Wstęp: polipy nosa z rodzaju angiomatous (SAP ‒ sinonasal angiomatous polyp) są zmianami łagodnymi występującymi niezwykle rzadko. Obraz kliniczny i radiologiczny SAP może sugerować inne schorzenia nosa i zatok przynosowych. Diagnostyka obrazowa oparta jest na tomografii komputerowej i rezonansie magnetycznym. Leczenie SAP polega na ich chirurgicznym usunięciu. Opis przypadku: celem pracy jest przedstawienie trudności diagnostycznych i terapeutycznych u 17-letniej pacjentki z polipem zapalnym z rodzaju angiomatous zatok przynosowych. Przedstawiono przebieg choroby, trudności diagnostyczne i leczenie. Okres pooperacyjny oraz hospitalizacji był niepowikłany. Podsumowanie: SAP jest jednym z typów polipów nosa cechujących się w obrazie histologicznym proliferacją naczyń krwionośnych z obecnością w nich zakrzepów. Dokładna diagnostyka obrazowa i histologiczna pozwala na ustalenie ostatecznego rozpoznania i różnicowanie SAP z procesami rozrostowymi nosa i zatok.
Cel: Celem badań była ocena przypadków występowania ciała obcego (FB) w nosie, uchu lub gardle u dzieci kierowanych na dziecięcą izbę przyjęć w Oddziale Otorynolaryngologii Szpitala Stanowego w Tokat (Turcja). Metody: Niniejsze opracowanie obejmuje retrospektywne badanie laryngologicznych przypadków ciał obcych w dziecięcej izbie przyjęć w Oddziale Otorynolaryngologii Szpitala Stanowego w Tokat (Turcja) między 1 stycznia 2012 r. a 31 grudnia 2018 r. Ocenie podlegały również: cechy demograficzne i kliniczne pacjentów, rodzaj i położenie anatomiczne FB, umiejscowienie FB według grup wiekowych, metoda usuwania FB oraz rozkład przypadków FB według miesięcy. Wyniki: W badaniu oceniono łącznie 829 przypadków FB. Średni wiek pacjentów wynosił 47.8 ± 31.4 miesięcy. Spośród wszystkich osób, 404 (48.5%) stanowili mężczyźni, a 425 (51.2%) kobiety. Najczęstszym położeniem anatomicznym były: nos (58.7%) oraz ucho (20.2%), a następnie kolejno: usta/gardło/migdałki (12.3%), przełyk (6.2%) oraz drzewo krtaniowotchawiczo- oskrzelowe (2.4%). Najczęściej spotykane FB w różnych lokalizacjach to: koraliki w nosie (30,8%), koraliki w uchu (32,1%), ości w jamie ustnej/gardle/migdałku (56,8%), orzechy i orzeszki ziemne w drzewie krtaniowo-tchawiczooskrzelowym (70%) oraz bateria guzikowa/dyskowa w przełyku (80,7%). Wniosek: Ciała obce należą do nagłych stanów laryngologicznych, które wymagają różnego podejścia diagnostycznego i terapeutycznego, wybranego w oparciu o położenie anatomiczne. W usuwaniu ciał obcych znaczenie mają: prawidłowy obraz, odpowiedni sprzęt oraz unieruchomienie.
Ameloblastoma (adamantinoma) is a benign neoplasm deriving from the enamel organ. Its etiology has not been ultimately determined. It constitutes about 1% of all head and neck tumours, and about 11% of teeth-originating tumours. Usually it occurs in the mandible near premolar and molar teeth, more rarely in its anterior part. About 20% of described cases of ameloblastoma relate to the jaw, its very rare location is gingiva or cheak tunica mucosa. The essay presents a case of ameloblastoma of a maxillary sinus in a 65-year-old man. The diagnostic and treatment algorithm in ameloblastoma is discussed.
Cel: Celem badań była ocena przypadków występowania ciała obcego (FB) w nosie, uchu lub gardle u dzieci kierowanych na dziecięcą izbę przyjęć w Oddziale Otorynolaryngologii Szpitala Stanowego w Tokat (Turcja). Metody: Niniejsze opracowanie obejmuje retrospektywne badanie laryngologicznych przypadków ciał obcych w dziecięcej izbie przyjęć w Oddziale Otorynolaryngologii Szpitala Stanowego w Tokat (Turcja) między 1 stycznia 2012 r. a 31 grudnia 2018 r. Ocenie podlegały również: cechy demograficzne i kliniczne pacjentów, rodzaj i położenie anatomiczne FB, umiejscowienie FB według grup wiekowych, metoda usuwania FB oraz rozkład przypadków FB według miesięcy. Wyniki: W badaniu oceniono łącznie 829 przypadków FB. Średni wiek pacjentów wynosił 47.8 ± 31.4 miesięcy. Spośród wszystkich osób, 404 (48.5%) stanowili mężczyźni, a 425 (51.2%) kobiety. Najczęstszym położeniem anatomicznym były: nos (58.7%) oraz ucho (20.2%), a następnie kolejno: usta/gardło/migdałki (12.3%), przełyk (6.2%) oraz drzewo krtaniowotchawiczo- oskrzelowe (2.4%). Najczęściej spotykane FB w różnych lokalizacjach to: koraliki w nosie (30,8%), koraliki w uchu (32,1%), ości w jamie ustnej/gardle/migdałku (56,8%), orzechy i orzeszki ziemne w drzewie krtaniowo-tchawiczooskrzelowym (70%) oraz bateria guzikowa/dyskowa w przełyku (80,7%). Wniosek: Ciała obce należą do nagłych stanów laryngologicznych, które wymagają różnego podejścia diagnostycznego i terapeutycznego, wybranego w oparciu o położenie anatomiczne. W usuwaniu ciał obcych znaczenie mają: prawidłowy obraz, odpowiedni sprzęt oraz unieruchomienie.
Ameloblastoma (adamantinoma) is a benign neoplasm deriving from the enamel organ. Its etiology has not been ultimately determined. It constitutes about 1% of all head and neck tumours, and about 11% of teeth-originating tumours. Usually it occurs in the mandible near premolar and molar teeth, more rarely in its anterior part. About 20% of described cases of ameloblastoma relate to the jaw, its very rare location is gingiva or cheak tunica mucosa. The essay presents a case of ameloblastoma of a maxillary sinus in a 65-year-old man. The diagnostic and treatment algorithm in ameloblastoma is discussed.
Wprowadzenie: Główny udział w regulacji przepływu powietrza w nosie bierze zastawka nosa. Zapadanie się zastawki nosa prowadzi do niedrożności przewodów nosowych i przez to do obniżenia jakości życia chorych. Obecnie wykorzystuje się kilka technik plastyki zastawki, począwszy od przeszczepów chrząstki po wewnątrznosowe resekcje chrząstki bocznej nosa. W pracy opisano nowy dostęp do wewnątrznosowej plastyki zastawki nosa, tzw. „Technikę Trójkątną” oraz oceniono jej skuteczność i częstość powikłań na przestrzeni dziesięciu lat. Materiały i metody: Przeprowadzono badanie retrospektywne wśród pacjentów poddanych plastyce zastawki nosa w trzech ośrodkach regionalnych w okresie od stycznia 2004 do maja 2014. W celu oceny poprawy drożności nosa posłużono się subiektywną oceną chorych. W badaniu wzięło udział 24 pacjentów. Wyniki: Po trzech miesiącach od operacji 19 pacjentów zgłaszało poprawę drożności nosa. U 4 pacjentów wykonano rewizję chirurgiczną. U dwóch z nich utrzymywały się nasilone objawy po drugiej operacji. Obserwacji poddano 10 pacjentów w okresie co najmniej 5 lat (od 5,8 do 10,3 lat), spośród których 9 zgłaszało poprawę samopoczucia i brak lub jedynie minimalną niedrożność po plastyce zastawki nosa w porównaniu z okresem przed zabiegiem. Nie zgłaszano żadnych powikłań. Dyskusja: „Technika Trójkątna” jest prostą techniką endoskopową przydatną w leczeniu zapadania się zastawki nosa przy braku istotnych chorób współistniejących.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.