Search results

Search:
in the keywords: leukocyty

Sort By:

Limit search:

Sieci zewnątrzkomórkowe - powszechny w świecie zwierząt (i roślin?) mechanizm unieszkodliwiania patogenów

100%

Pijanowski Ł., Homa J., Chadzińska M.

Kosmos

2017

vol. 66

issue 4

703-719

Zewnątrzkomórkowe sieci (ET) stanowią ewolucyjnie stary mechanizm obronny, który funkcjonuje zarówno u wyższych kręgowców ze ssakami na czele, jak i u kręgowców zmiennocieplnych np. ryb, bezkręgowców i najprawdopodobniej u roślin. Struktury ET unieruchamiają patogeny, zabezpieczając organizm przed ich rozprzestrzenianiem się i prawdopodobnie prowadzą do śmierci przynajmniej niektórych z nich. W przypadku leukocytów ssaków stwierdzono, że w powstawanie sieci zaangażowane są różne szlaki molekularne i cząsteczki sygnałowe, np. wolne rodniki tlenowe, jony Ca2+ czy kinazy białkowe. Okazuje się, że formowanie sieci przez komórki immunokompetentne w innych grupach organizmów podlega podobnym regulacjom. W większości przypadków, zarówno u kręgowców, jak i bezkręgowców, ważną rolę w tym procesie odgrywa aktywność oksydazy NADPH oraz związana z nią zdolność do przeprowadzenia wybuchu tlenowego. Strategia obronna związana z produkcją ET bazuje na aktywności poszczególnych komponentów sieci. Występują wśród nich DNA, histony, jak również białka o silnych właściwościach bakteriobójczych np. różnego typu proteazy. Dokładny skład tych struktur może być nieco odmienny u organizmów należących do różnych taksonów, jak również w zależności od rodzaju komórek immunokompetentnych wytwarzających sieci.

Extracellular traps (ETs) are an evolutionary old mechanism of defense that functions both in higher vertebrates including mammals, lower vertebrates such as fish, in invertebrates and most probably in plants. ET structures immobilize pathogens, protect the body from their spread and possibly lead to the death of some of them. Traps formation in mammalian leukocytes is a complex process involving several molecular pathways and signaling molecules, such as reactive oxygen species (ROS), Ca2+, or protein kinases. Most probably ET formation in immunocompetent cells of non-mamalian species is subjected to similar regulations. In most cases, both in vertebrates and invertebrates, NADPH oxidase activity and consequently ROS production play an important role in this process. ET defense strategy is based on the activity of their specific components such as DNA, histones and bactericidal proteins e.g. different types of proteases. The exact composition of these structures may be slightly different in organisms belonging to different taxa, as well as depends on the type of immunocompetent cells producing the traps.

Jak chronić biomateriały przed układem odpornościowym?

80%

Ścisłowska-Czarnecka A., Kołaczkowska E.

Kosmos

2017

vol. 66

issue 4

677-689

Wprowadzając do organizmu człowieka biomateriał, musimy mieć pewność, że jest on biozgodny (nie cytotoksyczny czy karcynogenny) i że ryzyko aktywacji układu odpornościowego jest niewielkie. Grupa biomateriałów dopuszczonych do użytku medycznego jest obszerna, jednak wiele z nich nie spełnia jednocześnie wszystkich wymagań w zakresie biozgodności. Dlatego materiały przeznaczone do użytku medycznego są wciąż udoskonalane/modyfikowane w celu poprawy ich parametrów, a co za tym idzie, w celu ich jak najskuteczniejszego "ukrycia" przed układem odpornościowym. Jedną z najczęstszych, niepożądanych reakcji organizmu na biomateriał/implant jest odczyn zapalny. Dlatego wiele badań koncentruje się na wpływie implantów na komórki układu odpornościowego. Wykazano, że najczęściej obecnie stosowane modyfikacje biomateriałów, pokrycie ich powierzchni materiałem biologicznym, zmiana porowatości czy też dodatek nanocząsteczek, istotnie poprawiają ich właściwości, w tym osłabiają aktywację leukocytów. W obecnym opracowaniu opisujemy typy biomateriałów, sposoby ich modyfikacji oraz wpływ na komórki immunokompetentne z naciskiem na strategie, które pozwalają na uniknięcie aktywacji układu odpornościowego.

Biocompatibility verification is required prior to implantation of any biomaterial into human body. This involves verification of its cytotoxic and carcinogenic effects, and confirmation of (only) weak activation of the immune system. A substantial number of biomaterials is currently used in medical procedures, however, many of them do not fulfill all biocompatibility requirements. Therefore nowadays materials aimed for medical application are being modified to improve their characteristics, and thus "hide" them more efficiently from the immune system. One of the most common, yet undesirable, responses to biomaterial/implant is inflammation. Because of this, numerous studies focus on immune cells and strategies to modify biomaterials in such ways that they induce only weak or mild, and short-lasting, activation of leukocytes. It has been documented that three approaches in particular are efficient in this regard - surface modification by its covering with biological substances/proteins, modification of surface porosity and addition of nanoparticles. Herein we described types of biomaterials, strategies of their modification and biomaterial impact on leukocytes. In particular, we focus on strategies used to minimize activation of the immune response.

Refine search results

2 Kosmos

2 2017

1 Chadzińska M.

1 Homa J.

1 Kołaczkowska E.

1 Pijanowski Ł.

1 Ścisłowska-Czarnecka A.

Search results

Sieci zewnątrzkomórkowe - powszechny w świecie zwierząt (i roślin?) mechanizm unieszkodliwiania patogenów

Jak chronić biomateriały przed układem odpornościowym?