Scientific research has shown that during stress, the secretion of hormones and neurotransmitters in the brain, etc. is definitely stronger and longer lasting when persons are convinced that they cannot cope with the requirements of a stressful situation, i.e. they are in a state of uncontrolled stress. The main indicator of this condition is a long-term increase in the concentration of stress hormones in the blood. The higher the catecholamine concentration, the more DNA damage, the more cells undergoing tumour transformation, the larger the tumour and the more advanced the disease. Catecholamines also narrow blood vessels, which leads to an increase in VEGF expression, responsible for an increase in angiogenesis, and hence tumour growth and tumour metastasis. Cortisol contributes to inhibition of the immune system and changes in the central nervous system. Under uncontrolled stress, telomeres are shortened, which is another reason for shortening life expectancy. It has also been proven that stress and trauma are inherited in subsequent generations in the mechanism of epigenetic inheritance. Despite epigenetic predispositions to develop various malignancies, including ovarian, stomach and colorectal cancer, people can move from uncontrolled to controlled stress in a particular situation, even though the situation itself does not change. This is a breakthrough message. During cancer, the transition to controlled stress definitely supports therapy, increasing your chances of survival or even recovery. The most common condition for taking control of stress is to change your current lifestyle.
PL
Badania naukowe dowiodły, że w czasie stresu wydzielanie hormonów, neuroprzekaźników w mózgu itp. jest zdecydowanie silniejsze i trwa dłużej, zwłaszcza jeśli człowiek jest przekonany, że nie będzie w stanie sprostać wymaganiom sytuacji stresowej, czyli pozostaje w stanie stresu niekontrolowanego. Głównym wskaźnikiem tego stanu jest długo trwający przyrost stężenia hormonów stresu we krwi. Im większe stężenie katecholamin, tym więcej uszkodzeń DNA, więcej komórek ulegających transformacji nowotworowej, większy guz i bardziej zaawansowana choroba. Katecholaminy ponadto zwężają naczynia krwionośne, co przyczynia się do wzrostu ekspresji czynnika VEGF, który zwiększa angiogenezę, wzrost guza i przerzuty nowotworowe. Kortyzol przyczynia się do hamowania układu immunologicznego i zmian w ośrodkowym układzie nerwowym. W stresie niekontrolowanym skróceniu ulegają telomery, które są kolejną przyczyną skrócenia długości życia. Dowiedziono także, że stres i trauma są dziedziczone w kolejnych pokoleniach w mechanizmie dziedziczenia epigenetycznego. Pojawiają się wtedy predyspozycje epigenetyczne do zachorowania na różne nowotwory złośliwe, w tym raka jajnika, żołądka, jelita grubego. W konkretnej sytuacji można jednak przejść ze stresu niekontrolowanego do kontrolowanego, mimo że sama sytuacja się nie zmienia, i to jest wiadomość przełomowa. W trakcie choroby nowotworowej wejście w stan stresu kontrolowanego zdecydowanie wspomaga terapię, zwiększając szansę na przeżycie lub nawet wyzdrowienie. Najczęściej warunkiem przejęcia kontroli nad stresem jest zmiana dotychczasowego stylu życia. Radzenie sobie ze stresem, aktywność ruchowa i zdrowe odżywianie się są w stanie nawet doprowadzić do zmian na poziomie epigenomu, a badania naukowe dowodzą, że możemy wtedy uporać się z licznymi odziedziczonymi predyspozycjami, zmniejszając prawdopodobieństwo zachorowania na nowotwory złośliwe.
Introduction: Cardiac arrest (CA) upon admission to an intensive care unit (ICU) influences the prognosis. The Glasgow Outcome Scale (GOS) is utilized to assess life quality after CA with recovery of spontaneous circulation (ROSC). Material and methods: Sixty patients after out-of-hospital (OHCA) or intra-hospital (IHCA) CA with ROSC upon admission to the ICU of Regional Hospital No. 5 in Sosnowiec in the year 2015 were analysed in terms of their general health condition after discharge from the ICU and from a hospital utilizing the GOS. Results: The overall survival rate at discharge from the ICU was 43.3% (N = 26/60), and at discharge from hospital – 36.7% (N = 22/60). No statistical significant difference between the groups in terms of the survival rate at discharge from the ICU and hospital was found. No statistical significant difference between OHCA and IHCA or cardiac and non-cardiac patients in terms of the general health condition assessed utilizing GOS was found. The necessity of administering catecholamines and lactates (LAC) > 8 mmol/l increased the rate of mortality (GOS 1). A high concentration of LAC, severe neurological impairment (GOS 2–3) prolonged the duration of ICU treatment compared to patients with a satisfactory health condition (GOS 4–5). Conclusion: One third of patients hospitalized in the ICU after CA with ROSC survived until discharge from hospital, about 20% left the hospital in a satisfactory health condition enabling living on their own, whereas the remaining 20% require constant assistance. The necessity of administering catecholamines and a high concentration of LAC markedly deteriorated the prognosis. Further studies will be carried out to improve the treatment outcomes, to enable a return to normal life.
PL
WSTĘP: Nagłe zatrzymanie krążenia (NZK) przed przyjęciem na oddział intensywnej terapii (OIT) występuje bardzo często i istotnie obciąża rokowanie. Do oceny jakości stanu zdrowia chorych po incydencie NZK z następczym powrotem spontanicznej akcji serca (recovery of spontaneous circulation – ROSC) aktualnie używa się Glasgow Outcome Scale (GOS). MATERIAŁ I METODY: Analizowano wyniki 60 pacjentów po pozaszpitalnym (out-of-hospital cardiac arrest – OHCA) lub wewnątrzszpitalnym (intra-hospital cardiac arrest – IHCA) incydencie NZK i ROSC przed przyjęciem na OIT Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego nr 5 w Sosnowcu w 2015 r. Stan zdrowia pacjentów w momencie wypisu z OIT i ze szpitala oceniano za pomocą skali GOS. WYNIKI: Przeżywalność chorych po NZK z ROSC do wypisu z OIT wynosiła 43,3% (n = 26), do wypisu ze szpitala – 36,7% (n = 22). Nie odnotowano istotnej statystycznie różnicy między finalnym stanem zdrowia ocenianym za pomocą skali GOS a mechanizmem czy miejscem wystąpienia NZK. Konieczność zastosowania katecholamin oraz stężenie mleczanów (LAC) > 8 mmol/l współistniały ze wzrostem śmiertelności (GOS 1). Wysokie stężenie LAC i ciężki stan neurologiczny (GOS 2–3) wydłużały czas leczenia na OIT w porównaniu z chorymi w zadowalającym stanie zdrowia (GOS 4–5). WNIOSKI: Do wypisu ze szpitala przeżywa około 1/3 chorych hospitalizowanych na OIT po incydencie IHCA czy OHCA z ROSC, około 20% opuszcza szpital w stanie zdrowia pozwalającym na w miarę samodzielne życie, kolejne 20% w ciężkim stanie neurologicznym wymaga stałej opieki osób trzecich. Konieczność zastosowania katecholamin i wysoki poziom LAC przy przyjęciu na OIT koreluje ze złym rokowaniem. Dalsze badania należy prowadzić w celu poprawy wyników leczenia pacjentów, ukierunkowanym na powrót chorych do życia społecznego.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.