Search results

Search:
in the keywords: nebulisation

Sort By:

Limit search:

Terapia inhalacyjna u dzieci

100%

Pietrzak J., Obuchowicz A., Kowol-Trela K.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

2014

vol. 10

issue 4

411-425

Inhalation is a form of treatment used in respiratory diseases that allows medications to be administered directly to the affected site. Thanks to this, the administration of lower doses helps obtain a higher concentration in the target organ and eliminate or effectively reduce systemic adverse effects. For drug deposition in the respiratory system, we use inhalers (pressurised, dry powder, soft mist) or nebulisers (jet, ultrasonic, vibrating mesh). In pressurised inhalers, spacers or holding chambers can be used to effectively synchronise inspiration with dose release. Inhalers are indicated in lower respiratory tract diseases, and the only contraindication is the inability to use the device. Nebulisers can be used in upper and lower respiratory tract diseases, but there are certain contraindications (among others: acute inflammation, flares of chronic diseases, circulatory insufficiency). The selection of an inhaler (or a shift to another device) must be justified. It should be based on the knowledge of the properties and principles of individual inhalers, assessment of the child’s ability to use the device properly (including obtaining optimal inspiratory flows) as well as on the preferences of patients and their guardians. It is significant to individually instruct the patient how to use an inhaler when this treatment is being implemented and to review the inhalation technique during each follow-up visit. Treatment benefits can be achieved when age, clinical condition, proper inhalation technique correlated with the abilities of patients are considered.

Inhalacja leku jest formą terapii umożliwiającą w toku leczenia chorób układu oddechowego podanie leku bezpośrednio do miejsca jego działania. Pozwala to przy pomocy mniejszej dawki uzyskać większe stężenie leku w narządzie docelowym oraz wyeliminować lub skutecznie ograniczyć niepożądane działania ogólnoustrojowe. Do depozycji leku w układzie oddechowym stosuje się inhalatory (ciśnieniowe, suchego proszku, miękkiej mgły) albo nebulizatory (pneumatyczne, ultradźwiękowe, wibracyjne). W przypadku wyboru inhalatorów ciśnieniowych w celu skutecznej synchronizacji wdechu z uwolnieniem dawki można używać przedłużaczy bądź komór inhalacyjnych. Wskazaniem do stosowania inhalatorów są choroby dolnych dróg oddechowych, przeciwwskazaniem jedynie brak umiejętności korzystania z urządzenia. Nebulizatory można stosować w terapii chorób górnych i dolnych dróg oddechowych, z wyjątkiem określonych przeciwwskazań (m.in. ostre stany zapalne, zaostrzenia chorób przewlekłych, niewydolność krążenia). Wybór inhalatora (lub jego zamiana na inny) musi mieć istotne uzasadnienie. Powinien opierać się na znajomości właściwości i zasad działania poszczególnych inhalatorów, ocenie umiejętności prawidłowego stosowania urządzenia przez chore dziecko (w tym osiągania optymalnych przepływów wdechowych), jak również uwzględniać preferencje pacjenta i jego opiekunów. Istotne znaczenie ma nie tylko indywidualne szkolenie chorego w zakresie umiejętności posługiwania się inhalatorem przy wdrażaniu tej metody leczenia, ale także stała kontrola techniki inhalacyjnej podczas każdej kolejnej wizyty lekarskiej. Uwzględnienie wieku pacjenta, jego stanu klinicznego, odpowiedniej dawki leku, właściwej techniki inhalacyjnej skorelowanej z umiejętnościami chorego dziecka pozwala osiągnąć korzystne efekty kliniczne.

Delirium inhalacyjne – drogi wyjścia

100%

Pirożyński M.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

2015

vol. 11

issue 4

391-401

Inhalation therapy is one of the main therapeutic modalities in modern pulmonology. It allows for the use of smaller daily doses of various medications which exhibit potent local therapeutic effects and low systemic action. Moreover, adverse effects, particularly the general (systemic) ones are minimal. The use of medical aerosols enables the treatment of not only diseases of the airways, but also makes it possible to deliver medicinal products that have a systemic effect (insulin, hormones, pain relievers or vaccines). The deposition of therapeutic molecules depends on a variety of factors (such as breath frequency, intensity of breathing or tidal volume). The greater the intensity of breathing (short, abrupt inspiration or a series of rapid shallow breaths), the greater the filtration ability of the upper airways (nasopharynx, larynx). These effects of the respiratory physiology should be always kept in mind since they are of key importance for a deposited (therapeutic) dose. The most common aerosol generators are pressurized metered dose inhalers and dry powder inhalers as well as nebulisers (jet, ultrasonic and MESH). All of these devices differ from one another in producing aerosol clouds (different particle diameters, different way of particle generation). That is why they cannot be used in all patients. Inhaler selection is one of the most important decisions in inhalation therapy. Its course and success are determined by multiple factors (patient-generated air flow, skill and ability to use aerosol generators). Prior to making a decision concerning treatment, an algorithm proposed by Laube et al. should be used since it makes inhaler selection considerably easier.

Terapia inhalacyjna od dawna zajmuje poczesne miejsce w leczeniu chorób układu oddechowego. Dzięki niej można stosować mniejsze dawki leków, które miejscowo mają bardzo silne działanie lecznicze. Jednocześnie stwierdza się minimalne działania niepożądane, zwłaszcza o zasięgu ogólnym (systemowym). Dostarczenie leku do dróg oddechowych za pomocą różnych technik aerozolowych przyczyniło się do wykorzystania terapii inhalacyjnej w leczeniu zakażeń układu oddechowego, jak również w podawaniu substancji o działaniu systemowym (np. insuliny, leków przeciwbólowych, hormonów, szczepionek). Depozycja leku w drogach oddechowych zależy od wielu czynników (m.in. intensywności oddychania, objętości oddechowej). Im większa intensywność oddychania (krótki, gwałtowny wdech lub seria szybkich płytkich oddechów), tym większa zdolność filtracyjna górnych dróg oddechowych (nosogardzieli, krtani). O tych uwarunkowaniach związanych z fizjologią układu oddechowego należy pamiętać, mają one bowiem kluczowe znaczenie dla określenia zdeponowanej (leczniczej) dawki leku. Najczęściej stosowane generatory aerozoli w terapii inhalacyjnej to dozowniki ciśnieniowe (pMDI), proszkowe (DPI) oraz nebulizatory (pneumatyczne, ultradźwiękowe, siateczkowe). Wszystkie wspomniane generatory różnią się zdolnością generacji wielkości cząstek oraz sposobem generowania cząstek. Tym samym nie wszystkie mogą być stosowane u każdego. Wybór inhalatora jest jedną z ważniejszych decyzji w terapii inhalacyjnej. O jej przebiegu i sukcesie decyduje wiele czynników (generowany przez chorego przepływ powietrza, umiejętność i możliwość korzystania z generatorów aerozolu). Przed podjęciem decyzji odnośnie do rozpoczęcia leczenia należy zawsze przypomnieć sobie algorytm zaproponowany przez Laube i wsp. Wybór inhalatora jest wówczas zdecydowanie łatwiejszy.

Refine search results

2 Pediatria i Medycyna Rodzinna

1 2015

1 2014

1 Kowol-Trela K.

1 Obuchowicz A.

1 Pietrzak J.

1 Pirożyński M.

Search results

Terapia inhalacyjna u dzieci

Delirium inhalacyjne – drogi wyjścia