Search results

1

Diagnostyka i leczenie niewyjaśnionych krwawień do jelita cienkiego –analiza zastosowania enteroskopii dwubalonowej w algorytmie diagnostyczno-leczniczym w oparciu o materiał własny

100%

Wojtkiewicz P., Nowak T., Jankowski K., Łaski D.

Polish Journal of Surgery

|

2018

|

vol. 90(3)

25-30

PL

Wstęp: Niewyjaśnione krwawienie do przewodu pokarmowego (obscure gastrointestinal bleeding; OGIB) definiowane jest jako krwawienie do przewodu pokarmowego, które nie ustaje lub nawraca bez zdefiniowanej przyczyny, pomimo wykonania szczegółowej diagnostyki endoskopowej i obrazowej. Najczęstszym miejscem tego typu krwawienia jest jelito cienkie (small bowel bleeding; SBB). W piśmiennictwie dostępne są liczne wytyczne co do prowadzenia diagnostyki i leczenia tej grupy pacjentów Metody: Retrospektywna wieloczynnikowa analiza pacjentów hospitalizowanych z powodu OGIB w Oddziale Gastroenterologii 7 Szpitala Marynarki Wojennej w Gdańsku. Wyniki: Spośród 31 pacjentów hospitalizowanych z podejrzeniem OIGB u 87% wykonano enteroskopię dwugalonową, ustalając miejsce krwawienia w jelicie cienkim (SBB). W 64% przypadkach wykonano jednoczasowo skuteczny zabieg terapeutyczny, nie odnotowując istotnych klinicznie powikłań. Wnioski: Praca przedstawia aktualne wytyczne diagnostyki i leczenia SBB oraz potwierdza wysoką wartość diagnostyczną i leczniczą enteroskopii dwubalonowej, również w warunkach polskich. Metoda ta może być uznana za bezpieczne i skuteczne narzędzie diagnostyczno-terapeutyczne, jednakże jej dostępność w warunkach polskiego systemu ochrony zdrowia jest niestety znacznie ograniczona.

2

Reoperacje z powodu krwawienia do jamy brzusznej po przeszczepieniu wątroby od dawcy zmarłego

88%

Figiel W., Grąt M., Wronka K., Patkowski W., Krasnodębski M., Masior Ł., Stypułkowski J., Grąt K., Krawczyk M.

Polish Journal of Surgery

|

2016

|

vol. 88(4)

196-201

PL

Krwawienie do jamy otrzewnej jest jednym z najczęstszych powikłań chirurgicznych po transplantacji wątroby. Celem pracy była analiza czynników ryzyka krwawienia do jamy otrzewnej po transplantacji wątroby wymagającego reoperacji oraz zbadanie znaczenia tego powikłania w kontekście wczesnych i odległych wyników przeszczepień. Materiał i metodyka. Dane 603 przeszczepień wątroby wykonanych w Klinice Chirurgii Ogólnej, Transplantacyjnej i Wątroby w okresie od stycznia 2011 do września 2014 r. poddano analizie retrospektywnej. Do punktów końcowych badania należały: reoperacja z powodu krwawienia oraz zgon w okresie do 90 dni i od 90 dni do 3 lat po transplantacji. Wyniki. Reoperacje z powodu krwawienia wewnątrzbrzusznego konieczne były po 45 z 603 (7,5%) transplantacji. Niższe stężenie hemoglobiny przed operacją było jedynym niezależnym predykatorem reoperacji (p=0,002), z wartością odcięcia wynoszącą 11,3 g/dl. Odsetek śmiertelności pooperacyjnej w grupie biorców poddanych relaparotomii z powodu krwawienia był istotnie wyższy (15,6% vs 5,6%, p=0,008) w porównaniu do pozostałych chorych. Przeżycie ogólne od 90 dni do 3 lat po transplantacji w grupie chorych poddanych relaparotomii z powodu krwawienia (83,3%) było nieistotnie niższe w porównaniu do pozostałych chorych (92,2%, p=0,096). Niezależnie jednak od gorszych obserwowanych wyników transplantacji, analizy wieloczynnikowe nie potwierdziły istotnego wpływu relaparotomii wykonywanych z powodu krwawienia do jamy brzusznej na wczesną śmiertelność pooperacyjną (p=0,589) oraz 3-letnie przeżycie chorych (p=0,079). Wnioski. Interwencje chirurgiczne z powodu krwawienia do jamy brzusznej nie wpływają obecnie negatywnie na wczesne i odległe wyniki transplantacji wątroby. Przedoperacyjne stężenie hemoglobiny powyżej 11,3 g/dl jest czynnikiem istotnie zmniejszającym ryzyko wystąpienia tego powikłania, jednak przydatność kliniczna tego parametru wydaje się być wątpliwa.

3

Skleroterapia żylaków przełyku u chorych na hemofilię z marskością wątroby – prospektywne, kontrolowane badanie kliniczne

88%

Szczepanik A. B., Pielaciński K., Oses-Szczepanik A. M., Huszcza S., Misiak A., Dąbrowski W. P., Gajda S.

Polish Journal of Surgery

|

2018

|

vol. 90(1)

29-34

PL

Wstęp: Krwotok z żylaków przełyku u chorych na hemofilię jest niezwykle groźny ze względu na wrodzony niedobór lub brak czynników krzepnięcia VIII (w hemofilii A) lub IX (w hemofilii B), obniżoną syntezę czynników krzepnięcia II,VII, IX, X w przebiegu przewlekłej choroby wątroby oraz małopłytkowość hiperspleniczną. Cel: Celem pracy była ocena skuteczności i bezpieczeństwa endoskopowej skleroterapii w ostrym krwotoku z żylaków przełyku oraz w profilaktyce wtórnej krwotoku, jak też określenie optymalnej aktywności niedoborowych czynników krzepnięcia i czasu stosowania leczenia substytucyjnego pozwalających na zapewnienia hemostazy po zabiegach skleroterapii. Materiał i metody: Prospektywnej analizie poddano 22 chorych na hemofilię (A-19, B-3) ze współistniejącą marskością wątroby i czynnym krwotokiem z żylaków przełyku, u których wykonano skleroterapię. Chorych, którzy przeżyli, zakwalifikowano do powtarzanych co 3 tygodnie zabiegów skleroterapii w ramach wtórnej profilaktyki krwotoku (grupa badana). Leczenie substytucyjne stosowano przez 3 doby. Polegało ono na przetaczaniu brakującego czynnika w takich dawkach, aby aktywność czynnika VIII wynosiła 80–100% normy w 1. dobie i 60–80% w 2.-3. dobie, zaś czynnika IX odpowiednio 60–80% i 40–60%. Grupę kontrolną stanowiło 20 chorych z marskością wątroby bez hemofilii, porównywalnych pod względem wieku, płci, stopnia zaawansowania marskości wątroby, którzy zostali poddani analogicznemu postępowaniu leczniczemu. Wyniki: Zatrzymanie krwotoku uzyskano u 21 z 22 chorych na hemofilię (95%). Powikłania stwierdzono u 3 chorych, 2 chorych zmarło. W grupie kontrolnej odsetek hemostazy, powikłań i zgonów nie wykazywał statystycznie istotnych różnic w porównaniu z grupą badaną. U 18 z 20 (80%) chorych na hemofilię poddanych wtórnej profilaktyce krwotoku uzyskano całkowitą eradykację żylaków po wykonaniu od 4 do 7 zabiegów obliteracji (średnio 5,4). Nawroty krwawień zanotowano u 15% pacjentów, powikłania u 20%; jeden chory zmarł. Czas od wystąpienia krwotoku do uzyskania eradykacji wynosił 12–21 tygodni (średnio 15,2). Wyniki w grupie kontrolnej nie wykazywały statystycznie istotnych różnic w porównaniu z grupą badaną. Zużycie koncentratów czynnika VIII wyniosło: w hemofilii A, w postaci ciężkiej – 80,9 j/kg/dobę, w hemofilii A z inhibitorem <5 BU – 95,2 j/kg/dobę, w łagodnej – 64,2 j/kg/dobę, zaś w hemofilii B ciężkiej – 91,6 j/kg/dobę. Wnioski: Skleroterapia jest skuteczną metodą zatrzymania krwotoku z żylaków przełyku u chorych na hemofilię i zlikwidowania żylaków w ramach wtórnej profilaktyki krwotoku. Trzydniowe leczenie substytucyjne w zastosowanych przez nas dawkach jest wystarczające do zapewnienia hemostaty i uniknięcia powikłań krwotocznych.

4

Pęknięcie nerki jako rzadkie powikłanie zabiegu ESWL (kruszenie kamieni falą generowaną pozaustrojowo)

63%

Ząbkowski T., Wajszczuk M., Jedynak R., Zieliński H.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2010

|

vol. 6

|

issue 4

320-323

EN

ESWL (extracorporeal shock wave lithotripsy) is one of the basic treatment methods of the renal calculosis which is widely used as a non-invasive and efficient technique. With the growth of experience of the urologists who are performing lithotripsy treatments and improvement of lithotriptors, effectiveness of the medical procedures is rising. The authors report the extremely rare complication after the ESWL treatment as a kidney rupture and massive bleeding in the retroperitoneal space. A 78-year-old patient with thrombocytopenia after CABG, after implantation of the pacemaker, with hypertension and type II diabetes, treated with oral anticoagulants, was urgently admitted to the Clinic of Urology 6 hours after the ESWL treatment because of deterioration of general condition, increasing pains in the left lumbar region and massive haematuria. The kidney rupture with massive haematoma of the retroperitoneal space was diagnosed after the subjective and objective examination and on the bases of the additional tests (computer tomography of the abdomen). The patient was immediately qualified to the operative treatment. Huge haematoma filling the space of the left kidney and heading for the left iliac fossa as well as massive bleeding from a whole surface of the left injured kidney without possibilities of reaching haemostasia, was intraoperatively diagnosed. Regarding the above clinical picture a decision on resection of the left kidney was taken. With regard to massive posthaemorrhagic changes in surrounding tissues and uncertainty considering haemostasia, packing was carried out – 6 napkins were put into the retroperitoneal space. No complications occurred in the early postoperative period. The patient showed proper parameters of circulatory, respiratory and renal excretion efficiency. According to plan the napkins were removed from the left retroperitoneal space on the third day after the treatment. The renal bed after the kidney resection shows no pathologic changes. The patient was discharged from hospital after 16 days in good general condition.

PL

Kruszenie kamieni falą generowaną pozaustrojowo (extracorporeal shock wave lithotripsy, ESWL) należy do podstawowych metod leczenia kamicy nerkowej – zyskała ona szerokie zastosowanie jako metoda małoinwazyjna i skuteczna. Wraz ze wzrostem doświadczenia urologów wykonujących zabiegi litotrypsji oraz udoskonalaniem litotryptorów wzrasta skuteczność wykonywanych zabiegów. Autorzy przedstawiają niezmiernie rzadkie powikłanie po zabiegu ESWL pod postacią pęknięcia nerki i masywnego krwawienia do przestrzeni zaotrzewnowej. Siedemdziesięcioośmioletni pacjent z małopłytkowością, po zabiegu by-passów (coronary artery bypass graft, CABG), po implantacji układu stymulującego serca, z nadciśnieniem tętniczym i cukrzycą typu II, leczony doustnymi antykoagulantami został przyjęty do Kliniki Urologicznej 6 godzin po zabiegu ESWL w trybie pilnym z powodu pogarszającego się stanu ogólnego, narastających dolegliwości bólowych w lewej okolicy lędźwiowej i masywnego krwiomoczu. Po przeprowadzeniu badania podmiotowego, przedmiotowego i na podstawie wykonanych badań dodatkowych (tomografia komputerowa jamy brzusznej) rozpoznano pęknięcie nerki z masywnym krwiakiem przestrzeni zaotrzewnowej. Chorego zakwalifikowano w trybie pilnym do leczenia operacyjnego. Śródoperacyjnie stwierdzono ogromny krwiak wypełniający przestrzeń zaotrzewnową wokół nerki lewej i schodzący do lewego dołu biodrowego oraz masywne krwawienie z całej powierzchni uszkodzonej nerki bez możliwości opanowania krwawienia. Wobec powyższego obrazu podjęto decyzję o wycięciu nerki lewej. Z uwagi na stwierdzone płaszczyznowe krwawienie w otaczających tkankach i brak pewności co do ostatecznej hemostazy zdecydowano wykonać packing – założono 6 serwet do przestrzeni zaotrzewnowej. We wczesnym okresie pooperacyjnym nie stwierdzono powikłań. Pacjent krążeniowo, oddechowo i nerkowo wydolny. W 3. dobie od zabiegu w trybie planowym usunięto serwety z lewej przestrzeni zaotrzewnowej, nie stwierdzając krwawienia w loży po usuniętej nerce. Pacjent w 16. dobie hospitalizacji wypisany do domu w stanie ogólnym dobrym.

Refine search results

3 Polish Journal of Surgery

1 Pediatria i Medycyna Rodzinna

2 2018

1 2016

1 2010

1 Dąbrowski W. P.

1 Figiel W.

1 Gajda S.

1 Grąt K.

1 Grąt M.

1 Huszcza S.

1 Jankowski K.

1 Jedynak R.

1 Krasnodębski M.

1 Krawczyk M.

1 Masior Ł.

1 Misiak A.

1 Nowak T.

1 Oses-Szczepanik A. M.

1 Patkowski W.

1 Pielaciński K.

1 Stypułkowski J.

1 Szczepanik A. B.

1 Wajszczuk M.

1 Wojtkiewicz P.

1 Wronka K.

1 Zieliński H.

1 Ząbkowski T.

1 Łaski D.

Diagnostyka i leczenie niewyjaśnionych krwawień do jelita cienkiego –analiza zastosowania enteroskopii dwubalonowej w algorytmie diagnostyczno-leczniczym w oparciu o materiał własny

Reoperacje z powodu krwawienia do jamy brzusznej po przeszczepieniu wątroby od dawcy zmarłego

Skleroterapia żylaków przełyku u chorych na hemofilię z marskością wątroby – prospektywne, kontrolowane badanie kliniczne

Pęknięcie nerki jako rzadkie powikłanie zabiegu ESWL (kruszenie kamieni falą generowaną pozaustrojowo)