Search results

1

Tężyczka jako przyczyna utraty przytomności

100%

Popławska K., Rychlik K., Omidi K., Będzichowska A., Wawrzyniak A., Kalicki B.

|

vol. 14

|

issue 2

213-221

EN

Tetany is a group of symptoms associated with increased neuromuscular excitability. Manifest and latent tetany may be distinguished. Manifest (hypocalcaemic) tetany presents with numbness and paresthesia in the areas of the mouth, tongue, hands and feet as well as paroxysmal contractions of the muscles of the face, hands and feet, which may be accompanied by presyncope and syncope. Latent (normocalcaemic) tetany, which is associated with hypomagnesemia or alkalosis, manifests in malaise, depressed mood, pain and irritability. This form of tetany is diagnosed based on typical neurological symptoms such as Chvostek sign, Trousseau sign and Lust sign. Electrolyte disorders that lead to tetany may be caused by imbalanced diet, gastrointestinal, endocrine, nephrological and genetic disorders as well as iatrogenic factors. Manifest tetany seizure requires differentiation from epilepsy. The differential diagnosis should also include angina, migraine and bronchial asthma in the case of manifest tetany as well as other causes of syncope, anxiety and depressive disorders in the case of latent tetany. Tetany is diagnosed based on typical clinical symptoms, laboratory findings and electromyography. If latent form is suspected, special diagnostic tests for tetany are performed. The choice of therapeutic modality depends on the cause of the disease. The treatment of latent tetany involves magnesium and vitamin B6 supplementation. Calcium and magnesium solutions are used in the causative treatment of manifest tetany. It is also worth combining calcium and vitamin D supplementation. The paper discusses three clinical cases: a 15-year-old girl with episodes of syncope, a 17-yer-old girl with fainting, upper limb numbness and impaired vision, and a 16-year-old girl with hand tremor, numbness in the fingers, involuntary muscle contractions in the limbs and palpitations.

PL

Tężyczka to zespół objawów chorobowych związanych ze wzmożoną pobudliwością połączeń nerwowo-mięśniowych. Wyróżnia się tężyczkę jawną i utajoną. Tężyczka jawna, hipokalcemiczna, manifestuje się drętwieniem i parestezjami w zakresie ust, języka, dłoni i stóp oraz napadowymi skurczami mięśni twarzy, rąk i stóp, którym mogą towarzyszyć stany przedomdleniowe oraz omdlenia. Tężyczka utajona, normokalcemiczna, związana z hipomagnezemią lub zasadowicą, objawia się złym samopoczuciem, obniżeniem nastroju, dolegliwościami bólowymi i rozdrażnieniem. Tę postać tężyczki pozwalają rozpoznać charakterystyczne objawy neurologiczne: Chvostka, Trousseau oraz Ibrahima–Lusta. Przyczynami zaburzeń elektrolitowych, które doprowadzają do wystąpienia tężyczki, mogą być nieprawidłowo zbilansowana dieta, choroby przewodu pokarmowego, endokrynologiczne, nefrologiczne, genetyczne oraz powody jatrogenne. Napad tężyczki jawnej wymaga różnicowania z napadem padaczki. W diagnostyce różnicowej tężyczki jawnej należy również wziąć pod uwagę dławicę piersiową, napad migreny lub astmy oskrzelowej, a w przypadku tężyczki utajonej – inną przyczynę omdleń, zaburzeń lękowych lub depresyjnych. Tężyczkę rozpoznaje się na podstawie typowych objawów klinicznych, wyników badań laboratoryjnych oraz badania elektromiograficznego. W przypadku podejrzenia tężyczki utajonej przeprowadza się próby tężyczkowe. Wybór metody leczenia choroby zależy od jej przyczyny. Leczenie tężyczki utajonej polega na suplementacji magnezu i witaminy B6. W leczeniu przyczynowym tężyczki jawnej wykorzystuje się roztwory soli wapnia i magnezu. Zapobieganie napadom tężyczki opiera się na stosowaniu doustnych preparatów wapnia lub magnezu. Suplementację wapnia warto wspomóc podawaniem witaminy D. W niniejszym opracowaniu omówiono trzy przypadki kliniczne: 15-letniej dziewczynki z epizodami omdleń, 17-letniej pacjentki z zasłabnięciami, drętwieniem kończyn górnych i zaburzeniami widzenia oraz 16-letniej dziewczynki z drżeniami rąk, drętwieniami palców rąk, mimowolnymi skurczami mięśni kończyn i kołataniem serca.

2

Niedoczynność przytarczyc po całkowitym wycięciu tarczycy – wczesne markery prognostyczne

100%

Sieniawski K., Kaczka K., Paduszyńska K., Fendler W., Tomasik B., Pomorski L.

Polish Journal of Surgery

|

2016

|

vol. 88(6)

540-555

PL

Operacje tarczycy to najczęściej wykonywane procedury w zakresie chirurgii endokrynologicznej. Podejmowane są próby stworzenia jednolitego algorytmu diagnostyki i opieki nad chorymi zagrożonymi pooperacyjną niedoczynnością przytarczyc. Celem pracy było wyznaczenie markera biochemicznego, który najdokładniej posłużyłby do określenia grupy pacjentów zagrożonych pooperacyjną niedoczynnością przytarczyc oraz identyfikacją czynników ryzyka tego powikłania. Materiał i metodyka. Do prospektywnego badania włączono 142 kolejnych pacjentów poddanych całkowitemu wycięciu tarczycy od 1 stycznia 2014 do 31 grudnia 2015 r. z powodu wola. Stężenia natywnego PTH (iPTH), wapnia całkowitego (Ca), fosforanów (P) oraz magnezu (Mg) były mierzone w surowicy przed operacją oraz w 1, 6, 24 i 48 godzinie po zabiegu. Wyniki. Objawy kliniczne niedoczynności przytarczyc wystąpiły u 25 (17,6%) ze 142 badanych pacjentów. Największą wartość prognostyczną dla niedoczynności przytarczyc na podstawie krzywych ROC miało stężenia iPTH w 6 h (AUC 0,942; 95%Cl: 0,866-1,000, p<0,001) oraz jego procentowa zmiana od wartości początkowej ΔiPTH w 6 h (AUC 0,930; 95%Cl: 0,858-1,000, p<0,001). W analizie wieloczynnikowej, większe stężenie Ca o 0,1 mmol/l, a dla iPTH o 0,1 pmol/l przed zabiegiem wiązało się z 68% (p=0,012) oraz 61% (p=0,007) mniejszą szansą na wystąpienie niedoczynności przytarczyc. Spadek stężenia iPTH o 1% od wartości początkowej zwiększał szansę wystąpienia tego powikłania o 15% (p<0,001). Wnioski. Najlepszym markerem wskazującym na duże ryzyko wystąpienia pooperacyjnej niedoczynności przytarczyc jest spadek ΔiPTH w 6 h >65% lub stwierdzenie stężenia iPTH <1,57 pmol/l w 6 h po operacji. Spadek stężenia iPTH po zabiegu jest niezależnym czynnikiem ryzyka wystąpienia niedoczynności przytarczyc. Przedoperacyjne wyższe stężenia Ca oraz iPTH są czynnikami ochronnymi dla wystąpienia tego powikłania.

3

Analiza czynników wpływających na wystąpienie hipokalcemii po operacji wola guzowatego

100%

Papaj P., Kozieł S., Mrowiec S.

Polish Journal of Surgery

|

2017

|

vol. 89(2)

26-30

PL

Wstęp: Tyroidektomia jest bardzo powszechnym zabiegiem chirurgicznym, zwłaszcza wykonywana z powodu wola guzowatego. Najczęstszym powikłaniem po tyroidektomii jest pooperacyjna hipokalcemia, przy czym odsetek przejściowej pooperacyjnej niedoczynności przytarczyc może sięgać nawet 50%. Grupa badana i metody: Przeprowadzono prospektywne, randomizowane badanie na grupie 113 kobiet poddanych operacji wola guzowatego. Przeanalizowano czynniki mogące wpływać na wystąpienie pooperacyjnej hipokalcemii. Uzyskane wyniki: Częstość występowania pooperacyjnej hipokalcemii biochemicznej była istotnie wyższa w grupie pacjentek, u których przedoperacyjne stężenie wapnia wynosiło mniej niż 2,4 mmol/l. W tej grupie obserwowano wystąpienie biochemicznej hipokalcemii w 93,7% przypadków (30 z 32 pacjentek), w porównaniu z 65,3% chorych (17z 26) z grupy o wyższym przedoperacyjnym stężeniu wapnia. Największym ryzykiem wystąpienia pooperacyjnej hipokalcemii obarczona była totalna resekcja tarczycy, zaś najmniejszym subtotalna resekcja wyłącznie jednego płata. Wnioski: Wyższe przedoperacyjne stężenie wapnia w surowicy wiąże się ze zmniejszeniem częstości występowania pooperacyjnej biochemicznej hipokalcemii. Nie wykazano natomiast takiego związku w przypadku występowania pooperacyjnej hipokalcemii objawowej. Stwierdzono brak występowania zależności pomiędzy przedoperacyjnym stężeniem TSH oraz FT4 w surowicy a częstością występowania pooperacyjnej hipokalcemii zarówno objawowej, jak i bezobjawowej. Przeprowadzona statystyka nie wykazała związku pooperacyjnej hipokalcemii z czasem trwania zabiegu, natomiast potwierdzono istotną zależność z zakresem wykonanej operacji. Nie udało się wykazać związku pomiędzy częstością występowania pooperacyjnej hipokalcemii a doświadczeniem wykonującego zabieg chirurga.

4

Okołooperacyjna suplementacja wapnia i witaminy D u pacjentów poddanych wycięciu tarczycy – przegląd literatury

86%

Grzegory A., Pomorski L.

Polish Journal of Surgery

|

2018

|

vol. 90(4)

46-50

PL

Wstęp: Hipokalcemia pooperacyjna jest wąskim, lecz istotnym problemem dotyczącym chorych poddanych operacjom tarczycy i przytarczyc. Jest najczęstszym powikłaniem po tyreoidektomii. Związana jest z przejściową lub trwałą niedoczynnością przytarczyc. Potencjalnie powoduje zagrożenie życia pacjentów oraz zwiększa koszty hospitalizacji. Celem pracy była ocena wyników badań, w których stosowano rutynową suplementację wapnia i/lub witaminy D w okresie okołozabiegowym. Materiały i metody: W artykule przeprowadzono przegląd literatury (15 prac), w której opisano stosowanie rutynowej okołooperacyjnej suplementacji wapnia (7 prac), witaminy D (2 prace) oraz wapnia i witaminy D (11 prac). W 10 badaniach porównywano jej skuteczność w zapobieganiu pooperacyjnej hipokalcemii w stosunku do braku suplementacji. W 5 badaniach przeprowadzono porównanie efektów podwójnej suplementacji (wapń i witamina D) do suplementacji samego wapnia. Liczba prac zajmujących się tym problemem nie jest szczególnie duża. Wyniki: Stosowanie suplementacji zmniejszało częstość hipokalcemii laboratoryjnej i hipokalcemii objawowej. Redukowało także nasilenie objawów. Najbardziej skuteczna była łączna suplementacja wapnia i witaminy D. W grupach z suplementacją nie stwierdzano hiperkalcemii ani inhibicji parathormonu. Stosowanie rutynowej suplementacji było mniej kosztowne niż wykonywanie badań laboratoryjnych w przebiegu leczenia hipokalcemii. Wnioski: W analizowanych pracach stwierdzono kliniczną i ekonomiczną przewagę rutynowej okołooperacyjnej profilaktycznej suplementacji witaminy D i/lub wapnia w porównaniu z jej brakiem. Jednak grupy badane w większości prac były niejednorodne pod względem charakterystyki pacjentów. W wielu pracach nie oceniano przedoperacyjnego stężenia 25-hydroksycholekalcyferolu – czynnika ryzyka hipokalcemii pooperacyjnej. Dyskusja: Stosowanie rutynowej profilaktycznej suplementacji wapnia i witaminy D w okresie okołooperacyjnym może okazać się użyteczne w codziennej praktyce klinicznej. Konieczne są dalsze badania celem ustalenia jednolitych wytycznych dotyczących rutynowego leczenia wapniem i witaminą D pacjentów po wycięciu tarczycy.

5

Hipokalcemia z towarzyszącymi łagodnymi zaburzeniami odporności i zmianami w ośrodkowym układzie nerwowym – opis przypadku pierwotnej niedoczynności przytarczyc

72%

Krakowska A., Hilczer M., Tkaczyk M.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2011

|

vol. 7

|

issue 3

257-260

EN

Introduction: There is a huge variety of hypocalcaemia aetiologies. Out of all these reasons hypoparathyroidism is one of the rarest. The most common cause of this malfunction is accidental excision of parathyroid gland during thyroid gland surgery. Inflammation or metabolic disorders are very rare. When we diagnose hypoparathyroidism, polyendocrine syndromes must be always taken into account and we are obliged to check whether other endocrine glands work properly. Hypocalcaemia can be asymptomatic. However some most common signs of this disorder are: laryngospasm, muscle cramps (especially during physical effort), tetany, nutritional problems among infants, convulsions, paraesthesia, Trousseau and Chvostek symptoms, longer QT>450 ms. Aim of the study: We present the case of 8 year old child suffering from idiopathic hypoparathyroidism, epilepsy and immune deficiency. This case is quite interesting as the most spectacular hypocalcaemia symptom which tetany is, was initially taken for epilepsy. Epilepsy was diagnosed after the boy choked because of the braces which misplaced during the night. As a result his central nervous system suffered from short-lived oxygen deficiency. Maybe these two diseases (hypoparathyroidism and epilepsy) coexist or epilepsy was just a mask of severe hypocalcaemia? Conclusions: Diagnosing epilepsy we cannot omit tests concerning calcium and phosphate blood levels.

PL

Wstęp: Hipokalcemia ma bardzo zróżnicowaną etiologię. Niedoczynność przytarczyc jako jedna z jej przyczyn jest problemem niezwykle rzadkim. Zazwyczaj spotykamy się z niedoczynnością tego gruczołu w związku z przypadkowym usunięciem w trakcie operacji tarczycy. Bardzo rzadko mamy do czynienia ze zniszczeniem gruczołu przez proces zapalny czy chorobę spichrzeniową. W przypadku niedomogi przytarczyc należy wziąć pod uwagę również zespoły niedoczynności wielogruczołowej i ocenić funkcję innych gruczołów wydzielania wewnętrznego. Hipokalcemia może być bezobjawowa. Do najczęstszych symptomów należą: skurcz krtani, skurcze mięśni (zwłaszcza w czasie wysiłku fizycznego), tężyczka, problemy z karmieniem, drgawki, parestezje, objawy Chvostka i Trousseau, wydłużenie odstępu QT>450 ms. Cel pracy: Przedstawiamy przypadek kliniczny 8-letniego chłopca z idiopatyczną niedoczynnością przytarczyc oraz padaczką i zaburzeniem odporności. Jest on o tyle ciekawy, że obraz tej choroby, a konkretnie najbardziej spektakularny objaw hipokalcemii, jakim jest tężyczka, nałożył się na rozpoznaną wcześniej u chłopca padaczkę. Epilepsja pojawiła się po epizodzie zakrztuszenia aparatem ortodontycznym i wiązano ją z możliwym, krótkotrwałym niedotlenieniem ośrodkowego układu nerwowego. Czy te dwie wspomniane choroby współistnieją u naszego pacjenta, czy może wcześniej rozpoznana padaczka maskowała tylko ciężki niedobór wapnia u dziecka? Wnioski: Uwzględnienie w badaniach laboratoryjnych elementów gospodarki wapniowo-fosforanowej powinno stanowić stały element w procesie diagnozowania padaczki.

Refine search results

3 Polish Journal of Surgery

2 Pediatria i Medycyna Rodzinna

2 2018

1 2017

1 2016

1 2011

2 Pomorski L.

1 Będzichowska A.

1 Fendler W.

1 Grzegory A.

1 Hilczer M.

1 Kaczka K.

1 Kalicki B.

1 Kozieł S.

1 Krakowska A.

1 Mrowiec S.

1 Omidi K.

1 Paduszyńska K.

1 Papaj P.

1 Popławska K.

1 Rychlik K.

1 Sieniawski K.

1 Tkaczyk M.

1 Tomasik B.

1 Wawrzyniak A.

Tężyczka jako przyczyna utraty przytomności

Niedoczynność przytarczyc po całkowitym wycięciu tarczycy – wczesne markery prognostyczne

Analiza czynników wpływających na wystąpienie hipokalcemii po operacji wola guzowatego

Okołooperacyjna suplementacja wapnia i witaminy D u pacjentów poddanych wycięciu tarczycy – przegląd literatury

Hipokalcemia z towarzyszącymi łagodnymi zaburzeniami odporności i zmianami w ośrodkowym układzie nerwowym – opis przypadku pierwotnej niedoczynności przytarczyc