Search results

1

Jakość związku a objawy menopauzalne u kobiet i andropauzalne u mężczyzn

100%

Jarecka K.

Polskie Forum Psychologiczne

|

2017

|

vol. XXII

|

issue 2

219-241

PL

Celem podjętych badań była ocena znaczenia jakości własnego związku dla występowania i nasilenia objawów menopauzalnych u kobiet i andropauzalnych u mężczyzn. Badaniem objęto 397 osób w wieku 45-68 lat, w związkach trwałych. Osoby badane zostały podzielone na trzy grupy wiekowe: ryzyka objawów, okres przejściowy, po menopauzie/andropauzie. Do badań wykorzystano ankietę własnej konstrukcji, kwestionariusz „Zdrowie kobiet” (WHQ) Hunter, Test Samooceny zalecany przez „Organon” dla mężczyzn oraz Kwestionariusz Stosunków Partnerskich (PFB) Hahlwega. Wyniki badań wskazały, że najliczniejszych objawów zmian hormonalnych o największym nasileniu doświadczają kobiety w okresie perimenopauzy i postmenopauzy oraz mężczyźni w wieku 53-68 lat (przyjętym za właściwy dla andropauzy). Swój związek najniżej oceniają kobiety po menopauzie i mężczyźni w wieku 53-68 lat. W grupie najstarszych kobiet istotnych oraz znaczących zależności między wymiarami jakości związku a objawami menopauzalnymi jest najwięcej. Najstarsi mężczyźni (53-68 lat) najniżej oceniają ja-kość swojego związku, jednak najwięcej znaczących zależności z objawami andropauzalnymi charakteryzuje grupę w wieku 50-52 lata (w okresie przejściowym), a u najmłodszych mężczyzn (w okresie ryzyka objawów) są one najsilniejsze. Najbardziej znacząca okazała się ocena intymności związku. Niższej ocenie intymności towarzyszy bowiem większa intensywność objawów menopauzalnych i andropauzalnych.

2

The level of physical activity of women during COVID-19 pandemic

75%

Dąbrowska-Galas M., Szymańska J.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2022

|

issue 76

147-151

EN

INTRODUCTION: It is known that regular physical activity (PA) brings many health benefits. However, during the COVID-19 (coronavirus disease 19) pandemic the lifestyle, everyday work, social behavior, quality of life, ways and forms of spending free time changed. The aim of the study was to assess the impact of the COVID-19 pandemic on the level of PA in menopausal women. MATERIAL AND METHODS: The study material consisted of 126 women before the onset of the pandemic and 114 women during the COVID-19 pandemic. The research was carried out in the area of Silesia. The research tool was a short version of the International Physical Activity Questionnaire (IPAQ) and the Menopause Rating Scale (MRS). RESULTS: A statistically significant correlation was observed in the case of a difference in the moderate level of PA (627.32 MET-min/week before COVID-19 and 138.6 during COVID-19, p = 0.01) and walking (1952.25 MET-min/week before COVID-19 and 422.63 MET-min/week during COVID-19, p = 0.03). The results showed that the time devoted to moderate PA decreased statistically. The mean days decreased from 2.8 to 0.96 (p = 0.02) and the mean duration of moderate PA decreased from 39.92 to 15.61 minutes (p < 0.001). CONCLUSIONS: The COVID-19 pandemic significantly affected the level of PA in menopausal women. The respondents exercised much less often and the time devoted to PA was also shortened. The subjects most often chose walking as the form of PA.

PL

WSTĘP: Regularna aktywność fizyczna (physical activity – PA) niesie za sobą wiele korzyści zdrowotnych. Jednak pod-czas pandemii COVID-19 (coronavirus disease 19) zmieniły się styl życia, codzienna praca, zachowania społeczne, jakość życia, sposoby i formy spędzania wolnego czasu. Celem badania była ocena wpływu pandemii COVID-19 na poziom PA kobiet w okresie okołomenopauzalnym. MATERIAŁ I METODY: Materiał badawczy stanowiło 126 kobiet przed wybuchem pandemii i 114 kobiet podczas pandemii COVID-19. Badania prowadzono na terenie Śląska. Narzędziem badawczym były skrócone wersje Międzynarodowego Kwestionariusza Aktywności Fizycznej (International Physical Activity Questionnaire – IPAQ) oraz Skali Oceny Menopauzy (Menopause Rating Scale – MRS). WYNIKI: Istotną statystycznie korelację zaobserwowano w przypadku różnicy w umiarkowanym poziomie PA (627,32 MET-min/tydzień przed COVID-19 i 138,6 podczas COVID-19, p = 0,01) i chodzeniu (1952,25 MET-min/tydzień przed COVID-19 i 422,63 MET-min/tydzień podczas COVID-19, p = 0,03). Wyniki pokazały, że statystycznie uległ skróceniu czas poświęcany na umiarkowaną PA. Średnia liczba dni zmniejszyła się z 2,8 do 0,96 (p = 0,02), a średni czas trwania umiarkowanej PA z 39,92 do 15,61 minuty (p < 0,001). WNIOSKI: Pandemia COVID-19 istotnie wpłynęła na poziom PA kobiet w okresie okołomenopauzalnym. Kobiety ćwiczyły znacznie rzadziej, skrócono również czas poświęcany na PA. Jako formę PA badane najchętniej wybierały chód.

3

Wyrównywanie deficytu/niedoboru witaminy D wraz z oceną wskaźników 24-godzinnego monitorowania ciśnienia tętniczego u kobiet z nadciśnieniem tętniczym w okresie okołomenopauzalnym

75%

Walerjewna Jankowska L., Wasiljewna Kieżun L.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2014

|

vol. 10

|

issue 3

278-290

EN

Both arterial hypertension and vitamin D deficiency are highly prevalent in the general population. Aim of the study was to assess blood pressure and its dynamics in 24-hour ambulatory blood pressure monitoring (ABPM) while correcting the vitamin D deficiency/insufficiency in perimenopausal women, who have grade 2 arterial hypertension. Material and methods: The study group consisted of 50 premenopausal women [48 (45-50) years] and 52 women in early (up to 5 years) postmenopausal period [52 (50-54) years]. Total 25-(OH)D blood plasma levels were assessed by immunoenzyme assay using DRG kit (Marburg, Germany). The total 25-(OH)D blood plasma levels below 20 ng/ml were considered as vitamin D insufficiency, the concentration of 20-30 ng/ml - as deficiency, and the levels 30-60 ng/ml were considered normal. In the group of women with 25-(OH)D deficiency/insufficiency two subgroups were isolated: IB subgroup (n = 25) and IIB (n = 21), which were introduced with treatment algorithm, including cholecalciferol administration at a daily dose of 2000 IU for 3 months. Results: Cholecalciferol therapy at a dose of 2000 IU per day for a period of 3 months has allowed reaching the optimum concentration of vitamin D in 80% of premenopausal hypertensive women, and in 76.2% of women in the early postmenopausal period. Correction of plasma vitamin D deficiency achieved by taking cholecalciferol, while using combined antihypertensive therapy (ramipril + indapamide) allows to improve the following parameters assessed in ambulatory blood pressure monitoring in premenopausal women: the mean daytime and nighttime systolic blood pressure, time index of 24-hour and daytime systolic blood pressure, nighttime blood pressure variability, systolic and diastolic blood pressure morning surge, and normalization of nighttime:daytime blood pressure ratio; in postmenopausal women the treatment allowed: the reduction of morning surge of diastolic blood pressure, normalization of daytime systolic blood pressure variability, and nighttime diastolic blood pressure time index.

PL

Występowanie zarówno nadciśnienia tętniczego, jak i niedoboru witaminy D jest obecnie często obserwowane w populacji ogólnej. Celem pracy była ocena wartości ciśnienia tętniczego w 24-godzinnym monitorowaniu i ich dynamiki przy wyrównywaniu deficytu/niedoboru witaminy D u kobiet z nadciśnieniem tętniczym II stopnia, w okresie okołomenopauzalnym. Маteriał i metody: Badaniem objęto grupę 50 kobiet w okresie przedmenopauzalnym [48 (45-50) lat] oraz grupę 52 kobiet we wczesnym (do 5 lat) okresie pomenopauzalnym [52 (50-54) lat]. Оznaczanie całkowitej zawartości 25-(OH)D w osoczu krwi przeprowadzano metodą testów immunoenzymatycznych przy użyciu odczynników DRG (Marburg, Niemcy). Całkowite stężenie 25-(OH)D w osoczu krwi poniżej wartości 20 ng/ml określano jako deficyt witaminy D, stężenie 20-30 ng/ml - jako niedobór, a 30-60 ng/ml - jako stężenie prawidłowe. W grupie kobiet z deficytem/niedoborem 25-(OH)D w osoczu krwi wyodrębniono podgrupy IB (n = 25) i IIB (n = 21), którym do algorytmu leczenia włączono podawanie cholekalcyferolu w dobowej dawce 2000 IU przez okres 3 miesięcy. Wyniki: Terapia cholekalcyferolem w dawce 2000 IU na dobę przez okres 3 miesięcy pozwoliła na osiągnięcie optymalnego stężenia witaminy D w osoczu krwi u 80% kobiet z nadciśnieniem tętniczym w okresie przedmenopauzalnym i u 76,2% kobiet we wczesnym okresie pomenopauzalnym. Wyrównanie niedoborów witaminy D w osoczu poprzez przyjmowanie cholekalcyferolu na tle prowadzonej łączonej terapii hipotensyjnej (ramipril + indapamid) pozwala na poprawę następujących wskaźników dobowego monitorowania ciśnienia tętniczego u kobiet w okresie przedmenopauzalnym: średnie wartości skurczowego ciśnienia tętniczego w ciągu całej doby i w ciągu dnia, indeks czasu dla skurczowego ciśnienia tętniczego w ciągu doby i w ciągu dnia, zmienność skurczowego ciśnienia tętniczego w nocy, poranny wzrost skurczowego i rozkurczowego ciśnienia tętniczego, normalizacja indeksu czasu dla rozkurczowego ciśnienia tętniczego w nocy; u kobiet we wczesnym okresie po menopauzie: zmniejszenie porannego wzrostu rozkurczowego ciśnienia tętniczego, zmienność skurczowego ciśnienia tętniczego w ciągu dnia, normalizacja indeksu czasu dla rozkurczowego ciśnienia tętniczego w nocy.

4

Osteoporoza - patofizjologia, objawy, profilaktyka i leczenie

63%

Dobosz A., Smektała A.

Farmacja Polska

|

2020

|

vol. 76

|

issue 6

344-352

EN

Osteoporosis is a disease that leads to the weakening of bone structure and increases the possibility of bone fractures. It can affect especially an old people and the women in the postmenopausal age. The reason is the osteoclasts resorption hyperactivity in the relation to the bone forming cells. Osteoporosis can remain latent for many years and symptoms can occur in the case of fractures, most often of the vertebrae, radius bone or bonehead of the femur. In many cases, disability resulting from the development of the disease, causes depression, social withdrawal, reluctance to live and chronic pain. Osteoporosis affects about 38% of people older then 50 years,, when calcium absorption in the intestines becomes less efficient and bone mass undergoes faster resorption. In the postmenopausal age, the estrogen deficiency consists of stimulating osteoblast activity and maintaining calcium and phosphorus homeostasis in the body. Diagnosis of osteoporosis is based mainly on the densitometric BMD (Bone Mineral Density) measurement. Another diagnostic method is FRAX (Fracture Risk Assessment Tool), a 10-year fracture probability calculator. In order to take into account the risk of osteoporosis, ancillary laboratory tests such as measuring calcium levels and activ forms of vitamin D in the blood, can be used. By taking preventive action, the process of bone dissolution can be slowed down. Prophylaxis of osteoporosis affects the change in the lifestyle and diet, which must ensure adequate consumption of calcium and magnesium ions, proteins, vitamins D and K2. Deficiency of vitamin D and calcium ions leads to the activation of compensatory mechanisms in the body, which can start the osteoporosis. Magnesium ions prevent soft tissue calcification, induce bone mineralization and affect ostoblast activity. Vitamin K2 provides participation in osteocalcin synthesis and stimulates bone mineralization. The most commonly used drugs in the pharmacotherapy of osteoporosis are bisphosphonic acids, additionary with calcium and vitamin D3 supplements. Molecular mechanisms of bisphosphonic action depend on their structure, specially the length of the side chain and the presence of a nitrogen atom. Bisphosphonates should be taken on an empty stomach and the patient should not change body position for 30 minutes. The most common side effects of these drugs are diarrhea, stomach ache, reflux, indigestion and tarry stools. Other drugs used nowadays in the therapy are denosumab, strontium renalate, raloxifene and teriparatide. The aim of this work is to present the pathophysiology, symptoms, diagnostics, prevention and treatment methods of the osteoporosis. Unfortunately this disease often occurs in the society, and it is necessary to broaden the knowledge how to prevent its progression and treatment, specially at the initial stage of the disease, when the therapy gives the highest therapeutic benefit.

PL

Osteoporoza jest chorobą, która prowadzi do osłabienia struktury kości i zwiększa prawdopodobieństwo złamań, szczególnie w wieku starszym i u kobiet po menopauzie. Wynika ona z nadaktywności resorpcyjnej osteoklastów w stosunku do komórek kościotwórczych. Osteoporoza pozostaje przez wiele lat w stanie utajonym, a objawy występują przy złamaniu, najczęściej kręgu, kości promieniowej lub bliższego końca kości udowej. Choroba występuje u około 38% osób po 50 r.ż, kiedy wchłanianie wapnia w jelitach zachodzi z mniejszą wydajnością, a masa kostna ulega szybszej resorpcji. W wieku pomenopauzalnym obserwuje się niedobór estrogenu, stymulującego aktywność osteoblastów i utrzymującego homeostazę jonów wapnia i fosforu w organizmie. Diagnostyka osteoporozy opiera się głownie na densytometrycznym pomiarze gęstości mineralnej kości (BMD) oraz dodatkowo na kalkulatorze ryzyka złamania w najbliższych 10 latach (FRAX). Dzięki podjęciu działań prewencyjnych, można zapobiec lub spowolnić proces rozpuszczania kości oraz zachować ich odpowiednią twardość i strukturę. Profilaktyka osteoporozy opiera się głównie na zmianie trybu życia oraz diety, która powinna zapewniać odpowiednie spożycie jonów wapnia, magnezu, białka, witaminy D i K2. Najczęściej stosowanymi lekami w farmakoterapii osteoporozy są kwasy bisfosfonowe, obok których dodatkowo stosuje się suplementację wapniem i witaminą D¬3. Innymi współcześnie stosowanymi lekami są denosumab, renalinian strontu, raloksifen i teryparatyd. Mechanizm działania bisfosfonianów zależy od ich struktury, szczególnie długości łańcucha bocznego i obecności atomu azotu w cząsteczce. Niniejsza praca ma na celu przedstawienie patofizjologii osteoporozy oraz jej objawów, diagnostyki, profilaktyki i sposobów leczenia. Choroba ta ma charakter cywilizacyjny, dlatego niezbędne jest poszerzanie wiedzy na temat zapobiegania jej postępowi oraz leczenia, które podjęte w początkowym stadium chorobowym, przynosi największą korzyść terapeutyczną.

5

Physical activity level and quality of life in menopausal women

63%

Naworska B., Brzęk A., Dąbrowska-Galas M., Drosdzol-Cop A., Skrzypulec-Plinta V., Marcisz C., Sodowski K.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2018

|

issue 72

27-32

EN

INTRODUCTION: Women’s awareness of a healthy lifestyle has significantly increased in recent years. However, during menopause the hormonal changes may influence the quality of life. Physical activity can significantly reduce the negative health effects associated with menopause. The aim of this study was to assess physical activity in menopausal women and its influence on the quality of life. MATERIAL AND METHODS: This study was conducted on 567 women aged 50–60 years. Group A was composed of 223 women, participants of the University of the Third Age, and group B contained 334 women, patients of gynecological wards and outpatient clinics. The physical activity level of all the study participants was assessed using the International Physical Activity Questionnaire (IPAQ) short form. SF-36 was used to assess the quality of life. RESULTS: The physical activity of the majority of women was at a moderate level – 52.9% in Group A and 70.2% in Group B, while 44.8% of women in Group A and 27.8% of patients in Group B had a high level of physical activity. There were significant differences between both groups in the physical component summary (p < 0.0004) and mental component summary (p < 0.0004). The physical component summary correlated with the participants’ ages. The physical functioning, general health and social functioning increased with a higher level of activity in the main group. CONCLUSIONS: Menopausal women participate mainly in moderate-intensity physical activity. A higher level of physical activity correlates with a better quality of life.

PL

WSTĘP: W ostatnich latach znacznie wzrosła świadomość kobiet w różnym wieku na temat zdrowego stylu życia. Okres menopauzy i związane z nim zmiany hormonalne mają wpływ na jakość życia, a odpowiedni poziom aktywności fizycznej może znacząco zmniejszyć negatywne skutki tego okresu. Celem pracy była ocena poziomu aktywności fizycznej kobiet w okresie menopauzy oraz jej wpływu na jakość życia. MATERIAŁ I METODY: Badania zostały przeprowadzone u 567 kobiet w wieku 50–60 lat, które włączono do 2 grup. Grupa A obejmowała 223 kobiet, uczestniczek Uniwersytetu Trzeciego Wieku, a Grupa B – 334 kobiety, które były pacjentkami oddziałów ginekologicznych i poradni dla kobiet. Poziom aktywności fizycznej został oceniony z użyciem kwestionariusza aktywności fizycznej IPAQ w wersji krótkiej. Do oceny jakości życia badanych kobiet wykorzystano SF-36. WYNIKI: Poziom aktywności fizycznej badanych kobiet określono jako umiarkowany w 52,9% w Grupie A oraz 70,2% w Grupie B. Wysoki poziom aktywności fizycznej odnotowano u 44,8% kobiet z grupy A i w 27,8% z grupy B. Stwierdzono istotne statystycznie różnice pomiędzy kobietami z Grupy A a kobietami z Grupy B w domenach zsumowanej składowej fizycznej (p < 0,0004) oraz zsumowanej składowej psychicznej (p < 0,0004). Wielkość składowej fizycznej korelowała z wiekiem badanych kobiet. Stan fizyczny, ogólny stan zdrowia i funkcjonowanie w społeczeństwie poprawiały się wraz ze wzrostem poziomu aktywności fizycznej. WNIOSKI: U kobiet w okresie menopauzalnym przeważa umiarkowany pozom aktywności fizycznej. Wysoki poziom tej aktywności koreluje z lepszą jakością życia.

6

Poczucie koherencji a zachowania zdrowotne wśród kobiet w okresie menopauzalnym

63%

Kurowska K., Kierzenkowska E.

Current Gynecologic Oncology

|

2014

|

vol. 12

|

issue 3

206-215

EN

Introduction: Menopause is a condition, which significantly affects woman’s life in many aspects. Accepting this new situation is a complicated, multi-stage process. Sense of coherence developed over lifetime appears to be a predictor of dealing with menopause. Aim: The aim of the study is to assess the correlation between sense of coherence and healthy behaviors among women in menopausal period as a decisive factor for optimal health maintenance. Material and methods: The study was performed on one hundred women in menopausal period treated in the local Health Centre in Iława (Warmia and Mazury province). In order to assess the sense of coherence, respondents were questioned using the Life Orientation Questionnaire (SOC-29) and healthy behaviors were evaluated with Health Behavior Inventory (IZZ). Results: The study group of menopausal women is characterized by average level of sense of coherence as well as average level of healthy behaviors. Research shows a relationship between global SOC score and healthy behaviors. It was proven that women with high SOC level reached a higher preferred level of healthy behaviors and they overcome symptoms of menopause period with greater ease. Moreover, the extent of healthy behaviors is correlated with social and demographic variables. Women under 50 years old and those who had received tertiary education also achieved higher scores on IZZ questionnaire. Conclusions: The level of sense of coherence significantly influences the extent of healthy behaviors in the menopausal period. Women with a strong sense of coherence are characterized by a greater level of healthy behaviors. Educating women in a professional way requires recognition of individual conditions of each patient.

PL

Wstęp: Menopauza znacząco wpływa na codzienne funkcjonowanie kobiet. Zaakceptowanie nowej sytuacji jest trudnym, wieloetapowym procesem. Predyktorem radzenia sobie z tym stanem może być poczucie koherencji wykształcone w ciągu życia. Cel pracy: Ocena zależności między poziomem poczucia koherencji a preferowanymi zachowaniami zdrowotnymi – jako wykładnika utrzymania optymalnego stanu zdrowia – wśród kobiet w okresie menopauzalnym. Materiał i metody: Badaniem objęto 100 kobiet w okresie menopauzalnym będących pod opieką Niepublicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w Iławie (województwo warmińsko-mazurskie). Poziom poczucia koherencji określono za pomocą Kwestionariusza orientacji życiowej (SOC-29), a zachowania zdrowotne – za pomocą Inwentarza zachowań zdrowotnych (IZZ). Wyniki: Kobiety w okresie menopauzalnym charakteryzuje przeciętny poziom poczucia koherencji i stopień zachowań zdrowotnych. Wykazano związek między globalnym wynikiem poczucia koherencji a zachowaniami zdrowotnymi: kobiety cechujące się wysokim poziomem poczucia koherencji uzyskały wyższe wyniki dotyczące zachowań prozdrowotnych. Badane z większym poczuciem koherencji lepiej radzą sobie z objawami menopauzy. Stopień zachowań prozdrowotnych warunkują zmienne socjodemograficzne: wyższy wynik uzyskały respondentki w wieku do 50 lat, z wykształceniem wyższym. Wnioski: Poziom poczucia koherencji w znacznym stopniu wpływa na zachowania zdrowotne w okresie menopauzy. Osoby z silnym poczuciem koherencji cechuje wyższy stopnień zachowań prozdrowotnych. W procesie profesjonalnej edukacji kobiet i sprawowania opieki nad nimi należy uwzględniać indywidualne uwarunkowania każdej pacjentki.

7

Wydzielanie serotoniny i melatoniny oraz mioelektryczna i motoryczna czynność żołądka u kobiet po menopauzie

51%

Jałocha W., Wachowska-Kelly P., Stępień A., Wojtkiewicz P., Walecka-Kapica E., Chojnacki J., Klupińska G.

Folia Medica Lodziensia

|

2014

|

vol. 41

|

issue 2

155-167

EN

In postmenopausal women various psychosomatic disorders concerning mood and appetite occur. The reason is not only estrogen deficiency, but also other hormones and neurotransmitters. The aim of the study was to estimate serotonin and melatonin levels and myoelectrical activity and gastric motor in postmenopausal women in relation to their nutritional status. The study was conducted in three 30-person groups of women: premenopausal (group I), postmenopausal with a normal body mass (group II), postmenopausal overweight (group III). Compared with group I, in group II there were no significant differences, while in group III serotonin level was lower respectively 156.5±40.2 ng/ml and 83.4±32.5 ng/ml (p<0.01), as well as the percentage of normogastria – 82.9±5.6% and 66.9±8.2 (p<0.05) and gastric emptying half-time 43.6±14.7 min and 27.4±12.2 min (p<0.01). Moreover, a negative correlation between body mass index and serotonin (r = -0.4744) and melatonin (r = -0.7146) levels was observed. The study results indicate the involvement of serotonin and melatonin in the pathogenesis of eating disorders in postmenopausal women.

PL

U kobiet po menopauzie występują różnorodne zaburzenia psychosomatyczne, w tym dotyczące nastroju i łaknienia. Przyczyną tego jest niedobór estrogenów, ale także innych hormonów i neurotransmiterów. Celem badania było określenie stężenia serotoniny i melatoniny oraz czynności mioelektrycznej i motorycznej żołądka u kobiet po menopauzie w odniesieniu do ich stanu odżywienia. Badania przeprowadzono w trzech 30-sto osobowych grupach kobiet: przed menopauzą (grupa I), po menopauzie z prawidłową masą ciała (grupa II), po menopauzie ze współistniejącą nadwagą (grupa III). W porównaniu z grupą I, w grupie II nie stwierdzono istotnych różnic, natomiast w grupie III niższe było stężenie serotoniny, odpowiednio 156,5±40,2 ng/mL i 83,4±32,5 ng/mL (p<0,01), a także niższy był odsetek prawidłowej czynności mioelektrycznej żołądka (normogastrii) – 82,9±5,6% i 66,9±8,2 (p<0,05) oraz krótszy był czas połowicznego opróżniania żołądka (43,6±14,7 min. i 27,4±12,2 min.; p<0,01. Ponadto stwierdzono odwrotną zależność między wskaźnikiem masy ciała a stężeniem serotoniny (r = -0,4744) i melatoniny (r = -0,7146). Wyniki badań wskazują na udział serotoniny i melatoniny w patogenezie zaburzeń odżywiania u kobiet po menopauzie.

Refine search results

Jakość związku a objawy menopauzalne u kobiet i andropauzalne u mężczyzn

The level of physical activity of women during COVID-19 pandemic

Wyrównywanie deficytu/niedoboru witaminy D wraz z oceną wskaźników 24-godzinnego monitorowania ciśnienia tętniczego u kobiet z nadciśnieniem tętniczym w okresie okołomenopauzalnym

Osteoporoza - patofizjologia, objawy, profilaktyka i leczenie

Physical activity level and quality of life in menopausal women

Poczucie koherencji a zachowania zdrowotne wśród kobiet w okresie menopauzalnym

Wydzielanie serotoniny i melatoniny oraz mioelektryczna i motoryczna czynność żołądka u kobiet po menopauzie