Search results

1

Donosowa próba prowokacyjna z alergenem – istotne narzędzie diagnostyki rynologicznej

100%

Arcimowicz M., Krzych-Fałta E.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2020

|

vol. 9(4)

33-38

PL

Donosowa próba prowokacyjna z alergenem (DPPA) jest metodą wykorzystywaną w diagnostyce nieżytów nosa. Podstawowe zastosowanie DPPA polega na potwierdzeniu alergii na określony alergen wziewny. DPPA odtwarza reakcję alergiczną błony śluzowej nosa w wystandaryzowanych i kontrolowanych warunkach, pojawiającą się po bezpośrednim podaniu donosowym alergenu. Jako jedyna ze stosowanych metod oceny stopnia alergizacji, naśladuje naturalną odpowiedź organizmu na czynnik uczulający w fazie wczesnej i późnej reakcji alergicznej. Wykorzystywana jest w diagnostyce przewlekłego, zawodowego i lokalnego nieżytu nosa oraz diagnostyce różnicowej nieżytów nosa i objawów ocznych. Określa, w warunkach zbliżonych do naturalnej ekspozycji, związki pomiędzy alergenem a objawami, szczególnie w przypadku trudności w interpretacji wyników testów skórnych i stężenia swoistych IgE w surowicy krwi. Jest niezwykle cennym narzędziem w ustalaniu wskazań do immunoterapii i doboru alergenów do odczulania. Służy także jako metoda monitorowania skuteczności leczenia: immunoterapii i farmakoterapii. W celach naukowych DPPA wykorzystywana jest do badania mechanizmów reakcji alergicznej oraz wpływu różnych czynników na jej przebieg. Uważa się ją za bezpieczną, ale wymagającą odpowiedniego instrumentarium i wykwalifikowanego personelu.

2

Zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych

75%

Woś J., Remjasz A.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2019

|

vol. 8(1)

16-26

PL

Zapalenie zatok przynosowych jest powszechnym schorzeniem obejmującym górne drogi oddechowe. Patomechanizm i przebieg zapalenia zatok jest złożony, zależny od czynników etiologicznych, długości trwania procesu chorobowego, anomalii anatomicznych i dodatkowych schorzeń nasilających stan zapalny błony śluzowej nosa i zatok przynosowych. Złotym standardem diagnostyki obrazowej jest tomografia komputerowa zatok (TK), wykonywana w szczególnych przypadkach. Pomocniczym badaniem jest rezonans magnetyczny służący do obrazowania tkanek miękkich przy podejrzeniu procesu nowotworowego. Leczenie pacjentów z zapaleniem zatok jest bardzo złożone i długotrwałe, związane między innymi ze stosowaniem kortykosteroidów donosowych lub ogólnoustrojowych, irygacją solą fizjologiczną, ewentualnie antybiotykoterapią, lekami antyhistaminowymi lub suplementami ziołowymi. Leczenie dobierane jest indywidualnie do stanu pacjenta i fenotypu zapalenia zatok, a w szczególnych przypadkach podejmowana jest interwencja chirurgiczna. Nieustannie trwają prace nad badaniami genetycznymi, molekularnymi oraz immunologicznymi, celem poszukiwania nowych i skutecznych metod leczenia zapalenia zatok przynosowych.

3

Nieżyt nosa u dzieci

75%

Ziuzia L., Dobrzyński P.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

|

2019

|

vol. 8(2)

72-84

PL

Nieżyt nosa (NN) to stan zapalny błony śluzowej nosa, objawiający się upośledzeniem jego drożności, świądem, kichaniem i obecnością w nim wydzieliny. W zależności od mechanizmu powstawania reakcji zapalnej NN dzieli się na: (1) alergiczny nieżyt nosa (ANN) i (2) niealergiczny nieżyt nosa (NANN), a w przypadku ich nakładania się mówi się o (3) NN mieszanym. Podstawą rozpoznania NN są: badanie podmiotowe i fizykalne (w tym laryngologiczne) oraz właściwie dobrane badania pomocnicze. Zasadniczym postępowaniem w NN u dzieci jest: edukacja chorych i ich rodziców, unikanie ekspozycji na czynniki drażniące (w tym alergeny), płukanie jam nosa, nawilżanie powietrza i właściwe pojenie dziecka oraz farmakoterapia, a w wybranych przypadkach ANN, również swoista immunoterapia alergenowa. Podstawą farmakoterapii w NN są glikokortykosteroidy donosowe (dnGKS) i leki antyhistaminowe drugiej generacji, choć ich skuteczność w NANN jest mniejsza niż w ANN. Z uwagi na dużą częstość występowania oraz niekorzystne następstwa, takie jak: obniżenie jakości życia, zaburzenia snu i nastroju, pogorszenie wyników w nauce i związek z innymi chorobami, w tym: astmą, przerostem migdałka gardłowego, zapaleniem spojówek, przewlekłym zapaleniem zatok przynosowych i zapaleniem ucha środkowego, NN stanowi istotny problem kliniczny. Konieczne jest prowadzenie dalszych badań, celem większego zrozumienia tego problemu oraz uniknięcia wystąpienia jego negatywnych następstw, zwłaszcza w populacji dziecięcej.

4

Rozpoznanie i leczenie alergicznego nieżytu nosa

63%

Grad A., Bartoszewicz L., Kalicki B., Jung A.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2009

|

vol. 5

|

issue 3

199-203

EN

Allergic rhinitis (AR) is the most common allergic disease in the world. Frequently it coexists with other allergic diseases such as asthma, allergic conjunctivitis or allergic dermatitis. It is inflammatory disease with immunological background, and it is caused by IgE-dependent reaction of the nasal mucous membrane to allergen. If time of symptoms duration is taken into account AR can be classified into intermittent or perennial, and severity of symptoms classifies it into mild or moderate/severe. Allergic rhinitis is a disease that depends of many factors. Interactions of environmental and genetic factors are responsible for its development. Environmental factors include airborne outdoor and indoor allergens (pollen, mold spores, house dust mites, animals fur and dander, insects), occupational allergens and atmospheric air pollution. Genetic factors are atopy and particular genetic polymorphisms coexistence. Symptoms of AR are itching, sneezing, clear nasal discharge, nasal congestion and loss of smell ability. Recognition of AR bases on compliance of symptoms and results of skin prick tests or the presence of specific IgE antibodies in blood. Assessment of amount of total IgE is not helpful in diagnostic process, while nasal provocation tests are more useful in scientific researches than clinical practice. Therapeutic process consists of patients education, exposure to allergens reduction, pharmacological treatment and specific immunotherapy. In pharmacological treatment are used systemic or topical antihistamine drugs, systemic or topical glucocorticoids, topical decongestants, pyłmontelukast, cromoglicas, and ipratropium bromide. Specific immunotherapy is indicated in selected groups of patients and it influences natural history of allergic diseases.

PL

Alergiczny nieżyt nosa (ANN) jest najczęstszą chorobą alergiczną na świecie. Często współistnieje z innymi chorobami alergicznymi, np. astmą, alergicznym zapaleniem spojówek lub atopowym zapaleniem skóry. Jest chorobą zapalną o podłożu immunologicznym, wywołaną IgE-zależną reakcją błony śluzowej nosa na alergen. Biorąc pod uwagę czas utrzymywania się objawów, ANN można podzielić na okresowy i przewlekły – ich przebieg może być łagodny oraz umiarkowany lub ciężki. Alergiczny nieżyt nosa jest chorobą zależną od wielu czynników. Za jego rozwój odpowiadają interakcje czynników środowiskowych i genetycznych. Do czynników środowiskowych zalicza się alergeny powietrznopochodne zewnętrzne i domowe (pyłki roślin, zarodniki grzybów pleśniowych, roztocze kurzu domowego, naskórki i sierści zwierząt, owady), alergeny zawodowe i zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego. Czynniki genetyczne to atopia i współistnienie określonych polimorfizmów genów. Objawami ANN są świąd, kichanie, surowicza wydzielina nosowa, niedrożność nosa, utrata powonienia. Rozpoznanie ANN opiera się na wykazaniu zgodności pomiędzy objawami i wynikami punktowych testów skórnych lub obecnością we krwi swoistych IgE. Pomiar całkowitego IgE nie jest przydatny w rozpoznaniu ANN, a donosowe próby prowokacyjne są wykorzystywane głównie w badaniach naukowych, rzadziej w praktyce klinicznej. Postępowanie terapeutyczne obejmuje edukację pacjenta, zmniejszenie narażenia na alergeny, leczenie farmakologiczne oraz immunoterapię swoistą. W leczeniu farmakologicznym stosujemy leki przeciwhistaminowe doustne i donosowe, glikokortykosteroidy donosowe i systemowe, leki obkurczające naczynia błony śluzowej nosa, montelukast, bromek ipratropium i kromony. Immunoterapia swoista jest stosowana w leczeniu wybranych grup chorych i wpływa na naturalny przebieg chorób alergicznych.

5

Rozpoznanie i leczenie alergicznego nieżytu nosa

63%

Grad A., Bartoszewicz L., Kalicki B., Jung A.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2008

|

vol. 4

|

issue 3

154-158

EN

Allergic rhinitis (AR) is the most common allergic disease in the world. Frequently it coexists with other allergic diseases such as asthma, allergic conjunctivitis or allergic dermatitis. It is inflammatory disease with immunological background, and it is caused by IgE-dependent reaction of the nasal mucous membrane to allergen.If time of symptoms duration is taken into account AR can be classified into intermittent or perennial, and severity of symptoms classifies it into mild or moderate/severe. Allergic rhinitis is a disease that depends of many factors. Interactions of environmental and genetic factors are responsible for its development. Environmental factors include airborne outdoor and indoor allergens (pollen, mold spores, house dust mites, animals fur and dander, insects), occupational allergens and atmospheric air pollution. Genetic factors are atopy and particular genetic polymorphisms coexistence. Symptoms of AR are itching, sneezing, clear nasal discharge, nasal congestion and loss of smell ability. Recognition of AR bases on compliance of symptoms and results of skin prick tests or the presence of specific IgE antibodies in blood. Assessment of amount of total IgE is not helpful in diagnostic process, while nasal provocation tests are more useful in scientific researches than clinical practice. Therapeutic process consists of patients education, exposure to allergens reduction, pharmacological treatment and specific immunotherapy. In pharmacological treatment are used systemic or topical antihistamine drugs, systemic or topical glucocorticoids, topical decongestants, montelukast, cromo - glicas, and ipratropium bromide. Specific immunotherapy is indicated in selected groups of patients and it influences natural history of allergic diseases.

PL

Alergiczny nieżyt nosa (ANN) jest najczęstszą chorobą alergiczną na świecie. Często współistnieje z innymi chorobami alergicznymi, np. astmą, alergicznym zapaleniem spojówek lub atopowym zapaleniem skóry. Jest chorobą zapalną o podłożu immunologicznym, wywołaną IgE-zależną reakcją błony śluzowej nosa na alergen. Biorąc pod uwagę czas utrzymywania się objawów, ANN można podzielić na okresowy i przewlekły – ich przebieg może być łagodny oraz umiarkowany lub ciężki. Alergiczny nieżyt nosa jest chorobą zależną od wielu czynników. Za jego rozwój odpowiadają interakcje czynników środowiskowych i genetycznych. Do czynników środowiskowych zalicza się alergeny powietrznopochodne zewnętrzne i domowe (pyłki roślin, zarodniki grzybów pleśniowych, roztocze kurzu domowego, naskórki i sierści zwierząt, owady), alergeny zawodowe i zanieczyszczenia powietrza atmosferycznego. Czynniki genetyczne to atopia i współistnienie określonych polimorfizmów genów. Objawami ANN są świąd, kichanie, surowicza wydzielina nosowa, niedrożność nosa, utrata powonienia. Rozpoznanie ANN opiera się na wykazaniu zgodności pomiędzy objawami i wynikami punktowych testów skórnych lub obecnością we krwi swoistych IgE. Pomiar całkowitego IgE nie jest przydatny w rozpoznaniu ANN, a donosowe próby prowokacyjne są wykorzystywane głównie w badaniach naukowych, rzadziej w praktyce klinicznej. Postępowanie terapeutyczne obejmuje edukację pacjenta, zmniejszenie narażenia na alergeny, leczenie farmakologiczne oraz immunoterapię swoistą. W leczeniu farmakologicznym stosuje się leki przeciwhistaminowe doustne i donosowe, glikokortykosteroidy donosowe i systemowe, leki obkurczające naczynia błony śluzowej nosa, montelukast, bromek ipratropium i kromony. Immunoterapia swoista jest stosowana w leczeniu wybranych grup chorych i wpływa na naturalny przebieg chorób alergicznych.

Refine search results

3 Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

2 Pediatria i Medycyna Rodzinna

1 2020

2 2019

1 2009

1 2008

2 Bartoszewicz L.

2 Grad A.

2 Jung A.

2 Kalicki B.

1 Arcimowicz M.

1 Dobrzyński P.

1 Krzych-Fałta E.

1 Remjasz A.

1 Woś J.

1 Ziuzia L.

Donosowa próba prowokacyjna z alergenem – istotne narzędzie diagnostyki rynologicznej

Zapalenie błony śluzowej nosa i zatok przynosowych

Nieżyt nosa u dzieci

Rozpoznanie i leczenie alergicznego nieżytu nosa

Rozpoznanie i leczenie alergicznego nieżytu nosa