Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 6

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  histerektomia
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
EN
The paper presents current views on radical hysterectomy classification, including descriptive comments regarding the surgical extent and medical indications. Radical hysterectomy remains the primary surgical procedure in gynecologic oncology and is of particular importance for the treatment of patients with cervical cancer. A number of publications of the last decades failed to anatomically define radical hysterectomy – it was assumed that the issue is familiar based on Wertheim’s description. Attempts to systematize the therapeutic procedure resulted in a classification adapted to the current state of knowledge. Classification of radical hysterectomy published by Querleu and Morrow’s and later modified by Cibula and Abu-Rustum is the most current and commonly accepted system. The authors systematized previous, less precise classification, thus allowing to standardize terminology used in surgery reports, medical publications, clinical protocols and randomized trials. The uniqueness of this concept is due to the use of a three-dimensional model – Cibula and Abu-Rustum describe pelvic anatomical landmarks, allowing for a proper spatial orientation at different stages of surgical procedure, as well as the borders of resection for different anatomical elements (parametrium in particular). Standardization of radical hysterectomy procedure is also a key element in the education of gynecologic oncologists. Therefore, the presented classification should be known and used in everyday surgical practice.
PL
Celem pracy jest przedstawienie aktualnych poglądów na temat klasyfikacji zabiegów radykalnego usunięcia macicy z przydatkami wraz ze szczegółowym komentarzem co do zakresu operacji i wskazań do jej wykonania. Radykalna histerektomia pozostaje podstawowym zabiegiem chirurgicznym stosowanym w ginekologii onkologicznej, mającym szczególne znaczenie w leczeniu pacjentek z rakiem szyjki macicy. Wiele publikacji z ostatnich kilkudziesięciu lat nie definiowało anatomicznie zabiegu histerektomii radykalnej – zakładano znajomość tego zagadnienia na podstawie opisu podanego przez Wertheima. Próby usystematyzowania procedury terapeutycznej doprowadziły do stworzenia klasyfikacji dostosowanej do obecnego stanu wiedzy. Najaktualniejszą powszechnie akceptowaną klasyfikacją jest modyfikacja podziału Querleu i Morrowa dokonana przez Cibulę i Abu-Rustuma. Autorzy uporządkowali dotychczasowe, mniej precyzyjne podziały, co pozwoliło na standaryzację nazewnictwa używanego w raportach operacyjnych, publikacjach medycznych, protokołach klinicznych i badaniach randomizowanych. Unikatowość tego ujęcia wynika z zastosowania trójwymiarowego wzorca przestrzennego – Cibula i Abu-Rustum opisują orientacyjne punkty anatomiczne miednicy mniejszej, umożliwiające właściwą orientację na poszczególnych etapach procedury chirurgicznej, a także granice resekcji poszczególnych elementów anatomicznych (zwłaszcza przymacicz). Wystandaryzowanie procedury histerektomii radykalnej to również kluczowy element edukacji ginekologów onkologów. Prezentowana klasyfikacja powinna więc być znana i stosowana w codziennej praktyce chirurgicznej.
EN
Gestational trophoblastic disease (GTD) is a rare, potentially malignant condition, originating in the fetal tissue and developing inside maternal organism. Treatment of gestational trophoblastic neoplasia, a worse form of GTD, is based on chemotherapy administered as single- or multi-drug protocols, selected depending on the presence of significant risk factors, while in some clinical situations surgical treatment may play a significant role. In particular, surgery is resorted to in cases of persistent disease, developing as a result of primary or secondary chemoresistance of the original pathology. In such a setting, adjuvant surgery, e.g. hysterectomy or excision of a single pulmonary GTD focus, considerably improves expected remission rate. Standard procedure performed in patients with chemoresistant, residual form of GTD is hysterectomy. The second most frequently performed procedure in GTD is excision of a pulmonary metastasis. Furthermore, surgical intervention in an emergency setting (e.g. massive hemorrhage) is relatively frequent in GDT. Apart of hysterectomy, available surgical options include hemostatic suture of bleeding tissue, ligation of internal iliac arteries or interventional radiology aiming at selective embolization of uterine arteries. Therefore, surgery plays an important role in eradication of persistent and chemoresistant forms of GTD and may be life-saving in emergency situations.
PL
Ciążowa choroba trofoblastyczna (gestational trophoblastic disease, GTD) jest rzadką, czasem złośliwą chorobą wywodzącą się z tkanki płodowej, a powstającą w organizmie matczynym. Zasadnicze leczenie gorzej rokującej postaci tej choroby, zwanej ciążową trofoblastyczną neoplazją, oparte jest na chemioterapii stosowanej w postaci schematów mono- lub wielolekowych dobieranych w zależności od obecności istotnych czynników ryzyka, jednak w pewnych sytuacjach klinicznych istotną rolę odgrywa leczenie chirurgiczne. Stosuje się je w szczególności w przypadkach choroby przetrwałej rozwijającej się w wyniku pierwotnej lub wtórnej chemiooporności ogniska chorobowego. Zastosowanie wówczas chirurgii adiuwantowej, na ogół w postaci histerektomii lub resekcji pojedynczego ogniska GTN w płucach, znacznie poprawia szanse na uzyskanie remisji. Podstawowym zabiegiem operacyjnym wykonywanym u pacjentek z chemiooporną, przetrwałą postacią choroby trofoblastycznej jest usunięcie macicy. Drugi co do częstości wykonywania zabieg chirurgiczny w przypadku GTN stanowi usunięcie przerzutu do płuca poprzez jego resekcję. Również chirurgia interwencyjna w sytuacjach nagłych (np. masywnego krwotoku) ma relatywnie często miejsce w GTN. Do arsenału zabiegowego poza histerektomią zalicza się wówczas: hemostatyczne szycie krwawiącej tkanki, podwiązanie tętnic biodrowych wewnętrznych czy wreszcie wykorzystanie radiologii interwencyjnej w postaci angiograficznej selektywnej embolizacji tętnic macicznych. Chirurgia odgrywa zatem istotną rolę w eradykacji przetrwałych i chemioopornych postaci ciążowej choroby trofoblastycznej, a stosowana interwencyjnie ratuje życie chorej w stanach nagłych.
EN
Rectal cancer incidence among females in Poland increases. Surgery remains the mainstay of treatment. Anterior resection with total mesorectal excision (TME) is the preferred option in the most cases. Some patients have locally advanced tumours or synchronous gynaecologic abnormalities and need extended resections. Objective: Aim of the study was the evaluation of incidence and pattern of concomitant gynaecologic lesions and analysis of impact of multimodality co-operation between surgeon and gynaecologist on functional and oncological outcomes. Material and methods: Consecutive 34 women (age 35-81, mean 59.6) underwent R0 resection with sphincter-preserving TME from 01.1998 to 12.1999 and were studied prospectively. Follow-up period was five years. Results: 9% females underwent hysterectomy or adnexectomy previously. At the time of surgery 36% had abnormal internal genitalia: 15% at the uterus, 6% at ovaries, 6% at uterus and ovaries, in 9% adherence to the rectum was found. In 3% malignant infiltration was microscopically confirmed. No postoperative mortality was noticed. Anastomotic leakage developed in 9%, postoperative bleeding in 3%, delayed wound healing in 12%, prolonged bowel paralysis in 3%, anterior resection syndrome in 6%, urological disturbances in 9%. Isolated local recurrences were found in 6%. 64% five-year overall survival was achieved. Survival rate was 91.7% in Dukes A, 63.6% in B and 36.4% in C (p<0.05). Conclusions: Numerous females with rectal cancer have gynaecologic abnormalities and need extended resections. Due to adequate co-operation of surgeon and gynaecologist and optimal multimodality management, acceptable postoperative morbidity and optimising oncological outcomes can be achieved.
PL
Zapadalność kobiet na raka odbytnicy w Polsce wzrasta. Podstawą leczenia jest postępowanie operacyjne. Wraz z postępem chirurgii preferowaną opcją w większości przypadków są różne odmiany resekcji przedniej z techniką całkowitego wycięcia mezorektum (TME). U części kobiet obecne są synchroniczne zmiany w narządzie rodnym wymagające resekcji. Cel: Celem pracy była ocena częstości występowania i charakteru tych zmian oraz skuteczności wieloprofilowego postępowania i współpracy śródoperacyjnej ginekologa i chirurga w aspekcie wyników czynnościowych i onkologicznych. Materiał i metody: Prospektywnej analizie poddano grupę kolejnych 34 kobiet (wiek 35-81 lat, średnia 59,6), u których wykonano resekcję R0 z zaoszczędzeniem zwieraczy metodą TME od 01.1998 do 12.1999. Okres obserwacji kontrolnej wynosił 5 lat. Wyniki: 9% kobietom już wcześniej usunięto narząd rodny. 36% pacjentek wymagało jego resekcji jednoczasowo z odbytnicą: 15% kobiet miało zmiany w macicy, 6% w przydatkach, 6% w macicy i przydatkach, u 9% stwierdzono naciek narządu rodnego. W 3% potwierdzono mikroskopowo infiltrację nowotworową. Śmiertelności pooperacyjnej nie zanotowano. Nieszczelność zespolenia stwierdzono u 9% pacjentek, krwawienie pooperacyjne u 3%, zaburzenia gojenia rany u 12%, przedłużoną atonię jelit u 3%, zespół resekcji przedniej u 6%, powikłania urologiczne u 9% chorych. Izolowane wznowy miejscowe wystąpiły u 6% kobiet. Uzyskano 64% 5-letnich przeżyć całkowitych. Przeżycie osiągnęło wartość 91,7% w stadium Dukes A, 63,6% w B i 36,4% w stadium C (p<0,05). Wnioski: Znaczna część kobiet z rakiem odbytnicy ma zmiany w narządzie rodnym wymagające leczenia operacyjnego. Optymalne wielospecjalistyczne postępowanie prowadzone dzięki współpracy ginekologa i chirurga pozwala na osiągnięcie dobrych wyników onkologicznych przy akceptowalnym ryzyku powikłań.
Ginekologia Onkologiczna
|
2006
|
vol. 4
|
issue 3
160-176
EN
Aim of the present study is to assess the impact of hysterectomy on marital psychosexual function of women, as seen by themselves and their husbands. Assessment concerns the level of self-esteem and self-image and own sexual impressions and quality of marital sex. Material and method: Fifty marital pairs (100 persons) were assessed using the questionnaire Marital Sexual Problems” including two subscales Sexual Impressions and Quality of Sex and Self-esteem Form. The women finished basic antineoplastic treatment 6 months prior to inclusion in the psychological study. None of the spouses sought psychological or sexological assistance before. Results: Hysterectomy significantly lowered own impressions, libido level, satisfaction derived from sexual intercourse, frequency of orgasm in women treated for cancer. However, in the opinion of their partners, neither sexual response nor quality of sexual life have changed. Both groups differ significantly in the assessment of “real ego” of women, while the assessment of “ideal ego” is identical in both groups. In women, self-esteem decreased significantly after hysterectomy, but their husbands have not noticed any change. Women evaluated worst their physical features and social position, at best – their intellectual virtues and interpersonal relations. Husbands did not notice any difference in physical, intellectual and interpersonal attractiveness, but emphasized lower assessment of their emotional and social status. Conclusions: Divergence of assessment of marital sexual life, problems with self-esteem and self-image performed by women being treated for genital cancer and their husbands indicate areas of threats for marital function. Causes for these threats reside in the lack of good, open communication between partners. Thereof results incomplete knowledge of alterations in feelings, thoughts and behaviour of women induced by treatment of uterine cancer.
PL
Celem referowanych badań jest ocena wpływu histerektomii na małżeńskie funkcjonowanie psychoseksualne kobiet, dokonana przez nie same i ich mężów. Pomiar dotyczy poziomu samooceny i obrazu własnej osoby oraz własnych odczuć seksualnych i jakości małżeńskiego seksu. Materiał i metoda: Kwestionariuszem Partnerskich Problemów Seksualnych zawierającym dwie podskale – Odczucia własne i Jakość seksu – oraz Arkuszem Samooceny, badającym poziom samooceny i obraz własnej osoby, przebadano 50 par małżeńskich (łącznie 100 osób). Kobiety zakończyły podstawowe leczenie przeciwnowotworowe 6 miesięcy przed badaniem psychologicznym. Nikt ze współmałżonków nie korzystał wcześniej z pomocy psychologicznej ani seksuologicznej. Wyniki: Histerektomia w stopniu statystycznie istotnym obniżyła doznania własne, poziom libido, satysfakcję uzyskiwaną ze zbliżeń seksualnych, częstość osiągania orgazmu u kobiet leczących się z raka. Z kolei zdaniem ich życiowych partnerów u żon nie zmniejszyły się ani odczucia seksualne, ani nie uległa zmianie jakość seksu małżeńskiego. Obie badane grupy różnią się w sposób statystycznie istotny pod względem oceny „ja realnego” żon, natomiast ocena „ja idealnego” jest w obu grupach na identycznym poziomie. Samoocena u kobiet po histerektomii znacząco się obniżyła, jednak ich mężowie nie zauważyli takiej zmiany. Kobiety najniżej oceniły swoje fizyczne właściwości oraz zajmowaną pozycję społeczną, a najwyżej swe walory umysłowe i interpersonalne. Mężowie nie dostrzegli u nich różnic w ocenie atrakcyjności fizycznej, umysłowej i interpersonalnej, ale podkreślili obniżenie ich oceny emocjonalności i zajmowanej pozycji społecznej. Wnioski: Rozbieżności ocen małżeńskiego funkcjonowania seksualnego, problemów z samooceną i obrazem własnej osoby dokonanych przez leczące się z raka narządów rodnych kobiety oraz ich mężów wskazują na obszary zagrożeń w małżeńskim funkcjonowaniu. Przyczyny tych zagrożeń tkwią w braku dobrej, otwartej komunikacji między partnerami. Skutkiem owego braku jest niepełna wiedza o zmianach w uczuciach, myślach, zachowaniach żon, które są wywołane leczeniem raka macicy.
EN
Aim: According to Bandura’s social cognitive theory, high self-efficacy has a positive impact on one’s motivation and achievements. There are two different attitudes which patients diagnosed with cancer adopt. The active attitude consists in putting up a fight for one’s health and life and in general mobilization, whereas the passive one manifests itself in fear and general surrender. The aim of the study was to analyze the relationship between mental adaptation to cancer and self-efficacy in women after hysterectomy performed for oncological reasons. Material and methods: The research involved 37 patients with reproductive organ cancer, after hysterectomy. The authors used their own survey, the General Self-Efficacy Scale (GSES) and the Mini-Mental Adjustment to Cancer scale – Mini-MAC. The authors analyzed the relationship between the coping strategies adopted by patients and the level of self-efficacy based on sociodemographic variables. In statistical computations, planned comparison (contrast analysis), Kruskal–Wallis analysis of variance (ANOVA), Pearson’s r correlation coefficient and Kendall’s tau coefficient were used. The significance level was assumed at p ≤ 0.05. Results: 1) Women after hysterectomy adopt constructive strategies of coping with the disease. These strategies are: “fighting spirit” and “positive reinterpretation.” 2) Women in a relationship adopt a destructive strategy called “helplessness/hopelessness” more often than single women, whilst women with a better economic status tend to adopt the constructive strategy known as “positive reinterpretation.” 3) Patients with higher self-efficacy more frequently adopt the “fighting spirit” and “positive reinterpretation” strategies. 4) The level of self-efficacy is higher in women in a relationship than in single women. Conclusions: 1) The level of self-efficacy in patients after hysterectomy is higher than its average level in the Polish population and the highest among the clinical populations studied so far. 2) Higher level of self-efficacy increases the tendency to adopt constructive strategies.
PL
Cel pracy: Zgodnie z teorią społeczno-poznawczą Bandury wysoka ocena własnej skuteczności pozytywnie wpływa na motywację do działania i osiągnięcia jednostki. Wyróżnia się dwie postawy przyjmowane przez pacjentów po zdiagnozowaniu choroby nowotworowej. Postawa aktywna polega na podjęciu walki o zdrowie i życie oraz ogólnej mobilizacji, pasywna zaś przejawia się lękiem i ogólną rezygnacją. Celem pracy była ocena związku między przystosowaniem psychicznym do choroby nowotworowej a poziomem poczucia własnej skuteczności u kobiet po zabiegu histerektomii przeprowadzonym z powodów onkologicznych. Materiał i metody: Badaniami objęto 37 pacjentek z nowotworem narządu rodnego po zabiegu histerektomii. Wykorzystano ankietę własnej konstrukcji, Skalę Uogólnionej Własnej Skuteczności – GSES i Skalę Przystosowania Psychicznego do Choroby Nowotworowej – Mini-MAC. Analizowano zależność między wyborem strategii walki z chorobą a poziomem własnej skuteczności w zależności od zmiennych socjodemograficznych. W obliczeniach statystycznych wykorzystano porównania zaplanowane (analiza kontrastów), test ANOVA rang Kruskala–Wallisa, współczynnik korelacji r Pearsona i tau Kendalla. Jako poziom istotności przyjęto p ≤ 0,05. Wyniki: l) Kobiety po histerektomii wybierają konstruktywne strategie walki z chorobą. Są to strategie „duch walki” i „pozytywne przewartościowanie”. 2) Kobiety żyjące w związku częściej niż samotne wybierają strategię destrukcyjną „bezradność – beznadziejność”, a te o lepszym statusie materialnym – strategię konstruktywną „pozytywne przewartościowanie”. 3) Pacjentki cechujące się wyższym poziomem własnej skuteczności częściej stosują strategie „duch walki” i „pozytywne przewartościowanie”. 4) Poziom własnej skuteczności u kobiet żyjących w związku jest wyższy niż u samotnych. Wnioski: l) Poziom własnej skuteczności pacjentek po histerektomii jest wyższy od przeciętnej w polskiej populacji i najwyższy spośród dotychczas badanych grup klinicznych. 2) Wyższy poziom własnej skuteczności sprzyja wyborowi konstruktywnych strategii.
EN
Worldwide, cervical cancer is the second most common genital malignancy in the females. Estimated number of women affected therewith reaches 1.4 million. In Poland, cervical cancer is the fourth most common cancer, preceded by breast cancer, lung cancer and endometrial cancer, and the fifth most common cause of cancer-related mortality. Cervical cancer usually affects women aged 45-59. Current standards of treatment of cervical cancer include surgery (still the basic modality at stages 0, IA, IB and IIA), radiotherapy, chemotherapy and radiochemotherapy, which are implemented at stages IB-IVB. Surgical treatment of cervical cancer patients is classified as follows: primary treatment, treatment of coexisting genital conditions prior to planned radiochemotherapy, treatment of recurrent cervical cancer and palliative treatment. Low efficacy of radiotherapy and chemotherapy as the sole treatment modalities in cervical cancer resulted in increased interest in radiochemotherapy, i.e. a technique combining radiation with cytotoxic drugs. Randomized trials revealed an improvement of 3-years’ survival by 10-18% and the drug used most often was cisplatin administered alone or combined with a 96-hours’ infusion of fluorouracil. Cervical cancer is currently considered one of the tumors, where multimodal treatment is a therapeutic standard.
PL
W skali świata rak szyjki macicy jest drugim co do częstości występowania nowotworem narządów płciowych u kobiet. Szacuje się, że liczba kobiet chorych na raka szyjki macicy na świecie sięga 1,4 miliona. W Polsce rak szyjki macicy zajmuje czwarte miejsce – po raku sutka, płuc i endometrium – oraz piąte miejsce jako przyczyna zgonów wśród kobiet z powodu nowotworów złośliwych. Rak szyjki macicy najczęściej rozwija się u kobiet pomiędzy 45. a 59. rokiem życia. Współczesne standardy leczenia raka szyjki macicy obejmują: leczenie chirurgiczne, które wciąż jest podstawą w stopniu 0, IA, IB, IIA, radioterapię, chemioterapię oraz radiochemioterapię, które stosuje się w stopniach od IB do IVB. Leczenie chirurgiczne u chorych z rakiem szyjki macicy dzieli się na następujące typy: leczenie pierwotne, leczenie współistniejących patologii narządów płciowych przed planowaną radiochemioterapią, leczenie nawrotów raka szyjki macicy i leczenie paliatywne. Niska skuteczność radioterapii i chemioterapii stosowanych samodzielnie w raku szyjki macicy spowodowała wzrost zainteresowania radiochemioterapią, czyli metodą łączącą leczenie promieniami i lekami cytotoksycznymi. W badaniach randomizowanych stwierdzono poprawę 3-letniego przeżycia o 10-18%, a lekiem najczęściej stosowanym jest cisplatyna podawana oddzielnie lub w skojarzeniu z 96-godzinnym wlewem fluorouracylu. Rak szyjki macicy należy obecnie do nowotworów, w których leczenie skojarzone stanowi standard terapeutyczny.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.