Search results

1

Can we prevent epilepsy? Yes, we can!

100%

Jóźwiak S.

European Journal of Translational and Clinical Medicine

|

2021

|

vol. 4

|

issue 1

10-12

EN

Epilepsy appears in 1% of global population and despite a progress in medicine still around 30% of patients have drug-resistant epilepsy. In recent years increasing attention is paid to possibility of epilepsy prevention. Candidate groups for such treatment are eagerly looked for. One of them is tuberous sclerosis complex (TSC).

2

Current knowledge about epilepsy and associated psychosocial conditions

100%

Talarska D., Stanislawska J., Strugala M., Talarska P.

Journal of Epileptology

|

2014

|

vol. 22

|

issue 1

25-36

EN

Introduction. Social knowledge about epilepsy has significant influence on shaping attitudes towards people with this disorder. Aim. The aim of the article was to find out an answer to the following question: How does the level of knowledge and perceiving people with epilepsy differ across societies of different countries? Material and methods. We evaluated 30 publications published between 2000 and 2013 on measuring the knowledge about epilepsy and psycho-social functioning of people with epilepsy. The articles were divided into five groups (including five continents): Europe-14 articles: six from Poland and eight from other countries, one from New Zealand, five from America, six from Asia and four from Africa. Discussion and conclusions. Despite widespread occurrence of the disorder in the world, the level of knowledge about epilepsy is low. Most authors, but also respondents, still postulate the necessity to introduce education on the matter to various age groups. The best form of communication used by the respondents is the media.

3

Successful treatment with adjunctive lacosamide in a patient with long term “drug resistant” focal epilepsy

100%

Fröscher W., Rauber A.

Journal of Epileptology

|

2014

|

vol. 22

|

issue 1

51-55

EN

Introduction. A significant number of patients suffering from epilepsy prove to be resistant to antiepileptic drugs (AEDs). Recent studies, however, suggest that 10–20% of seemingly drug resistant patients may still become seizure-free under the influence of subsequent dosage modifications. Case report. We report on a young man with cryptogenic focal epilepsy. He had his first seizure at the age of fifteen. His seizure frequency was decreased during the following 11 years. However, seizure-freedom was never achieved even though he was treated with twelve to fourteen different AEDs during this time. Intensive presurgical evaluations did not allow identification of a surgically remediable focus. Adjunctive treatment with lacosamide 400 mg/day was not successful. However, the patient became seizure-free immediately after an increase of the lacosamide dose up to 500 mg/day. The patient is now seizure-free for more than two years based on a combination of 500 mg lacosamide and 350 mg lamotrigine, followed by 550 mg and 250 mg, respectively. Discussion and conclusion. This case report highlights that there is always a chance that modifying the medication can result in a drug-resistant epilepsy patient experiencing a significant reduction of seizures and becoming seizure-free. The decisive step in this example was the off-label prescription of a high dose of lacosamide which the patient tolerated well.

4

Failure of a first regimen of monotherapy to control the newly diagnosed epilepsies. What to do next?

100%

Pimentel J.

Journal of Epileptology

|

2014

|

vol. 22

|

issue 2

109-112

EN

Background. Monotherapy is the choice regimen to treat newly diagnosed epilepsies. However, if it fails, several strategies may be followed. Aim. To discuss the treatment options when an initial monotherapy regimen fails. Methods. We reviewed the relevant literature on the topic by using PubMed. Review and Discussion. Approximately 64% of people with epilepsy (PWE) de novo are free of seizures with the first appropriate antiepileptic drug (AED) in monotherapy. The type (first versus second generation) of the first AED to use depends on the physician's personal choice provided that it is a first-line AED. There is a tendency to prefer a substitution rather than a combination of a failed first AED when it was produced associated with an idiosyncratic reaction, was poorly tolerated at a moderate dose, or produced no improvement in seizure control. In contrast, there is some evidence to prefer secondary polytherapy whenever the PWE tolerate its first AED but with a suboptimal response. In this case, and particularly mainly if a first generation AED was used as a first-line treatment, I prefer to choose a new generation AED given their more favourable pharmacokinetic and pharmacodynamic profiles. A very often used strategy is transitional polytherapy between two regimens of monotherapy. Conclusion. Any therapeutic decision should take into account factors such as seizure type or syndrome, possibility of drug side effects, comorbidities, comedications, age, teratogenic potential, and compliance. Whatever the option to be taken, the PWE, his family or the caregivers should take part in the decision making.

5

Handedness, cognitive processing and intelligence in patients with epilepsy

100%

Kalinin V. V., Nazmetdinova D. M., Basamygin A. V.

Journal of Epileptology

|

2014

|

vol. 22

|

issue 1

5-10

EN

Introduction. The current knowledge of significance of some neurobiological and clinical variables for the development of cognitive deterioration in patients with epilepsy remains sparse and controversial. Aim. The current study has been carried out in order to elucidate the role of handedness in terms of influence on cognitive processing and intelligence in patients with epilepsy. Material and methods. One hundred and thirty two patients (62 males, 70 females, aged 27.8 ± 8.9 years) with epilepsy participated in the study. Patients were divided into two groups. The first group included 112 patients that were characterized by intelligence and cognitive impairment while the second group (20 patients) had no mental deterioration and was regarded as controls. The two diagnostic categories accorded with ICD-10 criteria. The diagnosis of Dementia (F-02.8) was confirmed in 54 patients, while the diagnosis of Mild Cognitive Impairment (F-06.7) was confirmed in 58 patients. Results. Our results show that the level of left-handers among patients with cognitive Impairment achieved 14.2%, whilst in the group without cognitive deterioration there were no left-handers, and this difference was statistically significant (p = 0.051). An analysis of possible influence of motor lateralization on degree of cognitive deterioration, revealed that left-handedness determines the higher degrees of intelligence deterioration compared with right-handedness (χ2 = 6.64; p < 0,05). These data were confirmed by use of Wechsler Adult Intelligence Scale (WAIS) and the Mini Mental State Examination (MMSE) tests, and all left-handed epilepsy patients achieved lower scores on MMSE, total WAIS, as well as verbal and nonverbal WAIS scores. Conclusion. Our data confirm a role of some neurobiological variables, with emphasis on cerebral motor lateralization, in their influence upon intelligence level and cognitive deterioration in epilepsy. These data may be used for predictive purposes of intelligence assessment in patients with epilepsy.

6

EEG characteristics of déjà vu phenomenon

100%

Chervyakov A. V., Gnezditskii V. V., Vlasov P. N., Kalmykova G. V.

Journal of Epileptology

|

2013

|

vol. 21

|

issue 1

27-35

EN

Introduction. Déjà vu (DV, from French “already seen”) is an aberration of psychic activity associated with transitory erroneous perception of novel circumstances, objects, or people as already known. Aim. Investigation of clinical and diagnostic significance of derealization episodes in epilepsy. Materials and methods. The study involved 166 individuals (mean age 25.2 ± 9.2 yrs; 63.2% women). DV episodes were characterized and compared in groups of healthy volunteers (n = 139) and epilepsy patients (n = 27). The subjects participated in a survey concerning déjà vu characteristics and in a long-time ambulatory EEG monitoring (12–16 h). Results. In epilepsy patients, DV episodes were equally frequent in cryptogenic and symptomatic focal epilepsy, occurred in combination with nearly all types of seizures, and could occur both as an aura and as an individual seizure. The major clinical features distinguishing DV in healthy subjects from DV in epilepsy patients were the frequency and emotional perception of DV episodes, and preceding fear. A critical diagnostic marker is the dynamics of DV characteristics: an increase in frequency and duration, negative emotional background. In EEG, DV episodes in patients began with polyspike activity in the right temporal lobe and, in some cases, ended with slow-wave theta-delta activity in the right hemisphere. Conclusion. Our combined clinical and electrophysiological investigation identified two separate DV types: epileptic Déjà Vu characteristic of epilepsy patients and equivalent to an epileptic seizure, and non-epileptic Déjà Vu occurring in healthy individuals, which is basically a psychological phenomenon.

7

Cognitive impairment predicts social disability in persons with epilepsy

100%

Bujarski K. A., Wozniak G., Kobylarz E. J.

Journal of Epileptology

|

2014

|

vol. 22

|

issue 2

89-97

EN

Introduction. Cognitive dysfunction is one of the main comorbidities of epilepsy which co-exists with seizures and contributes to the adverse impact of the disease on employment, education and interpersonal relationships. A fundamental question regarding cognitive dysfunction in epilepsy goes as follows: in comparison to seizures, what role does cognitive dysfunction play in causing social disability? The purpose of this review was to evaluate our understanding of the role cognitive impairment plays in social disability in persons with epilepsy (PWE). We systematically searched the medical literature and identified studies which assessed the impact of seizures and cognitive function on some aspect of social disability in PWE. Results and Discussion. We identified 12 studies which adequately measured all variables in non-surgical cohorts, and 9 studies of cohorts following epilepsy surgery. We found evidence from non-surgical and from surgical series that cognitive variables strongly correlate with levels of social disability. Conclusions. We conclude that efforts to better understand the origins of cognitive dysfunction in epilepsy and subsequently at developing treatment modalities will be needed in order to reduce the degree of social disability caused by the condition.

8

Zastosowanie SMR neurofeedbacku w padaczce lekoopornej

88%

Kopka M.

Aktualności Neurologiczne

|

2015

|

vol. 15

|

issue 2

88-90

EN

Epilepsy is one of the most frequent neurologic disorders. The main aim of epilepsy treatment is to improve the quality of life, and to reduce epileptic seizures. Epilepsy is described as drug resistant if adequate trials of two tolerated and appropriately chosen and used treatments fail to achieve sustained seizure freedom. In Poland, 400,000 people suffer from epilepsy, and 30% of them have drug-resistant epilepsy. Surgical treatment is available for only some of these patients. The pursuit for new methods of alternative treatment continues, with neurofeedback seemingly emerging as one of viable options. Neurofeedback is a training method based on biofeedback, which can be described as providing information about the changes of the physiological signals to the trained person. In essence, neurofeedback takes place, if the bioelectrical activity of the brain (EEG) is the signal registered during the biofeedback training. The aim of this article is to present the knowledge regarding the use of SMR neurofeedback in the treatment of resistant epilepsy. In 1972, Sterman and Friar, encouraged by the positive results of studies in animals, for the first time attempted to use neurofeedback for the treatment of drug-resistant epilepsy. In the last decade, two independent meta-analyses were published. It seems that SMR neurofeedback should be considered as adjunctive method of treatment in patients with resistant epilepsy, particularly in cases where other methods have failed. More randomised controlled studies are needed to confirm the efficacy of this method of treatment. The directions of future studies have been highlighted in the article.

PL

Padaczka to jedno z najczęstszych schorzeń neurologicznych. Głównym celem leczenia jest zmniejszenie liczby napadów, a co za tym idzie – poprawa jakości życia chorych. Jeżeli dwie próby odpowiednio dobranego, tolerowanego i zastosowanego leczenia farmakologicznego okazują się nieskuteczne, padaczkę określa się mianem lekoopornej. W Polsce na padaczkę choruje około 400 tysięcy osób, u około 30% z nich występuje postać lekooporna. Tylko część pacjentów może skorzystać z leczenia chirurgicznego, istnieje zatem potrzeba poszukiwania alternatywnych metod wspomagania terapii. Jedną z nich wydaje się SMR neurofeedback – metoda treningu oparta na zasadzie biologicznego sprzężenia zwrotnego, czyli dostarczania choremu informacji zwrotnej o zmianach wartości rejestrowanych parametrów fizjologicznych. Gdy podczas treningu rejestrowana jest i wykorzystywana czynność bioelektryczna mózgu (EEG), mówimy o neurofeedbacku. Artykuł ma na celu przedstawienie wiedzy na temat stosowania SMR neurofeedbacku w leczeniu osób z padaczką lekooporną. W 1972 roku Sterman i Friar, zachęceni pozytywnymi wynikami badań na zwierzętach, podjęli pierwszą próbę leczenia za pomocą neurofeedbacku pacjentki z padaczką lekooporną, zaś w ostatniej dekadzie opublikowano wyniki dwóch niezależnych metaanaliz. Wydaje się, że neurofeedback powinien być brany pod uwagę jako terapia uzupełniająca w przypadku chorych z padaczką lekooporną, zwłaszcza gdy zawiodły inne metody. Do potwierdzenia skuteczności neurofeedbacku konieczne są dalsze randomizowane badania kontrolowane – w pracy wskazano ich kierunki.

76%

Żelazek P., Antczak P.

Innowacje w Pielęgniarstwie i Naukach o Zdrowiu

|

2022

|

vol. 7

|

issue 1

108-119

EN

Introduction. Epilepsy is a chronic brain disease characterised by a persistent (i.e., persistent) predisposition to generate epileptic seizures, unprovoked by any direct trauma to the central nervous system and by the neurobiological, cognitive, psychological and social consequences of recurrent seizures. Epilepsy affects both sexes and all ages, occurring worldwide. Aim. The purpose of this study was to present and discuss the problems associated with caring for a child with epilepsy in the home environment and to discuss symptoms associated with the aforementioned disease entity. Overview. Most seizures are well controlled with medication and other treatment but epilepsy can cause problems in social, school and work situations, making independent living difficult. Children with seizures often have physical problems (e.g., fractures, bruising, and a slightly increased risk of sudden death), as well as social problems because of the stigma surrounding the illness. People with epilepsy and their families may lack social support or experience social isolation, embarrassment, fear, and discrimination. Epilepsy self-management refers to a broad range of health behaviors and activities that the person as well as the person’s caregivers can learn and adapt to control seizures and improve well-being. This approach requires a partnership between the person and service providers (e.g., specialist epilepsy clinics, nurse liaison services between GPs and specialist hospital doctors, specialist community epilepsy teams). Conclusions. Currently, despite the reduction in the burden of disease, epilepsy is still an important cause of disability and mortality.

PL

Wstęp. Padaczka jest przewlekłą chorobą mózgu charakteryzującą się trwałą (tj. uporczywą) predyspozycją do generowania napadów padaczkowych, niesprowokowaną jakimkolwiek bezpośrednim urazem ośrodkowego układu nerwowego oraz neurobiologicznymi, poznawczymi, psychologicznymi i społecznymi konsekwencjami nawrotów napadów. Padaczka dotyka obu płci i w każdym wieku, występując na całym świecie. Cel. Celem pracy było przedstawienie i omówienie problemów związanych z opieką nad dzieckiem z padaczką w środowisku domowym oraz omówienie wad i objawów dotyczących w/w jednostki chorobowej. Przegląd. Większość napadów jest dobrze kontrolowana za pomocą leków i innych rodzajów leczenia, ale padaczka może powodować problemy w sytuacjach społecznych, szkolnych i zawodowych, utrudniając samodzielne życie. Dzieci z napadami często mają problemy fizyczne (np. złamania, siniaki i nieznacznie zwiększone ryzyko nagłej śmierci), a także problemy społeczne z powodu napiętnowania chorobą. Osoby z padaczką i ich rodziny mogą nie mieć wsparcia społecznego lub doświadczać izolacji społecznej, zakłopotania, strachu i dyskryminacji. Samoleczenie padaczki odnosi się do szerokiego zakresu zachowań i czynności zdrowotnych, których dana osoba jak i opiekunowie tej osoby mogą się nauczyć i dostosować, aby kontrolować napady i poprawiać samopoczucie. Podejście to wymaga partnerstwa między osobą a świadczeniodawcami usług (np. specjalistyczne poradnie leczenia padaczki, pielęgniarskie usługi łącznikowe między lekarzami rodzinnymi a lekarzami szpitali specjalistycznych, specjalistyczne zespoły środowiskowe ds. padaczki). Wnioski. Obecnie pomimo zmniejszenia obciążenia chorobą, padaczka jest nadal ważną przyczyną niepełnosprawności i śmiertelności.

17

Wpływ muzyki Mozarta na stan pacjentów pediatrycznych z padaczką - przegląd piśmiennictwa

76%

Osowska K., Makowska M., Gąsior J. S.

Neurologia Dziecięca

|

2020

|

vol. 29

|

issue 58

79-85

EN

Music therapy uses music and/or its elements improve the clinical condition of patients with various diseases. The results of many studies showed a beneficial effect of music therapy on the condition of neurological patients, including patients with Parkinson’s disease, dementia, sleep disorders or epilepsy. Experiments have shown that the Mozart’s music has beneficial influence on brain activity. The influence of the composer’s music on various ailments was called the „Mozart effect”. The aim of this study was to assess the influence of Mozart’s music on the clinical condition of pediatric patients with epilepsy based on a literature review. Material and Methods: The literature review was conducted in accordance with Preferred Reporting Items for Systematic Reviews and Meta-Analyses recommendations. Pubmed medical database was reviewed using the keywords/phrases: child, epilepsy, Mozart effect, music therapy. Results: During the period from 2010 to 2018, 97 publications have been screened, of which 7 were selected for detailed analysis. Conclusions: All studies showed a decrease in number of epileptic seizures in the examined patients. The authors of the included studies suggested the mechanisms of Mozart’s music therapy, including an increase in dopamine levels and an increase in parasympathetic activity. Mozart’s music can be an additional, supportive form of therapy in pediatric patients with epilepsy.

PL

Muzykoterapia wykorzystuje muzykę i/lub jej elementy w celu poprawy stanu klinicznego pacjentów z różnymi schorzeniami. Wyniki wielu badań wykazują korzystny wpływ muzykoterapii na stan pacjentów neurologicznych, m.in. pacjentów z chorobą Parkinsona, demencją starczą, zaburzeniami snu czy padaczką. Eksperymenty wykazały, że najlepszy wpływ na aktywność mózgu ma muzyka Mozarta. Wpływ muzyki tego kompozytora na różne dolegliwości został nazwany „Efektem Mozarta”. Celem pracy jest ocena wpływu muzyki Mozarta na stan kliniczny pacjentów pediatrycznych z padaczką na podstawie przeglądu piśmiennictwa. Materiał i metody: Przegląd piśmiennictwa przeprowadzono zgodnie z rekomendacjami PRISMA (Preferred Reporting Items for Systematic Reviews and Meta-Analyses). Dokonano przeglądu medycznej bazy danych Pubmed, używając słów/zwrotów kluczowych: dziecko, padaczka, „efekt Mozarta”, muzykoterapia. Wyniki: Od roku 2010 do 2018 zidentyfikowano 97 publikacji spełniających wstępne kryteria włączenia, z których wybrano 7 do szczegółowej analizy. Wnioski: We wszystkich badaniach wykazano zmniejszenie liczby napadów padaczkowych u badanych pacjentów. Autorzy włączonych badań zasugerowali mechanizmy działania muzyki Mozarta obejmujące m.in. zwiększenie poziomu dopaminy w śródmózgowiu oraz wzrost aktywności układu przywspółczulnego. Muzyka Mozarta może stanowić dodatkową, wspomagającą formę terapii u pacjentów pediatrycznych z padaczką.

18

Czy padaczka jest chorobą chronozależną?

76%

Steinborn B., Malendowicz-Major B.

Neurologia Dziecięca

|

2019

|

vol. 28

|

issue 56

11-15

EN

Seizures occur recurrently, in some epilepsies and epileptic syndromes even cyclically, including circadian, weekly and even monthly rhythms.The aim of the study was to analyse literature data on the, so-called, relationship between epilepsy and seizures.The available literature discusses the problem of epilepsy chronobiology and there are many observations confirming the cyclicalnature of epileptic seizures in various patient populations.However, differentiation of the, so-called, epilepsy chronotypes and chronopharmacology guidelines requires further observation.

PL

Napady padaczkowe występują w sposób nawrotowy, w niektórych padaczkach i zespołach padaczkowych nawet cykliczny, uwzględniając rytm okołodobowy, tygodniowy a nawet miesięczny. Celem pracy była analiza danych z piśmiennictwa dotyczącego tzw. chronozależności padaczki i napadów padaczkowych. W dostępnym piśmiennictwie dyskutowany jest problem chronobiologii padaczek oraz jest wiele obserwacji potwierdzających cykliczność napadów padaczkowych w różnych populacjach chorych. Wyodrębnienie tzw. chronotypów padaczek oraz założeń chronofarmakologii wymaga jednak dalszych obserwacji.

19

OPIEKA PIELĘGNIARSKA WOBEC DZIECKA Z PADACZKĄ W ŚRODOWISKU DOMOWYM

76%

Smulska K.

Long-Term Care Nursing

|

2019

|

vol. 3

|

issue 4

EN

Introduction Epilepsy is one of the oldest known diseases in the world. The history of this disease has 4 thousand years in the history of mankind. Epilepsy is one of the pathological conditions characterized by impaired function of the brain. The aim of this study is to develop an integrated process of raising a child with epilepsy residing at home, along with the challenges nurses to care for the child. Case In this case the patient is a 6-year-old girl with cerebral palsy, body spastic four limbssuffering from epilepsy resistant to treatment, were covered in the supervision of nurses. Conclusions 1 . Nursing problems in a child with epilepsy residing in the home environment: the risk of seizures, the likelihood of brain edema, the risk of cardiac respiratory failure, lack of child-bio-psycho-social needs, contraception due to prolonged immobilization, lack of parents’ knowledge about comprehensive pharmacotherapy and etiology of epileptic seizures. 2 . Basic tasks of a nurse caring for a child with epilepsy staying in the home environment: elimination of factors causing epileptic seizure, active participation in pharmacotherapy, regular measurement of vital signs, implementation of prevention of complications due to immobilization of the child, ensuring the implementation of basic life needs of the child, education of parents topic of therapy and aetiology of seizures in epilepsy.

PL

Wstęp Padaczka zwana inaczej epilepsją jest jedną z najstarszych znanych nam chorób na świecie. Historia tej choroby sięga 4 tysięcy lat w dziejach ludzkości. Padaczka jest jednym ze stanów chorobowych charakteryzujących się zaburzeniami funkcji mózgu. Cel pracy Celem pracy było opracowanie kompleksowego procesu pielęgnowania dziecka z padaczką przebywającego w środowisku domowym wraz z uwzględnieniem zadań pielęgniarki w opiece nad dzieckiem. Prezentacja przypadku W prezentowanym przypadku pacjentem jest 6 letnia dziewczynka z rozpoznaniem mózgowe porażenie dziecięce, niedowładem spastycznym czterokończynowym, cierpiąca na padaczkę lekooporną, została objęta opieką pielęgniarki. Wnioski 1 . Problemy pielęgnacyjne u dziecka z padaczkę przebywającego w środowisku domowym: ryzyko wystąpienia napadu padaczkowego, prawdopodobieństwo wystąpienia obrzęku mózgu, ryzyko nasilenia się niewydolności krążeniowo-oddechowej, brak możliwości zaspokajania przez dziecko potrzeb bio-psycho-społecznych, możliwość wystąpienia przykurczy z powodu długotrwałego unieruchomienia, brak wiedzy rodziców na temat kompleksowej farmakoterapii i etiologii napadów padaczkowych. 2 . Podstawowe zadania pielęgniarki realizującej opiekę nad dzieckiem z padaczką przebywającego w środowisku domowym: eliminowanie czynników wywołujących napad padaczkowy, aktywny udział w farmakoterapii, regularny pomiar parametrów życiowych, wdrożenie profilaktyki powikłań z powodu unieruchomienia dziecka, zapewnienie realizacji podstawowych potrzeb życiowych dziecka, edukacja rodziców na temat terapii i etiologii drgawek w padaczce.

20

Stwardnienie rozsiane a padaczka – złożone zależności

76%

Waszczuk A., Rejdak K.

Aktualności Neurologiczne

|

2015

|

vol. 15

|

issue 4

199-204

EN

Multiple sclerosis is one of the most common chronic neurodegenerative diseases of the central nervous system with autoimmune background. The prevalence of epileptic seizures in patients with multiple sclerosis ranges from 0.5% to 10%, while in the general population it ranges from 0.5% to 1%. Clinical studies have proved that all types of epileptic seizures may occur in the course of multiple sclerosis. Yet, it needs to be remembered that not all seizure symptoms are consistent with epileptic seizures. Non-epileptic seizures include tonic spasms (paroxysmal dystonias), paroxysmal akinesias and paresthesias, and trigeminal neuralgia. According to the literature of the subject, the majority of the available antiepileptic drugs have been broadly used for management of seizures in multiple sclerosis patients. However, there is a group of medications registered for multiple sclerosis treatment, that can in isolated cases slightly lower the seizure threshold thus causing or strengthening episodes of epileptic seizures. They include 4-aminopyridine and baclofen used for supportive therapy of multiple sclerosis, and according to some sources also immunomodulatory drugs such as interferon beta. The latest research has shown sodium channel blockers such as lamotrigine and phenytoin to potentially assist neuroprotection by inhibiting axonal degeneration that underlies the impaired mobility in multiple sclerosis patients. Additionally, phenytoin has found its application in the therapy of optic neuritis, also in the course of multiple sclerosis. Multiple sclerosis is indisputably a disease whose course eludes clear prognosis, whereas the coexistence of epileptic seizures and the clinical multiple sclerosis symptoms frequently poses both diagnostic and therapy-related challenges for the treating physicians.

PL

Stwardnienie rozsiane jest jedną z najczęściej występujących przewlekłych chorób neurodegeneracyjnych ośrodkowego układu nerwowego o prawdopodobnym podłożu autoimmunizacyjnym. Rozpowszechnienie napadów padaczkowych w grupie pacjentów chorujących na stwardnienie rozsiane waha się od 0,5% do ponad 10%. Z kolei w populacji ogólnej wskaźnik ten wynosi od 0,5% do 1%. Badania kliniczne dowodzą, że w przebiegu choroby mogą pojawić się wszystkie typy napadów padaczkowych. Jednocześnie należy mieć na uwadze fakt, iż nie wszystkie objawy napadowe odpowiadają napadom padaczkowym. Wśród niepadaczkowych zdarzeń napadowych wymienia się: skurcze toniczne (napadowe dystonie), napadowe akinezje i parastezje czy neuralgię nerwu trójdzielnego. Z informacji zawartych w literaturze wynika, że większość dostępnych leków przeciwpadaczkowych miała szerokie zastosowanie w leczeniu napadów u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym. Jednakże istnieje grupa leków zarejestrowanych w terapii choroby, które w nielicznych przypadkach mogą nieznacznie obniżać próg drgawkowy i w ten sposób wywoływać lub nasilić epizody napadów padaczkowych. Są to 4-aminopirydyna i baklofen stosowane w leczeniu objawowym stwardnienia rozsianego, a według niektórych źródeł także leki immunomodulujące (interferon beta). Najnowsze badania dowodzą, iż leki działające poprzez blokadę kanałów sodowych (m.in. lamotrygina, fenytoina) mają potencjalny udział w neuroprotekcji poprzez zahamowanie aksonalnej degeneracji będącej główną przyczyną niepełnosprawności ruchowej pacjentów. Dodatkowo fenytoina znalazła zastosowanie w leczeniu zapalenia nerwu wzrokowego, również w przebiegu stwardnienia rozsianego. Stwardnienie rozsiane jest niewątpliwie schorzeniem, które przebiegu nie jesteśmy w stanie do końca przewidzieć, a jednoczesna koincydencja napadów padaczkowych i objawów klinicznych choroby niejednokrotnie stwarza lekarzom klinicystom trudności zarówno diagnostyczne, jak i lecznicze.

Refine search results

Can we prevent epilepsy? Yes, we can!

Current knowledge about epilepsy and associated psychosocial conditions

Successful treatment with adjunctive lacosamide in a patient with long term “drug resistant” focal epilepsy

Failure of a first regimen of monotherapy to control the newly diagnosed epilepsies. What to do next?

Handedness, cognitive processing and intelligence in patients with epilepsy

EEG characteristics of déjà vu phenomenon

Cognitive impairment predicts social disability in persons with epilepsy

Zastosowanie SMR neurofeedbacku w padaczce lekoopornej

Cognitive dysfunctions in a Minimally Verbal (MV) patient with Autism Spectrum Disorder (ASD)

ADVANCES AND LIMITATIONS IN PHARMACOTHERAPY OF EPILEPSY

The structure of dental procedures under general anaesthesia in children and adolescents with epilepsy

Designed Filter with CCII+ and Analysis of EEG for Epilepsy and Alzheimer

Detection ofSCN1Amutations in patients with severe myoclonic epilepsy in infancy by custom resequence array

Recent advances in pathophysiology studies and treatment of epilepsy in neurocutaneous disorders

Cognitive functions in myoclonic epilepsy with ragged red fibres – a case report

Opieka nad dzieckiem z padaczką w środowisku domowym

Wpływ muzyki Mozarta na stan pacjentów pediatrycznych z padaczką - przegląd piśmiennictwa

Czy padaczka jest chorobą chronozależną?