Search results

1

The pharmacogenetic aspects of pain pharmacotherapy

100%

Woroń J.

Ból

|

2012

|

vol. 13

|

issue 3

40

EN

The rapidly progressing field of pharmacogenetics offers insight into the variation in responses observed clinically among patients administered analgesics. Genetic variation leads to interperson variability in pharmacokinetics and pharmacodynamics, processes that have an important impact on the observed efficacy and toxicity of analgesics. As more pharmacogenetic research links specific polymorphism to the pharmacologic effects of analgesics, clinicians will continue to improve their understanding of how to prescribe analgesics more effectively.

PL

Postęp jaki dokonuje się w zakresie farmakogenetyki pozwala na zrozumienie osobniczych różnic w odpowiedzi na podanie leków przeciwbólowych. Różnice farmakogenetyczne i związane z tym zmiany w farmakokinetyce i farmakodynamice leków przeciwbólowych pozwalają dzisiaj wyjaśnić ich wpływ zarówno na skuteczność jak i bezpieczeństwo stosowania tych leków. Znajomość czynników genetycznych pozwala na uzyskanie wiedzy niezbędnej do coraz efektywniejszego stosowania leków przeciwbólowych.

2

Ocena ekspresji genu ABCC1 kodującego białko MRP1 u osób chorych na depresję

84%

Świechowski R., Balcerczak E., Żebrowska M., Jeleń A.

Folia Medica Lodziensia

|

2015

|

vol. 42

|

issue 2

107-122

EN

Introduction: According to the World Health Organization, depression is the most common mental disorder. Over 350 million people suffer from this disease, making it the fourth most important health problem in the world. Multidrug resistance protein 1 (MRP1), encoded by ABCC1 gene is co–creating the blood– brain barrier and blood–cerebrospinal fluid barrier. Changes in the expression of ABCC1 can influence the bioavailability of antidepressants, and thereby, determine the efficacy of the treatment. The aim of the study was to evaluate ABCC1 gene expression in patients with depression. Material and methods: We analyzed 32 samples of RNA isolated from the leukocytes of peripheral blood, derived from Babinski Hospital patients suffering from recurrent depressive episodes. The investigated gene expression was assessed using the technique of Real–time PCR. Results: On the basis of qualitative analysis, ABCC1 gene expression has been shown in 30 samples, and the GAPDH gene expression in 32 samples. All 32 samples were quantitatively analyzed. The level of ABCC1 gene expression relative to GAPDH gene was variable among all 32 cases. An average, positive and significant correlation (r = 0.3988) between age of the patients and the relative expression level of ABCC1 has been shown. Conclusions: The relative level of gene expression increases with the age of the patients with depression. The obtained results require confirmation in a larger group of patients.

PL

Wstęp: Według Światowej Organizacji Zdrowia depresja jest najczęściej występującym zaburzeniem psychicznym. Ponad 350 milionów ludzi na całym świecie cierpi na tę chorobę, co czyni ją czwartym z najważniejszych obecnie problemów zdrowotnych. Białko oporności wielolekowej 1 (MRP1), kodowane przez gen ABCC1, jest elementem współtworzącym barierę krew–mózg oraz krew–płyn mózgowo–rdzeniowy. Zmiana ekspresji genu ABCC1 może wpłynąć na biodostępność leków antydepresyjnych, a tym samym na skuteczność farmakoterapii. Celem pracy była ocena ekspresji genu ABCC1 u pacjentów chorych na depresję. Materiał i metody: Badaniu poddano 32 próby RNA wyizolowane z leukocytów krwi obwodowej pacjentów chorych na depresję, leczonych w szpitalu im. Babińskiego w Łodzi. Ekspresja badanego genu została oceniona przy użyciu techniki Real–time PCR. Wyniki: Na podstawie analizy jakościowej wykazano ekspresję genu ABCC1 w 30 próbach, a genu referencyjnego GAPDH w 32 próbach. Wszystkie 32 próby poddano analizie ilościowej. Poziom ekspresji genu ABCC1 względem genu GAPDH we wszystkich 32 przypadkach był wysoce zróżnicowany. Wykazano przeciętną, dodatnią, istotną statystycznie korelację (r = 0,398 pomiędzy wiekiem pacjentów, a względnym poziom ekspresji genu ABCC1. Wnioski: Względny poziom ekspresji genu ABCC1 jest tym wyższy, im wyższy jest wiek pacjentów w grupie badanej. Uzyskane w pracy wyniki badań wymagają potwierdzenia na większej grupie pacjentów.

3

Cisplatyna – lek z przypadku

67%

Barbara K., Monika K.

Current Gynecologic Oncology

|

2012

|

vol. 10

|

issue 2

131-140

EN

The paper is an overview of metal-containing compounds, i.e. platinum derivatives, used to create extremely active oncologic drugs. Platinum derivatives are in use for about 40 years in the treatment of most (nearly 80%) malignant tumors. Among metal-containing drugs, platinum derivatives are longest in use; they are very active tumor-destroying agents, have a potent antitumor effect and are the basis of several multidrug protocols. Unfortunately, apart of their antitumor effect, cisplatin has also considerable toxicity manifesting in many organ systems. Second- and third-generation platinum derivatives are being developed, aiming at reduction of these unfavorable effects while preserving or even enhancing its antitumor activity. In order to reduce platinum-related toxicity, such modalities as cytoprotection, pharmacogenetics and molecular biology are resorted to, aiming at isolation of active genes participating in the development of drug resistance. The aim of cytoprotection is to protect and strengthen normal tissues against deleterious impact of chemotherapy by rapid regeneration of healthy tissue, with no reduction of activity of cytostatic drugs. Pharmacogenetics aims at discovery of genes, their interactions and responses to particular cytostatic agents used in oncology. The goal is to point-out patients most at risk of developing unacceptable toxicity, even before application of the drug. History of use of cisplatin in the treatment of tumors indicates that improvement of treatment outcomes is the sum-total of inputs of interdisciplinary teams: chemists, biologists and oncologists.

PL

W artykule przedstawiono pochodne metali – związki platyny, które posłużyły do stworzenia niezwykle aktywnych leków onkologicznych. Leki z grupy platynowców stosowane są od 40 lat w leczeniu około 80% nowotworów złośliwych. Spośród leków zwanych metalowcami związki platyny wykorzystuje się najdłużej. Są one niezwykle aktywne w procesie niszczenia nowotworów, wykazują najsilniejsze działanie przeciwnowotworowe i są stosowane w wielu programach wielolekowych. Niestety, oprócz dużej aktywności onkologicznej cisplatyna przejawia także bardzo silne własności toksyczne w stosunku do wielu narządów. Powstające kolejne, drugie i trzecie generacje leków – pochodnych platyny – mają zmniejszyć właśnie te niekorzystne efekty przy zachowaniu aktywności, a może nawet ją zwiększać. W celu ograniczenia toksyczności wykorzystuje się także cytoprotekcję, farmakogenetykę i biologię molekularną, dążąc do wyodrębnienia aktywnych genów uczestniczących w procesie lekooporności. Celem cytoprotekcji jest ochrona i wzmocnienie zdrowych tkanek przed negatywnym działaniem chemioterapii poprzez szybką odnowę zdrowych tkanek bez zmniejszenia aktywności leków cytostatycznych. Farmakogenetyka ma na celu poznanie genów i ich wzajemnych powiązań oraz oddziaływań na stosowane leki cytostatyczne wykorzystywane w onkologii. Służy wyselekcjonowaniu chorych, u których mogą wystąpić silne efekty toksyczne wskutek stosowania określonych leków, jeszcze przed ich zastosowaniem. Historia stosowania cisplatyny w leczeniu nowotworów pokazuje, że poprawa wyników leczenia onkologicznego jest sumą działania zespołów interdyscyplinarnych: chemików, biologów i onkologów.

4

Biomarkery w stwardnieniu rozsianym

67%

Wender M.

Aktualności Neurologiczne

|

2009

|

vol. 9

|

issue 2

109-115

EN

The critical analysis of current status in the search of optimal biomarkers in multiple sclerosis was performed. In many cases the clinical as well as MRI patterns are sufficient for the diagnosis. In dubious cases the impact of CSF studies is necessary demonstrating an increase of IgG index indicating an intrathecal production of this proteins as well as the presence of oligoclonal IgG bands. The intensive search for more specific biomarkers continues. However, till now the results are far from satisfactory ones and are not included into the accepted diagnostic tests. Nevertheless, the studies are of a great value for understanding of the disease pathomechanism. The increase of MBP level in the CSF represents a marker of demyelination. An increase in titres of antibodies recognizing myelin proteins manifests no diagnostic value due to significant level differences, similarly as the increase in expression of some cytokines, chemokines and adhesion molecules. The same concerns the relative percentage of superficial antigens of blood mononuclears. Biomarkers tested as predictors of disease progress have a greater future. A very important scientific problem involves the question if it is possible to find genetic markers, which could predict a positive or negative therapeutic response to immunomodulatory or immunosuppressive drugs. Such markers would signify a great advantage in the therapy of multiple sclerosis.

PL

Przeprowadzono krytyczną analizę stanu badań w zakresie poszukiwania optymalnych markerów w stwardnieniu rozsianym. W wielu przypadkach wystarczy analiza kliniczna i obraz tomografii rezonansu magnetycznego. W razie wątpliwości wiele wnosi badanie płynu mózgowo- rdzeniowego, podwyższony wskaźnik IgG wskazujący na syntezę tego białka wewnątrz przestrzeni płynowych oraz obecność prążków oligoklonalnych IgG. Nadal jednak trwają poszukiwania bardziej swoistych biomarkerów. Mimo swego znaczenia dla poznania patogenezy choroby jak dotychczas nie wszystkie próby są uwzględnione w przyjętych kryteriach diagnostycznych. W płynie mózgowo- rdzeniowym odnotowuje się podwyższony poziom białka zasadowego jako wyraz procesu demielinizacyjnego oraz podwyższony poziom przeciwciał rozpoznających białka mieliny. Wzrost miana przeciwciał w surowicy ma niewielką wartość diagnostyczną wobec dużych różnic w częstości ich występowania, podobnie jak wzrost poziomu niektórych cytokin, chemokin i molekuł adhezyjnych. To samo dotyczy odsetkowych wartości antygenów powierzchniowych komórek jednojądrzastych krwi. Biomarkery próbuje się wykorzystywać do rokowania co do postępu choroby. Bardzo ważnym kierunkiem badawczym jest próba odpowiedzi na pytanie, czy można określić markery genetyczne decydujące o pozytywnym wyniku lub braku odpowiedzi terapeutycznej przy stosowaniu leków immunosupresyjnych i immunomodulacyjnych. Pozytywne wyniki w tym zakresie stanowić będą istotny postęp w terapii stwardnienia rozsianego.

5

Farmakogenetyczne uwarunkowania lekooporności w padaczce

67%

Kozera-Kępniak A., Jastrzębski K., Klimek A.

Aktualności Neurologiczne

|

2013

|

vol. 13

|

issue 2

96-102

EN

Epilepsy is one of the most common CNS disorders occurring in approximately 1% of the world population. It is characterized by the occurrence of recurrent attacks of varying symptomatology. It is estimated that 30% of patients, despite the appropriate antiepileptic treatment, still experiencing seizures. In this case we are dealing with so-called the phenomenon of drug resistance. In Poland, this problem concerns about 100–120 thousand patients. Predisposing factors for epilepsy include: onset of symptoms before 1 year of age, high frequency of seizures before treatment and structural changes of the brain, including cortical malformations. Uncontrolled seizures affect the patients quality of life, increasing the risk of injury, affecting the physical well-being and psychosocial functioning. Despite knowing these presumable risk factors for epilepsy, it remains unknown why in the two patients with the same type of epilepsy or the same type of seizure, efficacy of antiepileptic drugs can be extremely different. Potential reasons for this may be genetic factors, changing the pharmacodynamic and pharmacokinetic attributes of antiepileptic drugs. Among these factors is mentioned genetically determined polymorphism of some microsomal enzymes (CYP2C9, CYP2C19), P-glycoprotein, a protein MRP (multidrug resistance-associated protein) and pharmacodynamic malfunction of GABA (GABAA) and ion channels. It seems that research on the mechanisms of drug resistance may lead to the introduction of new therapeutic strategies This article aims to show the impact of genetic factors to the lack of treatment efficacy in epilepsy.

PL

Padaczka jest jedną z najczęstszych chorób ośrodkowego układu nerwowego, występującą u około 1% populacji na świecie. Charakteryzuje się występowaniem nawracających napadów o różnej symptomatologii. Szacuje się, że u 30% pacjentów mimo prowadzonego właściwego leczenia przeciwpadaczkowego nadal występują napady drgawkowe. Jest to tak zwane zjawisko lekooporności. W Polsce problem ten dotyczy około 100 000–120 000 chorych. Czynnikami predysponującymi do wystąpienia padaczki lekoopornej są: ujawnienie się choroby przed 1. rokiem życia, duża częstotliwość napadów przed rozpoczęciem leczenia oraz zmiany strukturalne mózgu, w tym wady rozwojowe kory mózgowej. Niekontrolowane napady padaczkowe pogarszają jakość życia chorych, zwiększając ryzyko urazów, wpływając negatywnie na samopoczucie fizyczne oraz funkcjonowanie psychospołeczne. Chociaż znane są potencjalne czynniki ryzyka, to nadal nie wiadomo, dlaczego u dwóch pacjentów z tym samym rodzajem padaczki lub tym samym typem napadów skuteczność leczenia lekami przeciwpadaczkowymi może być skrajnie różna. Wśród możliwych przyczyn tego zjawiska wymienia się czynniki genetyczne, zmieniające właściwości farmakodynamiczne i farmakokinetyczne stosowanych leków. Do grupy tych czynników zalicza się: genetycznie uwarunkowany polimorfizm niektórych enzymów mikrosomalnych (CYP2C9, CYP2C19), glikoproteiny P, białka MRP (multidrug resistance-associated protein) oraz zaburzenia funkcji farmakodynamicznych receptorów GABA (GABAA) i kanałów jonowych. Wydaje się, że badania nad mechanizmami lekooporności mogą skutkować wprowadzeniem nowych strategii terapeutycznych. Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie wpływu powyżej wymienionych czynników genetycznych na brak skuteczności leczenia w padaczce.

Refine search results

2 Aktualności Neurologiczne

1 Ból

1 Current Gynecologic Oncology

1 Folia Medica Lodziensia

1 2015

1 2013

2 2012

1 2009

1 Balcerczak E.

1 Barbara K.

1 Jastrzębski K.

1 Jeleń A.

1 Klimek A.

1 Kozera-Kępniak A.

1 Monika K.

1 Wender M.

1 Woroń J.

1 Świechowski R.

1 Żebrowska M.

The pharmacogenetic aspects of pain pharmacotherapy

Ocena ekspresji genu ABCC1 kodującego białko MRP1 u osób chorych na depresję

Cisplatyna – lek z przypadku

Biomarkery w stwardnieniu rozsianym

Farmakogenetyczne uwarunkowania lekooporności w padaczce