Search results

1

Acute hypersensitivity reaction following intravenous ferric carboxymaltose injection for iron deficiency anaemia: a case report.

100%

Kumar N., Gautam P. B., Ahmad S., Qutub D., Prasad I.

Critical Care Innovations

|

2023

|

vol. 6

|

issue 1

41-45

EN

Ferric carboxymaltose (FCM) is a non-dextran iron preparation used for intravenous treatment of iron deficiency anaemia (IDA) in adult patients with intolerance or poor response to oral iron therapy. Acute hypersensitivity reactions (HSRs) during iron infusions are very rare but can be life-threatening even after receiving a prior test dose. Here, we report a case of 42 years old female patient who underwent total laparoscopic hysterectomy with bilateral salpingo-oophorectomy. On the next postoperative day she received an injection of ferric carboxy maltose. She was diagnosed with IDA. She presented with the picture of an adverse drug reaction due to injection FCM. She was managed with oxygen, vasopressors, antihistaminics, intravenous fluids and, corticosteroids. She recovered well within 24 hours of intensive care unit admission following this adverse drug reaction. So, careful and precise observation is required in management of adverse reaction following ferric carboxymaltose and prompt recognition and treatment based on severity is warranted.

PL

Karboksymaltoza żelazowa (FCM) jest preparatem żelaza niezawierającym dekstranu, stosowanym do dożylnego leczenia niedokrwistości z niedoboru żelaza u dorosłych pacjentów z nietolerancją lub słabą odpowiedzią na doustne leczenie żelazem. Ostra nadwrażliwość i reakcje alergiczne podczas infuzji żelaza są bardzo rzadkie, ale mogą zagrażać życiu nawet po otrzymaniu wcześniejszej dawki testowej. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 42-letniej pacjentki, u której wykonano całkowitą laparoskopową histerektomię z obustronnym usunięciem jajników. W następnej dobie pooperacyjnej otrzymała zastrzyk z karboksymaltozy żelazowej. Zdiagnozowano niedokrwistość. Pacjenta zaprezentowała niepożądaną reakcję na lek po wstrzyknięciu FCM. Pacjentkę leczono tlenem, lekami wazopresyjnymi, lekami przeciwhistaminowymi, płynami dożylnymi i kortykosteroidami. Wyzdrowiała w ciągu 24 godzin od przyjęcia na oddział intensywnej terapii po epizodzie niepożądanego działaniu leku. Wymagana jest dokładna obserwacja w leczeniu działań niepożądanych po karboksymaltozie żelazowej, a także szybkie rozpoznanie i leczenie adekwatne do stanu pacjenta.

2

Association of glycosylated hemoglobin with mortality of patients in intensive care unit: a prospective observation study.

100%

Kumar D. S., Wasnik S. B., Yadav A., Yadav R.

|

issue 1

24-33

EN

INTRODUCTION: Glycated hemoglobin (HbA1c) is the most commonly used clinical test to estimate mean blood glucose during the past 2 to 3 months. In addition to diagnostic purposes, the HbA1c level also predicts diabetes complications. The aim of this study was to determine the association of glycosylated hemoglobin with mortality in intensive care unit (ICU). MATERIALS AND METHODS: A prospective observational study was conducted in the ICU with a total of 281 patients. These patients were classified into two groups based on their HbA1c levels: one group with HbA1c level < 6.5 % and another group with HbA1c level ≥ 6.5%. The following data were collected during the study period. Clinical details and scores such as the APACHE II score (Acute Physiology and Chronic Health Assessment) and daily SOFA (Sequential Organ Failure Assessment) scores for the period of stay in the ICU. ICU morbidities as the need for mechanical ventilation, the use of inotropes / vasopressors, the length of stay in the ICU, and the requirement of renal replacement therapy (RRT). The outcome measures were ICU mortality and 28-day mortality. RESULTS: Of 281 patients admitted to the ICU for more than 48 hours, 157 patients (55.9%) had HbA1c levels < 6.5%, with the remaining 124 (44.1%) had levels ≥ 6.5%. ICU mortality was present in 107 (38.07%) cases. ICU mortality was higher in patients in the HbA1c ≥ 6.5% group compared to the HbA1c < 6.5% group. This was statistically significant (p-value <0.001). Mortality at 28 days was observed in 125 (44.48%) cases. Patients with an HbA1c value ≥ 6.5%, there was a higher mortality at 28 days compared to patients with an HbA1c value < 6.5%. This was found to be statistically significant (p-value <0.001). CONCLUSIONS: The study showed that glycated hemoglobin levels (HbA1c) levels ≥ 6.5% had a significantly higher mortality rate compared to the patient in the HbA1c level < 6.5%.

PL

WSTĘP: Hemoglobina glikowana (HbA1c) jest najczęściej stosowanym badaniem klinicznym do oceny średniego poziomu glukozy we krwi w ciągu ostatnich 2–3 miesięcy. Oprócz celów diagnostycznych, poziom HbA1c pozwala również przewidzieć powikłania cukrzycy. Celem pracy było określenie związku hemoglobiny glikowanej ze śmiertelnością na oddziałach intensywnej terapii (OIT). MATERIAŁY I METODY: Prospektywne badanie obserwacyjne przeprowadzono na OIT, w którym wzięło udział ogółem 281 pacjentów. Pacjentów tych podzielono na dwie grupy na podstawie poziomu HbA1c: jedną grupę z poziomem HbA1c < 6,5% i drugą grupę z poziomem HbA1c ≥ 6,5%. W okresie badania zebrano następujące dane. Szczegóły kliniczne i wyniki, takie jak wynik APACHE II (ostra fizjologia i przewlekła ocena stanu zdrowia) oraz codzienne wyniki SOFA (sekwencyjna ocena niewydolności narządów) za okres pobytu na OIOM-ie. Choroby OIOM-u, jak konieczność wentylacji mechanicznej, stosowanie leków inotropowych/wazopresyjnych, długość pobytu na OIT, konieczność leczenia nerkozastępczego (RRT). Miarami wyniku były śmiertelność na OIT i śmiertelność 28-dniowa. WYNIKI: Spośród 281 pacjentów przyjętych na OIOM na dłużej niż 48 godzin, u 157 pacjentów (55,9%) stężenie HbA1c było < 6,5%, a u pozostałych 124 (44,1%) stężenie HbA1c ≥ 6,5%. Śmiertelność na OIT wystąpiła w 107 (38,07%) przypadkach. Śmiertelność na OIT była większa u pacjentów w grupie HbA1c ≥ 6,5% w porównaniu z grupą HbA1c < 6,5%. Było to statystycznie istotne (wartość p <0,001). Śmiertelność po 28 dniach stwierdzono w 125 (44,48%) przypadkach. U pacjentów z wartością HbA1c ≥ 6,5% śmiertelność po 28 dniach była większa w porównaniu z pacjentami z wartością HbA1c < 6,5%. Stwierdzono, że jest to statystycznie istotne (wartość p <0,001). WNIOSKI: W badaniu wykazano, że stężenie hemoglobiny glikowanej (HbA1c) ≥ 6,5% wiąże się z istotnie wyższą śmiertelnością w porównaniu z pacjentem, u którego poziom HbA1c wynosi < 6,5%.

3

Acute naphthalene toxicity following ingestion of mothballs and ethyl alcohol: a case report.

88%

Roshan N. K., Vishwas K., Kumar N.

Critical Care Innovations

|

2023

|

vol. 6

|

issue 1

29-35

EN

Naphthalene poisoning is an uncommon poisoning due to its pungent smell, taste, insolubility in water, and poor absorption from the gut following exposure to naphthalene-containing compounds such as mothballs. Paradichlorobenzene has been reported to dissolve more quickly in alcohol. Within a period of 48-96 hours following naphthalene mothball exposure patient presents with acute onset of non-bloody bilious vomiting, dark brown urine and watery diarrhoea. We present a diagnostic and therapeutic challenge while treating a 27 years old male admitted to the intensive care unit with features of acute naphthalene-toxicity, methemoglobinemia and acute kidney injury following accidental ingestion of mothballs and ethyl alcohol. His vital signs at the time of intensive care unit admission included fever, tachycardia, and hypotension, and his laboratory workup demonstrates hyperbilirubinemia with indirect predominance, hemolytic anaemia, methemoglobinemia, and renal dysfunction. Treatment options include supportive care, red cell transfusion, ascorbic acid, methylene blue, and N-acetylcysteine. The importance of obtaining a careful history and clinical findings is of paramount importance, especially in making the right diagnosis and a successful outcome largely depends on it.

PL

Zatrucie naftalenem jest rzadkim zatruciem ze względu na jego ostry zapach, smak, nierozpuszczalność w wodzie i słabą absorpcję z jelit po ekspozycji na związki zawierające naftalen, takie jak kulki na mole. Donoszono, że paradichlorobenzen rozpuszcza się szybciej w alkoholu. W okresie 48-96 godzin po narażeniu na naftalen występuje ostry początek niekrwawych żółciowych wymiotów, ciemnobrązowego moczu i wodnistej biegunki. Przedstawiamy wyzwanie diagnostyczno-terapeutyczne w leczeniu 27-letniego mężczyzny przyjętego do kliniki chirurgicznej oddziału intensywnej terapii z cechami ostrego zatrucia naftalenem, methemoglobinemią i ostrym uszkodzeniem nerek po przypadkowym spożyciu kulek na mole i spożyciu alkoholu etylowego. Jego parametry życiowe w momencie przyjęcia na oddział intensywnej terapii obejmowały gorączkę, tachykardię i niedociśnienie, a wyniki badań laboratoryjnych wykazały hiperbilirubinemię pośrednią, niedokrwistość hemolityczną, methemoglobinemię i dysfunkcję nerek. Opcje leczenia obejmowały wspomagającą pielęgnację, transfuzję krwinek czerwonych, kwas askorbinowy, błękit metylenowy i N-acetylocysteinę. Znaczenie uzyskania szczegółowego wywiadu i wyniki kliniczne mają ogromne znaczenie, zwłaszcza w postawieniu właściwej diagnozy i pomyślnym przeprowadzeniu terapii.

4

Evaluation of patients with candida infections in a tertiary care hospital’s general intensive care unit in Turkey.

88%

Ceylan İ., Korkmaz H. A., Karakoç E.

Critical Care Innovations

|

2022

|

vol. 5

|

issue 2

1-10

EN

INTRODUCTION: : Studies indicate that approximately 90% of the patients followed in the ICU have Candida spp colonization. In this study we aimed to elucidate the epidemiology, characteristics, management and outcomes of patients with candidemia in the intensive care unit of a training and research hospital. MATERIAL AND METHODS: All patients over the age of 18 who were hospitalized in general intensive care unit more than 24 hours between 2013 and 2019 were included in the this retrospective study. RESULTS: A total of 43 critically ill patients with blood cultures positive for Candida spp. have been enrolled in this retrospective analysis. The duration of stay in the intensive care unit of the survivors was approximately 53 days, while the average length of stay in the intensive care unit of the non survivors was 16 days, and this difference was statistically significant (p<0.05), 89.7% of septic patients with candidemia died the intensive care unit. There was a statistically significant difference between the two groups in terms of platelets, urea and systolic blood pressure (p<0.05), the mean platelet and systolic blood pressure values of the surviving patients were higher than the deceased individuals, while the urea value was lower. The average fungal growth time of the surviving individuals was 17 days, while this period was 1 day in the non-survivor patients. CONCLUSIONS: The mortality rate was higher in patients with sepsis and concomittant candida infection at very soon days of ICU hospitalization. Early administration of empirical antifungal therapy with coverage of non-albicans should be considered for septic patients.

PL

WSTĘP: Badania wskazują, że około 90% pacjentów obserwowanych na OIOM ma kolonizację Candida spp. W tym badaniu mieliśmy na celu wyjaśnienie epidemiologii, charakterystyki, zarządzania i wyników pacjentów z kandydemią na oddziale intensywnej terapii szpitala szkoleniowo-badawczego. MATERIAŁ I METODY: Do tego retrospektywnego badania włączono wszystkich pacjentów powyżej 18 roku życia, którzy byli hospitalizowani na oddziale intensywnej terapii ogólnej dłużej niż 24 godziny w latach 2013-2019. WYNIKI: Łącznie 43 krytycznie chorych pacjentów z dodatnimi posiewami krwi na Candida spp. zostało włączonych do analizy retrospektywnej. Czas pobytu na oddziale intensywnej terapii dla ocalałych wynosił około 53 dni, podczas gdy średni czas pobytu na oddziale intensywnej terapii dla ocalałych wynosił 16 dni, a różnica ta była istotna statystycznie (p<0,05). 89,7% septycznych pacjentów z kandydemią zmarło na oddziale intensywnej terapii. Wykazano statystycznie istotną różnicę między obiema grupami w zakresie płytek krwi, mocznika i skurczowego ciśnienia krwi (p<0,05). Średnie wartości ciśnienia krwi u pacjentów, którzy przeżyli, były wyższe niż zmarłych, natomiast zawartość mocznika była niższa. Średni czas wzrostu grzybów osobników, które przeżyły wynosił 17 dni, podczas gdy u pacjentów, którzy nie przeżyli, okres ten wynosił 1 dzień. WNIOSKI: Śmiertelność była wyższa u pacjentów z sepsą i współistniejącym zakażeniem drożdżakami w bardzo krótkim czasie hospitalizacji na OIT. U pacjentów z posocznicą należy rozważyć wczesne zastosowanie empirycznego leczenia przeciwgrzybiczego, obejmującego także osoby nie zakażone.

5

Surgical tracheotomy performed with and without dual antiplatelet therapy

88%

Markota A., Sinkovič A., Čizmarević B.

Open Medicine

|

2014

|

vol. 10

|

issue 1

EN

Some patients who need dual antiplatelet therapy sometimes require tracheotomy. Aim of this study was to compare the rate of complications during and after surgical tracheotomy between patients requiring dual antiplatelet therapy and those without dual antiplatelet therapy. We retrospectively included 79 patients (62% men, mean age 64 ± 14 years) in the period 2007- 2011. The following complications were analyzed: need for surgical revision within 24 hours after tracheotomy, need for bronchoscopy within 24 hour after tracheotomy, need for blood transfusion within 24 hours after tracheotomy, death attributed to tracheotomy and any complication attributed to tracheotomy. We compared patients where tracheotomy was performed while receiving dual antiplatelet therapy (n=27, 34%) to patients where tracheotomy was performed without dual antiplatelet therapy (n=52, 66%). Nonsignificant differences between the two groups were observed general characteristics. There were no statistically significant differences in complications after tracheotomy (surgical revision after tracheotomy p=0.63, bronchoscopy after tracheotomy p=0.74, blood transfusion after tracheotomy p=0.59, death attributed to tracheotomy p=1.00 and any complication attributed to tracheotomy p=1.00). The study shows that tracheotomy is safe in cardiac patients on dual antiplatelet therapy.

6

Farmakodynamiczne interakcje międzylekowe na oddziale intensywnej terapii – obserwacje jednoośrodkowe i przegląd piśmiennictwa

75%

Łój P., Olender A., Ślęzak W., Krzych Ł.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2018

|

issue 72

53-61

EN

INTRODUCTION: Drug-drug interactions (DDIs) constitute a serious health hazard in everyday clinical practice in the intensive care unit (ICU) setting. DDIs can be divided into pharmacokinetic and pharmacodynamic. We sought to investigate the quantity and quality of possible pharmacodynamic DDIs, and their possible side effects in ICU patients over a 12-month period. MATERIAL AND METHODS: This retrospective study covered data on the pharmacological treatment of 43 consecutive patients (11 F, 32 M) aged 62 ± 15 years, hospitalized between 01.2015 and 02.2016 in a mixed ICU. Pharmacokinetic DDIs were identified and graded. Only severe and clinically important DDIs were subjected to further analysis. RESULTS: The median baseline SAPS III was 53 (IQR 38–67) points. The median ICU stay was 12 (6–25) days. The subjects were treated with a median number of 22 (12–27) drugs. We identified 27 (16–41) possible DDIs per patient, including 3 (1–7) DDI of a severe grade. The total number of severe and clinically important pharmacodynamic pDDIs was 1189 and 320 of them were analyzed in details. Despite the gross number of those life-threatening conditions identified, no clinical sequelae of DDIs were recognized. CONCLUSIONS: DDIs as well as their effects are challenging for precise evaluation, especially due to the need for multidrug treatment in ICU patients. Despite the gross number of pDDIs in the ICU setting, further investigations are needed to examine their clinical sequelae.

PL

WSTĘP: Interakcje międzylekowe (DDIs) stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia w codziennej praktyce klinicznej na oddziale intensywnej terapii (ICU). DDI dzielą się na farmakokinetyczne i farmakodynamiczne. Celem pracy była ocena częstości występowania i możliwych skutków interakcji farmakodynamicznych na ICU na przestrzeni 12 miesięcy. MATERIAŁ I METODY: Dokonano retrospektywnej analizy kart historii choroby 43 kolejnych pacjentów (11 kobiet, 32 mężczyzn) w wieku 62 ± 15 lat, hospitalizowanych między styczniem 2015 a lutym 2016 r. na wieloprofilowym ICU. Wyszukano i oceniono interakcje farmakodynamiczne. Analizie poddano tylko ciężkie i klinicznie istotne DDI. WYNIKI: Mediana w skali SAPS II wyniosła 53 (IQR 38–67), średni czas pobytu na oddziale 12 (6–12) dni, mediana liczby leków przyjmowanych przez pacjentów – 22 (12–27). Zidentyfikowano 27 (16–41) DDI w przeliczeniu na pacjenta, z czego 3 (1–7) stopnia ciężkiego. Całkowita liczba zidentyfikowanych farmakodynamicznych ciężkich i istotnych klinicznie DDI wynosiła 1189 z czego 320 poddano szczegółowej analizie. Nie badano i nie stwierdzono skutków klinicznych tych DDI. WNIOSKI: Identyfikacja DDI oraz ich skutków klinicznych jest wyzywaniem w praktyce lekarskiej, zwłaszcza przez wzgląd na wielolekowość u pacjentów na ICU. Pomimo znaczącej liczby pDDI w warunkach ICU, ocena ich efektów klinicznych wymaga dalszych analiz.

7

ZMIANY WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOKINETYCZNYCH LEKÓW PRZECIWDROBNOUSTROJOWYCH U PACJENTÓW KRYTYCZNIE CHORYCH

51%

Cios A. M., Wesołowska A.

Farmacja Polska

|

2020

|

vol. 76

|

issue 1

33-46

EN

Critically ill patients are at high risk of developing a life-threatening infection leading to severe shock and, as a consequence, multi-organ failure and even death. Optimal antimicrobial therapy, especially in the first 48 hours, is crucial to increasing patients' chances of survival. However, effective drug dosing is problematic because pathophysiological changes associated with the critical state of a disease affect their pharmacokinetic properties, mainly those drugs that are hydrophilic in nature. Concentrations of these drugs may be elevated in critically ill patients, mainly because of decreased renal clearance due to renal failure/damage. Conversely, antimicrobial concentrations may decrease due to increased volume of distribution and increased renal clearance, caused by the systemic inflammatory response syndrome, capillary leakage, reduced drug binding, intravenous fluids and inotropic drugs used. The frequency of simultaneous occurrence of numerous complications that may affect pharmacokinetic properties of drugs is excessively complicated by predicting their therapeutic concentrations. In general, situations where antimicrobial concentrations in serum of critically ill patients are too low dominate in clinical settings. And obtaining inappropriate plasma concentrations of patients is clinically important because it leads to ineffective eradication of pathogenic microorganisms and a lack of clinical improvement. In addition, too low drug levels trigger the development of multi-drug resistance, which is not only a medical but also a socio-economic problem. One of the major solutions to this problem seems to be the widespread use of plasma drug monitoring for individual adjustment of the dosage of antimicrobial drugs in a particular patient's clinical condition. However, despite the successful implementation of the beta-lactam antibiotic monitoring program in critically ill patients in Poland, several problems remain to be solved, such as insufficient documentation of the advantage of such a procedure and its clinical success, the lack of necessary technical preparation and specialist knowledge of medical staff in hospitals, which has an impact for the time of determining the concentration of antibacterial drugs in the patient plasma, even the possibility of monitoring drug concentration therapy does not solve the problem of obtaining the most optimal pharmacokinetic-pharmacodynamic indicators that determine the dosage selection. One solution, though not without its drawbacks, is to use population models to calculate the dosage of antimicrobial drugs. These models should take into account the state of mechanical ventilation, diagnostic category and glomerular filtration of the patient. However, also in such model preparation, there are problems such as the state of patients' kidney function, which may show large fluctuations and require frequent monitoring of creatinine, which is associated with additional work and time input, capillary leak affecting the value of distribution volume. The above pathophysiological changes significantly impede the development of appropriate models that would be adequate for use in optimization of the antimicrobial dosage in critically ill patients.

PL

Krytycznie chorzy pacjenci są narażeni na wysokie ryzyko rozwoju zagrażającej życiu infekcji prowadzącej do ciężkiego wstrząsu i w konsekwencji niewydolności wielonarządowej, a nawet śmierci. Optymalna terapia przeciwdrobnoustrojowa ma kluczowe znaczenie w zwiększaniu szansy tych pacjentów na przeżycie. Jednak skuteczne dawkowanie leków jest problematyczne, ponieważ zmiany patofizjologiczne, związane z krytycznym stanem choroby, wpływają na ich właściwości farmakokinetyczne, głównie tych leków, które wykazują charakter hydrofilowy. Stężenia tych leków mogą być podwyższone u pacjentów krytycznie chorych, głównie z powodu zmniejszonego klirensu nerkowego spowodowanego niewydolnością/uszkodzeniem nerek. I przeciwnie, stężenia leków przeciwbakteryjnych mogą ulec obniżeniu z powodu zwiększonej objętości dystrybucji i zwiększonego klirensu nerkowego, wywołanego przez zespół ogólnoustrojowej odpowiedzi zapalnej, wyciek kapilarny, zmniejszone wiązanie leku z białkami, podawanie dożylnych płynów oraz leków inotropowych. Częstość jednoczesnego występowania licznych powikłań, które mogą wpływać na właściwości farmakokinetyczne leków, nadmiernie komplikuje prognozowanie ich terapeutycznych stężeń. Zasadniczo, w warunkach klinicznych dominują sytuacje gdy uzyskiwane stężenia leków przeciwdrobnoustrojowych u pacjentów krytycznie chorych są zbyt niskie. A uzyskanie nieodpowiedniego stężenia leków w osoczu pacjentów jest istotne z klinicznego punktu widzenia, ponieważ prowadzi do nieskutecznej eradykacji drobnoustrojów chorobotwórczych i braku poprawy klinicznej. Ponadto, zbyt niskie stężenia leków wywołują rozwój oporności wielolekowej drobnoustrojów, co stanowi problem nie tylko medyczny, ale i społeczno-ekonomiczny. Jednym z zasadniczych rozwiązań tego problemu wydaje się powszechne stosowanie monitorowania stężeniem leku w osoczu, w celu indywidualnego dostosowania dawkowania leków przeciwdrobnoustrojowych do stanu klinicznego pacjenta.

8

Ocena wyników leczenia oraz wybranych czynników prognostycznych u chorych leczonych na oddziale intensywnej terapii w 2015 roku po incydencie nagłego zatrzymania krążenia z powrotem spontanicznej akcji serca – doniesienie wstępne

51%

Głowacki Ł., Stasiowski M. J., Możdżyński B., Szumera I., Missir A., Król S., Pięta M., Niewiadomska E., Kazanowski R., Krawczyk L.

|

issue 73

8-18

EN

Introduction: Cardiac arrest (CA) upon admission to an intensive care unit (ICU) influences the prognosis. The Glasgow Outcome Scale (GOS) is utilized to assess life quality after CA with recovery of spontaneous circulation (ROSC). Material and methods: Sixty patients after out-of-hospital (OHCA) or intra-hospital (IHCA) CA with ROSC upon admission to the ICU of Regional Hospital No. 5 in Sosnowiec in the year 2015 were analysed in terms of their general health condition after discharge from the ICU and from a hospital utilizing the GOS. Results: The overall survival rate at discharge from the ICU was 43.3% (N = 26/60), and at discharge from hospital – 36.7% (N = 22/60). No statistical significant difference between the groups in terms of the survival rate at discharge from the ICU and hospital was found. No statistical significant difference between OHCA and IHCA or cardiac and non-cardiac patients in terms of the general health condition assessed utilizing GOS was found. The necessity of administering catecholamines and lactates (LAC) > 8 mmol/l increased the rate of mortality (GOS 1). A high concentration of LAC, severe neurological impairment (GOS 2–3) prolonged the duration of ICU treatment compared to patients with a satisfactory health condition (GOS 4–5). Conclusion: One third of patients hospitalized in the ICU after CA with ROSC survived until discharge from hospital, about 20% left the hospital in a satisfactory health condition enabling living on their own, whereas the remaining 20% require constant assistance. The necessity of administering catecholamines and a high concentration of LAC markedly deteriorated the prognosis. Further studies will be carried out to improve the treatment outcomes, to enable a return to normal life.

PL

WSTĘP: Nagłe zatrzymanie krążenia (NZK) przed przyjęciem na oddział intensywnej terapii (OIT) występuje bardzo często i istotnie obciąża rokowanie. Do oceny jakości stanu zdrowia chorych po incydencie NZK z następczym powrotem spontanicznej akcji serca (recovery of spontaneous circulation – ROSC) aktualnie używa się Glasgow Outcome Scale (GOS). MATERIAŁ I METODY: Analizowano wyniki 60 pacjentów po pozaszpitalnym (out-of-hospital cardiac arrest – OHCA) lub wewnątrzszpitalnym (intra-hospital cardiac arrest – IHCA) incydencie NZK i ROSC przed przyjęciem na OIT Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego nr 5 w Sosnowcu w 2015 r. Stan zdrowia pacjentów w momencie wypisu z OIT i ze szpitala oceniano za pomocą skali GOS. WYNIKI: Przeżywalność chorych po NZK z ROSC do wypisu z OIT wynosiła 43,3% (n = 26), do wypisu ze szpitala – 36,7% (n = 22). Nie odnotowano istotnej statystycznie różnicy między finalnym stanem zdrowia ocenianym za pomocą skali GOS a mechanizmem czy miejscem wystąpienia NZK. Konieczność zastosowania katecholamin oraz stężenie mleczanów (LAC) > 8 mmol/l współistniały ze wzrostem śmiertelności (GOS 1). Wysokie stężenie LAC i ciężki stan neurologiczny (GOS 2–3) wydłużały czas leczenia na OIT w porównaniu z chorymi w zadowalającym stanie zdrowia (GOS 4–5). WNIOSKI: Do wypisu ze szpitala przeżywa około 1/3 chorych hospitalizowanych na OIT po incydencie IHCA czy OHCA z ROSC, około 20% opuszcza szpital w stanie zdrowia pozwalającym na w miarę samodzielne życie, kolejne 20% w ciężkim stanie neurologicznym wymaga stałej opieki osób trzecich. Konieczność zastosowania katecholamin i wysoki poziom LAC przy przyjęciu na OIT koreluje ze złym rokowaniem. Dalsze badania należy prowadzić w celu poprawy wyników leczenia pacjentów, ukierunkowanym na powrót chorych do życia społecznego.

Refine search results

Acute hypersensitivity reaction following intravenous ferric carboxymaltose injection for iron deficiency anaemia: a case report.

Association of glycosylated hemoglobin with mortality of patients in intensive care unit: a prospective observation study.

Acute naphthalene toxicity following ingestion of mothballs and ethyl alcohol: a case report.

Evaluation of patients with candida infections in a tertiary care hospital’s general intensive care unit in Turkey.

Surgical tracheotomy performed with and without dual antiplatelet therapy

Farmakodynamiczne interakcje międzylekowe na oddziale intensywnej terapii – obserwacje jednoośrodkowe i przegląd piśmiennictwa

ZMIANY WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOKINETYCZNYCH LEKÓW PRZECIWDROBNOUSTROJOWYCH U PACJENTÓW KRYTYCZNIE CHORYCH

Ocena wyników leczenia oraz wybranych czynników prognostycznych u chorych leczonych na oddziale intensywnej terapii w 2015 roku po incydencie nagłego zatrzymania krążenia z powrotem spontanicznej akcji serca – doniesienie wstępne