Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 5

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  medycyna regeneracyjna
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
Limbal epithelial stem cells (LESC) are located at the junction between the cornea and sclera. Their function is to reconstruc-ting and replace damaged or dysfunctional cells. In this paper information on the characteristics of LESC, describes the methods of their identification using surface molecular markers and also morphological characteristics are included. The methods of LESC cultivation in vitro as a potential source of stem cells for therapy are also presented. The issues of corneal disorders due to limbal stem cell deficiency (LSCD) caused by various factors were described and discussed as well as the treatment methods currently applied in medicine. The standard treatment of LSCD is based on pharmacotherapy and autologous transplantation of the limbus which is rich in stem cells. However, in the case of total stem cell deficiency (TLSCD) allogenic transplantation is necessary.
PL
Komórki macierzyste rąbka rogówki (limbal epithelial stem cells – LESC) zlokalizowane są na granicy rogówki i spojówki. Ich funkcja polega na odbudowie rogówki poprzez zastępowanie uszkodzonych lub niefunkcjonalnych komórek. W niniejszej pracy zawarto informacje dotyczące charakterystyki LESC, opisano sposoby ich identyfikacji z wykorzystaniem markerów powierzchniowych oraz cech morfologicznych. W pracy zawarto również informacje dotyczące hodowli komórek w warunkach in vitro jako potencjalnego źródła komórek wykorzystywanych w terapii oraz poruszono zagadnienia dysfunkcji LESC spowodowanych niedoborem komórek macierzystych wywołanych różnymi czynnikami, a także przedstawiono stosowane obecnie metody leczenia LSCD (limbal stem cell deficiency). Standardowe leczenie niedoboru komórek macierzystych rąbka rogówki polega na farmakoterapii oraz transplantacji autologicznego rąbka rogówki bogatego w komórki macierzyste. W przypadku całkowitego niedoboru LESC konieczne jest wykonanie przeszczepów allogenicznych.
PL
Wstęp: Ryzyko niepowodzenia po chirurgicznym leczeniu nawrotowych przetok okołoodbytniczych sięga 50%. Wiadomo także, że im bardziej agresywne leczenie chirurgiczne, tym większe zagrożenie uszkodzenia zwieraczy z objawowym nietrzymaniem stolca. Stąd też trwają poszukiwania małoinwazyjnych metod leczenia. Własności mezenchymalnych komórek macierzystych (ASC, Adipose-derived Stem Cells) istotnie wspomagają procesy gojenia tkanek miękkich. W niniejszej pracy przedstawiamy własne wstępne doświadczenia leczenia przetok odbytniczych i odbytniczo-pochwowych z zastosowaniem ASC. Materiały i metody: Do leczenia zakwalifikowano 4 pacjentów po uprzednich, nieskutecznych zabiegach chirurgicznego leczenia przetok: mężczyznę z nawrotową przetoką przezzwieraczową i 3 kobiety z przetokami odbytniczo-pochwowymi, w tym 2 po uprzednim przeszczepie mięśnia smukłego i wyłonieniu stomii. Od pacjentów pobrano 3–10 ml tkanki tłuszczowej, wyizolowano i wyhodowano ASC. 10+/-2 mln komórek w roztworze Ringera implantowano w ściany przetoki. Ocenę gojenia (wywiad, badanie fizykalne i anoskopia) przetok prowadzono w 1., 4., 8. i 12. tygodniu oraz 6. i 12. miesiącu po podaniu ASC. Wyniki: Pomiędzy 4. a 8. tygodniem u wszystkich pacjentów ustąpiły subiektywne objawy przetoki. U pacjentek z wyłonioną stomią ciągłość przewodu pokarmowego odtworzono w 12.–16. tygodniu od podania ASC. U pacjenta z odkryptową przetoką odbytniczą 6 miesięcy po implantacji nie obserwowano cech przetoki. Zagojenie uzyskano u wszystkich pacjentów. Po 12 miesiącach od zastosowania terapii komórkowej nie stwierdzono nawrotu przetoki ani zdarzeń niepożądanych. Wnioski: Implantacja ASC w przygotowaną chirurgicznie ścianę przetoki z powodzeniem została zastosowana u 4 pacjentów. Uzyskano wygojenie u wszystkich chorych. Konieczne są dalsze badania oceniające efektywność i koszty takiego leczenia.
|
|
vol. 6(1)
1-7
PL
Obiektem badań medycyny regeneracyjnej jest poszukiwanie komórek macierzystych dających możliwość ich bezpiecznego i efektywnego wykorzystania do regeneracji uszkodzonych tkanek i narządów. Pluripotencjalne komórki macierzyste wydają się być idealne do tego celu. Posiadają one bowiem zdolność do różnicowania się w komórki wszystkich trzech listków zarodkowych (ekto-, mezo- i endodermy). Jednym ze źródeł ich pozyskiwania są zarodki. Od wielu lat podejmowane są – bezowocne – próby zastosowania embrionalnych komórek macierzystych izolowanych z zarodków. Duże kontrowersje etyczne wokół tej metody zmusiły jednak naukowców do poszukiwania innych, nie wzbudzających wątpliwości etycznych, źródeł pluripotencjalnych komórek macierzystych. Zaproponowaną, bardziej obiecującą alternatywą dla komórek izolowanych z zarodków, są indukowane pluripotencjalne komórki macierzyste. Niestety, zarówno embrionalne komórki macierzyste, jak i indukowane pluripotencjalne komórki macierzyste, wykazują skłonność do niestabilności genetycznej, która prowadzi do tworzenia potworniaków. Równolegle w badaniach klinicznych podejmowane są próby wykorzystania w regeneracji narządów miąższowych komórek macierzystych izolowanych z dojrzałych tkanek, np. szpiku kostnego czy tkanki tłuszczowej. Niestety dla większości z tych komórek brakuje przekonujących dowodów, że mogą odtwarzać uszkodzone narządy miąższowe. Medycyna regeneracyjna coraz większym zainteresowaniem cieszy się w terapiach otorynolaryngologicznych. Wysiłek naukowców wkładany jest w opracowanie skutecznej metody stymulacji (w warunkach in vitro) pluripotencjalnych komórek macierzystych izolowanych z dojrzałych tkanek w taki sposób, by mogły różnicować się w samoodnawialne progenitorowe komórki macierzyste, które zachowywałyby swój potencjał po przeszczepie do biorcy (np. w leczeniu zaburzeń równowagi czy utraty słuchu). Ponadto obiecujące wydają się metody wykorzystania potencjału komórek macierzystych w inżynierii tkankowej, coraz efektywniej wprowadzanej jako terapie kliniczne.
4
88%
OphthaTherapy
|
2014
|
vol. 1
|
issue 4
239-245
EN
In a review on the basis of the present pathogenesis concept of glaucomatous optic neuropathy six elements of glaucoma future treatment strategy: baroprotection, vasoprotection, neuroprotection, gene therapy, regenerative medicine and immunotherapy, were described. Elements of pharmacogenomics in glaucoma and new drug delivery systems were also presented.
PL
W niniejszym artykule poglądowym omówiono, na podstawie aktualnej koncepcji patogenezy neuropatii jaskrowej, sześć kierunków przyszłej strategii terapii jaskry: baro-, wazo- i neuroprotekcję, terapię genową, medycynę regeneracyjną i immunoterapię. Przedstawiono także podstawy farmakogenomiki w jaskrze oraz nowe systemy transferu leków przeciwjaskrowych.
EN
Collagens are a family of fibrous proteins which are a major component of the extracellular matrix (ECM) in animal organisms. These proteins are found in most tissues and organs (bones, cartilages, skin, ligaments, tendons, corneas). The main functions of collagens include the maintenance of structural integrity, elasticity and tensile strength of the connective tissue. Macromolecules from the collagen family are characterized by a unique structure rich in e.g. glycine, proline and hydroxyproline. The collagen structure consists of three left-handed polypeptide chains which are coiled around each other forming a right-handed rope-like super helix. This structure is stabilized by the presence of interstrand hydrogen bonds. To date, 29 types of collagen have been isolated and described. They differ from each other in structure, functions, and body distribution. Research development has allowed us to understand the structure and properties of native collagens which has resulted in the production of artificial collagen fibrils used in nanotechnology and biomedicine. Collagen materials are considered to be the most useful biomaterials in medicine
PL
Kolageny to rodzina białek fibrylarnych, będąca głównym składnikiem macierzy zewnątrzkomórkowej organizmów zwierzęcych. Białka te występują w większości tkanek i narządów, m.in. w kościach, chrząstkach, skórze, więzadłach, ścięgnach, rogówce. Podstawowym ich zadaniem jest utrzymanie integralności strukturalnej i sprężystości tkanki łącznej oraz jej wytrzymałości na rozciąganie. Kolageny charakteryzują się unikatową strukturą bogatą w aminokwasy, takie jak glicyna i prolina oraz hydroksyprolina. Głównym elementem struktury kolagenów są 3 lewoskrętne polipeptydowe łańcuchy, nawijające się wokół siebie i tworzące prawoskrętną konformację liny superhelisowej, która utrzymywana jest dzięki obecności wiązań wodorowych. Dotychczas udało się wyizolować i opisać 29 typów kolagenów charakteryzujących się odmienną strukturą, funkcją oraz występowaniem w organizmie. Rozwój technik badawczych umożliwił poznanie struktury i właściwości naturalnych białek kolagenowych, co z kolei zaowocowało produkcją syntetycznych włókien kolagenowych, wykorzystywanych w nanotechnologii czy biomedycynie. Materiały kolagenowe zaliczane są do najbardziej użytecznych biomateriałów ze względu na takie właściwości, jak minimalna toksyczność, niska antygenowość, wysoka biozgodność oraz biodegradowalność.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.