Results found: 3

Number of results on page

Search results

Search:
in the keywords: neck trauma

Sort By:

Limit search:

Retropharyngeal hematoma secondary to neck trauma – case report

100%

Tomasz G.

Otolaryngologia Polska

2008

vol. 62(6)

800-802

Traumatic retropharyngeal hematoma is a rare but potentially fatal condition that requires early diagnosis and treatment. Obstruction of the airways may develop insidiously, several hours after the trauma. Thus hospital admission with close observation is essential. Intubation can be diffi cult due to distorted anatomy. Surgical airway management is often necessary. In most of cases the treatment is conservative, however large hematomas may require drainage. We present a case of 85-years old women with retropharyngeal hematoma after minor blunt trauma of the neck without cervical fracture. Since respiration was not impaired airway intervention was not necessary. After 5 days of close observation the patient was discharged in good condition. Further recovery was uneventful.

Penetrating neck trauma

88%

Marków M., Zieliński M., Kawecka I., Lampe N., Ścierski W.

Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

2017

vol. 6(4)

61-64

Penetrating neck traumas are traumas that pass through the platysma muscle, and they account for 5% to 10% of all neck traumas. Penetrating head traumas can damage vital structures such as the airways, esophagus, major nerves and vessels. Thus, patients with penetrating neck traumas should be treated in hospital, and doctors should be careful when deciding on the best treatment. Currently, the need for surgery can be established based on imaging tests, clinical status of the patient, medical history, physical examination, and laboratory tests. Exploratory surgery is not necessary particularly because it is associated with complications. We present two patients with penetrating neck traumas who were treated in our center: a 22-year-old patient with a foreign body that, for two years, mimicked a tumor, and a 45-year-old patient with a stab wound requiring immediate treatment. In the first patient, finding the foreign body earlier would have allowed an immediate removal, which would have prevented subsequent surgery and reduced the risks of leaving the foreign body in the neck. In the second patient, immediate contrast-enhanced computed tomography (CT) of the neck showed a foreign body, its size and position, which helped to plan surgery. Conclusions: In hemodynamically stable patients with penetrating neck traumas, doctors should choose the best treatment based on imaging, medical history, and physical examination.

Rozwarstwienie tętnicy kręgowej – etiologia, objawy i leczenie

63%

Chojdak-Łukasiewicz J., Dziadkowiak E., Bladowska J., Paradowski B.

Aktualności Neurologiczne

2014

vol. 14

issue 4

250-256

Dissection of the extracranial carotid and vertebral arteries is responsible for 2–3% of all strokes and for 20% of ischaemic events in the population of young people under the age of 45. Vertebral artery dissection is a very rare yet serious condition. The annual overall incidence of vertebral artery dissection is estimated at 1 to 1.5 per 100 000 persons. Its clinical manifestation is very nonspecific and diverse. The most typical clinical sign is sudden unilateral headache accompanied by neck pain. Other symptoms include systemic and non-systemic headaches as well as infarction or transient ischaemic attack in posterior circulation territorial area inn case where the intracranial vertebral artery dissection is associated with subarachnoid haemorrhage. The aetiology of dissection remains unclear and connected with multiple risk factors. Vertebral artery dissection can be caused by blunt force trauma of the head or neck or it can be spontaneous. The aetiology of spontaneous vertebral artery dissection includes vascular and genetic factors as well as structural defects of the arterial wall associated with connective tissue disorders. The diagnosis of vertebral artery dissection has to be established based on anamnesis, clinical features and imaging examination. Catheter cerebral angiography is the gold standard of diagnosis of arterial dissection, but also computed tomography angiography has been proven to have a very high sensitivity and specificity. In most cases extracranial vertebral artery dissection carries a good prognosis. The treatment of vertebral artery dissection is conservative and includes the use of anticoagulation and antiplatelet drugs. Surgical or endovascular treatment can be applied only for selected and small group of patients. Authors emphasize that clinical features can be very unspecific and vertebral dissection may be misdiagnosed especially in the first hours following the manifestation of symptoms. Vertebral artery dissection should be taken into consideration in the diagnosis of stroke in young persons despite unspecified symptoms and without traumatic history.

Rozwarstwienie tętnic dogłowowych w odcinku zewnątrzczaszkowym odpowiada za 2–3% wszystkich udarów niedokrwiennych i 20% incydentów niedokrwiennych w populacji osób poniżej 45. roku życia. Rozwarstwienie tętnicy kręgowej występuje stosunkowo rzadko, z roczną częstością 1–1,5 na 100 tys. osób, ale wiąże się z poważnymi konsekwencjami. Obraz kliniczny jest bardzo niespecyficzny i zróżnicowany. Najczęstszy objaw to nagły, jednostronny ból głowy, któremu może towarzyszyć ból szyi. Wymienia się także zawroty głowy o charakterze układowym i nieukładowym oraz objawy wynikające z udaru bądź przejściowego niedokrwienia w tylnym obszarze unaczynienia mózgu, gdy rozwarstwienie dotyczy odcinka zewnątrzczaszkowego naczynia, lub krwotoku podpajęczynówkowego – w przypadku rozwarstwienia wewnątrzczaszkowego odcinka tętnicy kręgowej. Etiologia rozwarstwienia jest różnoraka, związana z wieloma czynnikami. Wyodrębnia się rozwarstwienie urazowe, spowodowane najczęściej tępym urazem głowy i/lub szyi, oraz rozwarstwienia spontaniczne (samoistne). W przypadku rozwarstwienia samoistnego bierze się pod uwagę czynniki naczyniowe i genetyczne oraz zaburzenia w budowie ściany naczynia związane z chorobami tkanki łącznej. W przypadku podejrzenia rozwarstwienia tętnicy kręgowej rozpoznanie ustala się na podstawie wywiadu, objawów klinicznych i badań obrazowych. Złotym standardem diagnostycznym pozostaje klasyczna angiografia naczyń dogłowowych, a wśród badań nieinwazyjnych angiografia tomografii komputerowej wykazuje 100-procentową swoistość i czułość. W większości przypadków rozwarstwienie tętnicy kręgowej w odcinku zewnątrzczaszkowym wiąże się z dobrym rokowaniem. Leczenie ma charakter zachowawczy i obejmuje terapię lekami przeciwzakrzepowymi lub przeciwpłytkowymi. Leczenie chirurgiczne i wewnątrznaczyniowe stosuje się w określonych grupach pacjentów. Co ważne, nietypowe objawy kliniczne w początkowym okresie rozwarstwienia naczynia utrudniają diagnozę. Rozwarstwienie tętnicy kręgowej powinno być brane pod uwagę w przypadku udaru mózgu u osoby młodej, mimo niecharakterystycznych objawów i braku urazowego wywiadu.

Refine search results

1 Aktualności Neurologiczne

1 Otolaryngologia Polska

1 Polski Przegląd Otorynolaryngologiczny

1 2018

1 2017

1 2014

1 Bladowska J.

1 Chojdak-Łukasiewicz J.

1 Dziadkowiak E.

1 Kawecka I.

1 Lampe N.

1 Marków M.

1 Paradowski B.

1 Tomasz G.

1 Zieliński M.

1 Ścierski W.

Search results

Retropharyngeal hematoma secondary to neck trauma – case report

Penetrating neck trauma

Rozwarstwienie tętnicy kręgowej – etiologia, objawy i leczenie