Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
Polish version English version Language
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 5

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  knee joint
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Content available remote

Relationship between Knee Joint Flexor and Extensor Torques and Tissue Components in Young Men

100%
Pietraszewski B., Pietraszewska J., Burdukiewicz A.
Human Movement
|
2009
|
vol. 10
|
issue 1
21-25
EN
Purpose. The purpose of this work was to assess the relationship between muscle torques in the knee joint area and components of tissue composition by means of the bioelectrical impedance method. Basic procedures. 31 male subjects, aged 22-23, participated in the study. Basic morphological parameters, namely: body height (BH), body mass (BM) and somatotype were measured by the usage of Sheldon method modified by Heath and Carter. The body composition was examined using an BIA 101S apparatus by Akern. Torques of the knee joint extensors and flexors of both limbs were measured for joint angles 75° and 30°, respectively. In the statistical report cluster analysis was applied (k-means). Step regression was applied in order to evaluate the relationship between muscle torques and tissue components. Main findings. A significant correlation (r = 0.42 for p ≤ 0.01) between the torques of the knee joint extensors and the entire content of lean body, its metabolically active components (BCM) and muscle mass was observed. Also, a high value of correlation coefficient between extensors and fat mass was noticed. Significant correlations between flexor torque and muscle mass, cell mass and lean body were observed. Conclusions. The results obtained enable us to conclude that the values of muscle torques are significantly connected with the level of development of the tissue components, thus its estimation may be based on the measurement of body components.
2
Content available remote

The Kinematic Control During the Backward Gait and Knee Proprioception: Insights from Lesions of the Anterior Cruciate Ligament

88%
Viggiano D., Corona K., Cerciello S., Vasso M., Schiavone-Panni A.
Journal of Human Kinetics
|
2014
|
vol. 41
|
issue 1
51-57
EN
An already existing large volume of work on kinematics documents a reduction of step length during unusual gaits, such as backward walking. This is mainly explained in terms of modifications of some biomechanical properties. In the present study, we propose that the proprioceptive information from the knee may be involved in this change of motor strategy. Specifically, we show that a non-automated condition such as backward walking can elicit different motor strategies in subjects with reduced proprioceptive feedback after anterior cruciate ligament lesion (ACL). For this purpose, the kinematic parameters during forward and backward walking in subjects with ACL deficit were compared to two control groups: a group with intact ACL and a group with surgically reconstructed ACL. The knee proprioception was tested measuring the threshold for detection of passive knee motion. Subjects were asked to walk on a level treadmill at five different velocities (1-5km/h) in forward and backward direction, thereby calculating the cadence and step length. Results showed that forward walking parameters were largely unaffected in subjects with ACL damage. However, they failed to reduce step length during backward walking, a correction that was normally observed in all control subjects and in subjects with normal proprioceptive feedback after ACL reconstruction. The main result of the present study is that knee proprioception is an important signal used by the brain to reduce step length during the backward gait. This can have a significant impact on clinical evaluation and rehabilitation.
3
Publication available in full text mode
Content available

Return of TKA knee arthroplasty patients to driving a car. Comparative systematics

63%
Pawłowska J., Gądek A., Wodka-Natkaniec E.
Polish Journal of Sports Medicine
|
2021
|
vol. 37(1)
23-28
PL
Wstęp. Pomimo dostępnych w bazach bibliograficznych artykułów i prowadzonych analizach, w dalszym ciągu nie ma konkretnych wytycznych zarówno dla lekarzy ortopedów, jak i fizjoterapeutów, kiedy pacjent po endoprotezoplastyce stawu kolanowego (TKA) może wrócić do prowadzenia samochodu. Wpływ wielu czynników takich jak: strona operowana, dolegliwości bólowe, brak odpowiedniej siły potrzebnej do wyhamowania w warunkach ekstremalnych, czas reakcji pacjenta czy brak pewności siebie muszą być wzięte pod uwagę przy podejmowaniu tak ważnej decyzji. Zarówno pacjent, jak i lekarz podejmując decyzję o powrocie pacjenta do prowadzenia samochodu musi mieć świadomość, że jest to czynność złożona i odpowiedzialna, gdyż od niej może zależeć bezpieczeństwo pacjenta, jak i innych uczestników drogi. Celem pracy była analiza przeprowadzonych do tej pory badań i pomoc lekarzom oraz fizjoterapeutom w odpowiedzi pacjentowi na to pytanie. Większość dostępnych badań opiera się na symulatorach jazdy i automatycznych skrzyniach biegu, w których bezpieczny element hamowania jest osiągnięty w 3-6 tygodniu, gdzie pacjenci po lewostronnej TKA mogą wrócić do prowadzenia pojazdu po 4 tygodniach. Najbardziej obiecujące wydają się badania w jeździe rzeczywistej, która pozwala na powrót do jazdy już po 3 tygodniach od zabiegu. Materiał i metody. Poprzez medyczne bazy danych tj., PubMed i Medline wyselekcjonowano artykuły dotyczące badanego zagadnienia. Zakres wyszukiwania obejmował całość baz danych do kwietnia 2020 roku. Większość przedstawionych prac opiera się na badaniach i artykule Spaldinga z 1994 roku, który jako pierwszy przeprowadził badania dotyczące powrotu pacjentów po TKA do prowadzenia samochodu. Wyniki i Wnioski. Bezpieczny, możliwy powrót do powadzenia samochodu u pacjentów po TKA jest możliwy po 6 tygodniu od zabiegu.
EN
Background. Despite the availability of numerous articles and analyses carried out in many healthcare centres, there is still no specific guidelines for both orthopaedic surgeons, and physical therapists for patients preparation after total knee arthroplasty to return to driving a car. The influence of many factors should be taken into account, such as: the operated side, the pain associated with the injury and surgery, the lack of sufficient force to slow down in extreme conditions, the patient’s reaction time and the lack of self-confidence when making such an important decision. Both the patient and the doctor who decides to let the patient drive a car must be aware that this is a very complex and responsible action. This may have an impact on the safety of the patient himself as well as other road users. The aim of the study was to analyse the research carried out so far and to help doctors and physiotherapists in taking the decision of returning the patient to driving a car. Most of the available studies are based on driving simulators and automatic gearboxes where a safe braking element is achieved in three to six weeks, where left-sided TKA patients can return to driving after 4 weeks. The most promising research seems to be in real driving, which allows them to return to driving just 3 weeks after the procedure. Material and metods. The medical databases, i.e. PubMed and Medline were searched for articles concerning the studied issue. The search have covered all databases until April 2020. Most of the work presented is based on a 1994 study and article made by Spalding, who was the first who conduct a study concerning the return of TKA patients to driving. Results and Conclusions. Safe, possible return to driving in patients after TKA is possible 6 weeks after the procedure.
4
Publication available in full text mode
Content available

Ocena zakresu ruchu stawu kolanowego (ROM) oraz poziomu dolegliwości bólowych (VAA) u pacjentów po artroskopowej rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego w wybranym modelu usprawniania

63%
Zduński S., Rongies W., Ziółkowski M., Kozieł T., Kazimierski P., Hałaj R., Sierdziński J.
|
2018
|
vol. 31
|
issue 3
41-54
EN
Introduction In the majority of cases, anterior cruciate ligament (ACL) injuries require specialist surgical and physiotherapeutic treatment. The fact that the patient regains a full range of flexion and extension in the knee joint as well as the reduction or elimination of pain is a significant determinant of successful physiotherapy. Material and methods The study included 72 randomly selected individuals with a complete ACL tear who were qualified for its surgical reconstruction. The research group included 37 patients aged 18-60 (mean age 37±10.3 years). All the participants from this group underwent physiotherapy based on recognised schemes of rehabilitation and performed for 4 weeks before the reconstruction surgery. The control group included 35 patients aged 18-60 (mean age 34±10.0 years) who did not undergo any presurgical physiotherapy programme. Results Both in the research group and in the control group, subsequent measurements revealed a statistically significant improvement in the range of flexion and extension (p<0.05). Statistical analysis revealed a significantly better extension 1 week and 6 weeks after the ACL reconstruction (p<0.05) in the research group. Statistically significant differences in the level of pain in patients from both groups were noted in subsequent measurements (p<0.05). Also, a statistically significant difference concerning pain assessment 12 weeks after the reconstruction was noted in the research group (p<0.05). Conclusions A quicker recovery of the range of extension in the operated knee joint and lower intensity of pain in the final measurement noted in the research group may indicate a certain therapeutic value of presurgical physiotherapy.
PL
Wstęp Uszkodzenia ACL w większości przypadków wymagają specjalistycznego leczenia operacyjnego i fizjoterapeutycznego. Ważnym wyznacznikiem powodzenia działań fizjoterapeutycznych jest odzyskanie pełnego zakresu ruchu zgięcia i wyprostu stawu kolanowego oraz ograniczenie lub wyeliminowanie dolegliwości bólowych. Materiał i metody Do badania włączono w sposób losowy 72 osoby z rozpoznanym całkowitym zerwaniem ACL, zakwalifikowanych do jego operacyjnego odtworzenia. Do Grupy Badanej włączono 37 chorych w wieku od 18 do 60 lat (średnia 37±10,3 lat). Wszyscy badani z tej grupy poddani zostali modelowi fizjoterapii, opartemu o uznane schematy leczenia usprawniającego, przez 4 tygodnie poprzedzające zabieg rekonstrukcyjny. Do Grupy Kontrolnej włączono 35 chorych w wieku od 18 do 60 lat (średnia 34±10,0 lat), którzy nie realizowali programu fizjoterapii przedoperacyjnej. Wyniki Zarówno w grupie Badanej, jak i Kontrolnej w kolejnych punktach pomiarowych zaobserwowano istotną statystycznie poprawę zakresu ruchu zgięcia i wyprostu (p<0,05). Analiza statystyczna wykazała znamiennie lepszy wyprost w Grupie Badanej w pierwszym i po 6 tygodniach od rekonstrukcji WKP (p<0,05). Zaobserwowano istotne statystycznie różnice w poziomie bólu u pacjentów z Grupy Badanej i Kontrolnej w kolejnych punktach pomiarowych (p<0,05). Zaobserwowano istotną statystycznie różnicę w ocenie poziomu bólu po 12. tygodniu od operacji dla Grupy Badanej (p<0,05). Wnioski Obserwowany szybszy powrót zakresu ruchu wyprostnego w operowanym stawie kolanowym, mniejsze natężenie bólu w końcowym, odległym punkcie pomiarowym w Grupie Badanej, mogą wskazywać na pewną wartość terapeutyczną przedoperacyjnej fizjoterapii.
5
Content available remote

Rules of physiotherapy after surgical reconstructions of ruptured anterior cruciate ligament

63%
Lisiński P., Pawelec A., Samborski W.
|
PL
Urazy stawu kolanowego często powodują uszkodzenia jego więzadeł. Szczególnie predysponowane do ulegania urazom jest więzadło krzyżowe przednie. W większości przypadków leczenie urazu wymaga połączenia technik operacyjnych polegających na rekonstrukcji uszkodzonego więzadła oraz starannie zaplanowanej fizjoterapii uwzględniającej technikę zabiegu, zwyczaje ruchowe poszkodowanego, jego wiek oraz aktywność zawodową. Fizjoterapia przebiega w kilku etapach, w których czas i rodzaj stosowanych procedur podyktowany jest stanem klinicznym pacjenta. Każdy uraz stawu kolanowego, a szczególnie taki, w którym doszło do uszkodzenia więzadeł kolana, wymaga wnikliwej analizy oraz indywidualnie dobranego pod względem tempa procesu usprawniania.
EN
Injuries of the knee joint frequently cause damage to its ligaments. The anterior cruciate ligament is particularly predisposed towards such traumas. In most cases the treatment requires a combination of surgical procedures consisting in reconstruction of the damaged ligament and carefully planned physiotherapy considering the technique of the procedure, motor habits of the patient, their age and professional activity. The physiotherapy includes a number of stages whose duration time and techniques used are adjusted to the clinical condition of the patient. All injuries of the knee joint and especially the ones where the knee ligaments get damaged require thorough analysis and individually chosen rehabilitation process.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.