego i terapeutycznego, wybranego w oparciu o położenie anatomiczne. W usuwaniu ciał obcych znaczenie mają: prawidłowy obraz, odpowiedni sprzęt oraz unieruchomienie.
EN
Ameloblastoma (adamantinoma) is a benign neoplasm deriving from the enamel organ. Its etiology has not been ultimately determined. It constitutes about 1% of all head and neck tumours, and about 11% of teeth-originating tumours. Usually it occurs in the mandible near premolar and molar teeth, more rarely in its anterior part. About 20% of described cases of ameloblastoma relate to the jaw, its very rare location is gingiva or cheak tunica mucosa. The essay presents a case of ameloblastoma of a maxillary sinus in a 65-year-old man. The diagnostic and treatment algorithm in ameloblastoma is discussed.
PL
Cel: Celem badań była ocena przypadków występowania ciała obcego (FB) w nosie, uchu lub gardle u dzieci kierowanych na dziecięcą izbę przyjęć w Oddziale Otorynolaryngologii Szpitala Stanowego w Tokat (Turcja). Metody: Niniejsze opracowanie obejmuje retrospektywne badanie laryngologicznych przypadków ciał obcych w dziecięcej izbie przyjęć w Oddziale Otorynolaryngologii Szpitala Stanowego w Tokat (Turcja) między 1 stycznia 2012 r. a 31 grudnia 2018 r. Ocenie podlegały również: cechy demograficzne i kliniczne pacjentów, rodzaj i położenie anatomiczne FB, umiejscowienie FB według grup wiekowych, metoda usuwania FB oraz rozkład przypadków FB według miesięcy. Wyniki: W badaniu oceniono łącznie 829 przypadków FB. Średni wiek pacjentów wynosił 47.8 ± 31.4 miesięcy. Spośród wszystkich osób, 404 (48.5%) stanowili mężczyźni, a 425 (51.2%) kobiety. Najczęstszym położeniem anatomicznym były: nos (58.7%) oraz ucho (20.2%), a następnie kolejno: usta/gardło/migdałki (12.3%), przełyk (6.2%) oraz drzewo krtaniowotchawiczo- oskrzelowe (2.4%). Najczęściej spotykane FB w różnych lokalizacjach to: koraliki w nosie (30,8%), koraliki w uchu (32,1%), ości w jamie ustnej/gardle/migdałku (56,8%), orzechy i orzeszki ziemne w drzewie krtaniowo-tchawiczooskrzelowym (70%) oraz bateria guzikowa/dyskowa w przełyku (80,7%). Wniosek: Ciała obce należą do nagłych stanów laryngologicznych, które wymagają różnego podejścia diagnostycznego i terapeutycznego, wybranego w oparciu o położenie anatomiczne. W usuwaniu ciał obcych znaczenie mają: prawidłowy obraz, odpowiedni sprzęt oraz unieruchomienie.
PL
Ameloblastoma (adamantinoma) is a benign neoplasm deriving from the enamel organ. Its etiology has not been ultimately determined. It constitutes about 1% of all head and neck tumours, and about 11% of teeth-originating tumours. Usually it occurs in the mandible near premolar and molar teeth, more rarely in its anterior part. About 20% of described cases of ameloblastoma relate to the jaw, its very rare location is gingiva or cheak tunica mucosa. The essay presents a case of ameloblastoma of a maxillary sinus in a 65-year-old man. The diagnostic and treatment algorithm in ameloblastoma is discussed.
PL
Wprowadzenie: Główny udział w regulacji przepływu powietrza w nosie bierze zastawka nosa. Zapadanie się zastawki nosa prowadzi do niedrożności przewodów nosowych i przez to do obniżenia jakości życia chorych. Obecnie wykorzystuje się kilka technik plastyki zastawki, począwszy od przeszczepów chrząstki po wewnątrznosowe resekcje chrząstki bocznej nosa. W pracy opisano nowy dostęp do wewnątrznosowej plastyki zastawki nosa, tzw. „Technikę Trójkątną” oraz oceniono jej skuteczność i częstość powikłań na przestrzeni dziesięciu lat. Materiały i metody: Przeprowadzono badanie retrospektywne wśród pacjentów poddanych plastyce zastawki nosa w trzech ośrodkach regionalnych w okresie od stycznia 2004 do maja 2014. W celu oceny poprawy drożności nosa posłużono się subiektywną oceną chorych. W badaniu wzięło udział 24 pacjentów. Wyniki: Po trzech miesiącach od operacji 19 pacjentów zgłaszało poprawę drożności nosa. U 4 pacjentów wykonano rewizję chirurgiczną. U dwóch z nich utrzymywały się nasilone objawy po drugiej operacji. Obserwacji poddano 10 pacjentów w okresie co najmniej 5 lat (od 5,8 do 10,3 lat), spośród których 9 zgłaszało poprawę samopoczucia i brak lub jedynie minimalną niedrożność po plastyce zastawki nosa w porównaniu z okresem przed zabiegiem. Nie zgłaszano żadnych powikłań. Dyskusja: „Technika Trójkątna” jest prostą techniką endoskopową przydatną w leczeniu zapadania się zastawki nosa przy braku istotnych chorób współistniejących.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.