Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 2

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  intubacja dotchawicza
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
Waveform capnography was recommended as the most reliable method to confirm correct endotracheal tube or laryngeal mask airway placements. However, capnography may be unreliable during cardiopulmonary resuscitation and during low flow states. It may lead to an unnecessary removal of a well-placed endotracheal tube, re-intubation and interruption of chest compressions. Real-time upper airway (laryngo-tracheal) ultrasonography to confirm correct endotracheal tube placement was shown to be very useful in cadaveric models and during emergency intubation. Tracheal ultrasonography does not interrupt chest compressions and is not affected by low pulmonary flow or airway obstruction, but is limited by ultrasonography scattering and acoustic artifacts generated in air – mucosa interfaces. Sonographic upper airway assessment emerges as a rapid and easily available method to predict difficult intubation, to assess the laryngeal and hypopharyngeal size and visualize the position of the laryngeal mask airway in situ. This study demonstrates that the replacement of air with saline in endotracheal tube or laryngeal mask airway cuffs and the use of the contrast agents enables detection of cuffs in the airway. It also allows visualization of the surrounding structures or tissues as the ultrasound beam can be transmitted through the fluid – filled cuffs without being reflected from air – mucosal interfaces.
PL
Kapnografia jest uznawana za najbardziej wiarygodną metodę potwierdzenia prawidłowego umiejscowienia rurki intubacyjnej lub maski krtaniowej. W trakcie resuscytacji krążeniowo-oddechowej oraz w stanach niskiego przepływu nie zawsze jednak daje ona wiarygodne wyniki, co może spowodować niepotrzebne usunięcie prawidłowo założonej rurki intubacyjnej, powtórną intubację oraz zakłócenie masażu serca. Przeprowadzane w czasie rzeczywistym badanie ultrasonograficzne górnych dróg oddechowych (krtani i tchawicy), wykonywane w celu potwierdzenia prawidłowego umiejscowienia rurki intubacyjnej, okazało się niezwykle skuteczne w badaniach przeprowadzanych na zwłokach, a także w przypadkach intubacji w stanach nagłych. Ultrasonografia tchawicy nie zakłóca masażu serca i nie zależy od przepływu płucnego i niedrożności dróg oddechowych. Ograniczeniem dla tego badania jest rozproszenie ultradźwięków i generacja artefaktów akustycznych na granicy powietrze – błona śluzowa. Ultrasonografia górnych dróg oddechowych jest szybką, łatwo dostępną i nieinwazyjną metodą umożliwiającą ocenę ich rozmiarów i funkcji, a także wizualizację umiejscowienia maski krtaniowej. Niniejsza praca wykazuje, iż zastąpienie powietrza solą fizjologiczną w przypadku wypełnienia mankietów rurki intubacyjnej i maski krtaniowej oraz zastosowanie środków kontrastowych uwidacznia mankiety w górnych drogach oddechowych. Pozwala również zobaczyć otaczające struktury oraz tkanki, ponieważ wiązka fal ultradźwiękowych może przenikać przez wypełnione płynem mankiety, nie ulegając odbiciu przez granicę powietrze – błony śluzowe.
EN
Introduction: Most cases of sudden cardiac arrest occurring in children is mainly due to asphyxia than primary myocardial dysfunction associated with arrhythmias. Respiratory failure leading to cardiac arrest can often be caused by airway obstruction, respiratory disease and injury. Regardless of the cause of airway obstruction (foreign body, asthmaticus status, trauma), both, resuscitation proceedings and treatment of the underlying disease may be ineffective if the patency of the airway and attempt to restore adequate ventilation and oxygenation of blood will be delayed or inadequate. Objectives: The objective of this study was to presents the most effective methods of respiratory tract management in the life‑threatening condition among children discussed in the world literature and recommended by the European Resuscitation Council. Material and methods: The testing method applied to analyse the content of airway methods in the states direct threat to the life of children included in the publications indexed in databases of medical literature and synthesize their own practical experience. Conclusions: In children with preserved conscious defensive reflexes and proper respiratory endurance airway patency is tilted head and exits the mandible forward. In children, unconscious of defensive reflexes absent best way is airway intubation. In case of encounter obstacles intubation or lack of appropriate skills, is recommended to use supraglottic airway devices.
PL
Wstęp: Większość przypadków nagłego zatrzymania krążenia występujących u dzieci wynika przede wszystkim z asfiksji, a nie z pierwotnej dysfunkcji mięśnia sercowego z towarzyszącymi zaburzeniami rytmu. Niewydolność oddechowa prowadząca do nagłego zatrzymania krążenia najczęściej jest spowodowana zatkaniem dróg oddechowych, chorobą układu oddechowego i urazem. Udrożnianie dróg oddechowych stanowi ważną czynność w resuscytacji oraz w stanach nagłego zagrożenia życia u dzieci. Bez względu na przyczynę niedrożności dróg oddechowych (ciało obce, stan astmatyczny, uraz) zarówno postępowanie resuscytacyjne, jak i leczenie choroby podstawowej mogą okazać się nieskuteczne, jeżeli udrożnienie dróg oddechowych oraz próba przywrócenia odpowiedniej wentylacji i natlenowania krwi będą opóźnione lub niewystarczające. Cel pracy: Celem pracy było przedstawienie omawianych w literaturze światowej oraz zalecanych przez Europejską Radę Resuscytacji najskuteczniejszych metod udrożniania dróg oddechowych w stanach bezpośredniego zagrożenia życia u dzieci. Materiał i metoda: Zastosowaną metodą badawczą była analiza publikacji indeksowanych w bazach piśmiennictwa medycznego dotyczących metod udrożniania dróg oddechowych w stanach bezpośredniego zagrożenia życia u dzieci oraz synteza własnych doświadczeń praktycznych. Wnioski: U dzieci przytomnych, z zachowanymi odruchami obronnymi oraz właściwą wydolnością układu oddechowego, udrożnienie dróg oddechowych polega na odgięciu głowy i wysunięciu żuchwy do przodu. U dzieci nieprzytomnych, ze zniesionymi odruchami obronnymi, najlepszym sposobem udrożniania dróg oddechowych jest intubacja dotchawicza. W przypadku napotkania przeszkód uniemożliwiających intubację bądź braku odpowiednich umiejętności zaleca się użycie przyrządów nadgłośniowych (supraglottic airway devices, SAD).
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.