Tumors of borderline malignancy account for approximately 20% of all ovarian tumors. Their diagnostic criteria mainly include: the absence of destructive stromal invasion, stratification of epithelial cells, moderate mitotic activity and non-intensified nuclear atypia. The mainstay of treatment is surgery. Indications for radical treatment include older patient’s age and considerable advancement of the disease. The surgery should involve hysterectomy with salpingo-oophorectomy and removal of all macroscopic tumor foci as well as staging, which includes: peritoneal fluid sampling, omentectomy and peritoneal biopsy. Adjuvant treatment is not recommended except for cases with invasive implants. Over 50% of patients with borderline tumors are women at the child-bearing age. In these patients, the wish to preserve fertility should be considered. Conservative treatment consists of tumor removal, preservation of the uterus and at least a part of one ovary as well as staging. The follow-up period should be long since the disease can recur after several or even a dozen or so years. Patients with risk factors (advanced FIGO stage, presence of implants, incomplete staging or a residual tumor mass) should be followed every 3–4 months for the first 2 years, and subsequently, every 6 months. A similar follow-up pattern is recommended in patients after conservative treatment, particularly because most recurrences typically occur within the first 2 years after surgery. The total frequency of relapse is approximately 10–11%. These cases usually involve recurring borderline tumors, but approximately 30% are invasive (2.5–3% of malignant transformation). Conservative treatment is associated with a higher risk of relapse (up to 35%). However, in such cases, tumors are usually of borderline malignancy and can be effectively managed surgically. Invasive relapse is associated with poor prognosis.
PL
Guzy o granicznej złośliwości stanowią około 20% guzów jajnika. Kryteriami rozpoznania są: brak destrukcyjnego naciekania podścieliska, nawarstwianie komórek nabłonka, umiarkowana aktywność mitotyczna i nienasilona atypia jądrowa. Podstawową metodą leczenia jest chirurgia. Wskazania do leczenia radykalnego to starszy wiek pacjentki i znaczne zaawansowanie choroby. Zakres operacji powinien obejmować usunięcie macicy z przydatkami i wszystkich makroskopowych ognisk nowotworu oraz staging, w którego skład wchodzą: pobranie płynu z otrzewnej, usunięcie sieci, biopsje otrzewnej. Leczenie adiuwantowe nie jest rekomendowane, z wyjątkiem przypadków, w których obecne są wszczepy inwazyjne. Ponad 50% chorych z guzami o granicznej złośliwości to kobiety w wieku rozrodczym – u nich leczenie powinno uwzględniać chęć zachowania płodności. Leczenie oszczędzające polega na usunięciu zmian nowotworowych z zachowaniem macicy i przynajmniej fragmentu jednego jajnika oraz oceną stopnia zaawansowania. Obserwacja po leczeniu powinna być wieloletnia, ponieważ nawroty mogą występować po kilku, a nawet kilkunastu latach. Chore z czynnikami ryzyka (zaawansowany stopień FIGO, obecność implantów, niepełny staging lub pozostawiona masa resztkowa nowotworu) przez 2 pierwsze lata powinny mieć kontrole co 3–4 miesiące, a następnie co 6 miesięcy. Podobną obserwację zaleca się u pacjentek po leczeniu oszczędzającym, zwłaszcza że największy odsetek nawrotów występuje w ciągu 2 lat po operacji. Częstość nawrotów wynosi około 10–11%. Najczęściej są to wznowy typu granicznego, niemniej około 30% nawrotów ma charakter inwazyjny (2,5–3% transformacji złośliwej). Leczenie oszczędzające wiąże się z wyższym ryzykiem nawrotu (nawet 35%), jednak wznowy mają charakter graniczny i są skutecznie leczone chirurgicznie. Wystąpienie wznowy inwazyjnej wiąże się ze złym rokowaniem.
The gestational trophoblastic disease comprises 4 different diseases, i.e. hydatiform mole, invasive mole, choriocarcinoma and placental site tumour. Their common feature is the excretion of HCG and high chemosensitivity (with the exception of the placental site tumour). In the low-risk group the curability reaches 100%, thanks to single-agent therapy with methotrexate or dactinomycin. In the high-risk group, multi-drug chemotherapy is used; the most common regimen is EMA-CO: etoposide, methotrexate, dactinomycin, vincristine and cyclophosphamide. The response rate is about 80%. The presence of brain metastases (10%) requires simultaneous radio- and chemotherapy. Many time, the treatment is preceded by excision of the metastatic tumour on craniotomy. There have been attempts at radiotherapy and/or hepatic arteries embolisation in case of liver metastases (10%). Metastatic lesion in the lungs (80%) require long chemotherapy, but after HCG decreases to normal limits, residual lesions in the lungs are merely radiological findings and do not require further treatment. The management of relapses is a combination of surgery and chemotherapy. The leading regimen is EMA-CE: etoposide, methotrexate, dactinomycin and cisplatin. High-dose chemotherapy with subsequent stem cells transplantation is attempted. Rescue regimens in the recurrent disease are successfully based on paclitaxel, cisplatin and etoposide. The follow-up consists in determination of the serum HCG concentration.
PL
Ciążowa choroba trofoblastyczna składa się z czterech jednostek chorobowych: zaśniadu groniastego, zaśniadu inwazyjnego, raka kosmówki, guza miejsca łożyskowego. Wspólnymi ich cechami są wydzielanie do krwi gonadotropiny kosmówkowej (HCG) i wysoka chemiowrażliwość (poza guzem miejsca łożyskowego). W grupie niskiego ryzyka uzyskuje się ok. 100% wyleczalność po zastosowaniu monoterapii metotreksatem lub daktynomycyną. W grupie wysokiego ryzyka stosuje się leczenie wielolekowe EMA-CO: Vepesid, metotreksat, daktynomycyna, winkrystyna i Endoxan, na które odpowiada ok. 80% chorych. Wystąpienie przerzutów do mózgu (10%) wymaga stosowania równoczasowo radio- i chemioterapii. Wielokrotnie leczenie poprzedzone jest kraniotomią i chirurgicznym usunięciem guza przerzutowego. W przypadku zmian przerzutowych do wątroby (10%) prowadzi się próby radioterapii i/lub embolizację tętnic wątrobowych. Przerzuty do płuc (częstość występowania ok. 80%) wymagają długotrwałej chemioterapii, ale po uzyskaniu normy HCG przetrwałe zmiany resztkowe poddawane są jedynie obserwacji. Leczenie choroby nawrotowej w większości przypadków skojarzone jest z chirurgicznym usuwaniem zmian guzowatych i chemioterapią. Wiodącym programem leczenia jest program EMA-CE: Vepesid, metotreksat, daktynomycyna, cisplatyna. Podejmuje się próby leczenia wysokimi dawkami z następowym przeszczepem komórek macierzystych. Leczenie ratunkowe w przypadku choroby nawrotowej z dużym powodzeniem prowadzone jest w oparciu o leki: paklitaksel, cisplatynę i Vepesid. Obserwacja chorych po leczeniu oparta jest na monitorowaniu we krwi chorych poziomu gonadotropiny kosmówkowej (HCG).
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.