Search results

Search:
in the keywords: joga

Sort By:

Limit search:

Psychological gender among women involved in different forms of group physical activity

100%

Bąk-Sosnowska M. G., Urban A., Gruszczyńska M.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

2018

issue 72

128-133

INTRODUCTION: Gender is a combination of psychological characteristics ascribed by culture to men or women. It is unrelated to biological sex but affects one’s experiences, reactions and behavior. The aim of the study was to compare the psychological gender of women involved in different forms of physical activity. MATERIAL AND METHODS: We examined 112 adult women who have been practicing yoga (Group A) or other group activities (Group B) at least once monthly for at least 1 month. We used the Sex Role Inventory (SRI) and short version of the International Physical Activity Questionnaire (IPAQ). RESULTS: There were no statistically significant differences between Group A and Group B with regard to age, body mass, BMI, or duration of physical activity per week (p > 0.05). The mean IPAQ score was high in both groups (> 1500 MET); the difference between the groups was not significant (p > 0.05). The majority of subjects from Group A displayed feminine gender (57.14%) as measured by the SRI, followed by undetermined (28.57%), androgynous (10.71%), and masculine (3.57%). The majority of subjects from Group B exhibited androgynous (35.71%) gender, followed by undetermined (33.93%), masculine (23.21%), and feminine (7.14%). The differences between the groups were significant in that regard (p < 0.001). No relationship between the results of the SRI and IPAQ questionnaire was noted (p > 0.05). CONCLUSIONS: Women practicing yoga differ with respect to the type of psychological gender from women involved in other physical activities. Feminine gender dominates in the first group, while androgynous is most common in the latter.

WSTĘP: Płeć psychologiczna jest zbiorem cech psychicznych, kulturowo przypisywanych mężczyźnie lub kobiecie. Nie ma związku z płcią biologiczną, ale wpływa na sposób przeżywania, reagowania i zachowania człowieka. Celem badania było porównanie płci psychologicznej kobiet uprawiających jogę oraz inne formy grupowej aktywności fizycznej. MATERIAŁ I METODY: Zbadano 112 dorosłych kobiet, które przynajmniej od 1 miesiąca uprawiały minimum 1 raz w tygodniu jogę (grupa A) lub inną grupową formę aktywności fizycznej (grupa B). Zastosowano Inwentarz Płci Psychologicznej (IPP) oraz Skrócony Międzynarodowy Kwestionariusz Aktywności Fizycznej (IPAQ). WYNIKI: Między grupą A i B nie wykazano różnic istotnych statystycznie w zakresie: wieku, masy ciała, BMI, czasu aktywności fizycznej w tygodniu (p > 0,05). W kwestionariuszu IPAQ średni wynik w obu grupach był wysoki (> 1500 MET), różnica między grupami nie była istotna (p > 0,05). W inwentarzu IPP najwięcej badanych z grupy A prezentowało płeć psychologiczną kobiecą (57,14%), następnie nieokreśloną płciowo (28,57%), androgeniczną (10,71%) i męską (3,57%). W grupie B najwięcej badanych miało płeć psychologiczną androgeniczną (35,71%), następnie: nieokreśloną (33,93%), męską (23,21%) i kobiecą (7,14%). Różnica między grupami była w tym zakresie istotna (p < 0,001). Nie potwierdzono zależności między wynikami inwentarza IPP i kwestionariusza IPAQ (p > 0,05). WNIOSKI: Kobiety uprawiające jogę różnią się w zakresie płci psychologicznej od kobiet uprawiających inne formy aktywności fizycznej. W pierwszej grupie dominuje płeć psychologiczna żeńska, w drugiej zaś androgeniczna.

Reakcja osób długotrwale praktykujących jogę na wysiłek fizyczny o intensywności na poziomie progu wentylacyjnego

72%

Stec K., Pilis K., Zych M., Michalski C., Pilis A., Grela Ł., Pilis W.

Polish Journal of Sports Medicine

2017

vol. 33(4)

267-272

Background. High physical performance of people practicing yoga and the body’s responses to physical activity are important determinants of effective exercise. Therefore, the purpose of this work was to determine the physical fitness of long-term yoga practitioners and the response of the body to physical activity with intensity corresponding to the second ventilatory threshold (ATV2). Material and methods. In the study took part 12 participants (5 women and 7 men) who have been practicing yoga for many years and 12 non-trainees (5 women and 7 men) of the same age who were the control group. All respondents were subjected to a gradually intensified cycloergometer test (ET), when at ATV2 level were measured: aerobic power (P), heart rate (HR), pulmonary ventilation (VE), oxygen uptake (VO2), carbon dioxide excretion (VCO2), respiratory exchange ratio (RER) and ventilatory equivalent for oxygen (VE/VO2). VO2max and Pmax were obtained as well. Results. Study has shown no somatic differences between groups. The VE, VO2 and P values at VAT2 in the yoga group were statistically higher than in the control group, with similar HR and VE/VO2 in both groups. In addition, yoga practitioners had higher VO2max (p<0.015) and Pmax (p<0.007) than the control group. Conclusion. Study has shown that the specific yogic practice applied over many years has improved significantly physical performance and ventilatory responses to physical effort without altering somatic variables and cardiovascular system effectiveness.

Wstęp. Wydolność fizyczna u osób praktykujących jogę i reakcje organizmu na wysiłek fizyczny są istotnymi czynnikami determinującymi jej skuteczne uprawianie. Dlatego celem prezentowanej pracy jest określenie wydolności fizycznej osób długotrwale praktykujących jogę oraz reakcji organizmu na wysiłek fizyczny o intensywności odpowiadającej drugiemu progowi wentylacyjnemu (ATV2). Materiał i metody. W badaniach wzięło udział 12 osób (5 kobiet i 7 mężczyzn) praktykujących jogę przez wiele lat i 12 osób nietrenujących (5 kobiet i 7 mężczyzn) w podobnym wieku, stanowiących grupę kontrolną. Wszystkich badanych poddano testowi wysiłkowemu o wzrastającej intensywności na cykloergometrze, podczas którego przy obciążeniu na poziomie ATV2 mierzono: moc aerobową (P), częstość akcji serca (HR), wentylację płucną (VE), pobór tlenu (VO2), wydalanie dwutlenku węgla (VCO2), współczynnik wymiany oddechowej (RER) i równoważnik wentylacyjny tlenu (VE/VO2). Dodatkowo, VO2max and Pmax były określone. Wyniki. Badania wykazały brak różnic somatycznych pomiędzy badanymi grupami. Osiągane wartości VE, VO2 i P przy VAT2 w grupie joginów były statystycznie wyższe niż w grupie kontrolnej, przy podobnych wartościach HR i VE/VO2 w obydwu grupach. Ponadto jogini osiągnęli wyższe wartości VO2max (p<0.015) i Pmax (p<0.007) niż grupa kontrolna. Wnioski. Przeprowadzone badania wykazały, że specyficzna praktyka jogiczna aplikowana przez wiele lat w istotnym stopniu wpłynęła na zwiększenie wydolności fizycznej i odpowiedzi wentylacyjnej na zastosowany wysiłek fizyczny, nie zmieniając przy tym uwarunkowań somatycznych organizmu i sprawności układu krążenia.

Refine search results

1 Annales Academiae Medicae Silesiensis

1 Polish Journal of Sports Medicine

2 2018

1 Bąk-Sosnowska M. G.

1 Grela Ł.

1 Gruszczyńska M.

1 Michalski C.

1 Pilis A.

1 Pilis K.

1 Pilis W.

1 Stec K.

1 Urban A.

1 Zych M.

Search results

Psychological gender among women involved in different forms of group physical activity

Reakcja osób długotrwale praktykujących jogę na wysiłek fizyczny o intensywności na poziomie progu wentylacyjnego