Search results

1

Zaburzenia poznawcze w przebiegu migotania przedsionków

100%

Wilczyński K. M., Wizner-Wilczyńska D., Martyniak E., Krzystanek M.

|

vol. 17

|

issue 3

183-188

EN

Introduction: The influence of atrial fibrillation on the development of cognitive deficits, which are subtle, yet burdensome for the patients, and are independent of hypertension and past strokes, has been widely discussed in literature. The aim of our study was to review the available publications concerning the pathogenesis and epidemiology of cognitive decline pursuant to atrial fibrillation. Methodology: A systematic review of literature published between January 2006 and December 2016 has been conducted, utilising PubMed, Cochrane Library and Google Scholar search engines. Thirty-two out of 633 Polish and English publications were ultimately covered by the study, along with 8 out of 16 reference included in the analysed papers. Results: The majority of authors agree that the link between atrial fibrillation and cognitive decline and occurrence of dementia is undisputable. The high risk for the occurrence of a stroke in the course of atrial fibrillation, which is twice the risk found in healthy persons, seems to be the most plausible explanation for the aforementioned correlation. However, in most studies the exclusion of patients with a history of stroke did not significantly affect the risk for cognitive decline. In some studies, a decrease in the volume of some central nervous system structures was also reported, especially affecting the hippocampus, yet the results remain equivocal. Some authors describe a link between decreased blood flow in the middle cerebral artery in elderly patients and the occurrence of cognitive impairment. This mechanism, however, was analysed in relatively small groups, with a high mean age of the included patients. The most recent studies focus on hypotheses concerning abnormalities in cytokine levels, although significant differences in the methodology utilised in those analyses have not permitted to identify their role in the process. Conclusions: Despite the apparently undisputable link between atrial fibrillation and cognitive decline, the underlying mechanism remains unclear. Hence the need for further research in this area, aimed at determining the specific pathomechanism reliable for the association of these two phenomena.

PL

Wstęp: W literaturze można znaleźć liczne doniesienia opisujące wpływ migotania przedsionków na rozwój niezbyt nasilonych, lecz uciążliwych dla pacjenta zaburzeń poznawczych, niezależnych od ciśnienia tętniczego czy też przebytych udarów mózgu w przeszłości. Celem pracy był przegląd piśmiennictwa dotyczącego patomechanizmu i epidemiologii zaburzeń poznawczych w przebiegu migotania przedsionków. Metodologia: Przeprowadzono systematyczny przegląd publikacji z okresu od stycznia 2006 do grudnia 2016 roku związanych z tematyką pracy, wykorzystując bazy PubMed, Cochrane Library i Google Scholar. Uwzględniono 32 z 633 znalezionych polsko- i anglojęzycznych prac oraz 8 z 16 pozycji pochodzących z bibliografii analizowanych publikacji. Wyniki: Autorzy większości publikacji są zgodni, że związek pomiędzy migotaniem przedsionków a pogorszeniem zdolności poznawczych i wystąpieniem demencji jest niepodważalny. Wydaje się, że najprostszym mechanizmem ich powstawania są udary mózgu, których ryzyko w przebiegu migotania przedsionków jest dwukrotnie wyższe niż u osób zdrowych, lecz ich wykluczenie z grupy badanej u większości autorów nie wpływało w istotny sposób na uzyskane wyniki. W kilku badaniach wykazano zmniejszenie objętości poszczególnych struktur ośrodkowego układu nerwowego, zwłaszcza w obrębie hipokampa, jednakże wyniki są niejednoznaczne. Wykazywano również, że spadek przepływu w tętnicy środkowej mózgu u osób starszych był w istotny sposób powiązany z wystąpieniem zaburzeń poznawczych. Mechanizm ten był jednak badany w relatywnie małych grupach, o wysokiej średniej wieku. Najnowsze badania skupiają się także na hipotezach związanych z zaburzeniami w poziomach cytokin, lecz duże zróżnicowanie metod badania nie pozwoliło dotychczas jednoznacznie określić ich roli w tym procesie. Wnioski: Pomimo iż związek zaburzeń poznawczych i migotania przedsionków wydaje się niepodważalny, niejasne pozostają dokładne mechanizmy prowadzące do ich wystąpienia, co wskazuje na potrzebę dalszych badań w celu stworzenia wiarygodnego modelu ich rozwoju.

2

Profilaktyka powikłań zakrzepowo-zatorowych u pacjentów z migotaniem przedsionków i otyłością

63%

Kolasa I., Średniawa B.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2023

|

issue 77

60-66

EN

Atrial fibrillation (AF) is an arrhythmia that occurs in 1–2% of the population. Chronic oral anticoagulation is recommended in the group of patients with AF to prevent thromboembolic complications. Obesity is a factor contributing to the development and progression of AF, and the use of oral anticoagulants in patients with excess body fat may be difficult. Vitamin K antagonist (VKA) and non-vitamin K antagonist oral anticoagulants (NOAC) are commonly used. For VKA in obese patients, a longer time and a higher dose of drugs should be expected to achieve the target international normalized ratio (INR) values. It is not known whether the therapeutic range of INR should change with the body mass index (BMI) or body weight. NOACs include factor Xa inhibitors and direct thrombin inhibitors. The use of NOAC in obese patients has been proven to be effective and safe. In the group of patients with AF and morbid obesity or with a body weight > 120 kg, the use of VKA or determination of the plasma concentration should be considered in the prevention of thromboembolic complications due to the limited amount of data.

PL

Migotanie przedsionków (atrial fibrillation – AF) jest arytmią występującą u 1–2% populacji. Aby zapobiec po-wikłaniom zakrzepowo-zatorowym w grupie chorych z AF, zaleca się stosowanie przewlekłego, doustnego leczenia przeciwkrzepliwego. Otyłość jest czynnikiem przyczyniającym się do rozwoju i progresji AF, a stosowanie doustnych antykoagulantów u chorych z nadmiernym poziomem tkanki tłuszczowej może sprawiać trudności. Powszechnie stosowane są antagonisty witaminy K (vitamin K antagonist – VKA) oraz doustne antykoagulanty niebędące antagonistami witaminy K (non-vitamin K antagonist oral anticoagulants – NOAC). W przypadku VKA u pacjentów otyłych należy spodziewać się dłuższego czasu oczekiwania oraz zastosowania wyższej dawki leków do osiągnięcia docelowych wartości międzynarodowego współczynnika znormalizowanego (international normalized ratio – INR). Nie zostało poznane, czy zakres terapeutyczny INR powinien zmieniać się w zależności od wskaźnika masy ciała (body mass index – BMI) lub masy ciała. Do NOAC należą inhibitory czynnika Xa oraz bezpośrednie inhibitory trombiny. Dowiedziono, że stosowanie NOAC u otyłych pacjentów jest skuteczne i bezpieczne. W grupie chorych z AF i otyłością olbrzymią lub z ma-są ciała > 120 kg w prewencji powikłań zakrzepowo-zatorowych należy rozważyć stosowanie VKA lub ozna-czanie stężenia substancji w osoczu ze względu na ograniczoną ilość danych.

3

Poziom wiedzy na temat profilaktyki przeciwzakrzepowej wśród pacjentów z migotaniem przedsionków

51%

Chwalisz A., Chojnacka-Kowalewska G.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2020

|

vol. 5

|

issue 3

24-53

EN

Introduction. In modern therapy of patients with atrial fibrillation, which belongs to the group particularly at risk of stroke, prophylactic anticoagulation is of primary importance. The initiation and subsequent proper monitoring of longterm anticoagulation therapy is very important for this group of patients. The use of oral anticoagulants significantly reduces the risk of ischemic stroke, and thus ensures longer survival and avoidance of permanent disability among patients with atrial fibrillation. Aim. Assessment of the level of knowledge of patients with atrial fibrillation on thromboprophylaxis in internal departments and cardiology of the Provincial Specialist Hospital in Włocławek. Materials and methods. The study group consisted of 100 people (63 men and 37 women) with diagnosed atrial fibrillation, taking oral anticoagulants. The research tool was the author's questionnaire. To assess the risk of ischem-ic stroke in this group of patients, the CHA2DS2-VASc scale was used and ques-tions about these factors were included in the survey. Results. Studies show that anticoagulant prophylaxis in the form of oral anticoagulants is used in every patient with diagnosed atrial fibrillation. Most patients use new generation drugs (NOAC) that do not require dose adjustment based on a normalized INR. Persistent atrial fibrillation was found in 51% of the patients. The most numerous group were patients in the 65-74 age range. The annual risk of stroke in my subjects was on average 11%. In most cases, patients correctly answered questions about the rules of conduct when using oral anticoagulants, factors that increase and weaken the effects of these drugs and the symptoms of their overdose. There were no significant differences in the level of knowledge between the women and men studied, while younger, better educated patients who declared a very good or satisfactory material situ-ation showed more knowledge. Conclusions. The study showed that the level of patients' knowledge about antithrombotic prophylaxis in atrial fibrillation is at a good level and corresponds to current medical knowledge.

PL

Wstęp. We współczesnej terapii pacjentów z migotaniem przedsionków, którzy należą do grupy szczególnie narażonej na udar mózgu, profilaktyczne leczenie przeciwkrzepliwe nabiera podstawowego znaczenia. Rozpoczęcie, a następnie właściwe monitorowanie długotrwałej terapii przeciwzakrzepowej, jest dla tej grupy chorych bardzo istotne. Stosowanie doustnych leków przeciwzakrzepowych znacznie zmniejsza ryzyko wystąpienia udaru niedokrwiennego mózgu, a co za tym idzie, zapewnia dłuższe przeżycie oraz uniknięcie trwałego kalectwa wśród chorych z migotaniem przedsionków. Cel. Ocena poziomu wiedzy pacjentów z migotaniem przedsionków na temat profilaktyki przeciwzakrzepowej na oddziałach wewnętrznych i kardiologii Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego we Włocławku. Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 100 osób (63 mężczyzn i 37 kobiet) z rozpoznanym migotaniem przedsionków, przyjmujących doustne leki przeciwzakrzepowe. Narzędziem badawczym był autorski kwestionariusz ankiety. W celu oceny ryzyka udaru niedokrwiennego mózgu w tej grupie chorych, zastosowano skalę CHA2DS2-VASc, a pytania dotyczące tych czynników umieszczono w ankiecie. Wyniki. Z przeprowadzonych badan wynika, że u każdego pacjenta z rozpoznanym migotaniem przedsionków stosowana jest profilaktyka przeciwzakrzepowa w postaci doustnych antykoagulantów. Większość chorych stosuje leki nowej generacji (NOAC), niewymagające ustalania dawki na podstawie znormalizowanego wskaźnika INR. U 51% badanych stwierdzono utrwalone migotanie przedsionków. Najliczniejszą grupę stanowili pacjenci w przedziale wiekowym 65–74 lat. Roczne ryzyko wystąpienia udaru mózgu u badanych wynosiło średnio 11%. W większości pacjenci prawidłowo odpowiadali na pytania dotyczące zasad postępowania podczas stosowania doustnych leków przeciwzakrzepowych, czynników nasilających i osłabiających działanie tych leków oraz objawów ich przedawkowania. Nie zaobserwowano istotnych różnic w poziomie wiedzy między badanymi kobietami a mężczyznami, natomiast większą wiedzą wykazali się pacjenci młodsi, lepiej wykształceni i deklarujący bardzo dobrą lub zadowalającą sytuację materialną. Wnioski. Badanie wykazało, że poziom wiedzy pacjentów, na temat profilaktyki przeciwzakrzepowej w migotaniu przedsionków, jest na dobrym poziomie i odpowiada aktualnej wiedzy medycznej.

Refine search results

1 Annales Academiae Medicae Silesiensis

1 Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

1 Psychiatria i Psychologia Kliniczna

1 2023

1 2020

1 2017

1 Chojnacka-Kowalewska G.

1 Chwalisz A.

1 Kolasa I.

1 Krzystanek M.

1 Martyniak E.

1 Wilczyński K. M.

1 Wizner-Wilczyńska D.

1 Średniawa B.

Zaburzenia poznawcze w przebiegu migotania przedsionków

Profilaktyka powikłań zakrzepowo-zatorowych u pacjentów z migotaniem przedsionków i otyłością

Poziom wiedzy na temat profilaktyki przeciwzakrzepowej wśród pacjentów z migotaniem przedsionków