Wstęp: Jednym z powikłań po leczeniu operacyjnym guzów nadnerczy jest niewydolność kory nadnerczy. Szczególnie istotne jest to po usunięciu obydwu nadnerczy. Człowiek bez prawidłowej substytucji hormonalnej umiera - można temu zapobiec, przeszczepiając całe nadnercza lub ich część, np. komórki kory nadnerczy. W przypadku guzów nowotworowych przeszczep całego nadnercza nie wchodzi w rachubę, można natomiast przeszczepić komórki z wolnej od nowotworu części kory. Potwierdzenie skuteczności takich przeszczepów może skutkować w warunkach klinicznych uniknięciem konieczności terapii substytucyjnej hormonami kory nadnerczy u chorych po usunięciu nadnerczy. Materiały i metody: Wykonano autogenne przeszczepy nadnerczy na 3 grupach szczurów Sprague Dawley. U 1. grupy zwierząt określono fizjologiczne stężenia kortykosteronu. Zwierzęta te nie były operowane. W 2. grupie szczurów usunięto obydwa nadnercza. Oznaczono stężenie kortykosteronu po obustronnej adrenalektomii oraz zdolność zwierząt do przeżycia bez nadnerczy. Grupa 3. była podzielona na 2 części. W 1. podgrupie wykonano jednoczasową obustronną adrenalektomię wraz z przeszczepem fragmentów nadnercza w sieć większą. W 2. podgrupie wykonano najpierw jednostronną prawostronną adrenalektomię z jednoczasowym przeszczepem nadnercza w sieć większą, a następnie po miesiącu wykonano lewostronną adrenalektomię. W trakcie doświadczenia oznaczano stężenie kortykosteronu w 4 punktach czasowych. Wyniki: Uzyskano statystyczną różnicę między stężeniem kortykosteronu u szczurów po dwuczasowym przeszczepie nadnercza a szczurami po obustronnej adrenalektomii, jednak wyniki te dalekie były fizjologicznym stężeniom.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.