Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
Polish version English version Language
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 7

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  hip joint
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
1
Publication available in full text mode
Content available

Association Analysis of GDF5 and Contributing Factors in Developmental Dysplasia of the Hip in Infants

100%
Harsanyi S., Zamborsky R., Krajciova L., Bohmer D., Kokavec M., Danisovic L.
|
|
vol. 23(5)
335-339
EN
Background. Developmental dysplasia of the hip (DDH) is a developmental disorder which is reported to be associated with hip instability. When untreated, it can lead to irreversible joint damage. DDH is known to be a multifactorial disease involving genetic, mechanical and environmental factors. The greatest causative potential is attributed to the genetic component. Growth Differentiation Factor 5 (GDF5) is among the most studied genes associated with processes of regeneration and maintenance of joints. The aim of this work was to analyse the association of SNP rs143383 in the GDF5 gene and the occurrence of DDH, along with association with various contributing factors in the Caucasian population. Material and methods. A total of 118 samples were analysed for the presence of the mutation. DNA was isolated from all individuals from peripheral blood. SNP rs143383 in the GDF5 gene was genotyped using the TaqMan assay. A standard chi-square test was used to compare allele and genotype distributions in patients and healthy controls. Results. The association analysis of genotypes of DDH and rs143383 revealed a significant association. Also, the association of GDF5 and selected contributing factors was statistically significant in female gender (p=0.002), family history (p<0.001), count of pregnancy (p=0.009), laterality of hip involvement and initial US examination. Conclusions. 1. The results indicate an important effect of rs143383 polymorphism in the GDF5 gene on DDH development. 2. However, our results also suggest that rs143383 is not the only contributing factor in the genetic component of DDH.
2
Publication available in full text mode
Content available

Pourazowe uszkodzenia stawu biodrowego i uda – analiza danych sprawozdawczych w latach 2016-2019 z wykorzystaniem Interfejsu API Statystyki NFZ

86%
Bednarski P., Piekarska K.
|
|
vol. 23(5)
349-360
EN
Background. The hip joint is one of the most important joints in the human body. Although its multiaxial movements account for many benefits, they also render the hip one of the most hard-working joints. Injuries to the hip joint and thigh often occur as a result of a fall. According to epidemiologic data, such falls are most frequent in the elderly, particularly in osteoporosis sufferers. Material and methods. The “Services” component of the Statistics API version 1.0 provided by the National Health Fund (NHF) was used in order to evaluate the number of hospitalizations due to hip joint and thigh injuries. Information on the number of patients was obtained in a number of stages. The first stage involved determination of hip and thigh injuries as the main diagnosis. Then, the billing products which made possible settlement for hospitalization of patients with the selected diagnoses were chosen. The last stage consisted in the extraction of relevant medical data sets from the “Services” component of the NHF Statistics API, which made possible this analysis. Results. According to the NHF reporting data, over the four-year period of interest there were approx. 42,000 hospitalizations per year. The most frequent causes of hospitalization were fractures of the neck of the femur (S72.0) and trochanteric fractures (S72.1), accounting for approx. 48% and 36% of all hospital stays, respectively. Conclusions. 1. Hip injuries constitute a significant health problem in Poland (approx. 42,000 hospitalizations per year). 2. The most frequent causes of hospitalization are injuries in the form of fractures of the neck of the femur or trochanteric fractures (corresponding to the ICD-10 codes S72.0 and S72.1, respectively). 3. It appears advisable to develop a tool to enable medical service providers to adjust their services to patients’ changing needs. This tool could employ open-access data on injuries published in the NHF Statistics API.
PL
Wstęp. Staw biodrowy jest jednym z najważniejszych stawów ludzkiego ciała. Wieloosiowe ruchy w stawie pomimo niewątpliwych zalet sprawiają, że staw biodrowy jest prawdopodobnie jednym z najciężej pracujących stawów ludzkiego ciała. Uszkodzenie stawu biodrowego czy struktur uda często powstaje w wyniku upadku, który jak wskazują dane epidemiczne najczęściej zdarza się osobom starszym, szczególnie w przypadku osób cierpiących na osteoporozę. Materiał i metody. W celu określenia liczby pacjentów hospitalizowanych z powodu urazu stawu biodrowego i uda posłużono się Interfejsem API Statystyki NFZ – Świadczenia wersja 1.0. Proces prowadzący do uzyskania informacji dotyczącej liczby pacjentów odbył się w kilku etapach. Pierwszy etap stanowił wybór rozpoznań głównych z zakresu urazów stawu biodrowego i uda. Następnie wyłoniono produkty, w ramach których możliwe było rozliczenie hospitalizacji pacjentów z wybranymi rozpoznaniami. W ostatnim etapie wygenerowano odpowiednie zbiory danych medycznych z wykorzystaniem Interfejsu API Statystyka NFZ – Świadczenia, pozwalające na przeprowadzenie analizy. Wyniki. Zgodnie z danymi sprawozdawczymi NFZ łącznie na przestrzeni 4 analizowanych lat obserwowanych jest średnio prawie 42 tys. hospitalizacji rocznie. Najczęstszym powodem hospitalizacji były złamanie szyjki kości udowej (S72.0) i złamanie przezkrętarzowe (S72.1) stanowiące średnio ok. 48% oraz 36% wszystkich hospitalizacji. Wnioski. 1. Urazy stawu biodrowego stanowią duży problem zdrowotny w Polsce (średnio prawie 42 tys. hospitalizowanych pacjentów rocznie). 2. Najczęstszą przyczyną hospitalizacji są urazy związane ze złamaniem szyjki kości udowej oraz złamaniem przezkrętarzowym (zgodnie z ICD-10 S72.0 i S72.1). 3. Uzasadnione jest stworzenie narzędzia umożliwiającego podmiotom medycznym dostosowywanie usług do zmieniających się potrzeb pacjentów. Narzędzie to może wykorzystywać ogólnodostępne dane dotyczących urazów publikowane w API Statystyki NFZ.
3
Publication available in full text mode
Content available

Assessment of Impact of Early Stroke Rehabilitation on Hip Joint Mobility of the Affected Leg in Patients after Cerebrovascular Accidents

86%
Łubkowska W., Zdeb T., Mroczek B.
Central European Journal of Sport Sciences and Medicine
|
2015
|
vol. 12
|
issue 4
17-23
EN
One of the main priorities of stroke rehabilitation is regaining patients’ independence in basic everyday activities. This paper is aimed at assessing impact of early stroke rehabilitation on hip joint mobility of the affected leg in patients after cerebrovascular accidents. The study included 30 subjects (13 men and 17 women) aged on average ±66.1, with hemiparesis, who were treated at the stroke unit and participated in a 4-week rehabilitation program. Measurements of passive and active motion ranges were conducted with a goniometer in both limbs: healthy and affected ones by stroke. There were statistically significant differences in motion ranges between healthy and affected limbs. Examination I revealed that affected limbs amounted to only 40% of physiological range, while in Examination II, the result reached 73%. The most significant motion limitations were noted in terms of bending, adduction and internal rotation, while the least significant in terms of external rotation and abduction. Exercises used during early stroke rehabilitation of hemiparesis patients considerably increased active motion ranges and maintained passive motion ranges in the hip joint of the affected limb. Patients with right-sided hemiparesis experienced much better improvement in hip joint motion of the affected limb. The 4-week period was insufficient to mobilize patients and help them regain full active mobility in the hip joint of the affected limb. These patients required further physiotherapy, until they fully regained functionality.
4
Publication available in full text mode
Content available

Analiza wyników zabiegów endoprotezoplastyki stawu biodrowego z zastosowaniem trzpieni z grupy VI według Khanuja i wsp.

72%
Drobniewski M., Krasińska M., Synder M., Borowski A.
|
|
vol. 23(5)
361-374
EN
Background. Total cementless hip joint arthroplasty is universally recognized as a method of treatment of advanced hip osteoarthritis. Multifaceted research by a wide group of implant specialists has led to the development of special implants that fulfill their purpose even in the most severe deformities of the hip joint. The aim of the study is to present and analyse the results of hip joint arthroplasty with the Antega anatomical stem. Materials and methods. The study enrolled 533 patients (342 women and 191 men) who underwent a total of 595 hip joint arthroplasties with the Antega anatomical stem. The mean age of the patients at surgery was 56.2 years (range: 20-87 years). The mean follow-up period was 7.3 years (range: 5-15.5 years). Results. Pre-operative Merle d’Aubigne-Postel scores (modified by Charnley) were poor in all patients. Mean post-operative improvement was 6.1 points. The outcomes were classified as excellent in 419 cases (70.4%), good in 102 cases (17.1%), satisfactory in 39 (6.6%) and poor in 34 cases. Poor results were usually associated with loosening of one of the prosthetic components. Heterotopic ossification was noted in 37 cases (6.2%). According to the Kaplan-Meier estimator, 10 years’ survival probability was 89.9% for the whole implant and 96.1% for the stem alone. Conclusions. 1. Our follow-up data (from a mean follow-up period of more than 10 years) indicate that the Antega anatomical stem affords excellent clinical and functional results. 2. With good surgical technique and in the absence of complications, the risk of aseptic loosening is minimal. 3. Modification of the Antega stem implantation technique significantly reduces the risk of so-called unexplained thigh pain, which sometimes occurs following hip replacement surgery. 4. As only medium-term follow-up data are available, there may be more cases of loosening (mainly of the acetabular cup) over time, requiring regular long-term follow-up.
PL
Wstęp. Zabieg całkowitej aloplastyki stawu biodrowego jest obecnie powszechnie uznaną metodą leczenia zaawansowanych postaci choroby zwyrodnieniowej tego stawu. Wielokierunkowe badania szerokiej grupy specjalistów nad implantami, doprowadziły do powstania specjalnych wszczepów, które mogą być użyte i spełniają swoje zadanie nawet w najbardziej zaawansowanych deformacjach stawu biodrowego. Celem pracy jest przedstawienie analizy wyników zabiegów aloplastyki stawu biodrowego z zastosowaniem trzpienia anatomicznego Antega. Materiał i metody. Do badań zakwalifikowano 533 pacjentów (342 kobiet i 191 mężczyzn), u których wykonano w sumie 595 zabiegów aloplastyki stawu biodrowego z użyciem trzpienia anatomicznego Antega. Średni wiek pacjentów w dniu zabiegu wynosił 56,2 lat (w zakresie od 20 do 87 lat). Średni okres obserwacji wynosił 7,3 lat (w zakresie od 5 do 15,5 lat). Wyniki. W ocenie przedoperacyjnej wszyscy pacjenci uzyskali wynik zły wg klasyfikacji Merle d‘Aubigne i Postela w modyfikacji Charnleya. Średnia poprawa po operacji według użytej skali wyniosła 6,1 punktów. Wynik bardzo dobry odnotowano w 419 przypadkach (70,4%), wynik dobry w 102 przypadkach (17,1%), wynik dostateczny w 39 (6,6%), a wynik zły w 34 przypadkach. Wyniki złe z reguły związane były z obluzowaniem jednego z elementów endoprotezy. W 37 przypadkach (6,2%) odnotowano obecność kostnienia pozaszkieletowego. Według estymatora Kaplana -Meiera 10-letnie prawdopodobieństwo przeżycia całej endoprotezy wyniosło 89,9%, a samego trzpienia 96,1%. Wnioski. 1. Nasze średnio ponad dziesięcioletnie obserwacje wskazują, że zastosowanie anatomicznego trzpienia Antega daje znakomity wynik kliniczny i funkcjonalny operowanym pacjentom. 2. Przy braku powikłań i prawidłowej technice operacyjnej ryzyko aseptycznego obluzowania jest znikome. 3. Modyfikacja techniki implantacji trzpienia Antega pozwala w znacznym stopniu ograniczyć ryzyko wystąpienia tak zwanych niewyjaśnionych dolegliwości bólowych uda pojawiających się niekiedy po zabiegach aloplastyki stawu biodrowego. 4. Ze względu na średni okres obserwacji należy liczyć się z możliwością zwiększenia się liczby obluzowań, głównie komponentu panewkowego endoprotezy wraz z biegiem lat, co stwarza konieczność regularnych kontroli w dłuższym okresie obserwacji.
5
Publication available in full text mode
Content available

Wpływ rolowania na elastyczność wybranych grup mięśni kończyn dolnych u młodych, zdrowych kobiet

72%
Kiepura M., Trybulec B., Boczoń K.
Polish Journal of Sports Medicine
|
2018
|
vol. 34(2)
99-107
EN
Background. Myofascial release is becoming increasingly more and more popular method of soft tissue therapy. One of the forms of autotherapy is self-myofascial release by rolling the muscle with foam roller. Self-myofascial release with foam roller helps to improve flexibility of fascia and reduces muscular tension. The aim of the study was to examine whether series of rolling treatment, using foam roller, increases flexibility of the hamstrings and calf muscles. Material and methods. 20 young, healthy women (average age 21.1 years) were rolling the hamstrings and calf muscles (8 repetitions per muscle group) once a day for 7 days. Hip flexion and ankle dorsiflexion range of motion (ROM) were measured before and after each session of rolling. Results. After seven sessions of rolling, significant increase of both ankle joints dorsiflexion ROM (p=0,0000) was demonstrated, as well as increase in both hip joints flexion ROM (p=0.000089). Conclusions. Rolling of the hamstrings and calf muscles using the foam roller, significantly affects ROM in the hip and ankle joints.
PL
Wstęp. Rozluźnianie mięśniowo-powięziowe jest coraz powszechniej stosowaną metodą terapii tkanek miękkich. Jedną z form autoterapii jest rozluźnianie mięśniowo-powięziowe poprzez rolowanie mięśni przy użyciu rollera. Autorozluźnianie mięśniowo-powięziowe rolką umożliwia poprawę sprężystości powięzi oraz obniżenie napięcia mięśniowego. Celem badania było sprawdzenie czy po serii zabiegów rolowania przy użyciu rolki piankowej dojdzie do wzrostu elastyczności mięśni kulszowo-goleniowych oraz mięśni trójgłowych łydek. Materiał i metody. Badaniu poddanych zostało 20 młodych, zdrowych kobiet. Każda z badanych przez 7 dni, raz dziennie rolowała grupy mięśni kulszowo-goleniowych oraz mięśnie trójgłowe łydki (po 8 powtórzeń na daną grupę mięśniową). Zarówno przed, jak i po rolowaniu dokonano pomiaru zakresu zgięcia grzbietowego w stawach skokowych oraz zgięcia w stawach biodrowych. Wyniki. Po siedmiu sesjach rolowania wykazano istotny wzrost zakresu zgięcia grzbietowego w obu stawach skokowych (p=0,0000) oraz wzrost zakresu zgięcia w stawach biodrowych (p=0,000089). Wnioski. Rolowanie tylnych grup mięśni kończyn dolnych przy użyciu rolki piankowej istotnie zwiększa zakres ruchomości w stawach skokowych i biodrowych.
6
Publication available in full text mode
Content available

Femoroacetabular Impingement of the Hip Joint – a Review of Literature

72%
Nieszporska O., Truszczyńska-Baszak A.
Medical Rehabilitation
|
2021
|
vol. 25(2)
32-39
PL
Wstęp: U p acjentów z dolegliwościami bólowymi stawu biodrowego stosunkowo często rozpoznawanym schorzeniem jest konflikt udowo-panewkowy. Cel pracy: Celem pracy było przedstawienie anatomii, biomechaniki, patomechanizmu konfliktu udowo-panewkowego, diagnostyki i leczenia operacyjnego oraz postępowania fizjoterapeutycznego, w tym udzielenie odpowiedzi na następujące pytania: 1. Jakie są przyczyny rozwoju konfliktu udowo-panewkowego stawu biodrowego i jaka jest jego najczęstsza postać? 2. Na czym oparta jest diagnostyka kliniczna i obrazowa konfliktu udowo-panewkowego? 3. Jakie cele skupia w sobie postępowanie fizjoterapeutyczne w leczeniu chorych z konfliktem udowo-panewkowym stawu biodrowego w okresie pooperacyjnym? Materiał i metoda: Dokonano analizy aktualnego piśmiennictwa fachowego w oparciu o przegląd baz internetowych, w tym Pubmed, Google Scholar. Wyniki: Z wymienionych baz internetowych wyodrębniono 30 pozycji aktualnego piśmiennictwa fachowego dotyczącego analizowanych zmiennych. Wnioski: Przyczyny rozwoju konfliktu udowo-panewkowego stawu biodrowego są złożone, w tym są to zaburzenia rozwojowe stawu biodrowego lub przewlekłe jego przeciążenie, a najczęściej występującą jego postacią jest typ mieszany. Podstawowym badaniem obrazowym jest badanie radiologiczne wykonane w pozycji przednio-tylnej, a klinicznym test zderzenia przedniego i tylnego. Fizjoterapia powinna być indywidualnie dobrana i skupiać się na poprawie zakresów ruchu i siły mięśniowej stawu biodrowego.
EN
Introduction: In patients experiencing pain in the hip joint, femoroacetabular impingement is a relatively frequently diagnosed condition. Study aim: The aim of the study was to present the anatomy, biomechanics, pathomechanism, diagnostics and surgical treatment, as well as physiotherapeutic procedures of femoroacetabular impingement, including providing answers to the following questions: 1. What are the causes of the development of femoroacetabular impingement and what is its most common form?; 2. What is the clinical and imaging diagnosis of the femoroacetabular impingement based on?; 3. What are the goals of physiotherapeutic treatment in the treatment of patients with postoperative femoroacetabular impingement? Materials and methods: The current professional literature was analysed based on a review of Internet databases, including Pubmed and Google Scholar. Results: From the abovementioned Internet databases, 30 items from current professional literature on the analysed variables were identified. Conclusions: The reasons for the development of femoroacetabular impingement are complex, including developmental disorders of the hip joint or its chronic overload, the most common form being mixed-type. The basic imaging test used is anterior-posterior X-ray, while the clinical test comprises anterior-posterior impingement test. Physiotherapy should be individually tailored and focus on improving range of motion and muscle strength of the hip joint.
7
Publication available in full text mode
Content available

Femoroacetabular Impingement of the Hip Joint – a Review of Literature

72%
Nieszporska O., Truszczyńska-Baszak A.
Medical Rehabilitation
|
2021
|
vol. 25(2)
32-39
EN
Introduction: In patients experiencing pain in the hip joint, femoroaceta bular impingement is a relatively frequently diagnosed condition. Study aim: The aim of the study was to present the anatomy, biomechanics, pathomechanism, diagnostics and surgical treatment, as well as physiotherapeutic procedures of femoroacetabular impingement, including providing answers to the following questions: 1. What are the causes of the development of femoroacetabular impingement and what is its most common form?; 2. What is the clinical and imaging diagnosis of the femoroacetabular impingement based on?; 3. What are the goals of physiotherapeutic treatment in the treatment of patients with postoperative femoroacetabular impingement? Materials and methods: The current professional literature was analysed based on a review of Internet databases, including Pubmed and Google Scholar. Results: From the abovementioned Internet databases, 30 items from current professional literature on the analysed variables were identified. Conclusions: The reasons for the development of femoroacetabular impingement are complex, including developmental disorders of the hip joint or its chronic overload, the most common form being mixed-type. The basic imaging test used is anterior-posterior X-ray, while the clinical test comprises anterior-posterior impingement test. Physiotherapy should be individually tailored and focus on improving range of motion and muscle strength of the hip joint.
PL
Wstęp: U pacjentów z dolegliwościami bólowymi stawu biodrowego stosunkowo często rozpoznawanym schorzeniem jest konflikt udowo-panewkowy. Cel pracy: Celem pracy było przedstawienie anatomii, biomechaniki, patomechanizmu konfliktu udowo-panewkowego, diagnostyki i leczenia operacyjnego oraz postępowania fizjoterapeutycznego, w tym udzielenie odpowiedzi na następujące pytania: 1. Jakie są przyczyny rozwoju konfliktu udowo-panewkowego stawu biodrowego i jaka jest jego najczęstsza postać? 2. Na czym oparta jest diagnostyka kliniczna i obrazowa konfliktu udowo-panewkowego? 3. Jakie cele skupia w sobie postępowanie fizjoterapeutyczne w leczeniu chorych z konfliktem udowo-panewkowym stawu biodrowego w okresie pooperacyjnym? Materiał i metoda: Dokonano analizy aktualnego piśmiennictwa fachowego w oparciu o przegląd baz internetowych, w tym Pubmed, Google Scholar. Wyniki: Z wymienionych baz internetowych wyodrębniono 30 pozycji aktualnego piśmiennictwa fachowego dotyczącego analizowanych zmiennych. Wnioski: Przyczyny rozwoju konfliktu udowo-panewkowego stawu biodrowego są złożone, w tym są to zaburzenia rozwojowe stawu biodrowego lub przewlekłe jego przeciążenie, a najczęściej występującą jego postacią jest typ mieszany. Podstawowym badaniem obrazowym jest badanie radiologiczne wykonane w pozycji przednio-tylnej, a klinicznym test zderzenia przedniego i tylnego. Fizjoterapia powinna być indywidualnie dobrana i skupiać się na poprawie zakresów ruchu i siły mięśniowej stawu biodrowego.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.