Full-text resources of PSJD and other databases are now available in the new Library of Science.
Visit https://bibliotekanauki.pl
Preferences help
enabled [disable] Abstract
Number of results

Results found: 3

Number of results on page
first rewind previous Page / 1 next fast forward last

Search results

Search:
in the keywords:  fatigue syndrome
help Sort By:

help Limit search:
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
|
|
issue 1
15-22
EN
Objectives: The aim of this paper was to assess the effects of aerobic training on the quality of life and fatigue in patients with multiple sclerosis. Material and methods: A total of 53 patients with known multiple sclerosis (ICD G35.0) who began a standard 4-week rehabilitation programme were included in the study. Patients were divided into two groups: AT (aerobic training) patients (n = 21), who additionally underwent training on a lower limb cycle ergometer (three 10-minute sessions per day with an hour interval), and non-AT group of patients (n = 32). Life quality assessment based on the WHOQOL-BREF scale (World Health Organization Quality of Life), an assessment of motor impairment based on the Expanded Disability Status Scale by Kurtzke (EDSS) and an assessment of the severity of fatigue using the Fatigue Severity Scale (FSS) were performed at baseline and after four weeks. Results: After completing rehabilitation programmes, an improvement in the quality of life was observed both in AT and non-AT group. However, a more significant improvement in the two evaluated aspects, physical (p = 0.001 vs. 0.01) and psychological (p = 0.001 vs. 0.05), was observed in the AT group. However, no improvement in social terms was observed. There was also a reduction in the severity of fatigue (0.03 for AT group vs. 0.15 for non-AT group). There was no statistically significant improvement in the EDSS score in any of the groups. Conclusions: Aerobic training has beneficial effects on the quality of life and the severity of fatigue in patients with multiple sclerosis.
PL
Cel pracy: Celem pracy jest ocena wpływu treningu aerobowego na jakość życia i zmęczenie u chorych ze stwardnieniem rozsianym. Materiał i metody: Badaniu poddano 53 pacjentów z rozpoznaniem stwardnienia rozsianego (ICD G35.0) rozpoczynających 4-tygodniowy standardowy program kompleksowej rehabilitacji. Uczestników podzielono na dwie grupy: AT (aerobic training – trening aerobowy) (n = 21) – dodatkowo zastosowano trening aerobowy na cykloergometrze kończyn dolnych (3 razy dziennie po 10 minut z godzinną przerwą) – oraz non-AT (n = 32), czyli bez treningu aerobowego. W obu grupach w 1. dniu i po 4 tygodniach przeprowadzono badania oceny jakości życia na podstawie skali WHOQOL-BREF (World Health Organization Quality of Life), ocenę niewydolności ruchowej według Rozszerzonej Skali Niewydolności Ruchowej Kurtzkego (Expanded Disability Status Scale, EDSS) i ocenę ciężkości zmęczenia za pomocą Skali Ciężkości Stopnia Zmęczenia/Znużenia (Fatigue Severity Scale, FSS). Wyniki: Po zastosowanym treningu ocena jakości życia poprawiła się zarówno w grupie AT, jak i non-AT, jednak bardziej znaczącą poprawę jakości życia w dwóch badanych aspektach zaobserwowano w grupie AT – pod względem fizycznym (p = 0,001 vs 0,01) i psychologicznym (p = 0,001 vs 0,05). Nie odnotowano poprawy pod względem socjalnym. Wykazano spadek nasilenia zmęczenia/znużenia – 0,03 (AT) vs 0,15 (non-AT). W żadnej grupie nie wystąpiła istotna statystycznie poprawa w skali EDSS. Wnioski: Stwierdzono korzystny wpływ treningu aerobowego na jakość życia oraz nasilenie zmęczenia u chorych na stwardnienie rozsiane.
|
2011
|
vol. 11
|
issue 1
23-28
EN
Fatigue, defined as subjective lack of energy to start and continue any activity without any connections with depression and muscular weakness, is one of the most common and troublesome symptoms of multiple sclerosis (MS). It concerns almost all patients, and in approximately half of them it is a major symptom. It may occur in cases of patients with little neurological symptoms and significantly affect the quality of life. In spite of intensive researches in last years pathophysiology of fatigue syndrome has not been enough recognized. The role of various mechanisms has been suggested: local prefrontal cortex and basal ganglia atrophy, changes in activity of B lymphocytes, disturbances of glutaminergic transmission caused by proinflammatory cytokines (TNF-α, IL-1β and IL-6), hypothalamic-pituitary-adrenal axis dysfunction, disturbances of astroglia metabolism with dehydroepiandrosteron (DHEA) decreased level and decreased levels of neurotransmitters noradrenaline and serotonin as well. The diagnosis of fatigue syndrome is based on anamnesis,physical examination, screening laboratory tests and evaluation by means of scales, for example Fatigue Severity Scale (FSS), Modified Fatigue Impact Scale (MFIS). The necessary condition is to exclude depression or additional organic conditions (anaemia, cardiovascular disorders, kidney diseases or hypothyroidism). Treatment of fatigue is not sufficiently effective. Pharmacological treatment leads to slight improvement although recent clinical trials with modafinil and fampridine have given promising results. Beneficial influence of physical exercises, cryotherapy and magnetotherapy has been observed. What may help in therapy is emotional support, cognitive-behavioural therapy and psychotherapy as well as avoidance of factors which may increase fatigue such as fever, anxiety, depression, pain, sleep disturbances, and also some drugs like opiates and benzodiazepines.
PL
Zmęczenie, definiowane jako subiektywne odczucie braku energii do rozpoczynania i podtrzymywania dowolnej aktywności pozostające bez związku z depresją lub osłabieniem siły mięśniowej, jest jednym z najczęstszych i zwykle najbardziej uciążliwych objawów stwardnienia rozsianego (SR). Dotyczy prawie wszystkich chorych, natomiast u ponad połowy jest objawem dominującym. Może występować u chorych ze stosunkowo niewielkimi objawami neurologicznymi i w znacznym stopniu wpływać na jakość życia. Mimo intensywnych badań w ostatnich latach patofizjologia zespołu zmęczenia nie jest w pełni poznana. Za występowanie zmęczenia w SR odpowiedzialne mogą być różne mechanizmy: lokalny zanik kory przedczołowej i jąder podstawy, zmiana aktywności limfocytów B, zaburzenia transmisji glutaminergicznej przez cytokiny prozapalne (TNF-α, IL-1β i IL-6), nieprawidłowe funkcjonowanie osi podwzgórze – przysadka – nadnercza, zaburzenia metabolizmu astrogleju i spadek produkcji dehydroepiandrosteronu (DHEA) oraz obniżenie poziomu neuroprzekaźników noradrenaliny i serotoniny. Rozpoznanie zespołu zmęczenia opiera się na wywiadzie, badaniu fizykalnym, przesiewowych badaniach laboratoryjnych i skalach oceniających zmęczenie, np. Skali Ciężkości Zmęczenia (FSS) i Skali Oddziaływania Zmęczenia (MFIS). Warunkiem koniecznym jest wykluczenie depresji oraz dodatkowych przyczyn organicznych (niedokrwistości, chorób serca, nerek czy niedoczynności tarczycy). Leczenie zmęczenia jest mało skuteczne. Farmakoterapia daje niewielką poprawę, chociaż ostatnie próby z zastosowaniem modafinilu i famprydyny przyniosły obiecujące rezultaty. Zaobserwowano korzystny wpływ ćwiczeń fizycznych, krioterapii i magnetostymulacji. Pomocne są też wsparcie emocjonalne chorego, terapia poznawczo-behawioralna i psychoterapia oraz unikanie czynników mogących nasilać zmęczenie, takich jak gorączka, lęk, depresja, ból, zaburzenia snu, czy niektórych leków, np. opiatów, benzodiazepin.
Aktualności Neurologiczne
|
2009
|
vol. 9
|
issue 4
267 -271
EN
Fatigue syndrome, depression and cognitive function impairment are very frequent in multiple sclerosis. Investigations of symptoms of these disturbances were not examined routine. They require time and clinical experience. These sufferings can step out on every stage of the disease, also outdistancing physical symptoms, as well in clinically isolated syndrome. Unfortunately, they undergo remission seldom. Fatigue syndrome is one of the most frequent and the most serious problem in multiple sclerosis. It is the cause of serious motor and mental handicap and intellectual, the causing the greater depth the disability and deterioration quality of life. Moreover, it is unusually difficult to clinically effective treatment. The impairment of cognitive functions, and especially the fresh memory, belongs to deficits observed already in initial phase of disease. Depression among the patient with multiple sclerosis is result of many complicated processes. It can be result of chronicity of disease, as also the lack of possibility of effective treatment and the unforeseeable course of the disease or the effect of therapy of disease. Depression is intensified at the beginning of the disease, mainly in the relapsing-remitting form and influences on negative perceptions of neurological symptoms of the disease. It poorly correlates with clinical severity of multiple sclerosis. Fatigue syndrome, depression and cognitive function impairment more often were observed in primary progressive form of the disease than in relapsing-remitting, although this has not been a constant finding.
PL
Zespół zmęczeniowy, depresja i zaburzenia funkcji poznawczych bardzo często występują u chorych ze stwardnieniem rozsianym. Badań tych zaburzeń nie wykonuje się rutynowo – wymagają czasu i doświadczenia klinicznego. Dolegliwości te mogą pojawiać się na każdym etapie choroby, także wyprzedzając objawy fizykalne, jak również przy zespole klinicznie izolowanym. Niestety, rzadko ulegają remisji. Zespół zmęczeniowy należy do najczęstszych i najpoważniejszych dolegliwości zgłaszanych przez chorych ze stwardnieniem rozsianym. Jest przyczyną poważnego upośledzenia ruchowego i umysłowego, powodując pogłębienie inwalidztwa i pogorszenie jakości życia tych osób. Ponadto jest niezwykle trudny do skutecznego, czyli efektywnego klinicznie, leczenia. Zaburzenia funkcji poznawczych, a zwłaszcza pamięci świeżej, należą do deficytów obserwowanych już w początkowej fazie choroby. Depresja u osób ze stwardnieniem rozsianym jest wynikiem szeregu złożonych procesów. Może wynikać z samej świadomości przewlekłości procesu chorobowego, jak również z braku możliwości wyleczenia i nieprzewidywalnego przebiegu schorzenia lub też być efektem terapii choroby. Depresja jest szczególnie nasilona w pierwszym etapie, głównie w postaci przebiegającej z rzutami, i wpływa na negatywny odbiór zaburzeń neurologicznych powodujących pojawienie się niesprawności. Nie stwierdzono korelacji pomiędzy kliniczną aktywnością choroby a stopniem zaawansowania wymienionych powyżej zaburzeń. Zespół zmęczeniowy, depresję i zaburzenia funkcji poznawczych częściej obserwuje się w formach przewlekle postępujących choroby, zwłaszcza pierwotnie postępującej, niż w postaci przebiegającej z rzutami, niemniej ostatnio obserwacje te są coraz częściej dyskutowane.
first rewind previous Page / 1 next fast forward last
JavaScript is turned off in your web browser. Turn it on to take full advantage of this site, then refresh the page.