Search results

1

Diuretyki – zasady stosowania w niewydolności serca

100%

Galas A., Krzesiński P., Gielerak G.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2017

|

vol. 13

|

issue 4

450-459

EN

Heart failure is an epidemic of ageing 21st century societies. Despite wide access to modern treatment strategies, many cardiovascular diseases eventually lead to its development. Especially increased survival after acute coronary syndrome contributes to the growing number of patients with heart failure. Despite the use of optimal pharmacological treatment and therapeutic support devices (i.e. cardiac resynchronisation), heart failure manifests in a number of exacerbations, often requiring hospitalisation. The most common cause of symptom exacerbation is volume overload, which might result from disease progression, comorbidities and patient non-compliance, e.g. regarding drug withdrawal or dose reduction. Moreover, each hospitalisation deteriorates prognosis. It is therefore important to optimise pharmacological treatment to improve both survival and symptoms. The main group of symptom-relieving drugs in heart failure are diuretics, which relieve congestionrelated symptoms, improve the quality of life and reduce the risk of further hospitalisations. However, they do not affect prognosis. Moreover, they are not free from limitations, and the desired effect of dehydration can be associated with adverse effects, i.e. impaired renal function. It is therefore important to use the lowest possible doses, sufficient to maintain euvolaemia. The aim of this paper is to summarise the current knowledge concerning the safe use of diuretics, based on the understanding of their mechanisms of action and rules of application in various phases of the disease.

PL

Niewydolność serca jest epidemią starzejących się społeczeństw XXI wieku. Mimo dostępu do nowoczesnych metod leczenia wiele chorób układu sercowo-naczyniowego w swoim końcowym etapie prowadzi do jej rozwoju. Zwłaszcza zwiększona przeżywalność po ostrych zespołach wieńcowych powoduje, że grupa chorych z niewydolnością serca się powiększa. Pomimo stosowania optymalnej farmakoterapii oraz urządzeń wspomagających leczenie (np. w przypadku resynchronizacji) w przebiegu niewydolności serca dochodzi do licznych zaostrzeń, często wymagających hospitalizacji. Najczęstszą przyczyną zaostrzenia objawów jest przewodnienie, które może wynikać z postępu choroby, chorób współistniejących oraz niestosowania się pacjentów do zaleceń, np. dotyczących odstawienia lub zmniejszenia dawek leków. Co istotne, każda hospitalizacja w tej grupie chorych pogarsza rokowanie, dlatego tak ważne jest optymalne leczenie farmakologiczne zarówno poprawiające przeżywalność, jak i objawowe. Główną grupą leków objawowych stosowanych w niewydolności serca są diuretyki, których rola polega na zmniejszeniu objawów zastoju, poprawie jakości życia i zmniejszeniu ryzyka ponownych hospitalizacji. Nie wpływają one natomiast na rokowanie. Ich użycie nie jest jednak pozbawione ograniczeń, a uzyskanie pożądanego efektu odwodnienia może się wiązać z działaniami ubocznymi, np. pogorszeniem wydolności nerek. Dlatego też istotne jest stosowanie najmniejszych ich dawek wystarczających do utrzymania euwolemii. Celem niniejszej pracy jest podsumowanie obecnego stanu wiedzy na temat bezpiecznego użycia diuretyków, opartego na zrozumieniu mechanizmów ich działania oraz zasad stosowania w różnych fazach choroby.

2

Wysiłkowa kardiografia impedancyjna – nowa technologia, nowe możliwości

100%

Kurpaska M., Krzesiński P., Gielerak G.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2017

|

vol. 13

|

issue 3

303-310

EN

Exercise impedance cardiography is a non-invasive method for the assessment of haemodynamic parameters of the cardiovascular system during exercise. Owing to the technology based on morphological analysis of the impedance signal and advanced artifact filtering, the method enables to perform a test at the onset of symptoms. High repeatability and accuracy of exercise impedance cardiography have been confirmed in a number of studies. Previous clinical experience indicates the utility of exercise impedance cardiography in the objectification of reported complaints, identification of haemodynamic background of the observed symptoms and subclinical cardiovascular dysfunction. Qualitative assessment of impedance cardiography waveform may be useful in the detection of left ventricular diastolic dysfunction, ventricular dyssynchrony and hypervolaemia. Evaluation of haemodynamic parameters during exercise may support the diagnosis of ischaemic heart disease, heart failure, arterial and pulmonary hypertension. Stroke volume profile or cardiac output alterations may precede clinical symptoms and abnormalities previously detected by standard methods. Therefore, exercise impedance cardiography is undoubtedly an added value to classical diagnostic methods such as the echocardiography or exercise tests. This is highlighted in the current 2016 guidelines for the implementation of ergospirometry. Exercise impedance cardiography, as a relatively simple, inexpensive and reliable test, is likely to play an increasingly important role in evaluating patients’ physical capacity, particularly as an alternative to invasive haemodynamic methods. The clinical value of exercise impedance cardiography should be evaluated in future studies.

PL

Kardioimpedancja wysiłkowa jest nieinwazyjną metodą hemodynamicznej oceny układu krążenia podczas wysiłku. Dzięki technologii opartej na morfologicznej analizie fali impedancji oraz zaawansowanemu filtrowaniu artefaktów możliwe jest wykonanie badania w czasie wystąpienia objawów. W wielu badaniach potwierdzono wysoką powtarzalność i dokładność kardioimpedancji wykonywanej w trakcie wysiłku. Dotychczasowe doświadczenia kliniczne wskazują na jej przydatność w obiektywizacji zgłaszanych dolegliwości, identyfikacji podłoża hemodynamicznego obserwowanych objawów, jak również subklicznych zaburzeń funkcji układu sercowo-naczyniowego. Ocena jakościowa kształtu fali kardioimpedancji może być użyteczna w wykrywaniu zmniejszonej podatności lewej komory, dyssynchronii komór oraz przewodnienia. Analiza zmian parametrów hemodynamicznych w czasie wysiłku fizycznego może wspierać diagnostykę w chorobie niedokrwiennej serca, niewydolności serca, nadciśnieniu tętniczym i płucnym. Zmiany profilu przyrostu objętości wyrzutowej czy rzutu serca wyprzedzają objawy kliniczne i nieprawidłowości dotychczas wykrywane metodami standardowymi. Zatem zastosowanie kardioimpedancji wysiłkowej stanowi niewątpliwie wartość dodaną do klasycznych metod diagnostycznych, takich jak echokardiografia, testy wysiłkowe, co zauważono między innymi w wytycznych dotyczących wykonywania ergospirometrii z 2016 roku. Kardioimpedancja wysiłkowa jako badanie stosunkowo proste w wykonaniu, tanie i wiarygodne niewątpliwie będzie odgrywało coraz większą rolę w ocenie wydolności fizycznej pacjentów, szczególnie jako alternatywa dla oceny hemodynamicznej metodami inwazyjnymi. Dalsza ocena wartości klinicznej kardioimpedancji wysiłkowej powinna być celem przyszłych badań naukowych.

3

Leczenie celowane przewlekłej białaczki szpikowej a układ sercowo-naczyniowy

75%

Szmit S., Jędrzejczak W. W., Torbicki A.

OncoReview

|

2013

|

vol. 3

|

issue 3

149-162; 163-176

EN

Morbidity of chronic myeloid leukemia is recorded in elderly population, in patients with coexisting significant risk factors for atherosclerosis and heart diseases. Molecularly targeted therapy, imatinib, dasatinib and nilotinib, improve significantly the prognosis. However, the similar molecular targets in the form of different kinases are essential for cardiovascular system and blocking their pathways may have adverse effects. There is evidence about risk of systolic heart failure related to imatinib, pulmonary arterial hypertension induced by dasatinib and ischemic events associated with peripheral arterial disease and observed during nilotinib therapy. Some groups of patients with defined risk factors need appropriate cardiac monitoring.

PL

Zachorowania na przewlekłą białaczkę szpikową dotykają głównie osób starszych, u których występują istotne czynniki ryzyka miażdżycy, a często również organiczne choroby serca. Leki ukierunkowane molekularnie, takie jak imatynib, dazatynib i nilotynib, bardzo istotnie poprawiają rokowanie tej grupy chorych. Jednak podobne cele molekularne w postaci kinaz tyrozynowych są także istotne dla prawidłowej funkcji układu sercowo-naczyniowego i ich blokowanie może mieć niekorzystne skutki w tym układzie. Efektami klinicznymi są skurczowa niewydolność serca związana z terapią imatynibem, tętnicze nadciśnienie płucne związane z terapią dazatynibem oraz niedokrwienie kończyn związane z miażdżycą tętnic obwodowych obserwowane podczas terapii nilotynibem. Podkreśla się rolę odpowiedniego monitoringu kardiologicznego, zwłaszcza w podgrupach ze zdefiniowanymi czynnikami ryzyka powikłań.

4

Cardiac sarcoidosis

63%

Niemiec M., Gruchlik B., Niemiec J., Balwierz M., Mizia-Stec K.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2023

|

issue 77

226-239

EN

Cardiac sarcoidosis (CS) is a rare and difficult-to-diagnose condition that leads to conduction disorders, arrhythmias, and sudden cardiac death. Diagnosing CS is extremely difficult because it can be asymptomatic in its early stages and often mimics other conditions. The diagnostic tools used in the diagnosis of CS are: echocardiography, magnetic resonance imaging, positron emission tomography and biopsy of the affected tissue. Treatment involves the use of drugs that suppress the immune system. Some of the arrhythmias and conduction disturbances associated with CS may be reversible, but more often they require protection with devices such as pacemakers or defibrillators. More research is needed to develop more effective diagnostic strategies to improve the detection and treatment of this condition.

PL

Sarkoidoza serca (cardiac sarcoidosis – CS) jest rzadkim i trudnym do zdiagnozowania schorzeniem prowadzącym do zaburzeń przewodzenia, rytmu i nagłej śmierci sercowej. Rozpoznanie CS jest niezwykle trudne, ponieważ we wczesnych stadiach może nie dawać objawów i często imituje inne stany. Narzędziami diagnostycznymi wykorzystywanymi w diagnostyce CS są: echokardiografia, rezonans magnetyczny, pozytonowa tomografia emisyjna oraz biopsja zmienionej tkanki. Leczenie polega na zastosowaniu leków hamujących układ odpornościowy. Niektóre zaburzenia rytmu serca i przewodzenia zwią-zane z CS mogą mieć charakter odwracalny, jednak częściej wymagają one zabezpieczenia urządzeniami takimi jak rozruszniki serca czy defibrylatory. Konieczne są dalsze badania w celu opracowania skuteczniejszych strategii diagnostycznych dla poprawy wykrywania i leczenia tego stanu.

5

Dystrofia mięśniowa typu Emery’ego-Dreifussa – spojrzenie kardiologa

63%

Marchel M., Steckiewicz R., Opolski G.

Aktualności Neurologiczne

|

2006

|

vol. 6

|

issue 1

39-43

EN

Emery-Dreifuss muscular dystrophy (EDMD) is characterized by various degrees of cardiac involvement. It concerns clinically asymptomatic patients, patients with arrhythmia, and patients with heart failure due to systolic dysfunction. Cardiomyopathy due to EDMD may lead to sudden cardiac death. The variations in the clinical picture of cardiomyopathy in the two forms of EDMD with regard to the type of inheritance are still unclear. The following paper discusses the most recent papers concerning cardiac complications in EDMD and possibilities of their prevention and therapy. Various cardiologic complications in context of different laminopathies have been presented. It lays particular emphasis on the comprehensiveness of treatment and the interdisciplinary nature of the issue.

PL

Dystrofia mięśniowa typu Emery’ego-Dreifussa (EDMD) charakteryzuje się m.in. różnego stopnia zajęciem mięśnia sercowego. Pacjenci pozostają nierzadko bezobjawowi mimo istotnego uszkodzenia mięśnia sercowego. Kardiomiopatia towarzysząca EDMD może przebiegać z niegroźnymi nadkomorowymi zaburzeniami rytmu, zaburzeniami przewodnictwa przedsionkowo-komorowego wymagającymi niejednokrotnie implantacji układu stymulującego, różnego stopnia bezobjawową dysfunkcją skurczową. Zajęcie mięśnia sercowego może być przyczyną nagłego zgonu. Pytanie o różnice w obrazie kardiologicznym pacjentów z EDMD rozwijającym się na podłożu dwóch różnych defektów genetycznych o odmiennym typie dziedziczenia wciąż pozostaje otwarte. W pracy uwzględniono najnowsze dane dotyczące powikłań kardiologicznych u pacjentów z EDMD, dyskutowano możliwości prewencji i terapii kardiomiopatii towarzyszącej chorobie, jak również zaprezentowano powikłania kardiologiczne w perspektywie innych laminopatii. Podkreślono znaczenie kompleksowej opieki i interdyscyplinarność zagadnienia.

6

Cardiac sarcoidosis

63%

Niemiec M., Gruchlik B., Niemiec J., Balwierz M., Mizia-Stec K.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2023

|

issue 77

PL

Sarkoidoza serca (cardiac sarcoidosis – CS) jest rzadkim i trudnym do zdiagnozowania schorzeniem prowadzącym do zaburzeń przewodzenia, rytmu i nagłej śmierci sercowej. Rozpoznanie CS jest niezwykle trudne, ponieważ we wczesnych stadiach może nie dawać objawów i często imituje inne stany. Narzędziami diagnostycznymi wykorzystywanymi w diagnostyce CS są: echokardiografia, rezonans magnetyczny, pozytonowa tomografia emisyjna oraz biopsja zmienionej tkanki. Leczenie polega na zastosowaniu leków hamujących układ odpornościowy. Niektóre zaburzenia rytmu serca i przewodzenia związane z CS mogą mieć charakter odwracalny, jednak częściej wymagają one zabezpieczenia urządzeniami takimi jak rozruszniki serca czy defibrylatory. Konieczne są dalsze badania w celu opracowania skuteczniejszych strategii diagnostycznych dla poprawy wykrywania i leczenia tego stanu.

EN

Cardiac sarcoidosis (CS) is a rare and difficult-to-diagnose condition that leads to conduction disorders, arrhythmias, and sudden cardiac death. Diagnosing CS is extremely difficult because it can be asymptomatic in its early stages and often mimics other conditions. The diagnostic tools used in the diagnosis of CS are: echocardiography, magnetic resonance imaging, positron emission tomography and biopsy of the affected tissue. Treatment involves the use of drugs that suppress the immune system. Some of the arrhythmias and conduction disturbances associated with CS may be reversible, but more often they require protection with devices such as pacemakers or defibrillators. More research is needed to develop more effective diagnostic strategies to improve the detection and treatment of this condition.

7

Pozawałowa niewydolność serca – optymalne leczenie według współczesnych standardów – opis przypadku

63%

Kaźmierczak-Dziuk A.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2011

|

vol. 7

|

issue 3

241-246

EN

Coronary artery disease (CAD) or ischaemic heart disease caused by atherosclerosis is the most common form of cardiovascular disease. CAD leads to acute coronary syndrome which is the clinical syndrome caused by new or growing interruption or occlusion of blood supply to a part of the heart, causing heart cells to die and myocardial infarction. Myocardial infarction destroys normal myocardium and leads directly to heart failure. This paper describes the case of male patient who in the age of 56 suffered from huge myocardial infarction, which caused important heart contractility disturbances, essential reduction in ejection fraction and provoked symptomatic heart failure. Despite fast revascularization and optimal pharmacotherapy patient remained in class III NYHA classification. As the next step in therapeutic procedure patient underwent the implantation of cardioverter-defibrillator with cardiac resynchronization. After 2 years from this procedure big clinical progress was observed. Now patient remains in class I NYHA classification. Also improvement of left ventricle function in echocardiography was observed. Correct qualification to applied treatment determined its safety and legitimacy, and resulted in good clinical effect of treatment the patient with heart failure. Such effectiveness is very important for the patient’s follow-up and good prognosis due to cardiovascular risk reduction.

PL

Choroba wieńcowa, czyli choroba niedokrwienna serca na podłożu miażdżycy tętnic wieńcowych, jest najbardziej rozpowszechnioną chorobą układu sercowo-naczyniowego. Bezpośrednie następstwo miażdżycy tętnic wieńcowych stanowi ostry zespół wieńcowy, będący zespołem klinicznym spowodowanym przez świeże lub narastające ograniczenie bądź całkowite ustanie przepływu krwi przez tętnicę wieńcową, doprowadzające do martwicy mięśnia sercowego, czyli zawału serca. Zawał serca powodujący zniszczenie prawidłowo działającego myocardium prowadzi bezpośrednio do rozwoju niewydolności serca. W pracy przedstawiono przypadek pacjenta, który w wieku 56 lat przebył rozległy zawał serca, powodujący głębokie zaburzenia kurczliwości, istotne obniżenie frakcji wyrzutowej i objawy niewydolności serca. Pomimo podjętych w trybie przyspieszonym procedur rewaskularyzacyjnych oraz optymalnej farmakoterapii chory nadal pozostawał w III klasie czynnościowej według NYHA. Jako kolejny etap leczenia zakwalifikowano chorego do wszczepienia kardiowertera-defibrylatora z funkcją resynchronizacji. Po dwóch latach od wdrożenia elektroterapii zaobserwowano istotną klinicznie poprawę stanu chorego (obecnie znajduje się w I klasie czynnościowej według NYHA), a także istotną poprawę funkcji lewej komory w badaniu echokardiograficznym. Prawidłowa kwalifikacja chorego do zastosowanego leczenia warunkowała jego bezpieczeństwo i zasadność, a przede wszystkim skutkowała dobrym wynikiem leczenia niewydolności serca. Taka skuteczność terapii nie pozostanie bez wpływu na dalsze rokowanie pacjenta, powodując istotną redukcję ryzyka sercowo-naczyniowego.

8

Ocena jakości życia chorych z niewydolnością serca

51%

Czekierda B., Chojnacka-Kowalewska G.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2020

|

vol. 5

|

issue 2

9-44

EN

Introduction. Heart failure is a pathological condition with a poor prognosis, caused not only by heart disease, but it is also considered as the final stage of various diseases. An elderly causes natural changes that contribute to reduced heart performance. Despite the innovative methods of treatment, the number of these patients is growing rapidly. Experts predict that one out of five people will manifest symptoms of heart failure at some point in their lives, so heart failure should be perceived as a 21st century's epidemic with a component not only health but also economic. Rehospitalisation’s due to exacerbations of the disease are a serious problem, and each subsequent one worsens the quality of life of these patients, including palliative care. Aim. The aim of this study was to assess the quality of life of patients with heart failure in the cardiology ward and second internal department of the Provincial Specialist Hospital in Włocławek and the health clinic MEDICOR PLUS – Cardiologists in Włocławek. Material and methods. 105 patients with heart failure participated in the study and it was carried out by means of a diagnostic survey. As a research tool, a standardized questionnaire was used, in the Polish language version, concerning health EQ-5D-3L and a self- constructions questionnaire covering sociodemographic characteristics of the research group and questions enabling the assessment of health behaviour and analysis of the willingness to improve the respondents quality of life. The obtained data were subjected to statistical analysis. Results. There hospitalization number significantly correlate with the quality of life parameters, which support the thesis of the study. The study did not show a significant relationship between the compliance and hospitalizations due to exacerbation of heart failure, which does not support the thesis of the study. The study did not show a statistically significant relationship between the reduced number of hospitalizations and knowledge about heart failure and proper health behaviours. Conclusions. As many as 75% of the patients with heart failure show high interest in the medical institution's activities, associations working for the quality of life improvement and the nurse advices, which support the thesis of the study.

PL

Wstęp. Niewydolność serca jest stanem patologicznym, o niepomyślnym rokowaniu, spowodowanym nie tylko chorobami serca, uznawana jest także jako etap finalny różnych chorób. Starość sama w sobie powoduje naturalne zmiany przyczyniające się do zmniejszonej wydolności serca. Pomimo nowatorskich metod leczenie liczba tych chorych gwałtownie rośnie. Eksperci prognozują, że jedna osoba z pięciu w jakimś momencie swojego życia zamanifestuje objawy niewydolności serca, więc postrzegana jest jako epidemia XXI wieku z komponentą nie tylko zdrowotną ale ekonomiczną. Poważnym problemem są rehospitalizacje z powodu zaostrzeń choroby, a każda kolejna pogarsza jakość życia tych chorych do opieki paliatywnej włącznie. Cel. Celem tej pracy była ocena jakości życia chorych z niewydolnością serca w oddziale kardiologii i wewnętrznym II Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego we Włocławku oraz spółki z o.o. MEDICORPLUS Kardiolodzy we Włocławku Metody i materiał. W badaniu uczestniczyło 105 osób z niewydolnością serca i przeprowadzono je za pomocą sondażu diagnostycznego. Jako narzędzie badawcze wykorzystano standaryzowany kwestionariusz, w polskiej wersji językowej, dotyczący zdrowia EQ-5D-3L oraz kwestionariusz konstrukcji własnej obejmujący charakterystykę socjodemograficzną grupy badawczej oraz pytania umożliwiające ocenę zachowań zdrowotnych i analizę chęci poprawy jakości życia respondentów. Uzyskane dane zostały poddane analizie statystycznej. Wyniki. Ilość hospitalizacji istotnie statystycznie koreluje z wybranymi parametrami jakości życia pacjentów z niewydolnością serca, a więc potwierdziło hipotezę badania. Badanie nie wykazało istotnego związku pomiędzy systematycznym stosowaniem leków a liczbą hospitalizacji z powodu zaostrzenia niewydolności serca, więc zaprzeczyło postawionej hipotezie badania. Badanie nie wykazało istotnego statystycznie związku pomiędzy zmniejszoną liczbą pobytów w szpitalu a wystarczającą wiedzą na temat niewydolności serca i właściwymi zachowaniami zdrowotnymi. Wnioski. Aż 75% chorych z niewydolnością serca wykazała duże zainteresowanie działalnością instytucji medycznych, stowarzyszeń działających na rzecz tych chorych w celu poprawy jakości życia oraz porad pielęgniarskich, co potwierdza postawioną hipotezę badawczą.

Refine search results

3 Pediatria i Medycyna Rodzinna

2 Annales Academiae Medicae Silesiensis

1 Aktualności Neurologiczne

1 Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

1 OncoReview

2 2023

1 2020

2 2017

1 2013

1 2011

1 2006

2 Balwierz M.

2 Gielerak G.

2 Gruchlik B.

2 Krzesiński P.

2 Mizia-Stec K.

2 Niemiec J.

2 Niemiec M.

1 Chojnacka-Kowalewska G.

1 Czekierda B.

1 Galas A.

1 Jędrzejczak W. W.

1 Kaźmierczak-Dziuk A.

1 Kurpaska M.

1 Marchel M.

1 Opolski G.

1 Steckiewicz R.

1 Szmit S.

1 Torbicki A.

Diuretyki – zasady stosowania w niewydolności serca

Wysiłkowa kardiografia impedancyjna – nowa technologia, nowe możliwości

Leczenie celowane przewlekłej białaczki szpikowej a układ sercowo-naczyniowy

Cardiac sarcoidosis

Dystrofia mięśniowa typu Emery’ego-Dreifussa – spojrzenie kardiologa

Cardiac sarcoidosis

Pozawałowa niewydolność serca – optymalne leczenie według współczesnych standardów – opis przypadku

Ocena jakości życia chorych z niewydolnością serca