PFAPA syndrome is the most common periodic fever syndrome in our geographic zone. It usually develops in children under 5 years of age and is classified as an autoinflammatory disease. PFAPA syndrome is characterised by episodes of high fever (>39°C) accompanied by aphthous stomatitis, pharyngitis, and cervical lymphadenopathy, which occur cyclically at 25–35-day intervals and last between 3 and 6 days. Patients experience no symptoms between these episodes. The disease resolves with age. The cause of PFAPA and the predisposing factors remain unknown. The paper presents a clinical case of a 2-year-old girl diagnosed in the Department of Paediatric Pulmonology and Rheumatology of the Medical University of Lublin due to recurrent fever episodes. After exclusion of other causes, PFAPA syndrome was diagnosed. Corticosteroid treatment was used and good therapeutic response was achieved. The paper also presents a literature review on the current diagnosis and treatment modalities in PFAPA.
PL
Zespół PFAPA to najczęstszy zespół gorączki nawrotowej w naszej strefie geograficznej. Występuje przeważnie u dzieci poniżej 5. roku życia. Zalicza się go do chorób autozapalnych. Zespół PFAPA charakteryzują pojawiające się cyklicznie co 25–35 dni trwające od 3 do 6 dni epizody wysokiej gorączki (>39°C) z towarzyszącym aftowym zapaleniem jamy ustnej, zapaleniem gardła oraz powiększeniem węzłów chłonnych szyi. Pomiędzy tymi epizodami pacjenci nie mają żadnych dolegliwości. Choroba ma tendencję do wygasania wraz z wiekiem. Przyczyna PFAPA oraz czynniki usposabiające pozostają nieznane. W niniejszej pracy omówiono przypadek kliniczny 2-letniej dziewczynki diagnozowanej w Klinice Chorób Płuc i Reumatologii Dziecięcej Uniwersytetu Medycznego w Lublinie z powodu nawrotowych epizodów gorączki. Po wykluczeniu innych przyczyn ustalono rozpoznanie zespołu PFAPA, zastosowano leczenie glikokortykosteroidami i stwierdzono dobrą odpowiedź terapeutyczną. W pracy zamieszczono również przegląd piśmiennictwa na temat aktualnej diagnostyki oraz metod leczenia PFAPA.
Introduction. The occurrence of fever in a small child is one of the most common health problems that parents encounter in everyday childcare. It is especially dangerous in small children under 5 years of age, who, due to the immaturity of the nervous system characteristic of this age, are most at risk of febrile convulsions with high and incorrectly reduced fever. Aim. The aim of the study was to present the problem of fever in children. Material and methods. The method used in the work is the analysis of literature. Overview. Fever in a child is a clinical condition, the causes of which change depending on the period of development of the child's life. In the youngest children, infectious agents of the respiratory, digestive, urinary tract and central nervous system predominate. Older children often have a fever due to the so-called non-infectious, which include immune diseases, cancer, inflammatory bowel disease or connective tissue diseases. Conclusions. Febrile conditions are a very common reason for hospitalization of children under 5 years of age. In the pre-hospital period, parents in contact with the nursing staff repeatedly inform about the lack of knowledge about non-pharmacological methods of lowering fever, they are concerned about the correct administration of antipyretics. Education in this area is an essential task when it comes to medical personnel.
PL
Wstęp. Wystąpienie gorączki u małego dziecka jest jednym z najczęściej występujących problemów zdrowotnych z jakimi spotykają się rodzice w codziennej opiece nad dzieckiem. Szczególnie niebezpieczna jest ona u małych dzieci do 5 roku życia, które z powodu charakterystycznej dla tego wieku niedojrzałości układu nerwowego, są najbardziej narażone na pojawienie się drgawek gorączkowych przy wysokiej i nieprawidłowo obniżanej gorączce. Cel. Celem pracy było przedstawienie problematyki gorączki u dzieci. Materiał i metody. Metoda zastosowana w pracy to analiza literatury. Przegląd. Gorączka u dziecka jest stanem klinicznym, którego przyczyny zmieniają się w zależności od okresu rozwoju życia dziecka. U najmłodszych dzieci dominują czynniki infekcyjne układu oddechowego, pokarmowego, dróg moczowych i ośrodkowego układu nerwowego. Dzieci starsze gorączkują najczęściej z przyczyn tzw. nieinfekcyjnych, do których należą choroby immunologiczny, nowotwory, nieswoiste zapalenia jelit czy choroby tkanki łącznej. Wnioski. Stany gorączkowe są bardzo częstym powodem hospitalizacji dzieci do 5 roku życia. W okresie przedszpitalnym rodzice w kontakcie z personelem pielęgniarskim wielokrotnie informują o braku wiedzy na temat niefarmakologicznych metod obniżenia gorączki, mają obawy o poprawne podanie leków przeciwgorączkowych. Edukacja w tym zakresie jest niezbędnym zadaniem, jeśli chodzi o personel medyczny.
Gorączka towarzyszy ludzkości od początku istnienia naszego gatunku. Będąc jednym z najjaskrawszych przejawów infekcji i choroby, odbierana była dawniej jako zaburzenie, z którym za wszelką cenę należy walczyć. Współcześnie potrafimy jednak w sposób właściwy interpretować ten proces jako korzystną dla organizmu, ściśle regulowaną reakcję obronną. Zagrożenie dla zdrowia stanowią natomiast zaburzenia mechanizmów regulacji temperatury skutkujące zbyt wysoką lub przedłużającą się gorączką. Praktyka kliniczna pokazuje, że w takich przypadkach standardowe metody leczenia z wykorzystaniem aspirynopodobnych (niesteroidowych) środków przeciwzapalnych pozostają zwykle bezskuteczne. Fakt ten dowodzi niezbicie konieczności prowadzenia ciągłych poszukiwań skutecznych metod leczenia. W obszar tych badań wpisują się doświadczenia nad wykorzystaniem inhibitorów rozpuszczalnej hydrolazy epoksydowej (sEH). Rosnąca ilość wyników badań dowodzi, iż mogą stanowić bezpieczną i skuteczną alternatywę dla współcześnie stosowanych leków.
EN
Fever has accompanied humanity throughout the whole history of our species. Being one of the cardinal signs of infection and disease, for decades it has been treated as a disorder, which at all costs had to be cured. Nowadays, however, fever is recognized as an important, beneficial and tightly regulated immune response. A real threat to health became the episodes of especially high or prolonged fever resulting from failure of thermoregulation mechanisms. Clinical experience shows, that in such cases standard treatment with aspirin-like non-steroidal anti-inflammatory drugs usually remains inefficient. This fact clearly proves the need for constant search for novel therapeutic agents. Pharmacological inhibition of soluble epoxide hydrolase (sEH) activity is a part of such studies. The growing number of evidence indicates, that sEH inhibitors might be used as a safe and effective alternative to currently used drugs.
Environmental pollution results in increasing frequency of cyanobacteria blooms occurrence in water reservoirs. Many genera of cyanobacteria may produce toxins which are dangerous for animal and human health. Intoxication may be a result of drinking contaminated water, eating contaminated fish or seafood but also due to skin exposure in recreational water during cyanobacteria bloom. Signs and symptoms of intoxication are unspecific and vary from less serious like skin irritation to death. Accept from confirmation of having contact with contaminated water or food there are no diagnostic tests available. In Poland cyanobacteria blooms occur especially during heat waves. Bellow we present a case of a girl who suffered from an unspecific syndrome after returning from holidays at The Baltic Sea during cyanobacteria bloom occurrence. Few days after swimming in the sea she presented feeling unwell, with fever, skin irritation, visual disturbances, joint pain, slightly elevated inflammatory indicators and proteinuria. On the basis of clinical presentation and results of additional tests we excluded respiratory, gastrointestinal and urinary tract infection. Signs and symptoms disappeared spontaneously within few days of observation. The fact that cyanobacteria bloom occurrence is increasing over the last few years indicates that cyanobacteria intoxication should be taken under consideration while diagnosing unspecific syndrome in children coming back from holidays at the seaside.
PL
Z uwagi na rosnące zanieczyszczenie środowiska coraz częściej dochodzi do zakwitu sinic w wodach rekreacyjnych. Wiele gatunków sinic może produkować szkodliwe dla zdrowia zwierząt i ludzi cyjanotoksyny. Do zatrucia może dojść na skutek spożycia skażonej wody, ryb lub owoców morza, ale także poprzez bezpośredni kontakt skóry z wodą, w której doszło do zakwitu sinic. Objawy intoksykacji są niespecyficzne, od mniej groźnych, takich jak podrażnienie skóry, do poważnego zagrożenia życia, ze zgonem włącznie. Oprócz udowodnienia kontaktu ze skażoną wodą lub pożywieniem brak jest metod diagnostycznych potwierdzających zatrucie. W Polsce do zakwitu sinic dochodzi przede wszystkim podczas letnich upałów. Poniżej przedstawiamy przypadek dziewczynki, u której wystąpił zespół niespecyficznych objawów chorobowych po powrocie znad Morza Bałtyckiego w okresie zakwitu sinic. W kilka dni po kąpieli w morzu u dziewczynki obserwowano gorsze samopoczucie, gorączkę, podrażnienie skóry, zaburzenia widzenia, bóle stawów łokciowych, nieznaczne podwyższenie wskaźników stanu zapalnego oraz białkomocz. Na podstawie obrazu klinicznego oraz wyników badań dodatkowych wykluczono infekcje dróg oddechowych, nieżyt żołądkowo-jelitowy oraz zakażenie układu moczowego. Objawy choroby ustąpiły samoistnie w ciągu kilkudniowej obserwacji. Wobec narastającego w ostatnich latach problemu zakwitu sinic w zbiornikach wodnych intoksykację cyjanotoksynami należy rozważyć jako potencjalną przyczynę niespecyficznych objawów chorobowych u dzieci powracających znad morza lub jeziora w okresie letnich upałów.
Epstein-Barr virus (EBV) infections in children are usually asymptomatic and occur in almost the entire population. If the infection occurred at a later age, in adolescents and adults, it can lead to infectious mononucleosis (IM). A typical symptom is long-lasting fever, which is of concern, especially in younger patients and those who do not respond to antibiotic therapy. The paper presents the characteristics, epidemiology, and pathophysiology of EBV infection. It is described both common and rare features of the most common form of symptomatic infections – infectious mononucleosis. IM is suspected primarily in children with fever, sore throat and enlarged lymph nodes, liver and spleen. EBV infection can cause mucocutaneous manifestation, weakness and myalgia; hepatitis is relatively less common and can lead to liver failure. Laboratory diagnosis is primarily an assessment of morphology and peripheral blood smear, with the presence of the predominant atypical lymphocytes. Evaluation of serum transaminases level (elevated in infectious mononucleosis), and serological tests for the presence of antiviral antibodies are also crucial. If the heterophil test is negative in the patients with symptoms suggesting IM, one should carry out EBV-specific antibody tests. Antibodies to viral capsid antigen (VCA) appear as the first. The paper reports three cases of infectious mononucleosis and diagnostic problems associated with them.
PL
Zakażenia wirusem Epsteina-Barr (Epstein-Barr virus, EBV) u dzieci najczęściej przebiegają bezobjawowo i dotyczą niemalże całej populacji. U części osób, szczególnie jeśli do zakażenia doszło w wieku późniejszym (u nastolatków i dorosłych), mogą prowadzić do wystąpienia mononukleozy zakaźnej (MZ). Typowym objawem jest długo utrzymująca się gorączka, co budzi niepokój, zwłaszcza u pacjentów najmłodszych i tych, którzy nie reagują na zastosowaną antybiotykoterapię. W pracy przedstawiono charakterystykę, epidemiologię, oraz patofizjologię zakażenia EBV. Opisano zarówno typowe, jak i rzadkie cechy najczęstszej objawowej postaci zakażenia – mononukleozy zakaźnej. MZ podejrzewamy przede wszystkim u dzieci z gorączką, zapaleniem gardła oraz powiększeniem węzłów chłonnych, wątroby i śledziony. Zakażenie EBV niekiedy powoduje również zmiany skórne, osłabienie, bóle mięśniowe, rzadko występuje zapalenie wątroby, które może prowadzić do jej niewydolności. Diagnostyka laboratoryjna obejmuje przede wszystkim ocenę morfologii z rozmazem krwi obwodowej, w którym przeważają limfocyty atypowe, aktywność aminotransferaz (podwyższonych w MZ) oraz testach serologicznych na obecność przeciwciał przeciwwirusowych. W przypadku otrzymania ujemnych wyników testów lateksowych i objawów klinicznych sugerujących MZ należy wykonać testy wykrywające swoiste antygeny wirusa. Przeciwciała pojawiające się jako pierwsze to te skierowane przeciwko antygenowi kapsydowemu wirusa. W pracy przedstawiono także opisy trzech przypadków mononukleozy zakaźnej i problemów diagnostycznych z nimi związanymi.
Stan zapalny w obrębie tkanek okołowierzchołkowych zębów może prowadzić do rozwoju powikłań wymagających leczenia przez zespół lekarzy różnych specjalności. Przetoka skórna jest rzadkim powikłaniem przewlekłego stanu zapalnego w obrębie zębodołu i niejednokrotnie stanowi wyzwanie diagnostyczno-terapeutyczne ze względu na brak specyficznych objawów. Odpowiednie przeprowadzanie procesu diagnostycznego może pozwolić na postawienie właściwej diagnozy, lokalizację pierwotnego ogniska stanu zapalnego oraz wdrożenie leczenia przyczynowego.
Introduction. Children’s fever occurring is in parents’ opinion a very worrying clinical state. Its appearance is quite common in paediatric population and the knowledge about dealing with the anti-fever issues is still popularised among parents by medical staff. Aim. The thesis aims to pay attention to the present problem of not taking brave decisions by parents when it concerns their sick child. Material and methods. In this thesis, a way of diagnostics survey with a technique of polling was applied. A self-made questionnaire was used as the research tool. In the part related to the research, the aggregate scale of parents’ knowledge evaluation according to the very own structure. The group consisted of 105 people, the parents of children up to five years old. Results. The results confirm the influence of demographic factors on the treatments by the parents when it comes to their children up to five years old. The parents do not have enough knowledge about fever, understanding its parameters and ways of reducing it. At once, they do have knowledge about the risks arising from the hazard of a high fever. More than 50% of parents get information about the subject from numerous sources such as family, friends, the Internet and unprofessional media. Professional medical staff is the source of knowledge for 48,57% of people. The parents and caretakers recognise information about fever forwarded by doctors and nurses. They rate the level and the quality of that knowledge very high. Conclusion. The role of a nurse in parents’ education about fever and dealing with it when it appears is significant. Nurses are the source of information, but they forward their knowledge in different degrees, according to parents. Medical staff is co-responsible for deepening parents’ knowledge.
PL
Wstęp. Pojawienie się gorączki u dziecka jest w ocenie rodziców bardzo niepokojącym stanem klinicznym. Występuje on dość powszechnie w populacji pediatrycznej a wiedza dotycząca postępowania przeciwgorączkowego jest ciągle popularyzowana wśród rodziców przez personel medyczny. Cel. Celem niniejszej pracy jest zwrócenie uwagi na istniejący niewątpliwie problem braku podejmowania odważnych decyzji przez rodziców w stosunku do własnego, chorego dziecka. Materiał i metody. W niniejszej pracy zastosowano metodę sondażu diagnostycznego przy zastosowaniu techniki ankietowania. Jako narzędzie badawcze do przeprowadzenia badań ankietowych służyła ankieta własnej konstrukcji. W części badania wykorzystano sumaryczną skalę oceny wiedzy rodziców według własnej konstrukcji. Ankietowaną grupę stanowiło 105 osób, rodzice dzieci do 5 roku życia, które były hospitalizowane w Oddziałach Dziecięcych z powodu gorączki lub diagnozowane z tego powodu. Wyniki. Uzyskane wyniki badań własnych potwierdzają modyfikujący wpływ czynników demograficznych na postępowanie przeciwgorączkowe rodziców dzieci do 5 roku życia. Rodzice posiadają niewystarczającą wiedzę na temat gorączki, interpretacji jej parametrów i sposobów jej obniżenia. Jednocześnie posiadają wiedzę na temat zagrożeń wynikających z niebezpieczeństwa wysokiej gorączki. Ponad 50% rodziców czerpie wiedzę na analizowany temat z innych źródeł jakimi są rodzina, znajomi, fora internetowe i nieprofesjonalne media. Fachowy personel medyczny jest źródłem wiedzy w 48,57% wszystkich ankietowanych. Rodzice i opiekunowie doceniają informacje na temat gorączki przekazywane przez lekarzy i pielęgniarki. Wysoko oceniają poziom i jakość tej wiedzy. Wnioski. Rola pielęgniarki w edukacji rodziców o gorączce i postępowaniu w przypadku jej pojawienia się jest znacząca. Pielęgniarki są źródłem informacji, ale w różnym stopniu wg rodziców przekazują niezbędną wiedzę. Personel medyczny jest współodpowiedzialny za pogłębianie wiedzy rodziców.
Introduction. Urinary tract infections are one of the most common causes of children staying in hospitals. The presence of bacteria in the urinary tract often causes specific symptoms, but the course of infection can be different each time, especially since this infection has a high tendency to recur. According to the latest guidelines of the Polish Society of Pediatric Nephrology, urinary tract infection should be suspected in any child with a fever (from 24 to 48 hours) with no identifiable cause, which may or may not be accompanied by other symptoms. Aim. The aim of this paper is to identify the care problems of a pediatric patient with urinary tract infection and selection with the implementation of the correct model of nursing procedure. Case study. A 9-year-old patient was admitted to the hospital due to a fever of 39.2°C, abdominal pain, vomiting and dysuria. The symptoms persisted for more than 24 hours and did not subside despite taking antipyretics and analgesics. There were features of dehydration resulting from fever, vomiting and low fluid intake. The patient reports great discomfort during urination. The girl and her parents have a very low level of knowledge about the disease. Conclusion. When caring for a child with a urinary tract infection, a nurse has to deal with many serious nursing problems. Urinary tract infection causes a number of symptoms, the most important of which are: high fever, dysuric symptoms with accompanying pain, water and electrolyte balance disorders caused by vomiting, anxiety and fear of the patient and her parents in connection with hospitalization. The role of a nurse in the care and supportive and educational process should be based on current knowledge, scientific evidence, but also on an empathetic, understanding approach to the pediatric patient, with the ability to properly communicate with parents, as well as respect for dignity.
PL
Wstęp. Zakażenia układu moczowego są jedną z najczęstszych przyczyn pobytu dzieci w placówkach szpitalnych. Obecność bakterii w układzie moczowym często daje specyficzne objawy, jednak przebieg zakażenia za każdym razem może wyglądać inaczej, zwłaszcza że infekcja ta wykazuje dużą skłonność do nawrotów. Zgodnie z najnowszymi wytycznymi Polskiego Towarzystwa Nefrologii Dziecięcej należy podejrzewać zakażenie układu moczowego u każdego dziecka gorączkującego (od 24 do 48h) bez uchwytnej przyczyny, której mogą, ale nie muszą towarzyszyć inne objawy. Cel. Celem niniejszej pracy jest rozpoznanie problemów pielęgnacyjnych pacjenta pediatrycznego z zakażeniem układu moczowego oraz dobór i wdrożenie prawidłowego modelu postępowania pielęgniarskiego. Prezentacja przypadku. Pacjentka, lat 9 została przyjęta do szpitala z powodu gorączki 39,2°C, bólu w podbrzuszu, wymiotów i objawów dyzurycznych. Objawy utrzymywały się od ponad 24 godzin i nie ustępowały pomimo przyjmowanych leków przeciwgorączkowych i przeciwbólowych. Stwierdzono cechy odwodnienia wynikające z gorączki, występujących wymiotów i małej ilości przyjmowanych płynów. Pacjentka zgłasza duży dyskomfort podczas oddawania moczu. Dziewczynka oraz rodzice mają bardzo niski poziom wiedzy z zakresu choroby. Wnioski. W opiece nad dzieckiem z zakażeniem układu moczowego pielęgniarka ma do czynienia z wieloma poważnymi problemami pielęgnacyjnymi. Zakażenie układu moczowego powoduje szereg objawów, z których najważniejsze to: wysoka gorączka, objawy dyzuryczne z towarzyszącym bólem, zaburzenia gospodarki wodno-elektrolitowej spowodowane wymiotami, niepokój i lęk pacjentki oraz jej rodziców w związku z hospitalizacją. Rola pielęgniarki w procesie opiekuńczymi i wspierająco- edukacyjnym powinna opierać się na aktualnej wiedzy, dowodzie naukowym, ale również na podejściu do pacjenta pediatrycznego w sposób empatyczny, pełen zrozumienia, z umiejętnością prawidłowej komunikacji z rodzicami, a także poszanowaniem godności.
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.