Search results

1

Czynniki wpływające na skuteczność zachowawczego leczenia nacieku okołowyrostkowego

100%

Almoamin H. H. A.

Polish Journal of Surgery

|

2021

|

vol. 93

|

issue 3

17-21

PL

Wstęp: Ostre zapalenie wyrostka robaczkowego jest najczęstszym stanem nagłym jamy brzusznej wymagającym pilnej interwencji chirurgicznej. Naciek okołowyrostkowy to stosunkowo częste powikłanie obserwowane u niewłaściwie leczonych pacjentów. Odpowiednie postępowanie w przypadku jego rozpoznania nadal budzi kontrowersje. Cel: Celem niniejszego badania jest identyfikacja czynników wpływających na skuteczność zachowawczego leczenia nacieku okołowyrostkowego. Materiał i metody: Niniejsza praca jest badaniem retrospektywnym, przeprowadzonym na grupie 71 dzieci poniżej 15. roku życia, które były leczone z powodu nacieku okołowyrostkowego w Basra Children’s Specialty Hospital w latach 2015–2019. Wśród analizowanych czynników uwzględniono: wiek pacjentów, czas trwania objawów przed przyjęciem do szpitala, rozmiar nacieku okołowyrostkowego, powikłania, pobyt w szpitalu oraz efekty leczenia. Wyniki: W 3,9% przypadków ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego dochodzi do powikłania w postaci nacieku okołowyrostkowego. Jego leczenie zachowawcze okazało się skuteczne w 84,5%. Występowanie nacieku okołowyrostkowego obserwowano najczęściej w grupie wiekowej 5–10 lat (48%). Ponadto stosunek częstości pojawiania się tego powikłania w grupie chłopców w porównaniu do grupy dziewczynek wynosił 1,4. Związek pomiędzy skutecznością leczenia zachowawczego nacieku okołowyrostkowego a wiekiem pacjenta jest istotny statystycznie na poziomie p = 0,017. Nie odnotowano istotnego związku między czasem trwania objawów czy rozmiarem nacieku a skutecznością zachowawczego postępowania terapeutycznego. Nie napotkano żadnych poważnych powikłań pooperacyjnych lub zgonów. Mimo swojej skuteczności, leczenie zachowawcze wydłużało pobyt w szpitalu. Wnioski: Na podstawie przeprowadzonej analizy, można stwierdzić, że leczenie zachowawcze nacieku okołowyrostkowego powinno zostać skorygowane, szczególnie w przypadku pacjentów poniżej 5. roku życia, u których należy rozważyć traktowanie interwencji chirurgicznej jako postępowania z wyboru. Jest to spowodowane wysokim odsetkiem niepowodzeń leczenia zachowawczego u tych pacjentów i związaną z tym wczesną progresją nacieku do ropnia okołowyrostkowego. Przyczyną takich zmian może być z kolei niepełny rozwój sieci większej i wynikający z tego brak funkcji ochronnej, która ograniczałaby rozprzestrzenianie się zapalenia. Ponadto wczesne zalety wykonania appendektomii to: zmniejszone ryzyko niedrożności jelit spowodowanej zrostami, skrócenie pobytu w szpitalu (i związane z tym mniejsze obciążenie finansowe placówki) oraz rzadsza konieczność ponownego przyjęcia do szpitala w celu wykonania odroczonej appendektomii.

2

The early results of the treatment of idiopathic scoliosis using the dynamic SpineCor brace

75%

Potaczek T., Zarzycka M., Lipik E., Jasiewicz B., Zarzycki M., Kokot A.

Medical Rehabilitation

|

2008

|

vol. 12(2)

9-14

PL

Wstęp: Skolioza idiopatyczna to trój płaszczyznowa deformacja kręgosłupa. Leczenie uzależnione jest od wielu czynników, spośród których wielkość skrzywienia i stopień dojrzałości kostnej wydaja się być najbardziej istotne. W przypadku progresujacych skrzywień o kacie <40° zalecane jest stosowanie gorsetu. Dostępnych jest wiele rodzajów gorsetów, najczęściej o sztywnej konstrukcji. Gorset dynamiczny SpineCor to system elastycznych taśm, które po założeniu bezpośrednio korygują deformacje kręgosłupa nieograniczając jego ruchomości. Cel pracy: Celem pracy jest przedstawienie wczesnych wyników leczenia skolioz idiopatycznych z zastosowaniem gorsetu dynamicznego SpineCor. Materiał i metodyka: Kryterium rozpoczęcia leczenia gorsetem była obecność progresującego skrzywienia kręgosłupa u chorych z dojrzałością kostna według Rissera 0–3. Aplikacja gorsetu odbywało się według założeń metody. Badana grupę stanowiło 42 chorych, 36 dziewcząt i 6 chłopców. Wiek w chwili rozpoczęcia leczenia wynosił średnio 11,9 lat. Okres obserwacji wynosił średnio 11 miesięcy. Wyjściowy kat skrzywienia w odcinku piersiowym wynosił średnio 33,1°, zaś w odcinku lędźwiowym 29,4°. Badana grupa została podzielona na podgrupy na podstawie: wielkości wyjściowego skrzywienia, lokalizacji skrzywienia, płci. Wyniki oceniano jako korekcje (zmniejszenie kata o >=5°), stabilizacje (zmiana kata +/- 5°) lub progresje (zwiększenie kata o >=5°). Wyniki: Wielkość kata skrzywienia w ostatniej kontroli w odcinku piersiowym wyniosła średnio 29,7°, zaś w odcinku lędźwiowym 25,5°. U 21 chorych skrzywienie uległo korekcji (50%), 14 osiągnęło stabilizacje (33,3%) a 7 progresje (16,6%). Najlepsze wyniki osiągnięto

EN

Introdcution: Idiopathic scoliosis is a three-dimensional deformation of the spine. Treatment of this condition depends on many factors, with curve magnitude (Cobb angle) and skeletal maturity (Risser sign) being the most important indices. In progressing curves of <40°, bracing is recommended. Different types of braces are available, most of them are of a rigid type. The SpineCor dynamic brace is a system of elastic bands designed to directly correct the spinal column deformity without restricting motion of the spine. Aim of the paper: The aim of this paper is to present early results of adolescent idiopathic scoliosis treatment with the SpineCor brace. Material and methods: Inclusion criteria for brace the application included the presence of a progressing curve in a skeletally immature child (Risser 0 – 3). The SpineCor brace was applied according to the principles of the method. The study group comprised 42 patients: 36 girls, 6 boys. The mean age at brace application was 11.9 years. The mean follow-up was 11 months. The mean initial curve size in the whole group was 33.1° in the thoracic spine and 29.4° in the lumbar spine. The evaluated group was subsequently divided into different subgroups depending on: initial curve size, curve type and sex. Results were classified as correction (decrease of curve size of >=5°), stablisation (curve change +/- 5°) or progression (increase of curve size of >=5°).Results: Mean curve size at the final follow-up was 29.7° in the thoracic spine and 25.5° in the lumbar spine. Twenty one patients improved (50%), 14 had curve stabilisation (33.3%) and 7 progressed (16.6%). The best results were achieved in curves lower than 25° Cobb angle (p < 0.05) - 60% of patients improved. In contrast, in the over-45° group, only 37.5% of patients improved. No significant differences were found between treatment results with regard to sex.Conclusion: SpineCor brace seems to be a good alternative for rigid braces, especially in minor curves. It enables preservation of motion of the spine. This type of brace is easily accepted by young patients. Further follow-up is needed to present long-term results.

3

Ocena skuteczności różnych metod leczenia odpływów pęcherzowo-moczowodowych III-V stopnia – doświadczenia własne

63%

Jobs K., Jung A., Jurkiewicz B., Bochniewska V., Kalin K., Zieniuk E.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2010

|

vol. 6

|

issue 3

218-223

EN

Vesicoureteral reflux (VUR) is the phenomenon of retrograde urine flow from the bladder towards the kidney. The term is in use from the end of XIX century, nevertheless reasons of its formation and treatment modalities are still discussed. We still do not have treatment standard as well. Aggressive methods are nowadays less popular and we can find in the literature opinions about lack of advantage from VUR surgical treatment. What’s more some authors have doubts if we should use any treatment at all. The aim of the study is retrospective analysis of results of three treatment methods in grade III-V VUR in terms of reflux disappearance. We analysed 68 children treated in our centre between 2005-2008. Three methods are compared: conservative by which we mean antibiotic prophylaxis, endoscopic and open surgery. Forty patients were treated conservatively, 16 by endoscopic injection and 12 by open surgery. At the beginning of treatment and at the end of observation period all children had correct renal function and normal blood pressure. Mean observation time was 18 months. Improvement, by which we understand VUR disappearance or reducing it to I grade, we do not observed in 14% of conservatively treated and 8% of endoscopic treated patients. In all children treated by open surgery improvement was achieved. Although the differences are statistically significant, it is worth of notice that there were so many conservatively treated children, in which improvement of VUR was obtained.

PL

Termin odpływ pęcherzowo-moczowodowy (OPM) oznacza zjawisko cofania się moczu z pęcherza do moczowodu. Mimo że pojęcia OPM używa się od końca XIX wieku, nadal dyskutuje się nad przyczyną powstania tego zjawiska oraz najwłaściwszymi metodami leczenia. Do tej pory nie został opracowany standard postępowania. Agresywne niegdyś podejście do leczenia ulega zmianie i ostatnio pojawiły się w piśmiennictwie głosy na temat braku korzyści stosowania metod zabiegowych. Co więcej, dyskutuje się nawet nad tym, czy warto wdrażać jakiekolwiek postępowanie. Celem pracy jest retrospektywna analiza wpływu metody postępowania na ustępowanie odpływów pęcherzowo-moczowodowych III-V stopnia u leczonych w naszym ośrodku dzieci. Analiza obejmuje 68 pacjentów pozostających pod opieką ośrodka w latach 2005-2008. Porównywane są trzy metody leczenia: operacyjne, endoskopowe oraz postępowanie zachowawcze, przez które rozumiano stosowanie profilaktyki przeciwbakteryjnej dla utrzymania jałowości moczu. Do leczenia zachowawczego zakwalifikowano 40, do leczenia endoskopowego 16, a do leczenia operacyjnego 12 dzieci. W momencie zakwalifikowania do leczenia i w końcowym okresie obserwacji wszyscy badani mieli prawidłową czynność nerek i prawidłowe ciśnienie tętnicze. Średni okres obserwacji wynosił 18 miesięcy. Poprawy, przez którą rozumiano ustąpienie lub zmniejszenie stopnia odpływu do I, nie uzyskano u 14% pacjentów leczonych zachowawczo i 8% leczonych endoskopowo. Obserwowano ją natomiast u wszystkich leczonych operacyjnie. Chociaż różnice te są statystycznie znamienne, zwraca uwagę duża liczba dzieci z wysokim stopniem odpływu, u których poprawa nastąpiła bez interwencji zabiegowej.

4

Wskazania do leczenia operacyjnego w ostrej fazie udaru mózgu

63%

Brola W., Fudala M.

Aktualności Neurologiczne

|

2010

|

vol. 10

|

issue 1

19-25

EN

Stroke is an emergency state requiring immediate diagnosis and treatment. It is recommended that all acute stroke patients should be treated in a stroke unit. Thrombolytic therapy proved to be the most effective treatment. Although intravenous thrombolysis is available, only 10% of the patients are treated with recombinant tissue plasminogen activator (rt-PA) in the best Polish centres. Statistically, in scale of the country, the percentage of patients treated that way is no more than 1. Recently there has been a dynamic development of surgical neurology, which aims at surgical treatment of ischemic stroke including intraarterial thrombolysis, mechanical recanalisation of arteries (embolectomy), carotid endarectomy, remodeling, angioplasty and stenting. There is, however, lack of reliable research results confirming efficiency of these methods. According to recommendations of experts from the National Programme of Prevention and Treatment of Stroke POLKARD surgical stroke care is rarely advised. Surgical treatment is recommended in specific cases of ischemic stroke (malignant middle cerebral artery infarct, large spaceoccupying cerebellum infarct) and in some cases of intracerebral hemorrhage. Surgical treatment is restricted to patients with superficial intracerebral hematoma (cases with localization in basal ganglia), cases of rapid decrease of consciousness or neurological deterioration. Another issue is treatment of subarachnoid hemorhage connected with arteriovenous malformation where neurosurgical operations are more advised. In cases of aneurismal rupture neurosurgical clip is the method of choice.

PL

Udar mózgu jest stanem nagłym wymagającym szybkiej diagnostyki i terapii. Podstawowym postępowaniem w ostrej fazie udaru mózgu wciąż pozostaje leczenie zachowawcze, które należy prowadzić w warunkach pododdziału udarowego. Najlepsze efekty daje leczenie trombolityczne, ale mimo dostępności trombolizy dożylnej jedynie 10% pacjentów w najlepszych polskich ośrodkach jest leczonych rekombinowanym tkankowym aktywatorem plazminogenu (rt-PA). W skali kraju odsetek ten nie przekracza bariery 1%. W ostatnich latach dynamicznie rozwija się neurologia interwencyjna, której głównym celem jest zabiegowe leczenie niedokrwiennego udaru mózgu. Jej zakres działania obejmuje trombolizę dotętniczą, mechaniczną rekanalizację tętnic (embolektomię), endarterektomię, remodeling, angioplastykę i stentowanie tętnic w ostrym okresie udaru niedokrwiennego. Brak jest jednak wiarygodnych badań potwierdzających ich skuteczność. Zgodnie z Wytycznymi Grupy Ekspertów Narodowego Programu Profilaktyki i Leczenia Chorób Układu Sercowo-Naczyniowego POLKARD interwencja neurochirurgiczna wskazana jest w nielicznych sytuacjach. Leczenie chirurgiczne zalecane jest jedynie w szczególnych przypadkach udaru niedokrwiennego (złośliwy zespół tętnicy środkowej mózgu, rozległy zawał móżdżku) oraz w niektórych przypadkach krwotoku mózgowego. Leczenie operacyjne krwotoku ogranicza się do chorych z powierzchownie położonym krwiakiem bez zajęcia jąder podstawy oraz przypadków z szybko narastającymi zaburzeniami świadomości i pogłębiającym się deficytem neurologicznym. Osobnym zagadnieniem jest leczenie krwotoku podpajęczynówkowego związanego z malformacją tętniczo-żylną, gdzie zakres wskazań do operacji neurochirurgicznych jest znacznie większy. Chirurgiczne zamknięcie pękniętego tętniaka jest metodą z wyboru.

5

Wczesne wyniki leczenia zachowawczego pacjentki z progresywną skoliozą idiopatyczną – opis przypadku / Early results of conservative treatment of patient with progressive idiopathic scoliosis – a case study

63%

Leszczewska J., Czaprowski D.

Advances in Rehabilitation

|

2014

|

vol. 28

|

issue 3

29-35

EN

Introduction:According to SOSORT, conservative treatment of idiopathic scoliosis (IS) includes physiotherapy and bracing. The main goal of treatment is to prevent of progression of the curvature as well as improvement the appearance. The aim of the study is to present the results of conservative treatment of girls aged 12 years with progressive idiopathic scoliosis. A case study: The first diagnostic was performed in March 2010 due to asymmetry of scapulas observed by the mother. The girl was referred to an orthopedist for a more detailed diagnostics. The radiographic assessment found: the right-sided curvature in the thoracic (Th6-Th11, 30°) and left-sided in the thoraco-lumbar (Th11-L4, 30°). The Risser sign was determined (0). It was recommended Cheneau brace (23 hours per day) as well as intensive physiotherapy. In the conversation with parents and girl, it was established that they failed to comply the recommendation. The control radiographic exam (September, 2010) revealed the progression of the right thoracic curve (Th6-Th11, 36°). It was recommended more systematic wearing the brace and exercises. The X-ray performed in June 2011 showed decrease of the Cobb angle (Th6-Th11, 18° right and Th11-L4, 14° left). Risser sign value was (1). The menarche occurred in November 2011. The patient continued the treatment with the brace and physiotherapy. In September 2013 performed the control X-ray exam (Th5- Th11, 15°, Th11-L4, 11°). The Risser sign was determined (4).The physician decided by the end of treatment with Chenenau brace and recommended the continuation of physiotherapy to improve the appearance. Summary and conclusion: The conservative treatment (Cheneau brace and physiotherapy) can lead to decrease the Cobb angle in children with IS.

6

Urazy nerek – leczenie

63%

Ząbkowski T., Skiba R., Grabińska A., Maliborski A., Syryło T., Zieliński H.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2013

|

vol. 9

|

issue 3

267-271

EN

The anatomical structure of urogenital system contributes to high risk of mechanical injuries. The group which is particularly exposed to renal injuries are young men doing sports, the injured of road accidents, victims of accidents in the house or at work. The authors present the medical and surgical treatment after renal injuries. There are blunt and penetrating renal injuries as well as a 5-level classification of kidney injuries according to a degree of injuries – AAST. This classification enables to perform a standardization of different patient groups to choose a proper therapy and to predict the results of treatment. The most of renal injuries involves the medical treatment. However, it is often needed the surgical intervention. The indications for surgical treatment are haemodynamic instability, necessity of surgical verification of concomitant injuries, expanding or throbbing perirenal haematoma confirmed in laparotomy, grade 5 injury. The patients with the serious renal injury should undertake necessary medical examinations to determine a range of injury and to undertake the appropriate treatment. Furthermore, the longterm medical controls are recommended. The contemporary treatment’s approaches, especially AAST scale, are going to medical treatment of blunt renal injuries. The injuries of 1–3 grade are usually treated conservatively and in case of grade 4 and 5, a surgical procedure is needed. Conservative treatment of grade 1–3 injuries does not relate to a risk of late complications. The renal-vascular injuries of 5 grade are treated as an absolute indication for exploratory surgery.

PL

Budowa anatomiczna układu moczowo-płciowego naraża go na liczne urazy mechaniczne. Grupę szczególnie wysokiego ryzyka stanowią młodzi mężczyźni uprawiający sport, uczestnicy wypadków drogowych, ofiary wypadków w domu lub w miejscu pracy. Autorzy omawiają postępowanie zachowawcze i operacyjne po urazach nerek. Wyróżnia się urazy tępe i penetrujące oraz pięciostopniową klasyfikację urazów nerek według stopnia odniesionych obrażeń – AAST. Klasyfikacja ta pozwala na dokonanie pewnej standaryzacji różnych grup pacjentów i wyboru właściwej terapii oraz stwarza możliwość przewidywania wyników leczenia. Choć w przeważającej liczbie przypadków urazy nerek są leczone zachowawczo, dość często konieczna jest interwencja chirurgiczna. Wskazaniami do leczenia operacyjnego są: hemodynamiczna niestabilność, konieczność weryfikacji operacyjnej urazów towarzyszących, powiększający się lub pulsujący okołonerkowy krwiak stwierdzony podczas laparotomii, V stopień urazu. Pacjenci z poważnym urazem nerki powinni być poddawani niezbędnym badaniom kontrolnym w celu określenia zakresu urazu i wprowadzenia stosownego leczenia. Ponadto zaleca się im podjęcie kontroli długoterminowych. Współczesne algorytmy postępowania, zwłaszcza skala AAST, preferują zachowawcze leczenie tępych urazów nerek. Urazy I–III stopnia leczone są zwykle zachowawczo, w przypadku urazów IV i V stopnia wymagana jest eksploracja chirurgiczna. Leczenie zachowawcze urazów I–III stopnia nie niesie ze sobą ryzyka późnych powikłań. Urazy nerkowo-naczyniowe V stopnia są traktowane jako absolutne wskazanie do leczenia chirurgicznego.

7

Evaluation of the effectiveness of asymmetric breathing exercises according to Dobosiewicz on chosen functional parameters of the respiratory system in girls with scoliosis

63%

Fabian K.

|

2010

|

vol. 18

|

issue 4

21-26

PL

Zagadnienia dotyczące bocznych skrzywień kręgosłupa u młodocianych stanowią ciągle ważną kwestię, gdyż nieleczone przynieść mogą poważne skutki zdrowotne w przyszłości. Celem pracy była ocena wpływu asymetrycznych ćwiczeń oddechowych wg Dobosiewicz (modyfikacja metody Lehnert-Schroth) na zdolność wentylacyjną płuc dziewcząt z bocznym skrzywieniem kręgosłupa. Badaniami objęto grupę 30 dziewcząt w wieku 9-18 lat z rozpoznanym bocznym idiopatycznym skrzywieniem kręgosłupa. Oceniono rozwój kręgosłupa na podstawie testu Rissera i oznaczono stopnie jego kostnienia. Pacjentki poddano wstępnemu badaniu oceny postawy, a następnie wykonano badanie czynnościowe układu oddechowego i oznaczono wybrane parametry. Po upływie 4-5 tygodni badania powtórzono. W okresie między badaniami pacjentki objęto leczeniem specjalistyczną metodą asymetrycznych ćwiczeń oddechowych. Zaobserwowano istotny statystycznie wzrost każdego z mierzonych parametrów czynnościowych układu oddechowego pod wpływem zastosowanej metody rehabilitacji. Prowadzenie gimnastyki leczniczej w postaci ćwiczeń asymetrycznych oddechowych wg Dobosiewicz ma wysoce istotny wpływ na poprawę wszystkich mierzonych parametrów czynnościowych układu oddechowego już w krótkim okresie po jej intensywnym zastosowaniu.

EN

Issues concerning scoliosis in youths are still an important problem since if they are untreated they may have serious health-related consequences in the future. The aim of the study was to evaluate the effects of asymmetric breathing exercises according to Dobosiewicz (modified Lehnert-Schroth method) on ventilation capability of lungs in girls with scoliosis. The research group consisted of 30 girls aged 9 to 18 with diagnosed scoliosis. The spine's development was assessed by means of the Risser test and the degrees of its ossification were marked. Body posture was evaluated at the beginning, a functional examination of the respiratory system was carried out and chosen parameters were marked. After 4-5 weeks the tests were repeated again. Between the tests the patients participated in the treatment employing the specialist method of asymmetric breathing exercises. The authors observed a statistically significant increase of the examined functional parameters of the respiratory system under the influence of the applied method. Therapeutic, asymmetric breathing exercises according to the method of Dobosiewicz significantly improve the examined functional parameters of the respiratory system even over a short period of time.

8

Congenital muscular torticollis - a proposal for treatment and physiotherapy

63%

Michalska A., Śliwiński Z., Pogorzelska J., Grabski M., Dudek J., Szmurło M., Szczukocki M.

Medical Rehabilitation

|

2019

|

vol. 23(3)

21-30

PL

Wrodzony kręcz szyi to stan objawiający się jednostronnym pogrubieniem i/lub skróceniem mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego. Może prowadzić do powstania miejscowych i globalnych konsekwencji (tj. wymuszonej pozycji i ograniczenia ruchomości odcinka szyjnego kręgosłupa i głowy, opóźnienia rozwoju ruchowego). Wczesne rozpoznanie jego objawów oraz wdrożenie leczenia zachowawczego, które uznaje się za skuteczne u większości chorych są istotnymi elementami fizjoterapii wrodzonego kręczu szyi. Celem pracy jest przegląd literatury dotyczącej postępowania fizjoterapeutycznego u dzieci z wrodzonym kręczem szyi oraz stworzenie w oparciu o jego wyniki własnych propozycji ich leczenia. W oparciu o literaturę przedmiotu oraz własne doświadczenia zaproponowano algorytmy postępowania usprawniającego przedstawiające ogólny schemat działania w CMT oraz postępowanie w zależności od postaci klinicznej i wieku dziecka, w którym rozpoczęto terapię (do 5 m.ż i po 6 m.ż). W proponowanym algorytmie własnym nie określono ściśle częstotliwości spotkań z fizjoterapeutą, ponieważ stanowi ona wypadkową wielu czynników. Do głównych należy zaliczyć wiek dziecka w dniu rozpoczęcia terapii, postać kliniczną kręczu, obecność zaburzeń napięcia mięśniowego i/lub asymetrii czaszki, ale również poprawność wykonywania ćwiczeń zaproponowanych w ramach programu domowego, systematyczność prowadzenia terapii i przestrzeganie zasad programu posturalnego.

EN

Congenital muscular torticollis (CMT) is a condition manifested by unilateral thickening and/or shortening of the sternocleidomastoid muscle. It can lead to local or global consequences (i.e., forced position and limitation of mobility of the cervical spine and head, delay of motor development). Early recognition of CMT symptoms and the implementation of conservative treatment, considered effective in the majority of cases, are an important part of physical therapy in CMT. The aim of the study is to review literature presenting the methods of physical therapy in CMT and to create the authors’ own proposals for treatment, based on the results of this review. Based on subject-matter literature and our own experience, algorithms for the rehabilitation procedure have been proposed, presenting the general scheme of action in CMT and management depending on the clinical form and age of the child in whom therapy was started (up to 5 months and after 6 months). The authors’ proposed algorithm did not strictly specify the frequency of sessions with a physiotherapist, because this is the resultant of many factors. The main ones include the child's age on the day of initiation of therapy, the clinical form of torticollis, the presence of muscle tone disorders and/or skull asymmetry, but also, the correctness of performing exercises proposed as part of the home-based programme, regularity of therapy and compliance with postural programme principles.

9

Współczesne możliwości leczenia kamicy układu moczowego u dzieci

51%

Bochniewska V., Jung A., Jurkiewicz B., Straż-Żebrowska E.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2010

|

vol. 6

|

issue 4

304-308

EN

Successful pharmacological treatment in patients with urolithiasis is currently possible. It is estimated that 80% of stones are passing urinary tract spontaneously. The essential management strategies in all type of urolithiasis is to sterilize the urinary tract, ensure proper diuresis and reduce salt intake. Low urine citrate levels is observed in 5-10% of the patients with the first episode of kidney stones. Potassium as well as sodium citrate are being used in medical practice. Surgical therapy should be considered when the stone dimension is increasing and at the same time recurrent episodes of renal colic or urinary tract infections are observed. Indications for surgical treatment of urolithiasis, regardless of the stone size, are: urinary tract infection coexisting with the high risk of pylonephritis or kidney abscess, difficulties in urine outflow with risk of worsening renal function, chronic pain, urolithiasis diagnosed in the single or transplanted kidney, bilateral block of the urine outflow from kidneys. The patients selection to ESWL depends on the present indications and contraindications. In recent years the view on the treatment of staghorn kidney stones has changed. In the past staghorn stones were qualified to open surgery. Nowadays ESWL and PCNL are recommended. The first-line treatment for ureteral stones is endoscopic treatment. Invasive treatment of urolithiasis has been changing lately, there is less open surgery in favour of endoscopic management.

PL

Obecnie wielu pacjentów z kamicą nerkową może być z powodzeniem leczonych zachowawczo. Ocenia się, że 80% złogów rokuje na samoistne wydalenie. Utrzymanie jałowości dróg moczowych, zapewnienie prawidłowej diurezy, ograniczenie podaży soli stanowią podstawę terapii wszystkich typów kamicy. U 5-10% chorych z pierwszym incydentem kamicy moczowej obserwuje się zmniejszone wydalanie cytrynianów z moczem. W praktyce klinicznej cytryniany stosowane są w postaci soli sodowych i potasowych. W przypadku zwiększenia wymiarów konkrementów, zwłaszcza przy częstych nawrotach kolek nerkowych i zakażeń układu moczowego, należy rozważyć postępowanie zabiegowe. Wskazaniami do zabiegu usunięcia złogu, niezależnie od jego wielkości, są: współistnienie zakażenia układu moczowego z ryzykiem rozwoju odmiedniczkowego zapalenia nerek lub roponercza, znaczne utrudnienie odpływu moczu z dróg moczowych z zagrożeniem pogorszenia funkcji nerki, przewlekły ból, kamica jedynej lub przeszczepionej nerki, obustronny blok odpływu z nerek. W kwalifikacji do ESWL należy uwzględnić obowiązujące aktualnie wskazania i przeciwwskazania. W ostatnich latach zmienił się pogląd na temat leczenia złogów odlewowych. Dawniej kamica odlewowa była wskazaniem do postępowania operacyjnego. Obecnie zaleca się stosowanie ESWL i/lub PCNL. W leczeniu kamicy moczowodowej podstawową metodę stanowią zabiegi endoskopowe. Obecnie w zabiegowym leczeniu kamicy układu moczowego obserwuje się zmniejszenie liczby zabiegów otwartych na korzyść endoskopowych metod usuwania złogów.

10

Aktualne problemy kamicy układu moczowego u dzieci

51%

Bochniewska V., Jung A., Lichosik M.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2010

|

vol. 6

|

issue 4

298-303

EN

Urolithiasis is one of the civilization diseases. In recent years the incidence of that sickness is increasing constantly. Taking into account frequency of appearance of urolithiasis, it is the third of urinary tract disease in male sex, after urinary tract infections and prostatic hyperplasia. In the past, urolithiasis was known as disease of middle age and elderly people. Currently younger children even infants and neonates are diagnosed with urolithiasis. Meaning of urolithiasis risk factors is marked by many scientists. According to some of them, detection of risk factors is possible in 69-100% of cases. Knowledge of urolithiasis risk factors is important in choice of proper therapeutic procedures. Urolithiasis risk factors are: metabolic abnormality in range of promotores of crystallization, recurrent urinary tract infections, urinary tract defects (especially that with urine outflow difficulty), urine pH level unfavourable to metabolic disturbances, inhibitors of crystallization. Stones crystallization process depends also on inhibitors of that reaction. It is possible to use citrates in treatment and that makes them more interesting. Most recent studies report that the influence of genetic factors in lithogenesis process is significant. Research over gene polymorphisms of urolithiasis are currently led dynamically. Therefore it seems to be the way to resolve many problems of urolithiasis in the future.

PL

Kamica układu moczowego należy do chorób cywilizacyjnych. W ostatnich latach obserwuje się systematyczny wzrost częstości występowania tego schorzenia. Kamica układu moczowego jest trzecią pod względem częstości, po zakażeniach układu moczowego i po gruczolaku stercza u mężczyzn, chorobą układu moczowego. W przeszłości kamica moczowa uznawana była za chorobę wieku średniego i starszego. Obecnie rozpoznawana jest u coraz młodszych dzieci, nawet w pierwszym kwartale życia. Wielu autorów podkreśla znaczenie poznania czynników ryzyka kamicy układu moczowego. Według niektórych ustalenie ryzyka powstania złogu jest możliwe w 69-100% przypadków. Znajomość czynników ryzyka ma znaczenie dla wyboru właściwego postępowania terapeutycznego. Należą do nich: zaburzenia metaboliczne w zakresie promotorów krystalizacji, nawracające zakażenia układu moczowego, wady układu moczowego, zwłaszcza te z utrudnieniem odpływu moczu, niekorzystny dla danego zaburzenia metabolicznego odczyn moczu, inhibitory krystalizacji. Na proces krystalizacji złogów mają wpływ również inhibitory tej reakcji. Możliwość zastosowania cytrynianów w terapii powoduje, że zainteresowanie tym inhibitorem jest znaczne. W ostatnim czasie w wielu pracach podkreśla się znaczącą rolę czynników genetycznych. Badania nad wariantami genetycznymi kamicy układu moczowego są obecnie dynamicznie prowadzone. Wydaje się, że ich poznanie jest drogą do rozwikłania wielu problemów kamicy w przyszłości.

11

Funkcjonalny zespół górnego otworu klatki piersiowej

51%

Godek P., Ruciński W., Brzuszkiewicz-Kuźmicka G.

|

2018

|

vol. 31

|

issue 3

71-86

EN

Thoracic Outlet Syndrome (TOS) is one of the most controversial compression (vascular and neurogenic) syndromes both due to the fact it is difficult to diagnose and because of the lack of generally accepted standard procedures. It is estimated that this condition occurs in 10 out of 100 000 people, while clinical examinations reveal that arterial symptoms are more common than neurogenic ones. This work presents a pathogenesis of the functional type of the syndrome with regard to contemporary studies analysing the effects of currently applied forms of conservative treatment. The study presents arguments concerning the significance of proper diagnosis which makes it possible to individualise the therapy according to current trends in rehabilitation mentioned in the available literature and resulting from the authors’ own experience.

PL

Zespół Górnego Otworu Klatki Piersiowej (Thoracic Outlet Syndrom, TOS) jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych mieszanych zespołów uciskowych (naczyniowo-nerwowych) zarówno ze względu na trudności diagnostyczne jak i brak ogólnie przyjętych standardowych algorytmów postępowania. Ocenia się, iż ta jednostka chorobowa występuje u 10 na 100 000 osób, a w obrazie klinicznym odnotowuje się przewagę objawów naczyniowych nad neurogennymi. W pracy przedstawiono patogenezę funkcjonalnej odmiany zespołu uwzględniając współczesne doniesienia związane z efektami obecnie podejmowanych kierunków postępowania leczenia zachowawczego. Przytoczono argumentację dotyczącą znaczenia poprawnej diagnostyki i wynikającej z niej możliwości zindywidualizowania terapii zgodnej z aktualnie preferowanymi kierunkami postępowania rehabilitacyjnego funkcjonującymi w dostępnej literaturze, jak również wynikającej z własnych wieloletnich doświadczeń.

Refine search results

Czynniki wpływające na skuteczność zachowawczego leczenia nacieku okołowyrostkowego

The early results of the treatment of idiopathic scoliosis using the dynamic SpineCor brace

Ocena skuteczności różnych metod leczenia odpływów pęcherzowo-moczowodowych III-V stopnia – doświadczenia własne

Wskazania do leczenia operacyjnego w ostrej fazie udaru mózgu

Wczesne wyniki leczenia zachowawczego pacjentki z progresywną skoliozą idiopatyczną – opis przypadku / Early results of conservative treatment of patient with progressive idiopathic scoliosis – a case study

Urazy nerek – leczenie

Evaluation of the effectiveness of asymmetric breathing exercises according to Dobosiewicz on chosen functional parameters of the respiratory system in girls with scoliosis

Congenital muscular torticollis - a proposal for treatment and physiotherapy

Współczesne możliwości leczenia kamicy układu moczowego u dzieci

Aktualne problemy kamicy układu moczowego u dzieci

Funkcjonalny zespół górnego otworu klatki piersiowej