Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 5

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  nietrzymanie moczu
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
Introduction. The therapy and prevention of urinary incontinence NTM should be focused on educational activities carried out for members of the therapeutic team, patients and their families, and the entire society. Aim. The aim of the study is to analyze women's knowledge and opinions on selected aspects of urinary incontinence. Material and methods. The study involved 100 patients with urinary incontinence. A diagnostic survey method and a survey technique were used. Results. In their own research, the respondents confirmed that urinary incontinence episodes are more often observed in older age groups of women. They also had a varied knowledge of the causes, risk factors, diagnostic methods and NTM therapy. Most of the respondents confirmed the impact of the disease on the sphere of sexual life, professional activity and family life. The smallest percentage of respondents emphasized the impact of NTM on the sphere of social life. More than half of the women indicate that they have little knowledge about the prevention of urinary incontinence. The vast majority of respondents declare that they would like to definitely expand their knowledge on this subject. Women most often stated that the common source of knowledge about NTM is information obtained from a gynecologist, urologist, specialist doctor and data from the Internet. Conclusions. 1. Women with urinary incontinence show a different level of knowledge about selected aspects of the disease. 2. Women confirm insufficient knowledge about selected aspects of urinary incontinence and at the same time show readiness to supplement it.
PL
Wstęp. Terapia i profilaktyka nietrzymania moczu powinna być ukierunkowana na działania edukacyjne realizowane wobec członków zespołu terapeutycznego, chorych i ich rodzin oraz całego społeczeństwa. Cel. Celem pracy jest analiza wiedzy i opinii kobiet na temat wybranych aspektów nietrzymania moczu. Materiał i metody. Badanie dotyczyło 100 pacjentek z nietrzymaniem moczu. Wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego i technikę ankietowania. Wyniki. W badaniach własnych respondentki potwierdziły, że epizody nietrzymania moczu obserwowane są częściej w starszych grupach wiekowych kobiet. Posiadały także zróżnicowaną wiedzę na temat przyczyn, czynników ryzyka, metod diagnostyki i terapii NTM. Większość badanych potwierdziła wpływ choroby na sferę życia seksualnego, aktywność zawodową oraz życie rodzinne. Najmniejszy odsetek respondentek podkreślił wpływ NTM na sferę życia społecznego. Ponad połowa kobiet wskazuje, że posiada znikomą wiedzę nt. profilaktyki nietrzymania moczu. Zdecydowana większość badanych deklaruje, że chciałaby zdecydowanie poszerzyć swoją wiedzę na ten temat. Kobiety zdecydowanie najczęściej podawały, że powszechnym źródłem wiedzy na temat NTM jest informacja uzyskana od ginekologa, urologa, lekarza specjalisty oraz dane z Internetu. Wnioski. 1. Kobiety z nietrzymaniem moczu wykazują zróżnicowany poziom wiedzy na temat wybranych aspektów schorzenia. 2. Kobiety potwierdzają niedostatek wiedzy na temat wybranych aspektów nietrzymania moczu a zarazem wykazują gotowość do jej uzupełniania.
EN
Introduction. Modifying health behaviors is an important element of the prevention and conservative treatment of urinary incontinence. Aim. The aim of the study is to analyze the health behavior of women with urinary incontinence. Material and methods. The study involved 100 patients with urinary incontinence. The diagnostic survey method and the estimation method, the survey technique, the estimation scale technique and the Inventory of Health Behavior questionnaire were used. Results. Women with urinary incontinence rated their health behaviors the highest in the following categories: preventive behaviors, correct eating habits and a positive mental attitude. The respondents rated their health practices the lowest. Conclusions. The health behavior of women with urinary incontinence is interpreted as average.
PL
Wstęp. Modyfikacja zachowań zdrowotnych to istotny element profilaktyki oraz leczenia zachowawczego nietrzymania moczu. Cel. Celem pracy jest analiza zachowań zdrowotnych kobiet z nietrzymaniem moczu. Materiał i metody. Badanie dotyczyło 100 pacjentek z nietrzymaniem moczu. Wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego i metodę szacowania, technikę ankietowania, skali szacunkowej oraz kwestionariusz Inwentarza Zachowań Zdrowotnych. Wyniki. Kobiety z nietrzymaniem moczu najwyżej oceniły swoje zachowania zdrowotne w kategoriach: zachowań profilaktycznych, prawidłowych nawyków żywieniowych oraz pozytywnego nastawienia psychicznego. Najniżej respondentki oceniły swoje praktyki zdrowotne. Wnioski. Zachowania zdrowotne kobiet z nietrzymaniem moczu są interpretowane jako przeciętne.
EN
Urinary incontinence after radical prostatectomy in early stage after surgery occurs in about 30% of patients but later, over one year after surgery, signs of stress urinary incontinence we can observe in only about 5% of investigated patients. Objective data concern reasons and grade of incontinence may give us a comprehensive urodynamic assessment. Important for prognosis is degree of damage of the sphincter mechanism. Aim of study: The aim of the study was diagnostic possibilities of postsurgical urinary incontinence in patients after radical prostatectomy on the base of comprehensive urodynamic study. Material and methods: In Urodynamical Workshop of 10 Military Clinical Hospital in Bydgoszcz comprehensive urodynamic study of patient complaining on urinary incontinence twelve months after radical prostatectomy was performed. It consists from urinary flow rate, cystometry, pressure-flow study and static profilometry. Results: The maximum closure pressure was significantly diminished up to 8 cm of water what suggest a presence of stress urinary incontinence. Signs of detrusor instability were discovered as well as incompetency of sphincter mechanism. The results of investigation was important for decision of treatment. Conclusions: The comprehensive urodynamic study is very important factor for diagnosis of postsurgical urinary incontinence.
PL
Nietrzymanie moczu po radykalnej prostatektomii we wczesnym okresie po zabiegu występuje u około 30% operowanych, natomiast w okresie późnym, ponad rok po zabiegu, objawy wysiłkowego nietrzymania moczu utrzymują się u około 5% badanych chorych. Obiektywnych danych na temat przyczyn i nasilenia nietrzymania moczu może dostarczyć kompleksowe badanie urodynamiczne. Zasadnicze znaczenie dla rokowania zależne jest od stopnia dysfunkcji aparatu zwieraczowego. Cel pracy: Celem pracy była ocena możliwości diagnostycznych pooperacyjnego nietrzymania moczu u chorego po prostatektomii radykalnej, na podstawie diagnostyki urodynamicznej. Materiał i metody: W pracowni urodynamicznej 10. Wojskowego Szpitala Klinicznego z Polikliniką (WSKzP) wykonano kompleksowe badanie urodynamiczne u chorego skarżącego się na nietrzymanie moczu 12 miesięcy po radykalnej prostatektomii. W ramach badania wykonano przepływ cewkowy, cystometrię, badanie ciśnieniowo-przepływowe oraz profilometrię spoczynkową. Wyniki: Maksymalne ciśnienie zamknięcia cewki moczowej było wyraźnie obniżone, do wartości 8 cm H2O, co sugerowało obecność wysiłkowego nietrzymania moczu. Stwierdzono również objawy niestabilności wypieracza oraz cechy uszkodzenia mechanizmu zwieraczowego. Wynik ten miał duże znaczenie dla dalszych możliwości leczenia chorego. Wnioski: Kompleksowe badanie urodynamiczne ma istotne znaczenie w diagnozowaniu chorych z pooperacyjnym nietrzymaniu moczu.
EN
The incidence of ovarian carcinoma in Poland is 11.2/100,000. It is the second most common cancer of the genital tract. First-line treatment involves surgery and chemotherapy, which leads to adverse effects. They include urinary tract disorders that affect the quality of life. The aim of the study was to compare the function of the urinary tract and quality of life in women after ovarian cancer treatment with women after hysterectomy with salpingo-oophorectomy performed for non-oncological indications. Urodynamic tests and questionnaires were conducted in 40 patients divided into two groups. The investigated group included 17 patients after ovarian cancer therapy in whom complete cytoreduction was obtained in surgery and first-line chemotherapy was administered. The control group consisted of 23 patients after hysterectomy performed for non-oncological indications. In all cases, medical history was collected, pelvic examination and urodynamic test were carried out and a quality of life questionnaire was conducted. The percentage of patients with no changes in the urogynecologic examination was higher among non-oncological patients (65.2%). In cancer patients, no changes were detected in 41.2% of cases. Cancer patients suffered from stress incontinence, mixed urinary incontinence and overactive bladder more frequently than controls. The differences obtained in the urogynecologic examination were not statistically significant (p = 0.4573). It was demonstrated, however, that the quality of life differed between the two groups in a statistically significant way (p = 0.0345). Worse quality of life was seen significantly more frequently in cancer patients (58.8%) than in controls (26.1%). Moreover, the improvement of the quality of life was observed more rarely (11.8% in cancer patients vs. 47.8% in controls). Chemotherapy does not have a significant influence on an increase in the number of urogenital disorders but can be one of the factors responsible for the deterioration of the quality of life.
PL
Zachorowalność na raka jajnika wynosi w Polsce 11,2/100 000 – jest to drugi pod względem częstości występowania nowotwór narządu rodnego. W leczeniu pierwszego rzutu stosuje się zabieg operacyjny i chemioterapię, co prowadzi do powstawania skutków ubocznych. Należą do nich problemy związane z układem moczowym, które wpływają na jakość życia kobiet. Celem badania było porównanie funkcjonowania układu moczowego i jakości życia pacjentek po leczeniu raka jajnika oraz tych po usunięciu macicy z przydatkami z powodów nieonkologicznych. Badanie urodynamiczne i ankietowe wykonano w 40 przypadkach, podzielonych na dwie grupy. Grupa badana składała się z 17 chorych po terapii raka jajnika, u których uzyskano całkowitą cytoredukcję w wyniku leczenia operacyjnego i zastosowano pierwszy rzut chemioterapii. Grupę kontrolną tworzyły 23 pacjentki po usunięciu macicy z przyczyn nieonkologicznych. We wszystkich przypadkach przeprowadzono wywiad lekarski, badanie ginekologiczne, badanie urodynamiczne i badanie jakości życia. Odsetek kobiet, u których nie stwierdzono zmian w badaniu uroginekologicznym, był większy (65,2%) wśród pacjentek nieonkologicznych niż w grupie chorych z rakiem jajnika (brak zmian w 41,2% przypadków). W grupie badanej częściej niż w kontrolnej notowano wysiłkowe nietrzymanie moczu, postać mieszaną nietrzymania moczu i pęcherz nadreaktywny. Zaobserwowane różnice w wynikach badania uroginekologicznego nie były istotne statystycznie (p = 0,4573). Wykazano natomiast, że jakość życia pacjentek różniła się istotnie statystycznie (p = 0,0345) w zależności od grupy. Spadek jakości życia odnotowywano znacząco częściej u kobiet z rakiem jajnika (58,8%) niż u tych bez choroby nowotworowej (26,1%). W grupie chorych onkologicznych rzadziej obserwowano polepszenie jakości życia (11,8% vs 47,8% w grupie kontrolnej). Zastosowanie chemioterapii nie wpływa zatem istotnie na wzrost liczby zaburzeń w układzie moczowo-płciowym, ale może być jednym z czynników odpowiedzialnych za obniżenie jakości życia.
PL
Wstęp: Trening mięśniowy to jeden z głównych elementów terapii zachowawczej poporodowych dysfunkcji mięśni dna miednicy (MDM). Celem badania było sprawdzenie, jaka część położnic potrafi wykonać prawidłową aktywację MDM oraz potwierdzenie zasadności wprowadzenia wczesnego instruktażu dotyczącego aktywacji tych struktur, już w trakcie pobytu w szpitalu. Materiał i metody: Analizie poddano 591 kart z fizjoterapeutycznego badania MDM wykonywanego na oddziale położnicznym. Do badania włączono karty pacjentek po porodach siłami natury, w wieku od 18 do 45 lat (średnio 31,03, SD 4,42). Na podstawie badania wykonywanego według schematu PERFECT oceniano umiejętność i jakość samodzielnej aktywacji MDM. Wyniki: Świadome napięcie MDM uzyskano u 68% badanych. Prawidłową, izolowaną aktywację MDM, w koordynacji z oddechem uzyskano u 54%. Wśród 13% badanych, oprócz świadomego napięcia MDM, zanotowano również aktywację innych mięśni. U 32% nie uzyskano początkowo świadomej aktywacji MDM: 25% uruchamiało inne grupy mięśniowe, 6% parło, u 1% nie zanotowano żadnej reakcji. Prawie 20% badanych zgłosiło, że nie wie czym są MDM. Wcześniejszy trening MDM zadeklarowało 55% badanych – 22,5% z nich nie wykonało świadomego napięcia MDM. Wnioski: Kobiety we wczesnym okresie połogu mają zbliżoną zdolność do samodzielnej aktywacji MDM co kobiety nie będące we wczesnym okresie poporodowym. Ze względu na częste błędy podczas samodzielnych prób uruchomienia mięśni dna miednicy potrzebny jest instruktaż dotyczący prawidłowej ich aktywacji.
EN
Introduction: One of the main elements in the conservative treatment of postpartum pelvic floor dysfunctions is muscle training. The aim of the study was to verify the ability to contract pelvic floor muscles (PFM) among Polish puerperae and to confirm the rationale to implement early instructions already during the hospital stay. Material and methods: Analysis included 591 reports from PFM physiotherapeutic examination carried out at maternity wards. The reports of patients aged 18 to 45 (mean 31.03, SD 4.42) after vaginal delivery were included in the study. Based on the examination conducted according to the PERFECT scheme, the ability to perform and the quality of PFM contraction were assessed. Results: Conscious PFM contraction was noted in 68% of the participants. Proper isolated PFM contraction coordinated with breathing was observed in 54% of the subjects. In 13% of the women, apart from conscious contraction of PFM, contraction of additional structures was also noted. In 32% of the participants, initial lack of conscious PFM contraction was noted. Among them, 25% contracted other muscle groups, 6% pushed, while for 1% of the subjects, no reaction was observed. Nearly 20% of the participants reported that they did not know what PFMs are. Previous PFM training was declared by 55% of the study participants, while 22.5% of them did not perform conscious PFM contraction. Conclusions: During early postpartum stage, women are able to activate the PFMs similarly to those not shortly after labour. Implementing instructions on how to contract pelvic floor muscles appropriately at the early postpartum phase is needed due to the existing large number of errors related to this action.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.