Search results

1

Relacja rodzic–specjalista w kontekście psychologicznych następstw błędów popełnianych podczas informowania rodziców o wykryciu zaburzeń rozwoju dziecka

100%

Gładyszewska-Cylulko J.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2016

|

vol. 16

|

issue 4

256-261

EN

Numerous clinical experiments show that the moment when a parent learns that their child has been diagnosed with developmental disorders is important for the process of further treatment and rehabilitation of the child. Emotional experiences while being informed of the first diagnosis may influence the parent’s attitude to the child’s disability and have an effect on the relation with professionals who participate in broadly conceived rehabilitation and therapy. An inappropriate way of informing parents about the child’s developmental disorders may even lead to a severe trauma and have serious far-reaching consequences. Although painful experiences cannot be prevented, as the situation itself is stress-inducing, the trauma may be eased if the professional avoids undesirable behaviour, such as delaying the time when the information is passed to parents, not making sure what they understood of the diagnosis, not paying attention to the parents’ emotions at a given moment and not informing them of treatment and rehabilitation possibilities. The article presents a theoretical analysis of the influence of the first diagnosis on the occurrence of such emotions as fear of the future and past, the sense of guilt and shame. Those emotions have been analysed with reference to the experiences of parents of children with developmental disorders. The author has based the analysis on the results of studies conducted by various researchers, both Polish and foreign, and discussed parents’ experiences when they are informed of their child’s disability, emotions that they feel and the influence of those emotions on cognitive processes (especially perception and memory) as well as expectations that parents have of doctors and other professionals.

PL

Liczne doświadczenia kliniczne pokazują, że moment, w którym rodzic dowiaduje się o wykrytych u jego dziecka zaburzeniach rozwoju, jest istotny dla procesu leczenia i rehabilitacji dziecka. Przeżycia emocjonalne towarzyszące otrzymaniu informacji o pierwszym rozpoznaniu mogą wywierać wpływ na stosunek rodzica do niepełnosprawności dziecka, a także rzutować na relacje ze specjalistami biorącymi udział w jego szeroko pojętej rehabilitacji i terapii. Niewłaściwy sposób informowania rodziców o nieprawidłowościach rozwojowych dziecka może nawet doprowadzić do silnego urazu o daleko idących negatywnych konsekwencjach. Wielu przykrym przeżyciom nie można zapobiec, sama sytuacja jest bowiem silnie stresogenna – specjalista może jednak zmniejszyć jej urazowy wpływ przez unikanie niepożądanych zachowań, takich jak opóźnianie przekazania informacji, nieupewnianie się, co rodzice zrozumieli z diagnozy, niezwracanie uwagi na emocje rozmówców, niedoinformowanie o możliwościach podejmowania działań leczniczych czy rehabilitacyjnych. Artykuł zawiera analizę teoretyczną wpływu pierwszej diagnozy na powstawanie takich emocji, jak lęk przed przyszłością i przeszłością oraz poczucie winy i wstydu. Emocje te zostały przeanalizowane w odniesieniu do przeżyć rodziców dzieci z zaburzeniami rozwoju. Autorka oparła się na wynikach badań przeprowadzonych przez różnych badaczy, zarówno polskich, jak i zagranicznych, by ukazać doświadczenia rodziców dowiadujących się o niepełnosprawności dziecka, przeżywane przez nich emocje i ich wpływ na przebieg procesów poznawczych (zwłaszcza spostrzegania i pamięci), a także oczekiwania rodziców w stosunku do lekarzy i innych specjalistów.

2

Modele komunikacyjne w relacjach lekarz – pacjent

100%

Zembala A.

Zeszyty Naukowe Towarzystwa Doktorantów Uniwersytetu Jagiellońskiego. Nauki Ścisłe

|

2015

|

issue 11

35-50

EN

Changes taking place in modern medicine altered the doctor-patient relationship. Shaping interpersonal communication attitudes and behaviors of physicians and their patients began to play an important role. Healthcare is moving toward obtaining specific interaction model. The purpose of this article is to discuss models in the doctor-patient relationship and to draw appropriate conclusions.

PL

Przemiany zachodzące we współczesnym systemie opieki zdrowotnej wpłynęły na różne obszary funkcjonowania, między innymi na zmianę w relacji lekarz – pacjent. Wzrastają wymagania wobec personelu medycznego w obszarze relacji interpersonalnych z pacjentami zakładów opieki zdrowotnej. Wyniki licznych badań wskazują, że efektywna komunikacja lekarza z pacjentem wiąże się z lepszymi wskaźnikami zdrowia somatycznego, psychicznego i społecznego. Jest jedną z ważniejszych zmiennych mających wpływ na proces powrotu do zdrowia pacjenta, a także zapobieganie nawrotowi choroby. Celem niniejszego artykułu jest porównanie modeli relacji lekarz – pacjent opartych na paradygmatach zdrowia, które w różnorodny sposób postrzegają chorobę i człowieka. Analiza oparta będzie na wiedzy teoretycznej oraz informacjach pozyskanych z wykorzystaniem obserwacji nieuczestniczącej.

3

Komunikacja muzyczna we wczesnym wspomaganiu dziecka i jego rodziny

88%

Cylulko P.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2016

|

vol. 16

|

issue 4

274-279

EN

Music accompanies a man almost throughout their whole life. As early as in the prenatal period, a baby reacts to the sounds it is “wrapped in.” An infant turns its head towards the voice of the mother and shows interest in the melodies that she hums and lullabies that she sings. At the subsequent stages of development, children use their own bodies, toys, everyday objects and domestic equipment to produce sounds, they create their own rhythms, melodies, and build simple music instruments. They play, learn and rest humming favourite tunes, singing hit songs, clapping, tapping their fingers or stumping their feet to produce the rhythm of well-known songs. In the early intervention (education) of a child, various methods of early diagnosis of developmental disorders and rehabilitation are used. More and more often, these include unconventional measures, e.g. music. Sound and music signals, correctly interpreted by the parents and intervention education professionals, enable them to better understand the child’s desires, expectations and predispositions, and thus to better react to his or her messages and engage in a dialogue with the child. This may reduce the risk of developmental abnormalities and problems and it may be an effective form of supporting the child and their family. The ubiquity of sounds, both musical and non-musical, and various functions that they fulfil in the life of a contemporary human being leads various professionals, such as doctors, psychologist, teachers and music therapists, to use musical communication in order to help children that are at the risk of abnormal development or disability and their parents.

PL

Muzyka towarzyszy człowiekowi niemal przez całe jego życie. Już w okresie prenatalnym dziecko reaguje na „otulające” je dźwięki. Niemowlę odwraca głowę w kierunku głosu matki, wykazuje zainteresowanie nuconymi przez nią melodiami i śpiewanymi kołysankami. Na kolejnych etapach rozwoju dziecko pobudza do brzmienia swoje ciało, zabawki, przedmioty codziennego użytku i elementy wyposażenia mieszkania, tworzy własne rytmy i melodie, samodzielnie buduje proste instrumenty muzyczne. Bawi się, uczy i wypoczywa, nucąc ulubione melodie, śpiewając przeboje, wyklaskując, wystukując lub wytupując znane sobie rytmy piosenek. We wczesnym wspomaganiu stosuje się zróżnicowane metody zarówno wykrywania nieprawidłowości rozwojowych, jak i rehabilitacji. W tym celu sięga się coraz częściej po niekonwencjonalne środki oddziaływania, w tym po sztukę muzyczną. Właściwie odczytane przez rodziców i specjalistów zajmujących się wspomaganiem rozwoju sygnały dźwiękowe i muzyczne pozwalają lepiej zrozumieć pragnienia, oczekiwania i predyspozycje dziecka, a dzięki temu lepiej reagować na jego komunikaty i prowadzić z nim dialog. Może się to przyczynić do zmniejszenia narażenia rozwoju dziecka na różnorodne nieprawidłowości, trudności i problemy oraz stanowić formę efektywnego wsparcia dziecka i jego rodziny. Wszechobecność dźwięków, zarówno muzycznych, jak i niemuzycznych, oraz pełnione przez nie funkcje skłaniają specjalistów, m.in. lekarzy, psychologów, pedagogów i muzykoterapeutów, do wykorzystywania komunikacji muzycznej w celu udzielania pomocy dziecku zagrożonemu nieprawidłowym rozwojem bądź niepełnosprawnością i jego rodzinie.

4

Ocena zaburzeń komunikacji u dzieci i młodzieży z mózgowym porażeniem dziecięcym z zastosowaniem Communication Function Classification System

75%

Michalska A., Burak M., Połatyńska K., Wendorff J.

Neurologia Dziecięca

|

2018

|

vol. 27

|

issue 54

53-58

EN

Introduction: Communication is one of the basic human needs. It allows to join a community and maintain interpersonal relations. It is a way of transmitting thoughts, feelings and information using a variety of methods, including non-verbal ones. The aim of the study is the functional assessment of the communication process of children and adolescents with cerebral palsy using the Communication Function Classification System (CFCS). The assessment was carried out by differentiating communication skills in accordance with the approach proposed by the ICF, that is from the perspective of activity and participation. Material and methods: The study group icluded 210 patients with diagnosed cerebral palsy, up to the age of 18 years. A functional assessment was performed using CFCS, GMFCS and MACS classification systems. Results: Over half of the subjects communicated verbally. Every fourth respondent did not communicate with the environment. Almost half of the studied children are effective senders and receivers with unfamiliar and familiar partners (level I and II CFCS). The type of cerebral palsy and the degree of the disability significantly affected the communication competence. Conclusions: Communication abilities level depends on the severity of cerebral palsy expressed by the level of GMFCS and MACS.

PL

Wstęp: Komunikacja jest jedną z podstawowych potrzeb człowieka. Pozwala na wejście we wspólnotę i utrzymywanie stosunków międzyludzkich. Stanowi sposób przekazywania myśli, uczuć i informacji z zastosowaniem różnorodnych środków, w tym pozawerbalnych. Celem pracy jest ocena funkcjonalna procesu komunikacyjnego dzieci i młodzieży z mózgowym porażeniem dziecięcym z zastosowaniem systemu klasyfikacyjnego Communication Function Classification System (CFCS). Ocenę przeprowadzono różnicując umiejętności komunikacyjne zgodnie z ujęciem zaproponowanym w ICF, to jest z perspektywy aktywności oraz partycypacji. Materiał i metody: Badaniami objęto grupę 210 pacjentów z rozpoznanym mpdz, w wieku do 18 r.ż. Przeprowadzono ocenę funkcjonalną z zastosowaniem systemów klasyfikacyjnych CFCS, GMFCS oraz MACS. Wyniki: Ponad połowa badanych komunikowała się w sposób werbalny. Co czwarty badany nie komunikował się z otoczeniem. Prawie połowa badanych to skuteczni lub wolniejsi, lecz skuteczni nadawcy i odbiorcy dla znanych i nieznanych partnerów (poziom I i II CFCS). Postać zespołu oraz stopień zaburzeń wpływały w sposób istotny na kompetencje komunikacyjne badanych. Wnioski: Poziom kompetencji komunikacyjnych jest zależny od stopnia ciężkości zespołu wyrażonego poprzez poziom GMFCS i MACS.

5

SMART - narzędzie oceny pacjentów z zaburzeniami świadomości

63%

Waraksa T., Wójcik A.

|

2017

|

vol. 31

|

issue 1

49-57

EN

Accurate assessment of patients with disorders of consciousness is still a great medical challenge. Despite a recent implementation of state-of-the-art neuroimaging techniques (EEG, fMRI, PET and others), proper diagnosis is still seriously hindered. The lack of accurate diagnosis results in the fact that patients’ capacities and full potential are not used. This aspect is particularly important in terms of communicating with patients. The effort of interdisciplinary teams ought to be channelled into creating and developing a complex diagnostic tool. It would aim at providing complete information regarding patients’ state and facilitating possible communication with them. Therefore, according to a number of research teams, it is necessary to make use of behavioural scales such as SMART (Sensory Modality Assessment and Rehabilitation Technique) that are based on observational criteria.

PL

Trafna ocena pacjentów z zaburzeniami świadomości wciąż stanowi poważne wyzwanie medyczne. Pomimo zastosowania w ostatnim czasie nowoczesnych technik neuroobrazowania (EEG, fMRI, PET i innych) prawidłowa diagnoza wciąż jest znacząco utrudniona. Brak precyzyjnego rozpoznania skutkuje niewykorzystaniem możliwości i pełnego potencjału pacjenta. Ten aspekt jest szczególnie ważny w kontekście komunikowania się z pacjentem. Wysiłki zespołów interdyscyplinarnych powinny być skierowane na stworzenie oraz rozwinięcie kompleksowego narzędzia diagnostycznego. Miałoby to na celu zapewnienie kompletnej informacji dotyczącej stanu pacjenta oraz ewentualnej możliwości komunikowania się z nim. Według wielu zespołów badawczych zasadnym jest korzystnie w tym celu ze skal behawioralnych opartych na kryteriach obserwacyjnych w tym skali odpowiedzi sensomotorycznej SMART (Sensory Modality Assessment and Rehabilitation Technique)

6

Trudności w komunikacji z pacjentem z chorobą Alzheimera

63%

Makara‑Studzińska M., Gustaw K., Kryś K.

Psychiatria i Psychologia Kliniczna

|

2012

|

vol. 12

|

issue 1

18-25

EN

Alzheimer’s disease involves a progressive disintegration of the brain in the clinical picture of dementia. In addition to explicit memory loss, problems with thinking, language functions, emotional life, logical reasoning. As the disease progresses the patient is completely lost in the environment and can not use speech. As a result, there are problems in communicating with the environment. The aim of this study was to create a profile of language impairment in subsequent stages of Alzheimer’s disease. The research tool was a questionnaire anABC designed by the author. The survey anABC was designed and named to evaluate the efficiency of language and communication. To assess the level of cognitive impairment scale was used Mini‑Mental State Examination (MMSE). The study group comprised 32 patients with Alzheimer’s disease and 32 caregivers. Patients in the first stage of the disease have the greatest difficulties in terms of pragmatics, content and semantics – the meaning of individual words. The greatest difficulty for patients in the second stage of the disease was the understanding and interpretation of expression depending on the context, then the content and meaning of individual words. There was also minor difficulties with the syntax. In the third stage of the disease, the greatest difficulty equally represented: pragmatics, and semantics of the contents,effia somewhat smaller barrier was the syntax, but there were also phonetic difficulties. The largest group of patients with Alzheimer’s disease were patients with significant impairment in interpersonal communication. There is an urgent need to educate caregivers of persons with Alzheimer’s disease in the field of communications.

PL

Choroba Alzheimera polega na postępującym rozpadzie funkcji mózgu w obrazie klinicznym zespołu dementywnego. Obok wyraźnej utraty pamięci występują zaburzenia myślenia, funkcji językowych, życia emocjonalnego, logicznego rozumowania. Wraz z postępem choroby chory staje się zupełnie zagubiony w otoczeniu, nie potrafi posługiwać się mową. W efekcie pojawiają się problemy w komunikowaniu się z otoczeniem. Celem pracy było stworzenie profilu zaburzeń językowych w kolejnych etapach choroby Alzheimera. Narzędzie badawcze stanowił autorski kwestionariusz ankiety anABC. Ankieta nazwana anABC zaprojektowana została tak, by oceniać sprawność językowo‑komunikacyjną. Do oceny poziomu zaburzeń funkcji poznawczych posłużono się skalą Mini‑Mental State Examination (MMSE). Badanie przeprowadzono w grupie 32 pacjentów z chorobą Alzheimera i 32 ich opiekunów. Pacjenci w pierwszym stadium choroby mieli największe trudności w zakresie pragmatyki, treści i semantyki – znaczenia poszczególnych wyrazów. Największą trudność dla pacjentów w drugim stadium choroby stanowiły rozumienie i interpretowanie wypowiedzi w zależności od kontekstu, następnie treść i znaczenie poszczególnych wyrazów. Zaobserwowano też drobne trudności w zakresie składni. W trzecim stadium choroby jednakową i największą trudność stanowiły: pragmatyka, treść i semantyka, nieco mniejszą barierą była syntaktyka, natomiast dodatkowo pojawiały się trudności fonetyczne. Największą grupę pacjentów z chorobą Alzheimera stanowili pacjenci ze znacznymi zaburzeniami w komunikacji interpersonalnej. Istnieje pilna potrzeba edukacji opiekunów osób z chorobą Alzheimera w zakresie sposobów komunikacji.

7

Compliance – czy może być lepiej?

63%

Milart J., Placzyńska M., Jobs K., Jung A.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2013

|

vol. 9

|

issue 3

292-294

EN

The World Health Organization estimates that only about 50% of chronically ill patients living in developing countries, apply to medical recommendations. Implementation of the medical recommendations may be significantly overstated compared to reality and in addition adherence to treatment rate decreases with time. Compliance describes the degree to which a patient correctly follows medical advice. It refers to: drug intake, adherence to diet and also medical device use, self-directed exercises or therapy sessions. Five factors affecting compliance were described: the health care system, socioeconomic elements, factors related to therapy, to disease and to patient. Understanding how these factors may impact the success of the treatment and knowledge how to affect them efficiently is essential to improve the effectiveness of treatment as well as mutual understanding between doctor and patient. In the article ways to improve compliance in urolithiasis were discussed, particularly highlighting the benefits of building a mutual relationship between doctor and patient as well as ways to effectively pass on medical recommendations. Special attention was paid to the increased fluid intake in patients with urolithiasis as the cheapest and simplest method of treatment. Authors emphasized the presence of three groups of factors that affect noncompliance of adequate fluids intake and assigned patients to them. It was mentioned that in paediatric patients: children and adolescents, compliance is estimated at 58% in developing countries. It has been proven that medical advice is followed more closely by small children than teenagers.

PL

Światowa Organizacja Zdrowia ocenia, że w krajach rozwijających się tylko około 50% pacjentów chorujących przewlekle stosuje się do zaleceń lekarskich. Szacowany stopień realizacji zaleceń może być znacznie zawyżony w stosunku do rzeczywistości, dodatkowo obniża się on wraz z upływem czasu. Stopień stosowania się do zaleceń lekarskich, w tym m.in. przyjmowania leków, przestrzegania diety, ale również użytkowania sprzętu medycznego, samodzielnego wykonywania ćwiczeń lub sesji terapeutycznych, określa się terminem compliance. Opisano pięć czynników wpływających na compliance. Należą do nich: czynniki związane z systemem opieki zdrowotnej, czynniki socjoekonomiczne, związane z terapią, z chorobą i z pacjentem. Zrozumienie, jak czynniki te wpływają na powodzenie terapii, i wiedza, jak skutecznie je modyfikować, są podstawą zwiększenia skuteczności leczenia, a także wzajemnego porozumienia lekarza z pacjentem. W pracy omówiono metody poprawienia compliance w kamicy układu moczowego, szczególnie podkreślając korzyści płynące z budowania wzajemnej więzi między lekarzem i pacjentem, a także sposoby efektywnego przekazywania zaleceń lekarskich. Zwrócono szczególną uwagę na zwiększone przyjmowanie płynów przez pacjentów jako najtańszą i najprostszą metodę leczenia kamicy oraz na problemy z tym związane. Wyróżniono trzy grupy czynników mających wpływ na nieprzyjmowanie odpowiednej ilości płynów oraz przyporządkowano do nich pacjentów. Wspomniano, że w populacji pacjentów pediatrycznych – dzieci i nastolatków – w krajach rozwijających się compliance szacuje się na średnio 58%. Udowodniono, że zaleceń lekarskich dokładniej przestrzegają małe dzieci niż nastolatki.

8

Assessment of speech and communication disorders in preschool children with autism

51%

Szukiel B., Sobaniec P., Batruch E., Kruk U., Łotowska J.

Neurologia Dziecięca

|

2018

|

vol. 27

|

issue 54

19-24

PL

Wstęp: Większość opublikowanych dotychczas prac badawczych o terapii mowy u dzieci z autyzmem skupia się na fonetycznym aspekcie mowy. Cel pracy: Ocena szerokiego zakresu zaburzeń komunikacji z wykorzystaniem efektywnej diagnozy i terapii logopedycznej. Materiał i metoda: Grupa badawcza obejmowała 96 dzieci w wieku przedszkolnym (3-6 lat) z diagnozą ASD. Ocenialiśmy mowę, używając autorskiego kwestionariusza, który zawierał elementy standaryzowanego Testu Rozwoju Mowy dla dzieci w wieku 4-8 lat. Wyniki: Znaczące deficyty zaobserwowano w komunikacji niewerbalnej. Dyslalia wieloraka była najczęściej występującą wadą wymowy w badanej grupie (27%). Sprawność narządów artykulacyjnych była poniżej normy. Poziom umiejętności nazywania był znacznie niższy niż rozumienia nazw w odniesieniu do wszystkich badanych części mowy: rzeczowniki o 16,7%, czasowniki o 11,4%, przysłówki o 4,2%. Znacząco zaburzone były umiejętności posługiwania się składnią języka ojczystego, 20,8% dzieci potrafiła tworzyć poprawne gramatycznie zdania. Większość badanych prezentowała istotne zaburzenia pragmatycznych umiejętności językowych. Wnioski: Dokładna ocean umiejętności komunikacyjnych u dzieci z autyzmem ujawniła zaburzenia wszystkich aspektów mowy, w tym fonologicznego, semantycznego, składniowego, już w wieku przedszkolnym. Ze względu na szeroki zakres zaburzeń komunikacji, logopedzi powinni być istotnym członkiem interdyscyplinarnego zespołu terapeutycznego i mieć ważny wpływ na pracę innych specjalistów. Szczegółowa diagnoza logopedyczna jest niezbędna dla tworzenia efektywnych planów terapeutycznych i nie może ograniczać się do oceny fonetycznej strony języka dzieci z autyzmem.

EN

Introduction: Most of the published studies about the speech therapy of children with autism are focused on the phonetic aspect of speech. Aim of the study: Assessment of a wide range of communication disorders using effective diagnosis and speech therapy. Material nad methods: The study group included 96 preschool (3-6 years) children diagnosed with autistic spectrum disorder (ASD). We assessed speech using our own questionnaire with elements of the standardized Language Development Test for children aged 4-8 years. Results: Significant deficits were observed in nonverbal communication use. Multiple dyslalia was the most common speech defect observed in the remaining children (27% of the group). Tongue and lip functions were below normal. The level of naming was lower compared with understanding for almost all investigated speech parts: nouns by 16.7%, verbs and adjectives by 11.4%, prepositions by 4.2%. The children displayed significantly impaired abilities to use their native language syntax with 20.8% of children able to form grammatically correct sentences. Impaired pragmatic communication skills were observed in most cases. Conclusion: Thorough assessment of communication skills in children with autism revealed impairment of all speech aspects, i.e. phonological, semantic and syntactic already at preschool age. Due to the wide range of communication disorders, a speech therapist should be an important member of the interdisciplinary team and have a significant impact on the work of other therapists. A thorough diagnostic assessment of speech is crucial for the development of an effective therapeutic program and it should not be limited to the phonetic aspect of language.

Refine search results

Relacja rodzic–specjalista w kontekście psychologicznych następstw błędów popełnianych podczas informowania rodziców o wykryciu zaburzeń rozwoju dziecka

Modele komunikacyjne w relacjach lekarz – pacjent

Komunikacja muzyczna we wczesnym wspomaganiu dziecka i jego rodziny

Ocena zaburzeń komunikacji u dzieci i młodzieży z mózgowym porażeniem dziecięcym z zastosowaniem Communication Function Classification System

SMART - narzędzie oceny pacjentów z zaburzeniami świadomości

Trudności w komunikacji z pacjentem z chorobą Alzheimera

Compliance – czy może być lepiej?

Assessment of speech and communication disorders in preschool children with autism