Search results

1

Electrophysiological evaluation of the effectiveness of neurofeedback in ameliorating chronic Post-Traumatic Stress Disorder

100%

Morga R., Adamek D., MacQueen W., MacQueen B. D., Góral-Półrola J., Bitner-Szulc J., Kropotov J. D., Pąchalska M.

Acta Neuropsychologica

|

2019

|

vol. 17(2)

179-188

EN

The aim of our research was to evaluate the effectiveness of neurofeedback in reducing the symptoms of chronic Post Traumatic Stress Disorder (PTSD) in a patient who had developed the syndrome following a recurrence of sphenoid wing meningioma (SOM). EEG spectra and event-related potentials (ERPs) were used to construct an individual neurofeedback protocol and to provide objective monitoring of treatment efficacy. The patient, a 34-year-old female, was diagnosed with a sphenoid wing meningioma (SOM), which had been successfully operated. Three years later, however, the SOM had overgrown at the optic foramen and extended into the optic canal, and the patient had developed blurred vision. She was repeatedly operated, and recovered well. However, due to the recurrence she developed flashbacks, anxiety and sleep difficulties, such that she was unable to continue working in her profession. The symptoms had been occurring for 4 months. ERPs in a cued NOGO task, along with EEG spectra in the resting state and during task performance were used to assess brain functioning, providing the basis for a neurofeedback protocol. Twenty sessions of individually tailored neurofeedback were performed. The patient experienced a reduction of symptoms, accompanied by normalization of ERPs parameters. The results obtained in this case point to the possible benefits of individually tailored neurofeedback protocols in the treatment of PTSD.

2

Zastosowanie SMR neurofeedbacku w padaczce lekoopornej

88%

Kopka M.

Aktualności Neurologiczne

|

2015

|

vol. 15

|

issue 2

88-90

EN

Epilepsy is one of the most frequent neurologic disorders. The main aim of epilepsy treatment is to improve the quality of life, and to reduce epileptic seizures. Epilepsy is described as drug resistant if adequate trials of two tolerated and appropriately chosen and used treatments fail to achieve sustained seizure freedom. In Poland, 400,000 people suffer from epilepsy, and 30% of them have drug-resistant epilepsy. Surgical treatment is available for only some of these patients. The pursuit for new methods of alternative treatment continues, with neurofeedback seemingly emerging as one of viable options. Neurofeedback is a training method based on biofeedback, which can be described as providing information about the changes of the physiological signals to the trained person. In essence, neurofeedback takes place, if the bioelectrical activity of the brain (EEG) is the signal registered during the biofeedback training. The aim of this article is to present the knowledge regarding the use of SMR neurofeedback in the treatment of resistant epilepsy. In 1972, Sterman and Friar, encouraged by the positive results of studies in animals, for the first time attempted to use neurofeedback for the treatment of drug-resistant epilepsy. In the last decade, two independent meta-analyses were published. It seems that SMR neurofeedback should be considered as adjunctive method of treatment in patients with resistant epilepsy, particularly in cases where other methods have failed. More randomised controlled studies are needed to confirm the efficacy of this method of treatment. The directions of future studies have been highlighted in the article.

PL

Padaczka to jedno z najczęstszych schorzeń neurologicznych. Głównym celem leczenia jest zmniejszenie liczby napadów, a co za tym idzie – poprawa jakości życia chorych. Jeżeli dwie próby odpowiednio dobranego, tolerowanego i zastosowanego leczenia farmakologicznego okazują się nieskuteczne, padaczkę określa się mianem lekoopornej. W Polsce na padaczkę choruje około 400 tysięcy osób, u około 30% z nich występuje postać lekooporna. Tylko część pacjentów może skorzystać z leczenia chirurgicznego, istnieje zatem potrzeba poszukiwania alternatywnych metod wspomagania terapii. Jedną z nich wydaje się SMR neurofeedback – metoda treningu oparta na zasadzie biologicznego sprzężenia zwrotnego, czyli dostarczania choremu informacji zwrotnej o zmianach wartości rejestrowanych parametrów fizjologicznych. Gdy podczas treningu rejestrowana jest i wykorzystywana czynność bioelektryczna mózgu (EEG), mówimy o neurofeedbacku. Artykuł ma na celu przedstawienie wiedzy na temat stosowania SMR neurofeedbacku w leczeniu osób z padaczką lekooporną. W 1972 roku Sterman i Friar, zachęceni pozytywnymi wynikami badań na zwierzętach, podjęli pierwszą próbę leczenia za pomocą neurofeedbacku pacjentki z padaczką lekooporną, zaś w ostatniej dekadzie opublikowano wyniki dwóch niezależnych metaanaliz. Wydaje się, że neurofeedback powinien być brany pod uwagę jako terapia uzupełniająca w przypadku chorych z padaczką lekooporną, zwłaszcza gdy zawiodły inne metody. Do potwierdzenia skuteczności neurofeedbacku konieczne są dalsze randomizowane badania kontrolowane – w pracy wskazano ich kierunki.

3

Zastosowanie QEEG w psychiatrii z uwzględnieniem populacji rozwojowej

88%

Wiśniewska M., Gmitrowicz A., Pawełczyk N.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2016

|

vol. 16

|

issue 3

188-193

EN

The aim of the study is to discuss QEEG method in the context of its usefulness for confirming neurodevelopmental disorders, and evaluating the effectiveness of psychiatric and/or psychological interventions, based on a review of available literature. It attempts to determine the applicability of this method in child and adolescent psychiatry. QEEG is quantitative analysis of EEG record using statistical processing of the signal. This method is commonly used to prepare therapeutic recommendations for neurofeedback training. Attempts at implementation of QEEG in diagnosis of various diseases have been increasingly often described in foreign studies. This also applies to psychiatry. Most reports still tackle attention deficit hyperactivity disorder (comparison of the effects of neurofeedback therapy and pharmacological interactions, distinguishing subtypes of the disease). Other analyses are concerned with diagnosing mental illnesses, differentiating their subtypes, predicting effects of pharmacological therapy, comparing the effectiveness of different treatments. Studies of patients with depression and schizophrenia are also becoming popular. QEEG has proved useful in determining the efficacy of pharmacological treatment of depression. According to the researchers, this method enables prediction of schizophrenia, differentiation of its subtypes, and determining the effectiveness of its treatment. There are studies devoted to the analysis of changes in EEG characteristic of methamphetamine addiction or eating disorders. There is, however, little research regarding the use of this method in child and adolescent psychiatry, even though there obviously exist many studies related to the use of QEEG in neurofeedback therapy in the youngest patients with attention deficit hyperactivity disorder, or studies on the effectiveness of various types of medications used in the treatment of this disease. One study discussing EEG biofeedback training in autistic children has also been published. It seems necessary to expand research on the use of quantitative QEEG in work with children and adolescents suffering from psychiatric entities.

PL

Celem pracy jest omówienie metody QEEG w kontekście jej przydatności w stawianiu diagnozy psychiatrycznej oraz monitorowaniu skutków oddziaływań psychologicznych i/lub psychofarmakologicznych na podstawie przeglądu dostępnego piśmiennictwa. Autorki starały się określić zastosowania omawianej metody w psychiatrii dzieci i młodzieży. QEEG polega na ilościowej analizie zapisu EEG za pomocą obróbki statystycznej sygnału. Metoda ta jest powszechnie wykorzystywana w celu przygotowania zaleceń terapeutycznych do treningu neurofeedback. Za granicą coraz częściej pisze się o próbach wdrażania QEEG w diagnostyce różnych chorób – także psychicznych. Większość doniesień nadal dotyczy zagadnień nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (porównanie skutków neurofeedbacku i oddziaływań farmakologicznych, odróżnianie podtypów choroby). Inne analizy odnoszą się do diagnozowania chorób psychicznych, różnicowania ich podtypów, przewidywania skutków leczenia farmakologicznego, porównania skuteczności poszczególnych metod leczenia. Popularne stają się badania nad pacjentami z depresją i schizofrenią. QEEG okazało się przydatne w ocenie skuteczności farmakoterapii depresji, według badaczy umożliwia też przewidywanie zachorowania na schizofrenię, różnicowanie jej podtypów i określanie skuteczności leczenia. Istnieją badania poświęcone analizie zmian w zapisie QEEG charakterystycznych dla uzależnienia od metamfetaminy i dla zaburzeń odżywiania. Mało jest natomiast analiz na temat użycia tej metody w psychiatrii dzieci i młodzieży – z wyjątkiem badań, które odnoszą się do roli QEEG w terapii neurofeedback pacjentów z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi czy skuteczności typów leków używanych w terapii tej choroby. Znaleziono jedną pracę poruszającą problematykę dzieci z autyzmem (w odniesieniu do treningu EEG biofeedback). Konieczne wydaje się poszerzenie badań o zastosowanie ilościowego QEEG w pracy z dziećmi i adolescentami cierpiącymi na choroby psychiczne.

4

CURRENT AND TRADITIONAL VIEWS ON THE BRAIN WORKS

88%

Kaczmarek B. L. J., Markiewicz K.

Acta Neuropsychologica

|

2018

|

vol. 16(2)

201-212

EN

The present paper argues that the development of a new methodology in studying the brain has resulted in a change of our views on the way it works, has seen the emergence of new ideas, and a considerable modification of traditionally accepted theories. The most significant are neuroplasticity, negative activity network (NAT), the nature of aphasic disorders, and the approach to the localization of brain functions. New brain imaging techniques have confirmed also the ability to change the neuronal circuits by mental force. Moreover, new techniques have brought about a rise in new methods for both the diagnosis and rehabilitation of individuals with various brain disorders. Most valuable in this respect has proved to be neurofeedback. We have concentrated on the most important contributions of Prof. Pąchalska in the implementation and development of these new ideas on brain functioning. We also emphasize the fact that her theoretical considerations are firmly based upon her extensive (forty years) work with brain damaged patients.

5

Metoda EEG-biofeedback w terapii pacjentow z rozpoznaniem ADHD – przegląd badań

63%

Flisiak-Antonijczuk H., Adamowska S., Chładzińska-Kiejna S., Kalinowski R., Adamowski T.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2014

|

vol. 10

|

issue 1

91-96

EN

Attention-deficit/hyperactivity disorder (ADHD) is a chronic disorder of multifactorial aetiology, usually recognized in childhood but also occur in adulthood. Diagnostics of ADHD is complex and requires a comprehensive approach considering interview and observations from different sources. In patients with ADHD more frequently co-occur antisocial behaviour, addiction to alcohol and drugs, depression, and increased risk of suicide. Treatment of ADHD requires a comprehensive approach that involves the use of psychoeducation, behavioural therapy and pharmacotherapy. Standard pharmacological treatment and psychological therapy are often insufficient. The drugs increase the risk of side effects and their use is limited due to the limitations of the reimbursement. The most serious adverse effects include the possibility of psychostimulant drugs addiction, inhibition of growth, insomnia, lack of appetite, dysphoria, anticholinergic symptoms and extrapyramidal symptoms. Studies of children with ADHDhave demonstrated characteristic abnormalities in EEG in specific locations of the brain. Neurofeedback, a type of behavioural therapy, is one of the non-standard treatment for ADHD. The essence of neurofeedback is modelling behaviour through effects on the bioelectric activity of the brain. In comparison with pharmacotherapy it is a relatively cheap method – even if the costs are not reimbursed – not overloading for the patient and safe (has few side effects). There is no, however, well-documented studies of effectiveness this method in ADHD so in the review we focused on the methodology, critically referring to results not derived from controlled trials.

PL

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (attention-deficit/hyperactivity disorder, ADHD) to przewlekłe zaburzenie polietiologiczne, najczęściej rozpoznawane w okresie dzieciństwa, ale występujące również w życiu dorosłym. Diagnostyka ADHD jest złożona – opiera się na wywiadzie i obserwacjach pochodzących z różnych źródeł. U pacjentów z zespołem nadpobudliwości częściej współwystępują zachowania antyspołeczne, uzależnienie od alkoholu i narkotyków oraz depresja, a także wzrasta ryzyko samobójstwa. Leczenie ADHD wymaga kompleksowego podejścia, które polega na stosowaniu psychoedukacji, terapii behawioralnej i farmakoterapii. Standardowe leczenie farmakologiczne oraz terapia psychologiczna są często niewystarczające. Leki stwarzają niebezpieczeństwo wystąpienia objawów niepożądanych, ponadto ich stosowanie jest limitowane z uwagi na ograniczenia refundacyjne. Do najpoważniejszych działań ubocznych należy zaliczyć możliwość uzależnienia się od środków psychostymulujących, hamowanie wzrostu, bezsenność, brak apetytu, dysforię, objawy cholinolityczne i pozapiramidowe. W badaniach dzieci z ADHD wykazano charakterystyczne nieprawidłowe formy zapisu elektroencefalograficznego w określonych lokalizacjach w mózgu. Jedną z niestandardowych metod leczenia zespołu nadpobudliwości, wykazującą podobieństwo do terapii behawioralnej, jest EEG-biofeedback. Jego istotą jest modelowanie zachowania poprzez wpływ na czynność bioelektryczną mózgu. W porównaniu z farmakoterapią jest to metoda relatywnie tania (nawet jeśli koszty terapii nie są refundowane), nieobciążająca pacjenta i bezpieczna. Nie ma jednak dobrze udokumentowanych badań jej skuteczności w ADHD, dlatego w dokonanym przeglądzie publikacji szczególną uwagę zwrócono na wybór zastosowanej metodologii, krytycznie odnosząc się do wyników, które nie pochodzą z badań kontrolowanych.

6

American cat, czyli koty i ludzie w neuronauce

51%

Bazarnik A., Gąsiorek K.

Zeszyty Naukowe Towarzystwa Doktorantów Uniwersytetu Jagiellońskiego. Nauki Ścisłe

|

2015

|

issue 11

51-66

EN

The article presents a brief description of American studies from the ‘60s and the ‘70s in the field of neuroscience which led towards substantial changes in behavioral methods which enabled to modify permanently patterns of brain activity. Furthermore, cultural and historical background of these findings is discussed. First recordings of the brain’s spontaneous electrical activity in humans in the 1920’s made it possible to observe changes in brain’s activity, especially those that occur during learning processes. Based on learning theories that underlie changes in behavioral patterns: Pavlovian conditioning, and Thorndike’s operant conditioning, American researchers have shown that brain’s electrical activity may be considered as behavior and according to the principles of conditioning, it may be modified. Sterman’s further research on rocket fuel and sensorimotor rhythm in cats led to a spectacular achievement which was soon transformed into a complementary technique of reducing the number of epileptic seizures in humans. The new therapeutic method was named neurofeedback (or EEG biofeedback) and nowadays it can be applied in treating ADHD, ADD, mood disorders, anxiety disorders, chronic pain but also in mind fitness trainings. There are some characteristics of the American mentality which could have contributed to the global distribution of neurofeedback. However, traditional origins of learning how to modify brain and body functions can be found in taoism, hinduism, sufism and christianity.

PL

W artykule zaprezentowano krótki opis badań amerykańskich z lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych przeprowadzonych na gruncie neuronauki, które doprowadziły do zasadniczych zmian w technikach behawioralnych i umożliwiły trwałe modyfikowanie wzorca aktywności mózgu. Omówiono także kulturowe oraz historyczne tło tych odkryć. Uzyskanie pierwszego zapisu spontanicznej aktywności bioelektrycznej mózgu ludzkiego w latach dwudziestych XX wieku pozwoliło na dokładną obserwację zmian w jego pracy, szczególnie tych, które zachodzą podczas procesu uczenia się. W oparciu o podstawowe teorie uczenia się, stanowiące podłoże zmian wzorców behawioralnych: warunkowanie pawłowowskie oraz warunkowanie instrumentalne Thorndike’a, badacze amerykańscy udowodnili, że także aktywność bioelektryczna mózgu może być rozpatrywana jako zachowanie i, zgodnie z zasadami warunkowania, można ją modyfikować. Dalsze badania Stermana nad paliwem rakietowym i rytmem sensomotorycznym u kotów doprowadziły do spektakularnego osiągnięcia, które okazało się pomocne w redukcji ilości napadów padaczkowych u ludzi. Ta nowa metoda terapeutyczna została nazwana neurofeedback (lub EEG biofeedback) i obecnie znajduje również zastosowanie w leczeniu ADHD, ADD, zaburzeń nastroju, zaburzeń lękowych, bólu chronicznego, a także w treningach typu mind fitness. Prawdopodobnie istnieją takie cechy charakterystyczne dla amerykańskiej mentalności, które mogły przyczynić się do światowej dystrybucji metody neurofeedback. Tradycyjne korzenie uczenia się modyfikacji funkcji mózgu i ciała można zaś odnaleźć w taoizmie, hinduizmie, sufizmie oraz w chrześcijaństwie...

Refine search results

2 Acta Neuropsychologica

1 Aktualności Neurologiczne

1 Pediatria i Medycyna Rodzinna

1 Psychiatria i Psychologia Kliniczna

1 Zeszyty Naukowe Towarzystwa Doktorantów Uniwersytetu Jagiellońskiego. Nauki Ścisłe

1 2019

1 2018

1 2016

2 2015

1 2014

1 Adamek D.

1 Adamowska S.

1 Adamowski T.

1 Bazarnik A.

1 Bitner-Szulc J.

1 Chładzińska-Kiejna S.

1 Flisiak-Antonijczuk H.

1 Gmitrowicz A.

1 Góral-Półrola J.

1 Gąsiorek K.

1 Kaczmarek B. L. J.

1 Kalinowski R.

1 Kopka M.

1 Kropotov J. D.

1 MacQueen B. D.

1 MacQueen W.

1 Markiewicz K.

1 Morga R.

1 Pawełczyk N.