Search results

1

Acute Cardiovascular Alterations in Hypertensive Renal Patients During Exercise with Constant Load in the Interdialytic Period

100%

Malfatti C., Ferreira S.

Human Movement

|

2010

|

vol. 11

|

issue 2

157-161

EN

Purpose. The study investigated acute cardiovascular alterations during aerobic exercise in interdialytic phase. Basic procedures. Seven hypertensive men with chronic renal disease (CRD) and seven healthy men (C) were matched according to the age (CRD: 48.5 ± 8.5; C: 45.28 ± 9.3) and body mass index (CRD: 24.2 ± 2.8 kgm-2; C: 26.7 ± 2.7 kgm-2). The exercise was executed on a cycloergometer during 6 minutes at 75% of HRmax and 3 minutes of recovery without load at 55 - 60 rpm. The patients came twice and were controlled only on an occasion at the hospital at 9.00 am. The exercise was performed before and 24 hours after haemodialysis (HD). The blood samples were drawn immediately before and 24 hours after HD for hematocrit and hemoglobin analysis. The statistical difference was verified by the ANOVA and two-tailed unpaired Student's t-test only for p < 0.05. Main findings. After HD, the systolic blood pressure (SBP) shows reduction in the first stage (~14%; p < 0.05) and in the recovery period of exercise (~18%; p < 0.05). A hypotension effect of HD was better observed in the diastolic blood pressure (DBP) from the 5th to 9th min of exercise (~20%; p < 0.05). The HD did not modify biochemical (hematocrit and hemoglobin), physiological (Rest SpO2; rest SBP; rest DBP and VO2max) and body weight parameters. Conclusions. The study showed a significant reduction in blood pressure levels during the exercise, principally in DBP 24 hours after HD, suggesting that exercise executed during this period can induce better tolerance to exercise in dialyzed patients.

2

Physical training during haemodialysis: a review of subject literature

88%

Chojak-Fijałka K., Smoleński O.

Medical Rehabilitation

|

2010

|

vol. 14(3)

25-41

PL

Wstęp: Osoby przewlekle hemodializowane mają obniżoną wydolność fizyczną. Od 30 lat podejmowane są próby rehabilitacji ruchowej tej populacji. Cel: Celem pracy jest analiza przebiegu i efektów programów treningowych prowadzonych podczas hemodializy u osób z przewlekłą chorobą nerek.Metoda: Dokonano przeglądu baz danych – Science Direct, SPORTDiscus, Medline, Academic Search Complete - przy użyciu słów kluczowych związanych z rodzajem treningu fizycznego wykonywanego w czasie hemodializy i jego efektów. Analizie poddano 26 projektów badawczych, które podzielono na 3 grupy: badania niekontrolowane typu przed-po, badania kontrolowane, badania kontrolowane z randomizacją. W dwóch pierwszych grupach zawarto po jednym badaniu z niejednorodną grupą badawczą tj. hemodializowani i dializowani otrzewnowo (HD+CAPD). Wyniki: Pacjentom proponowano różne formy treningu. Najczęściej był to trening wytrzymałościowy ciągły na cykloergometrze, do którego w kilku badaniach dodawano trening oporowy i/lub ćwiczenia koordynacyjne. W sumie we wszystkich badaniach programy treningowe ukończyło 407 pacjentów. Długość programów wahała się od 2 miesięcy do 40 miesięcy. W 16 z 26 programów trening prowadzony był w dwóch pierwszych godzinach zabiegu. W 11 projektach trwał od 30 do 90 min. Intensywność treningu wyrażano w % HRpeak z badania wysiłkowego lub za pomocą skali Borga. W wyniku przeprowadzonych programów uzyskano: poprawę wydolności fizycznej, poprawę w budowie i funkcji mięśni szkieletowych, redukcję czynników ryzyka chorób sercowo-naczyniowych, poprawę jakości życia, zwiększenie efektywności hemodializy. Autorzy nie donoszą o poważnych powikłaniach wynikających z prowadzenia treningu fizycznego w czasie hemodializy.Wnioski: Trening fizyczny podczas hemodializy jest korzystny dla pacjentów z przewlekłą chorobą nerek. Terapia ruchowa efektywnie wspomaga terapię nerkozastępczą.

EN

Background: Individuals chronically haemodialysized have a reduced physical ability. For around 30 years attempts have been undertaken at motor rehabilitation of this population.Aim: The aim of the work is an analysis of the course and effects of training programmes conducted during haemodialysis in individuals with chronic kidney disease.Method: A review of data bases was conducted – Science Direct, SPORTDiscus, Medline, Academic Search Complete – through the application of key words connected with the type of physical training undertaken during haemodialysis and its effects. 26 research projects underwent analysis, these being divided into three groups: non-controlled research work of the ‘before-after’ type, controlled research, and controlled research with randomization. In the two first groups a single research project was included with a heterogeneous research group i.e. those subjected to peritoneal dialysis and haemodialysis (HD+CAPD).Results: Patients were offered various forms of training. The most often was continuous endurance training on a ergometer cycle, to which were added in some pieces of research resistance training and/ or coordination exercises. In total 407 patients completed the training programmes in all the tests. The length of the programmes oscillated from 2 to 40 months. In 16 of the 26 programmes the training was conducted during the first two hours of the haemodialysis treatment. In eleven projects it lasted from 30 to 90 minutes. The intensity of the training sessions was expressed in % HRpeak of the exercise test or by means of the Borg Scale. As a result of the programmes conducted an array of benefits were achieved: improvement in physical fitness, improvement in the composition and function of skeletal muscles, reduction in the factors causing cardiovascular illness risks, improvement in the quality of life, enhanced haemodialysis affectivity.Conclusions: Physical training during haemodialysis is beneficial for patients with chronic kidney disease. Movement therapy effectively helps dialysis therapy.

3

Physiological mechanism of resistant hypoxemia during dialysis of COVID 19 patient: a case report.

88%

Kumar A., Kumar A., Kumar A., Sinha C., Kumari P., Singh P. K.

Critical Care Innovations

|

2021

|

vol. 4

|

issue 3

15-19

EN

Chronic kidney disease (CKD) is characterized by loss of kidney function and generally it is associated with several alterations in pulmonary functions, including restriction, obstruction, and impaired diffusion capacity. It became challenging to maintain oxygenation in a CKD patient associated with COVID 19 on non-invasive ventilation (NIV). In patients with end stage renal disease (ESRD), several factors likes, fluid overload, anaemia, immune suppression, extraosseous calcification, malnutrition, electrolyte imbalance, and acid-base disorder affecting the lungs indirectly. Here we are reporting NIV failure in two COVID 19 patients during dialysis. Both patients were stable on NIV before starting dialysis and underwent oxygen desaturation and shifted to invasive mechanical ventilation during hemodialysis. The possible mechanism of the oxygen desaturation is alveolar hypoventilation in the absence of hypercapnia, which may be due to the removal of CO2 from the body by some route (dialysate) other than the lungs.

PL

Przewlekła choroba nerek (PChN) charakteryzuje się utratą funkcji nerek i generalnie wiąże się z kilkoma zmianami w czynnościach płuc, w tym ograniczeniem, niedrożnością i upośledzeniem zdolność dyfuzyjnej. Podczas wentylacji nieinwazyjnej (NIV) u pacjenta z PChN związanego z COVID 19 wystąpiły problemy z utrzymaniem odpowiedniego utlenowania. Pacjenci ze schyłkową niewydolnością nerek wyróżniają się kilkoma czynnikami, takimi jak: przeciążenie płynami, anemia, immunosupresja, zwapnienie pozakostne, niedożywienie, zaburzenia równowagi elektrolitowej i zaburzenia kwasowo-zasadowe pośrednio oddziałujące na płuca. Zgłaszamy niepowodzenie NIV u dwóch pacjentów z COVID 19 podczas dializy. Obaj pacjenci byli stabilni na NIV przed rozpoczęciem dializy lecz ulegli desaturacji, wymagając przejścia na inwazyjną wentylację mechaniczną podczas hemodializy. Możliwym mechanizmem desaturacji jest hipowentylacja pęcherzykowa przy braku hiperkapnii, która może być spowodowane usunięciem CO2 z organizmu inną drogą (dializat) niż płuca.

4

Project of the Health Policy Program: Access to Vessels in Renal Replacement Therapy – Fistula First/Catheter Last

75%

Kubielas G.

Polish Journal of Surgery

|

2020

|

vol. 92(3)

1-8

EN

Introduction: The number of patients with end-stage renal failure (ESRF) that require inclusion in the renal replacement therapy program (RRT) is steadily increasing. This fact caused an increase in vascular operations involving the production of vascular access. According to the current guidelines, the best and safest option for a patient with chronic kidney disease (CKD) is the early creation of arteriovenous fistula (AVF). An efficient vascular access to haemodialysis determines the procedure and directly affects the quality of life of a patient with CKD. Aim: The aim of this paper is to present the author’s project of the health policy program „Vascular access in renal replacement therapy – fistula first/catheter last”, the essence of which is to assess the practical effectiveness and develop an optimal model of CKD patient care organization qualified for the chronic RRT program. Material and methods: The target population of the program consists of all patients diagnosed with CKD, qualified for the RRT program. The basic measures of the program’s effectiveness include: (1) reduction in the number of re-hospitalizations related to vascular access, (2) reduction in the number of complications associated with haemofiltration surgery, (3) reduction in general mortality among patients undergoing dialysis in a 12-month perspective, (4) increasing knowledge in the field of self-care and self-care of arteriovenous anastomosis, and (5) creating a register of vascular access in Poland. Conclusions: To sum up, health policy programme “Vascular access in renal replacement therapy – fistula first/catheter last” covering health care services provided in the scope and on the conditions specified in the regulations issued on the basis of article 31d of the Act of 27 August 2004 on health care benefits financed from public funds, is to check whether planned changes in the organization and delivery of services will improve the situation of patients with CKD eligible for chronic RRT and whether it will be effective the point of view of the health care system.

5

Wpływ hemodializy na stężenie glukozy w płynie pozakomórkowym u chorych ze schyłkową niewydolnością nerek w przebiegu lub bez cukrzycy

63%

Firlej-Pruś M., Grzeszczak W.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

|

2012

|

vol. 66

|

issue 6

13-26

EN

The aim of this study was: 1) to establish the course of glycemic variability in the extracellular liquid in patients with renal insuffi ciency during hemodialysis 2) to compare the diff erences and course of glycemic variability in the extracellular liquid between patients with renal insuffi ciency because of diabetes and patients with renal insuffi ciency due to another serious medical condition. In order to achieve the above, a study of the glycemic variability in the extracellular liquid was done with a CGMS device on 60 hemodialysed patients in the dialysis center of the Provincial Hospital in Bielsko-Biala. The reason for renal insuffi ciency was diabetic nephropathy in 37 patients and other reasons in 23 patients. Comparing the glycemic variability during hemodialysis, it has been stated that the most dynamic is the fi rst hour of hemodialysis whereas the largest decreases in glycemia levels were noticed in the second and third hour of hemodialysis both in the diabetics and non-diabetics groups. In the diabetic nephropathy group, the decrease in glycemia levels in the second hour reached 10,08 ± 12,45 mg/dl and in the third one 10,07 ± 14,91 mg/dl. In the group without diabetic nephropathy, the decreases in glycemia levels reached 8,96 ± 10,31 mg/dl in the second hour and 6,61 ± 12,50 mg/dl in the third hour of hemodialysis. The research also proved that the average areas below the glycemic variability curve in particular hours of hemodialysis show statistically signifi cant diff erences depending on diabetes presence. The most statistically signifi cant relationship appeared in the fi rst hour of hemodialysis – p = 0,0130, in the second one p = 0,035 and in the third p = 0,041. In the last hour of hemodialysis no statistically important diff erences were noticed in the area below the glycemic variability curve between the researched group with diabetes and without it.

PL

Celem pracy było: 1) ustalenie przebiegu zmienności stężenia glukozy w płynie pozakomórkowym u chorych z niewydolnością nerek w czasie trwania hemodializy oraz 2) porównanie różnic i przebiegu zmienności stężeń glukozy w płynie pozakomórkowym w czasie trwania hemodializy pomiędzy chorymi z niewydolnością nerek z powodu cukrzycy i chorymi z niewydolnością nerek na tle innym niż cukrzyca. W tym celu przeprowadzono badanie zmienności glikemii w płynie pozakomórkowym przy użyciu urządzenia CGMS u 60 chorych hemodializowanych w Stacji Dializ Szpitala Wojewódzkiego w Bielsku-Białej. U 37 badanych niewydolność nerek była wywołana nefropatią cukrzycową, u pozostałych 23 osób przyczyna niewydolności nerek była inna. Porównując zmiany glikemii w czasie trwania hemodializy stwierdzono, iż najbardziej dynamiczna jest pierwsza godzina hemodializy, natomiast największe obniżenie glikemii odnotowano w drugiej i trzeciej godzinie hemodializy zarówno w grupie badanych z cukrzycą, jak i bez tego schorzenia. W grupie badanych z nefropatią cukrzycową obniżenie poziomu glikemii w drugiej godzinie wynosiło 10,08 ± 12,45 mg/dl, a w trzeciej 10,07 ± 14,91 mg/dl. W grupie chorych bez nefropatii cukrzycowej obniżenie poziomu glikemii podczas hemodializy wynosiło odpowiednio: 8,96 ± 10,31 mg/dl w drugiej godzinie oraz 6,61 ± 12,50 mg/dl w trzeciej. W badaniu wykazano ponadto, iż średnie powierzchnie pod krzywą zmienności glikemii w poszczególnych godzinach hemodializy wykazują istotne statystycznie różnice zależnie od obecności cukrzycy. Najsilniejsza zależność wystąpiła w pierwszej godzinie hemodializy: p = 0,0130, w drugiej wyniosła 0,035, a w trzeciej – 0,041. W ostatniej godzinie hemodializy nie wykazano istotnych statystycznie różnic między powierzchnią pod krzywą zmienności glikemii w grupie badanych z cukrzycą oraz bez cukrzycy.

6

The effects of 6-month physical training conducted during hemodialysis in ESRD patients

63%

Chojak-Fijałka K., Smoleński O., Miłkowski A., Piotrowski W.

Medical Rehabilitation

|

2006

|

vol. 10(2)

25-36

PL

Założenia i cele: Przebieg przewlekłej niewydolności nerek wiąże się ze stopniowym zmniejszaniem wydolności wysiłkowej chorych. Celem pracy było ocenienie skuteczności treningu wysiłkowego prowadzonego w czasie leczenia hemodializą u osób ze schyłkową niewydolnością nerek. Materiał i metoda: 14 przewlekle hemodializowanych pacjentów uczestniczyło w 6-miesięcznym programie aerobowego interwałowego treningu wytrzymałościowego. Ćwiczenia wykonywane były przy użyciu ergometru rowerowego trzy razy w tygodniu. Pacjenci uczestniczyli średnio w 80% zaplanowanych sesji treningowych. Siłę mięśni kończyn dolnych oceniano za pomocą testu „Wstań i siądź” trzykrotnie: na początku, po trzech miesiącach i na końcu programu. Tolerancja wysiłku oceniana była na początku i na końcu programu na podstawie wyników testu wysiłkowego wykonywanego na bieżni ruchomej zgodnie ze zmodyfikowanym protokołem Bruce’a. Wyniki: Po 6 miesiącach programu treningowego pacjenci wykazali: poprawę wyników testu „Wstań i siądź” (po trzech miesiącach średnio z 23,46 do 31,67 powtórzeń, a po sześciu miesiącach do 36,50 powtórzeń); poprawę tolerancji wysiłku, czego miarą było wydłużenie czasu trwania testu wysiłkowego (z 6,69 do 10,20 min.) oraz szacowanego pochłaniania tlenu w przeliczeniu na kg masy ciała (z 4 do 6,21 METs). Nie stwierdzono powikłań spowodowanych uczestniczeniem w treningu. Wnioski: Aerobowy interwałowy trening wytrzymałościowy w czasie hemodializy przy użyciu ergometru rowerowego jest technicznie możliwy i bezpieczny. 6-miesięczny trening fizyczny z zastosowaniem ergometru rowerowego poprawia siłę mięśni kończyn dolnych i ogólną tolerancję wysiłku. Terapia ruchowa powinna być ważną częścią leczenia osób przewlekle hemodializowanych.

EN

Background: The aim of this study was to evaluate the effects of exercise training during hemodialysis treatment in patients with end-stage renal disease.Methods: Fourteen maintenance hemodialysis patients participated in a six-month program of exercise training. The exercise was performed during the hemodialysis treatment on a stationary bicycle three times per week. Compliance of exercise program was about 80% of the possible sessions. Sit-to-stand-to-sit test was used to evaluate legs muscle strength at baseline, after 3, and 6 months of exercise training. Exercise capacity was assessed on the treadmill test according to Bruce’s protocol at the beginning and at the end of the intervention.Results: After the six-months of exercise program, the patients showed: a significant increase in the number of repetitions performed in sit-to-stand-to-sit test after 3 months as compared to baseline (from 23,46 to 31,67) and an increase after 6 months of exercise program (from 23,46 to 36,50); a significant increase in treadmill test time (from 6,69 to 10,20 min); a significant increase in exercise capacity in treadmill test (from 4 to 6,21 METs).Conclusion: Exercise training during the hemodialysis treatment using stationary bicycle is technically feasible and safe for the screened patients and may increase exercise capacity and leg muscles strength. Physical exercise therapy should constitute an important part of treatment of patients undergoing haemodialysis.

Refine search results

2 Medical Rehabilitation

1 Annales Academiae Medicae Silesiensis

1 Critical Care Innovations

1 Human Movement

1 Polish Journal of Surgery

1 2021

1 2020

1 2012

2 2010

1 2006

2 Chojak-Fijałka K.

2 Smoleński O.

1 Ferreira S.

1 Firlej-Pruś M.

1 Grzeszczak W.

1 Kubielas G.

1 Kumar A.

1 Kumari P.

1 Malfatti C.

1 Miłkowski A.

1 Piotrowski W.