Search results

Search:
in the keywords: latent tuberculosis

Sort By:

Limit search:

Gruźlica – od diagnostyki do leczenia według standardów dla krajów Unii Europejskiej

100%

Grzelewska-Rzymowska I., Mańkowska-Baczyńska K., Górski P.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

2013

vol. 9

issue 3

224-231

In the article the authors presented the epidemiological data referring to tuberculosis in some countries and in Poland. Tuberculosis continues to be a priority challenge for public health. The present chemotherapy for tuberculosis is very efficacious but has the disadvantages of being lengthy and complex. The serious problems remain drug-resistant strains of Mycobacterium tuberculosis, especially multi-drug MDR-TB and extensively-drug resistant XRD-TB as well as the prevalence of HIV co-infection among tuberculosis cases. In October, 2011 the European Union Standards for Tuberculosis Care (ESTC) were finalized. This document is consistent with WHO definitions and recommendations. ESTC consists of four sections – diagnosis, treatment, HIV and comorbidities and public health, which correspond to the International Standards for Tuberculosis Care (ISTC) from 2009. In 2013, the Polish recommendations for tuberculosis were published. The authors of this paper comment on all recommendations referring to tuberculosis. Clinical symptoms of tuberculosis and some problems connected with latent tuberculosis are presented. All sputum specimens and other samples should be submitted for microscopic, culture and drug susceptibility tests. WHO recommends rapid molecular assay, which should be performed on the day of microbiological diagnosis of tuberculosis. All patients, including those with HIV infection, who have not been previously treated and without any risk factors for drug resistance, should receive isoniazid, rifampicin, pyrazinamide and ethambutol for two months and isoniazid and rifampicin for four months. Some standards are devoted to children tuberculosis. Infection evoked by Mycobacterium tuberculosis should be elicited using tuberculin skin test and/or interferon gamma release assay (IGRA test). Children under 5 years of age and patients with HIV infection should be treated for latent tuberculosis infection with isoniazid when they do not have active tuberculosis.

Autorzy przedstawiają dane epidemiologiczne odnoszące się do gruźlicy w niektórych krajach, w tym w Polsce. Gruźlica ciągle pozostaje priorytetowym wyzwaniem dla zdrowia publicznego. Obecnie stosowana chemioterapia jest skuteczna, ale długotrwała i kompleksowa. Poważny problem stanowią szczepy Mycobacterium tuberculosis oporne na leki przeciwprątkowe, szczególnie szczepy oporne na wiele leków (MDR-TB) i te o rozszerzonej oporności (XDR-TB), oraz zakażenia HIV wśród chorych na gruźlicę. W październiku 2011 roku zostały sfinalizowane standardy dotyczące gruźlicy dla krajów Unii Europejskiej (European Union Standards for Tuberculosis Care, ESTC). Dokument ten pozostaje w zgodzie z definicjami i rekomendacjami WHO. ESTC składają się z czterech sekcji: diagnozowanie, leczenie, HIV i choroby współistniejące, zdrowie publiczne, które korespondują z Międzynarodowymi Standardami Opieki nad Chorymi na Gruźlicę (ISTC) z 2009 roku. W 2013 roku zostały opublikowane polskie rekomendacje. Autorzy komentują wszystkie odnoszące się do gruźlicy rekomendacje. Przedstawiono objawy kliniczne gruźlicy i wybrane problemy gruźlicy utajonej (latent tuberculosis). Próbki wydzieliny oskrzelowej powinny być poddane badaniu mikroskopowemu, hodowli i testom lekowraźliwości. WHO rekomenduje szybki test molekularny, który należy wykonać w dniu bakteriologicznej diagnozy gruźlicy. Wszyscy chorzy (w tym osoby zakażone HIV), którzy nie byli wcześniej leczeni i u których nie występują czynniki ryzyka oporności na leki, powinni otrzymywać przez 2 miesiące izoniazyd, ryfampicynę, pirazynamid i etambutol, a przez 4 miesiące izoniazyd i ryfampicynę. Niektóre standardy odnoszą się do gruźlicy dziecięcej. Infekcja wywołana przez Mycobacterium tuberculosis powinna zostać wykryta za pomocą testu tuberkulinowego lub testu uwalniania interferonu gamma (IGRA). Dzieci poniżej 5. roku życia i osoby zakażone HIV, u których stwierdzono gruźlicę utajoną, należy leczyć izoniazydem, jeśli nie stwierdza się u nich aktywnej gruźlicy.

Gruźlica u dzieci – od diagnostyki do chemioprofilaktyki i leczenia

100%

Kosińska J., Górski P., Grzelewska-Rzymowska I.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

2014

vol. 10

issue 2

111-127

Tuberculosis is a disease known to the mankind for centuries, but still poses a big social problem and a challenge for the twenty-first century medicine. It is estimated that at least 30% of the global population is infected with the tubercle bacillus. The disease develops in 9 million people annually, including 1 million children aged below 15. Tuberculosis in the paediatric population requires particular attention because the incidence in this age group is a measure of the epidemiological situation of tuberculosis in a given area. Diagnosis of tuberculosis in children is particularly difficult due to its sparse and non-specific symptoms, imitating other diseases and increasing number of cases of mycobacterial infection without clinical, radiological and microbiological symptoms – so-called latent tuberculosis. If conditions are favourable, latent mycobacterial infection may develop into an active disease and therefore the authors draw attention to the need for rapid diagnosis of infection with Mycobacterium tuberculosis and describe the existing diagnostic methods (tuberculin skin test, interferon-gamma release assays) as well as indications for chemoprophylaxis and principles of conducting it in children. Moreover, the authors also emphasise the necessity for a thorough interview and physical examination, analysis of sputum-positive patient’s contacts, imaging and microbiological tests as well as a significant role of family physicians and paediatricians. Due to the growing phenomenon of resistance of mycobacteria to different drugs (according to the WHO, the general number of new cases of MDR-TB and XDR-TB diagnosed in 2012 amounts to 450 thousand), the issue of multidrug-resistant tuberculosis as well as its treatment and available medications are discussed.

Choć gruźlica jest chorobą znaną ludzkości od stuleci, nadal stanowi duży problem społeczny i wyzwanie dla medycyny XXI wieku. Ocenia się, że co najmniej 30% światowej populacji jest zakażone prątkami gruźlicy. Choroba rocznie rozwija się u 9 milionow ludzi, w tym u 1 miliona dzieci poniżej 15. roku życia. Szczegolnej uwagi wymaga gruźlica właśnie w populacji dziecięcej, gdyż zapadalność w tej grupie wiekowej jest miernikiem sytuacji epidemiologicznej gruźlicy na danym terenie. Rozpoznawanie gruźlicy u dzieci jest szczegolnie trudne ze względu na jej skąpe i nieswoiste objawy, imitowanie innych jednostek chorobowych oraz zwiększającą się liczbę przypadkow zakażenia prątkami bez objawow klinicznych, radiologicznych i mikrobiologicznych – tzw. gruźlicy latentnej. Utajone zakażenie prątkiem gruźlicy może w dogodnych warunkach ulec progresji w czynną postać choroby i dlatego autorzy zwracają uwagę na konieczność szybkiej diagnostyki zakażenia Mycobacterium tuberculosis, opisują służące temu metody (OT, IGRA), wskazania do włączenia chemioprofilaktyki i zasady jej prowadzenia u dzieci. Podkreślają konieczność przeprowadzania wnikliwego badania podmiotowego, przedmiotowego, analizy kontaktow z osobą prątkującą, badań obrazowych i mikrobiologicznych oraz znaczącą rolę lekarzy rodzinnych i pediatrow w tym procesie. Ze względu na narastające zjawisko oporności prątkow na leki (według WHO ogolna liczba przypadkow MDR-TB i XDR-TB na świecie wśrod nowo zdiagnozowanych przypadkow w 2012 roku wynosiła 450 tys.) poruszają problematykę gruźlicy wielolekoopornej, zasady prowadzenia leczenia oraz stosowane leki.

Refine search results

2 Pediatria i Medycyna Rodzinna

1 2014

1 2013

2 Grzelewska-Rzymowska I.

2 Górski P.

1 Kosińska J.

1 Mańkowska-Baczyńska K.

Search results

Gruźlica – od diagnostyki do leczenia według standardów dla krajów Unii Europejskiej

Gruźlica u dzieci – od diagnostyki do chemioprofilaktyki i leczenia