Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
Polish version English version Language
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 15

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  newborn
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Current standards in abdominal cavity ultrasound examination in children

100%
Brzewski M.
Journal of Ultrasonography
|
2017
|
vol. 17
|
issue 68
41-42
EN
Technological progress forces us to present after several years the updated standards in ultrasound examination of newborns, infants and older children. It should be emphasized that the examination of the youngest patients requires one to use high-class equipment. Lack of cooperation on the part of the child and imaging small structures constitute a huge challenge for the examiner. The work presents equipment requirements, the technology of examining the abdominal cavity in children and the manner of preparing the examination result. Moreover, modern expectations as regards ultrasound surgery equipment, where children are subject to examination have been presented. The minimum set of transducers the ultrasound apparatus should be equipped with has also been pointed out as well as the minimum requirements concerning image recording. Extending the scope of transducers over “minimum” significantly raises the imaging possibilities in pediatrics. Standard preparation of children for ultrasound has been discussed, taking into consideration the age of the patient and indications. It is essential to understand that it differs from standard preparation for examination in the case of adults. The technique of examining the abdominal cavity has been described, which enables the repeatability of examinations and ensuring making all the available structures visible. It proves imperative especially in the case of a large number of examinations. Attention should be paid particularly to the urinary system imaging – owing to the greatest incidence of congenital diseases in that system.
PL
Artykuł w wersji polskojęzycznej jest dostępny na stronie http://jultrason.pl/wydawnictwa/volume-17-no-68
2
Publication available in full text mode
Content available

Stability of ABR Wave V Threshold in Early Hearing Diagnostics in Children from Selected Groups at Risk of Congenital Hearing Loss

100%
Kocoń S., Skórkiewicz K., Stręk P., Ziarno R., Składzień J., Hartwich P., Tomik J.
|
|
vol. 75(1)
7-15
EN
Introduction: Upon hearing that the “little” patient has trouble with hearing, we are mostly interested in the level of his hearing threshold. When the child is in the first year of life, results can only be achieved by means of ABR test. Subsequent control tests, especially in children from the hearing loss risk groups selected in this study, show that the obtained outcomes are subject to fluctuations. Their fluctuating nature is manifested by the instability of wave V threshold in subsequent diagnostic periods. Such variability often delays the implementation of the appropriate proceeding. Knowledge of the dissimilarity of behavior of the wave V threshold occurring in individual groups at risk of hearing loss allows for the correct interpretation of the obtained results, and thus, effective therapeutic measures. Aim: The aim of the paper is to analyze the stability of wave V threshold during the first year of life in children from selected risk groups for congenital hearing disorders. Material and methods: From the patient population of 2,114 individuals examined in 2015–2016 at a reference center participating in the Universal Neonatal Hearing Screening Program in 2015–2016, the results of 250 children were subjected to retrospective analysis. Furthermore, 4 groups of little patients were formed (children with Down syndrome; children with other diseases or damage to the nervous system; children with cleft palate or cleft lip and cleft palate; children with congenital cytomegaly) in whom diagnostic practice revealed variable results of the wave V threshold. We analyzed the results of tests obtained during the first year of the child’s life divided into 4 diagnostic periods. Results: The highest percentage of instability in the established threshold of wave V between individual diagnostic periods occurred in the group of children with cleft palate or cleft lip and cleft palate. In the group of children with Down syndrome, it was observed that the instability of the ABR test results decreased over time. In the group of children with other diseases or damage of the nervous system, the highest percentage of the lack of stable ABR wave V thresholds was observed between the 1st and 2nd as well the 1st and 4th diagnostic periods. On the other hand, in the group of children with congenital CMV, there was a relatively low percentage of instability of results. Conclusions: (1) Although the ABR test is a diagnostic standard, in particular groups of patients the study is burdened with high variability of measurement results in subsequent diagnostic periods. Such a group of patients are children with cleft palate or cleft lip and cleft palate; therefore, it must receive particular attention in treatment planning; (2) in selected groups at risk of hearing loss, due to the high percentage of children with hearing impairment (70%), the validity of performing newborn hearing screening tests was confirmed.
3
Publication available in full text mode
Content available

Stability of ABR Wave V Threshold in Early Hearing Diagnostics in Children from Selected Groups at Risk of Congenital Hearing Loss

100%
Kocoń S., Skórkiewicz K., Stręk P., Ziarno R., Składzień J., Hartwich P., Tomik J.
Polish Journal of Otolaryngology
|
2021
|
vol. 75
|
issue 1
7-15
EN
Introduction: Upon hearing that the “little” patient has trouble with hearing, we are mostly interested in the level of his hearing threshold. When the child is in the first year of life, results can only be achieved by means of ABR test. Subsequent control tests, especially in children from the hearing loss risk groups selected in this study, show that the obtained outcomes are subject to fluctuations. Their fluctuating nature is manifested by the instability of wave V threshold in subsequent diagnostic periods. Such variability often delays the implementation of the appropriate proceeding. Knowledge of the dissimilarity of behavior of the wave V threshold occurring in individual groups at risk of hearing loss allows for the correct interpretation of the obtained results, and thus, effective therapeutic measures. Aim: The aim of the paper is to analyze the stability of wave V threshold during the first year of life in children from selected risk groups for congenital hearing disorders. Material and methods: From the patient population of 2,114 individuals examined in 2015–2016 at a reference center participating in the Universal Neonatal Hearing Screening Program in 2015–2016, the results of 250 children were subjected to retrospective analysis. Furthermore, 4 groups of little patients were formed (children with Down syndrome; children with other diseases or damage to the nervous system; children with cleft palate or cleft lip and cleft palate; children with congenital cytomegaly) in whom diagnostic practice revealed variable results of the wave V threshold. We analyzed the results of tests obtained during the first year of the child’s life divided into 4 diagnostic periods. Results: The highest percentage of instability in the established threshold of wave V between individual diagnostic periods occurred in the group of children with cleft palate or cleft lip and cleft palate. In the group of children with Down syndrome, it was observed that the instability of the ABR test results decreased over time. In the group of children with other diseases or damage of the nervous system, the highest percentage of the lack of stable ABR wave V thresholds was observed between the 1st and 2nd as well the 1st and 4th diagnostic periods. On the other hand, in the group of children with congenital CMV, there was a relatively low percentage of instability of results. Conclusions: (1) Although the ABR test is a diagnostic standard, in particular groups of patients the study is burdened with high variability of measurement results in subsequent diagnostic periods. Such a group of patients are children with cleft palate or cleft lip and cleft palate; therefore, it must receive particular attention in treatment planning; (2) in selected groups at risk of hearing loss, due to the high percentage of children with hearing impairment (70%), the validity of performing newborn hearing screening tests was confirmed.
4
Publication available in full text mode
Content available

Anti-Anisakis antibodies in human umbilical cord blood

88%
Figueiredo Jr I., Vericimo M. A., São Clemente S. C., Brasil Teixeira G. P.
|
|
vol. 14
|
issue 3
310-313
EN
Introduction: Little is known about the influence of seroreactivity to fish nematode antigens on the unborn child. Aim: The objective of this study was to ascertain whether infants born to women with Anisakis spp. seroreactivity had problems with growth at birth, or during neonatal care. Methods: We conducted a retrospective database search of puerperal women interviewed at two perinatal facilities in Niterói, Brazil. Neonates were selected by the presence of anti-Anisakis IgG antibodies in cord blood and categorised, by analysis of maternal blood results, as reactive or nonreactive. The Mann–Whitney U test was used for hypothesis testing in continuous variables. A generalised linear model was used for binary logistic regression. Results: Of the 147 neonates studied, 121 were labelled as nonreactive and 26, as reactive. There were no significant betweengroup differences in maternal age (p = 0.193), number of prenatal visits (p = 0.362), presence of prenatal conditions (p = 0.980), mode of delivery (p = 0.193), gestational age (p = 0.266), birth weight (p = 0.294), need for resuscitation (p = 0.675), development of conditions during hospital stay (p = 0.201), or length of hospital stay (p = 0.528). There was also no significant association between IgG positivity in cord blood in raw fish intake (p = 1.000) or intake >2 times/week (p = 0.729). Conclusions: The presence of anti-Anisakis IgG in cord blood of infants born to women seroreactive to Anisakis did not pose a hazard to this neonatal population and did not influence growth, conditions at birth, or development of any clinical conditions before hospital discharge.
PL
Wstęp: Niewiele wiemy na temat wpływu seroreaktywności w kierunku antygenów nicieni pasożytujących na rybach na płód. Cel pracy: Niniejsze badanie miało na celu stwierdzenie, czy seroreaktywność matki w kierunku Anisakis spp. wpływa na rozwój dziecka w trakcie ciąży lub bezpośrednio po urodzeniu. Metody: W powyższym celu przeprowadzono retrospektywne badanie analizujące dane pacjentek objętych opieką dwóch placówek położniczych w Niterói w Brazylii. Uwzględnione w badaniu noworodki zostały wyłonione na podstawie obecności przeciwciał IgG anty-Anisakis w krwi pępowinowej i podzielone na dwie grupy, jako charakteryzujące się seroreaktywnością bądź jej brakiem, na podstawie wyników badania krwi matki. W celu sprawdzenia hipotezy dotyczącej zmiennych ciągłych posłużono się testem U Manna–Whitneya. W celu przeprowadzenia binarnej regresji logistycznej zastosowano uogólniony model liniowy. Wyniki: Spośród 147 noworodków objętych badaniem 121 dzieci zaklasyfikowano jako niereaktywne, a 26 – jako reaktywne w kierunku anisakiozy. Nie stwierdzono występowania statystycznie istotnych różnic pomiędzy grupami pod względem wieku matki (p = 0,193), liczby wizyt w okresie ciąży (p = 0,362), występowania u płodu jednostek klinicznych w okresie prenatalnym (p = 0,980), sposobu rozwiązania (p = 0,193), wieku ciąży w momencie rozwiązania (p = 0,266), masy urodzeniowej (p = 0,294), konieczności resuscytacji po urodzeniu (p = 0,675), pojawienia się problemów zdrowotnych u dziecka w trackie pobytu w szpitalu (p = 0,201) ani też długości pobytu w szpitalu (p = 0,528). Nie stwierdzono również statystycznie istotnej korelacji pomiędzy obecnością przeciwciał klasy IgG w krwi pępowinowej a obecnością surowych ryb w diecie matki (p = 1,000) ani też spożyciem surowych ryb częstszym niż dwa razy w tygodniu (p = 0,729). Wnioski: W badanej przez nas populacji noworodków obecność przeciwciał anty-Anisakis klasy IgG w krwi pępowinowej noworodków urodzonych przez matki charakteryzujące się seroreaktywnością w kierunku nicieni z rodziny Anisakis nie stwarzała zagrożenia i nie miała wpływu na rozwój fizyczny płodu, występowanie u niego jednostek chorobowych w momencie urodzenia ani ich pojawienie się w okresie pobytu w szpitalu po urodzeniu.
5
Content available remote

Assessment of various diagnostic methods of ureaplasma respiratory tract infections in newborns

88%
Biernat-Sudolska M., Rojek-Zakrzewska D., Lauterbach R.
|
2006
|
vol. 53
|
issue 3
609-612
EN
We compared three methods used microbial culturing for detection of ureaplasmas in endotracheal aspirate from 500 prematurely born neonates with respiratory disturbances: BioMerieux test, PCR and microbial culturing. Ureaplasmas were detected in respiratory tracts of 79 (16%) newborns. Correlation of the results of culture with those obtained with the BioMerieux kit, culture with PCR and BioMerieux kit with PCR was 97%, 89% and 90%, respectively. Sensitivity and specificity of PCR in comparison with culture was 86% and 98%, respectively, and of the BioMerieux kit 96% and 98%. PCR can be recommended in rapid diagnostics of respiratory infections in newborns suffering from respiratory disorders. It allows the detection of ureaplasmas in case of parallel infections and identification of their species.
6
Publication available in full text mode
Content available

Czy noworodki urodzone blisko terminu porodu mają więcej problemów od noworodków donoszonych?

75%
Ćwik M., Siedlarz M.
Annales Academiae Medicae Silesiensis
|
2011
|
vol. 65
|
issue 4
19-23
EN
INTRODUCTION Late pre term infants, is defi ned by birth at 34 0/7 through 36 6/7 weeks’ of gestation. Those infants are always less physiologically and metabolically mature than term infants. They express unique features which are challenges to physicians and nurses involved in their care. The purpose of this study was to determine whether newborn babies, who were born before the expected date of delivery have more problems than those, who were born at term. MATERIAL AND METHODS We have conducted a retrospective cohort study of pre-term and on term newborns admitted to Neonatology Department of Medical University of Silesia from the 1st January 2007 to 31st December 2007. The study included 935 infants. 212 of them were born as late-preterm, and 723 at term. We investigated: Apgar score, length of hospital stay, birth weight, frequency of cesarean section, infancy complications such as: hyperbilirubinemia, respiratory distress syndrome and intraventricular haemorrhage, temperature instability, and infections. RESULTS Pre-term newborns had a lower Apgar score at 1-minute than the full-term ones. Average length of hospital stay was signifi cantly longer for pre-term infants. After birth pre-term newborns were also more likely than term newborns to develop hyperbilirubinemia (p < 0.001), respiratory distress syndrome (p < 0.001), temperature instability (p < 0.001), infections (p < 0.001). Intraventricular haemorrhage occurred more commonly among pre-term newborns than term newborns (p < 0.001). In the pre-term group there were more frequent cesarean sections than in the term – group (p < 0.001). CONCLUSIONS Pre-term infants had signifi cantly more medical problems compared with full-term infants. Those newborns are rather minimally pre-term infants than near – term infants.
PL
WSTĘP Noworodki urodzone blisko terminu porodu defi niowane są jako urodzone między 34 tygodniem 0/7 dni a 36 tygodniem 6/7 dni wieku ciążowego. W praktyce położniczej i pediatrycznej prawie donoszone noworodki są często uważane za czynnościowo w pełni dojrzałe, jednak mimo relatywnie dużych rozmiarów wykazują one często objawy kliniczne związane z niedojrzałością. Celem niniejszej pracy było przeanalizowanie, czy zaburzenia występujące u noworodków urodzonych blisko terminu porodu stanowią istotny problem kliniczny w porównaniu ze stanem noworodków urodzonych o czasie. MATERIAŁ I METODY Dokonano analizy retrospektywnej 1187 historii rozwoju noworodków. Do badań wybrano historie 212 noworodków urodzonych blisko terminu porodu oraz 723 noworodki donoszone. Oceniono: czas pobytu w szpitalu, stan ogólny noworodków w skali Apgar oraz występowanie zaburzeń w okresie adaptacyjnym. WYNIKI Noworodki urodzone blisko terminu porodu miały niższe wartości w skali Apgar w pierwszej minucie życia niż noworodki donoszone. Udokumentowano istotne różnice długości pobytu w szpitalu w obu badanych grupach. U prawie donoszonych noworodków istotnie częściej rozpoznawano zaburzenia w okresie wczesnonoworodkowym, takie jak hiperbilirubinemia (p < 0,001), zespół zaburzeń oddychania (ZZO; p < 0,001), zaburzenia termoregulacji (p < 0,001), infekcje (p < 0,001) oraz krwawienia do- i okołokomorowe (p < 0,001). Noworodki prawie donoszone istotnie częściej rodziły się drogą cięcia cesarskiego (p < 0,001). WNIOSEK Prawie donoszone noworodki mają istotnie więcej problemów medycznych w porównaniu z noworodkami donoszonymi.
7
Publication available in full text mode
Content available

Early diagnosis and surgical intervention untie the Gordian knot in newborns with colonic atresia: report of two cases and review of the literature

75%
Patoulias I., Feidantsis T., Doitsidis C., Mitroudi M., Kalogirou M.-S., Patoulias D., Patoulias I., Feidantsis T., Doitsidis C., Mitroudi M., Kalogirou M.-S., Patoulias D.
Folia Medica Cracoviensia
|
2019
|
vol. 59
|
issue 3
8
Publication available in full text mode
Content available

The influence of water birth on newborns' condition in early adaptation period

75%
Szymkowiak M. K., Surmiak P., Baumert M., Bujacz E., Klajnowicz I., Gonciarz J., Witek A.
Annales Academiae Medicae Silesiensis
|
2017
|
vol. 71
383-392
EN
INTRODUCTION: A constant growth of interest in alternative labour techniques has been observed among pregnant women in recent years. Water immersion is a method that gives women the comfort of assuming any position, decreases the frequency of episiotomy and reduces the use of analgesics and antispasmodics. This technique is asso-ciated with better pain tolerance in birthing women and leads to shortening of the birthing stages. Despite this, there are a number of studies questioning the beneficial effect of water birth on the well-being of newborns. MATERIAL AND METHODS: A retrospective analysis included 210 newborns born in water immersion and 412 newborns born via the traditional method at the Neonatology Clinic in Katowice between January 2012 and December 2013. RESULTS: The first and second periods of labour in women giving birth in water immersion was significantly shorter compared to the birth time via the traditional method. In the children from water birth there was a significantly smaller incidence of facial haematocyanosis compared to newborns from the control group. There were no differences shown in the incidence of adaptation period anomalies between the analysed groups of infants. The incidence of intraventricular bleeding, adrenal bleeding, perinatal asphyxia, and the necessity of conducting resuscitation after birth did not differ between the children from the two groups. CONCLUSIONS: Water birth is associated with a significant shortening of birth periods and it does not increase the likelihood of adaptation period anomalies in neonates.
PL
WSTĘP: W ostatnich latach obserwuje się stały wzrost zainteresowania ciężarnych alternatywnymi technikami porodu. Metodą, która daje kobiecie możliwość przyjmowania dowolnej pozycji w trakcie porodu, a także zmniejsza częstość epizjotomii i ogranicza stosowanie środków przeciwbólowych oraz rozkurczowych, jest immersja wodna. Technika ta wiąże się z lepszą tolerancją bólu u rodzących i prowadzi do skrócenia okresów porodu. Pomimo tych zalet, istnieją liczne badania kwestionujące korzystny wpływ porodu do wody na dobrostan noworodków. MATERIAŁ I METODY: Retrospektywną analizą objęto 210 noworodków urodzonych w immersji wodnej i 412 noworodków urodzonych metodą tradycyjną na Oddziale Neonatologii w Katowicach w okresie od stycznia 2012 do grudnia 2013 r. WYNIKI: Pierwszy i drugi okres porodu u kobiet rodzących w immersji wodnej był istotnie krótszy w porównaniu z czasem porodu kobiet rodzących metodą tradycyjną. U dzieci z porodu wodnego istotnie rzadziej stwierdzano sinicę wybroczynową twarzy w porównaniu z noworodkami z grupy kontrolnej. Nie wykazano różnic w częstości występowania zaburzeń okresu adaptacyjnego oraz trudności w karmieniu piersią pomiędzy analizowanymi noworodkami. Częstość występowania krwawień do- i okołokomorowych, krwawień do nadnerczy, zamartwicy urodzeniowej, a także konieczność prowadzenia zabiegów resuscytacyjnych po porodzie nie różniły się pomiędzy dziećmi z obu grup. WNIOSKI: Poród w immersji wodnej związany jest z istotnym skróceniem poszczególnych okresów porodu. Nie zwiększa prawdopodobieństwa wystąpienia u noworodków zaburzeń okresu adaptacyjnego.
9
Publication available in full text mode
Content available

Obstetric and newborn parameters in the Maine Coon cats

75%
Socha P., Lengling R., Bonecka J., Janowski T., Socha P., Lengling R., Bonecka J., Janowski T.
Polish Journal of Veterinary Sciences
|
2019
|
issue 3
10
Publication available in full text mode
Content available

Ocena korelacji pomiędzy pomiarem przezskórnym a stężeniem bilirubiny w surowicy krwi noworodka

75%
Morawiecka-Pietrzak M., Morawska H., Bursa J.
Pediatria i Medycyna Rodzinna
|
2016
|
vol. 12
|
issue 3
296-302
EN
Aim: Due to the potential toxicity of high concentrations of bilirubin, newborns are monitored in terms of the potential emergence of a group at risk of the development of severe hyperbilirubinaemia and, rarely, encephalopathy and kernicterus. The transcutaneous measurement of bilirubin, as a non-invasive method, is applied in neonatal centres. The paper presents an evaluation of the correlation between the transcutaneous measurement and the concentration of bilirubin in the blood serum of a newborn, taking into consideration the reduction of the necessity to carry out blood tests related to the transcutaneous measurement. Material and method: The analysis comprised 1,076 medical histories of newborns hospitalised at the Department of Neonatology of the Municipal Hospital in Zabrze in the period from 1 January to 31 December 2013 (a primary referral centre). The inclusion criteria for the study were: performing a simultaneous transcutaneous measurement and a blood serum concentration measurement of bilirubin, gestational age ≥35 Hbd and birth weight >2,500 g. 272 children were qualified for the study. Results: Boys constituted 51.7%, and girls 48.3% of the research group. The mean gestational age was 38.7 Hbd and the mean birth weight was 3,323.4 g; 67.8% of the children were born by natural labour and 32.2% – by caesarean section. The mean Apgar score in the 5th minute was 9.8 points. The measurement of the concentration of bilirubin was performed on average on the 3.9 day of life. The mean transcutaneous measurement was 9.67 mg% (2.7–17.2 mg%) and the mean concentration of bilirubin in the blood serum was 13.18 mg% (7.0–19.8 mg%); the difference was 3.5 mg% (p < 0.0001). A statistically significant positive correlation was found between the concentrations of bilirubin obtained in the transcutaneous measurement and the concentrations in the blood serum (according to Spearman, r = 0.58; p < 0.01). Conclusion: It seems that the standardisation of the relationship between the concentration of bilirubin in the transcutaneous measurement and the evaluation of the concentration in the blood serum may significantly affect the reduction of the necessity to perform punctures, the limiting of the child’s stress and pain, the reduction of the risks of infection and it may be of high economic importance.
PL
Cel: Ze względu na potencjalną toksyczność wysokich stężeń bilirubiny noworodki monitorowane są pod kątem wyłonienia grupy zagrożonej rozwojem ciężkiej hiperbilirubinemii oraz, rzadko, encefalopatii i żółtaczki jąder podkorowych. Przezskórny pomiar bilirubiny, jako metoda nieinwazyjna, jest stosowany w ośrodkach neonatologicznych. W pracy oceniona została korelacja między pomiarem przezskórnym a stężeniem bilirubiny w surowicy krwi noworodka, z uwzględnieniem redukcji konieczności przeprowadzania badań krwi w związku z pomiarem przezskórnym. Materiał i metoda: Analizie poddano 1076 historii chorób noworodków hospitalizowanych na Oddziale Noworodkowym Szpitala Miejskiego w Zabrzu w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia 2013 roku (ośrodek pierwszego stopnia referencyjności). Kryteriami włączenia do badania były: przeprowadzenie równoczesnego pomiaru przezskórnego i stężenia bilirubiny w surowicy, wiek ciążowy ≥35 Hbd oraz masa urodzeniowa >2500 g. Do badania zakwalifikowano 272 dzieci. Wyniki: Chłopcy stanowili 51,7%, a dziewczęta 48,3% badanej grupy. Średni wiek płodowy wyniósł 38,7 Hbd, a średnia masa urodzeniowa 3323,4 g. Siłami natury zostało urodzonych 67,8% dzieci, a drogą cięcia cesarskiego – 32,2%. Średnia ocena w skali Apgar wynosiła w 5. minucie 9,8 pkt. Pomiaru stężenia bilirubiny dokonywano średnio w 3,9 dniu życia. Średni pomiar przezskórny wyniósł 9,67 mg% (2,7–17,2 mg%), a średnie stężenie bilirubiny w surowicy krwi – 13,18 mg% (7,0–19,8 mg%); różnica wyniosła 3,5 mg% (p < 0,0001). Wykazano istotną statystycznie i dodatnią korelację między stężeniami bilirubiny w pomiarze przezskórnym i w surowicy krwi (według Spearmana, r = 0,58; p < 0,01). Wniosek: Wydaje się, że standaryzacja zależności między stężeniem bilirubiny w pomiarze przezskórnym a oceną stężenia w surowicy krwi może w istotny sposób wpłynąć na redukcję konieczności wykonywania nakłuć, ograniczenie stresu i bólu u dziecka, redukcję zagrożeń infekcją oraz mieć duże znaczenie ekonomiczne.
11
Publication available in full text mode
Content available

Serum concentration of copeptin in newborns with congenital heart defect

63%
Tarko A., Suchojad A., Maruniak-Chudek I., Kordyś J., Simonova S.
Annales Academiae Medicae Silesiensis
|
2021
|
issue 75
41-48
EN
INTRODUCTION: Neonates with congenital heart defects (CHD) require careful fluid management due to the risk of cardiovascular failure. Routine laboratory parameters are not the optimal tool to detect fluid overload; therefore the search for novel markers is justified. Copeptin (pre-pro-vasopressin – CTproAVP) may be one of them. The aim of the study was to analyze the influence of the current protocol of hydration in neonates with CHD on the physiological volume homeostasis measured with CTproAVP. MATERIAL AND METHODS: Ten term newborns with CHD hospitalized in neonatal intensive care before cardiac surgery were enrolled in the study. Four of them presented symptoms of respiratory insufficiency and all except two received alprostadil. Clinical management was routine, with the exception of CTproAVP measurement in the first five days of life with evaluation of serum and urine osmolality. Fluid intake was within the normal range for age. Term, healthy neonates (N = 200) served as the control. RESULTS: The current hydration protocol did not cause an increase in serum and urine osmolality compared to the controls. The effective osmolality of the analyzed body fluids was even lower in the neonates with CHD. The concentration of CTproAVP was also lower in the study group, but the difference was not statistically significant. There were no clinical signs of cardiovascular distress or overhydration. No factors explaining the variability in CTproAVP concentration were identified. CONCLUSIONS: These preliminary data suggest that the protocol of hydration does not cause dehydration or stimulation of CTproAVP release. It seems that even more restrictive protocols of fluid management can be applied in newborns with CHD at the risk of pulmonary congestion. A longer observation period is needed, including the postoperative period, to obtain more reliable information on optimal fluid management and the role of CTproAVP in monitoring volemia.
PL
WSTĘP: Noworodki z wrodzoną wadą serca (WWS) wymagają ostrożnej terapii płynami z uwagi na ryzyko wystąpienia niewydolności krążenia. Rutynowe badania laboratoryjne nie są optymalnym narzędziem w identyfikacji stanu przewodnienia i dlatego konieczne są poszukiwania nowych markerów. Kopeptyna (CTproAVP) może być jednym z nich. Celem pracy była analiza wpływu aktualnie obowiązującego protokołu nawadniania noworodków z WWS na homeostazę wolemii z wykorzystaniem CTproAVP. MATERIAŁ I METODY: Do badania włączono 10 noworodków z WWS hospitalizowanych na oddziale intensywnej terapii noworodka przed zabiegiem kardiochirurgicznym. Cztery z nich prezentowały objawy niewydolności oddechowej, a wszystkie z wyjątkiem dwóch otrzymywały alprostadil. Postępowanie kliniczne było rutynowe, z wyjątkiem pomiaru CTproAVP w pierwszych pięciu dniach życia wraz z oceną osmolalności surowicy i moczu. Podaż płynów mieściła się w zakresach normy dla wieku. Grupę kontrolną stanowiło 200 zdrowych donoszonych noworodków. WYNIKI: Aktualny protokół nawadniania nie powodował, w porównaniu z grupą kontrolną, wzrostu stężenia osmolalności surowicy i moczu. Efektywna osmolalność analizowanych płynów ustrojowych była nawet niższa u noworodków z WWS. Również stężenie CTproAVP było niższe w grupie badanej, lecz różnica nie była istotna statystycznie. Nie obserwowano klinicznych objawów niewydolności krążenia lub przewodnienia. Nie zidentyfikowano czynników, które wyjaśniałyby zmienność w stężeniu CTproAVP. WNIOSKI: Wstępne wyniki sugerują, że aktualny protokół nawadniania nie powoduje odwodnienia ani nie stymuluje uwalniania CTproAVP. Wydaje się, że u noworodków z WWS i ryzykiem przeciążenia krążenia płucnego można za-stosować nawet bardziej restrykcyjny protokół nawadniania. Konieczna jest dłuższa obserwacja, z włączeniem okresu pooperacyjnego, aby otrzymać bardziej miarodajne dane na temat optymalnego nawodnienia i roli kopeptyny w monitorowaniu wolemii.
12
Publication available in full text mode
Content available

Jak rożnicować wymioty u noworodkow i niemowląt? Część III. Chirurgiczne przyczyny wymiotow

51%
Cywińska-Bernas A.
Pediatria i Medycyna Rodzinna
|
2014
|
vol. 10
|
issue 1
45-49
EN
Vomiting in newborns and infants is an important clinical problem. It can be a sign of serious illnesses, life-threatening conditions and require urgent diagnosis and treatment. Knowledge of the specific causes of vomiting in the first year of life provide the diagnosis. Most of surgical causes of vomiting is associated with conditions that cause occlusion of the gastrointestinal tract. Vomiting newborn should be suspected of congenital digestive tract malformation, especially if early onset of symptoms are observed. In infancy one should remember about pyloric stenosis and intussusception. In both groups vomiting can be a symptom of incarcerated hernia or Hirschsprung disease. Vomiting newborns or infants require careful assessment, diagnosis and finding the optimal treatment. Differential diagnosis of vomiting and identification life-threatening diseases that require urgent surgical interventions could be a challenge.
PL
Wymioty noworodków i niemowląt to istotny problem kliniczny. Mogą być oznaką ciężkich chorób, stanów zagrażających życiu i wymagać diagnostyki w trybie nagłym. Znajomość specyfiki przyczyn zwracania pokarmu w 1. roku życia pozwala na ustalenie rozpoznania. Spośród chirurgicznych czynników wywołujących wymioty większość związana jest z zaburzeniami drożności przewodu pokarmowego. Diagnozując wymiotujące noworodki,należy brać pod uwagę wrodzone wady przewodu pokarmowego, na które wskazuje wczesne wystąpienie objawów, u niemowląt zaś powinno się uwzględnić zwężenie odźwiernika i wgłobienie. W obu grupach wymioty mogą być objawem uwięźnięcia przepukliny czy choroby Hirschsprunga. W przypadku wymiotujących noworodków i niemowląt konieczna jest uważna ocena oraz ustalenie rozpoznania i optymalnego sposobu leczenia. Wyzwanie stanowi różnicowanie przyczyn wymiotów i wykrycie chorób będących stanami zagrożenia życia, wymagających interwencji chirurgicznej w trybie pilnym.
13
Publication available in full text mode
Content available

Jak rożnicować wymioty u noworodkow i niemowląt? Część II. Gastroenterologiczne i alergologiczne przyczyny wymiotow

51%
Stańczyk-Przyłuska A.
Pediatria i Medycyna Rodzinna
|
2014
|
vol. 10
|
issue 1
41-44
EN
The most frequent cause of vomiting in infants are feeding mistakes. Recognising them need thoughtful analysis of way of feeding and preparing food. Optimal conditions for such evaluation is child observation for few days. Disturbances in mother–child connection can also cause more frequent vomiting. The most of infant vomiting incidents are not result of any disease, but only of physiological immaturity of proximal part of gastrointestinal tract. Gastro-oesophageal reflux is considered normal, temporary, as a consequence of anatomical and functional immaturity of younger infants gastrointestinal tract. The treatment of children with gastro-oesophageal reflux is needed only in case of clinical symptoms appearance such as: physical development disturbances, restlessness, problems with swallowing, wheezing, cough or apnoea, or when it leads to complications as: oesophagitis, narrowing of oesophagus or Barrett’s oesophagus. Second most frequently diagnosed vomiting cause in infants are variable clinical manifestations of food allergy. Immune reaction to food proteins can cause less than 1% of vomiting and diagnosis need to be confirmed in the elimination and provocation test. Many more diseases of gastrointestinal tract can lead to vomiting. Among them can be found infectious gastritis and inflammation of bowels, non-specific bowel inflammations, food intolerances as well as extrahepatic cholestasis and pancreatitis.
PL
Najczęstszą przyczyną wymiotów w wieku niemowlęcym są błędy w karmieniu. Ich rozpoznanie wymaga wnikliwej analizy sposobu żywienia oraz przygotowywania posiłków. Optymalne warunki dla takiej oceny stwarza kilkudniowa obserwacja dziecka. Również zaburzenia więzi matki z dzieckiem mogą się istotnie przyczyniać do większej częstości zwracania pokarmu. Znaczna część incydentów wymiotów niemowlęcych nie wynika z zaburzeń chorobowych, a jedynie z fizjologicznej niedojrzałości górnego odcinka przewodu pokarmowego. Refluks żołądkowo-przełykowy uważany jest za zjawisko normalne, o przejściowym charakterze, będące konsekwencją anatomicznej i czynnościowej niedojrzałości przewodu pokarmowego młodszych niemowląt. Leczenia wymagają jedynie te dzieci, u których refluks żołądkowo-przełykowy wywołuje takie objawy kliniczne, jak: zaburzenia rozwoju fizycznego, niepokój, zaburzenia połykania, wheezing, kaszel lub bezdechy, albo prowadzi do rozwoju powikłań, np. zapalenia przełyku, jego zwężenia czy przełyku Barretta. Kolejną najczęściej rozpoznawaną przyczyną wymiotów w wieku niemowlęcym są różne manifestacje kliniczne alergii na pokarmy. Immunologiczna reakcja na białka pokarmowe może wywoływać mniej niż 1% przypadków wymiotów, a ich rozpoznanie powinno zostać potwierdzone w teście eliminacji i prowokacji. Wiele innych chorób przewodu pokarmowego również może prowadzić do wymiotów, m.in. infekcyjne zapalenie żołądka i jelit, nieswoiste zapalenie jelit, nietolerancje pokarmowe, a także cholestaza zewnątrzwątrobowa oraz zapalenie trzustki.
14
Publication available in full text mode
Content available

Wolne rodniki, selen a padaczka u dzieci

51%
Wendorff J., Sokołowska D.
Aktualności Neurologiczne
|
2010
|
vol. 10
|
issue 1
37-41
EN
Here we present the results of our study and give the review of the literature data concerning the role of free radicals, selenium and zinc ions in children’s epilepsy and febrile seizures. Newborns and infants are at the high risk of oxidative stress and are very susceptible to imbalance between antioxidants and free radical generation system. During the phase of ischaemia and reperfusion of perinatal asphyxia, the activity of membrane Na+/K+-ATP-ase is impaired. This leads to persistent membrane depolarisation and glutamate (major excitotoxic agent) release. In 25% cases of hypoxic-ischaemic encephalopathy (HJE) cerebral palsy is diagnosed. In this condition the epilepsy coexists with cerebral palsy in 15% to 40% of cases. We have shown that the blood selenium concentration is decreased in the group of children with epilepsy treated with carbamazepine in comparison to the control group treated with valproate. This results in impairment of the oxidants and antioxidants balance. This results are concordant with literature data. In the groups of children with febrile seizures also zinc concentration were decreased. The above results suggest that the presence of seizures diminish zinc and selenium concentration but the exact mechanism of the influence of these microelements in pathogenesis and the course of epilepsy in children is not fully described.
PL
Autorzy przedstawiają wyniki własnych badań oraz przegląd piśmiennictwa na temat znaczenia wolnych rodników, selenu i cynku w padaczce oraz drgawkach gorączkowych u dzieci. Noworodki i niemowlęta wykazują zwiększone ryzyko objawów stresu tlenowego i są bardzo wrażliwe na zaburzenia równowagi między systemem antyoksydacyjnym a systemem generującym wolne rodniki. Podczas fazy niedokrwienia i reperfuzji w przebiegu okołoporodowego niedotlenienia dochodzi do uszkodzenia aktywności ATP-azy Na+/K+ w błonie komórkowej. Prowadzi to do przetrwałej depolaryzacji błony komórkowej i uwolnienia glutaminianów (głównego transmitera pobudzającego). W 25% przypadków encefalopatii niedotlenieniowo-niedokrwiennej (ENN) rozpoznaje się mózgowe porażenie dziecięce. Z kolei padaczka towarzyszy mózgowemu porażeniu dziecięcemu w 15 do 40% przypadków. Wykazaliśmy, że poziom selenu w surowicy jest obniżony u dzieci z padaczką, które otrzymywały karbamazepinę w porównaniu z grupą kontrolną leczoną kwasem walproinowym, jak również stwierdziliśmy obniżenie poziomu równowagi antyoksydacyjnej w obu grupach badanych dzieci, co jest zgodne z danymi z piśmiennictwa. W grupach dzieci z drgawkami gorączkowymi jest także obniżony poziom cynku w surowicy. Powyższe wyniki mogą sugerować, że napady drgawkowe są odpowiedzialne za obniżenie poziomu cynku i selenu, ale dokładny mechanizm wpływu selenu i cynku w patogenezie i przebiegu padaczki u dzieci nie jest w pełni poznany.
15
Publication available in full text mode
Content available

Jak rożnicować wymioty u noworodkow i niemowląt? Część I. Patofizjologia. Zapalne i neurologiczne przyczyny wymiotow

51%
Zeman K.
Pediatria i Medycyna Rodzinna
|
2014
|
vol. 10
|
issue 1
36-40
EN
Vomiting (emesis) is the forceful expulsion of the contents of stomach through the mouth and sometimes the nose. The content of the vomit may be of medical interest. Vomiting can be dangerous if the gastric content gets into the respiratory tract. Vomiting child is at risk of developing and may alter the electrolyte status dehydration. It is normal for newborn and infants to vomit. In most cases, the vomiting will last no longer than one or two days and is not a sign of anything serious. Gastro-oesophageal reflux and food allergy in infancy are common presentations that require considered management. However, persistent vomiting can sometimes be a sign of something more serious, such as a severe respiratory or urinary tract infection, viral gastroenteritis infection, infection of central nervous system. One of the most serious causes of vomiting in infants are elevated intracranial pressure and occlusion of the gastrointestinal tract. In all cases general practitioner has a key role in identifying whether a child needs further investigation and management.
PL
Wymioty to silne wypchnięcie treści żołądkowej poprzez usta/nos na zewnątrz. Ważna jest treść, jaką wymiotuje dziecko. Istnieje wysokie ryzyko aspiracji treści do dróg oddechowych, łatwo może dojść do odwodnienia i zaburzeń elektrolitowych. W większości przypadków wymioty u niemowląt i noworodków są epizodyczne, zwykle też mają łagodny przebieg. Najczęściej spowodowane są błędami w karmieniu, refluksem żołądkowo-jelitowym oraz alergią pokarmową. Jednakże przedłużające się wymioty mogą być objawem poważniejszych przyczyn, w tym zapaleń dróg oddechowych, moczowych, zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego, nieżytu żołądkowo-jelitowego, a także jednym z ważnych symptomów wzrostu ciśnienia śródczaszkowego czy schorzeń przewodu pokarmowego, wymagających interwencji chirurgicznej. We wszystkich przypadkach rola lekarza pierwszego kontaktu polega na identyfikacji przyczyn, które wymagają dalszej diagnostyki i/lub leczenia.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.