Search results

Search:
in the keywords: endometrial adenocarcinoma

Sort By:

Limit search:

Przerzuty do skóry oraz kości po leczeniu raka trzonu macicy – opis przypadku i przegląd literatury

100%

Gawlak M., Kowalewska M., Krynicki R., Dańska-Bidzińska A.

Current Gynecologic Oncology

2012

vol. 10

issue 3

244-252

In terms of incidence, endometrial cancer is the sixth most common malignancy in women. Endometrial cancer disseminates mainly by the lymphatics to regional lymph nodes. Hematogenous spread usually concerns lungs, liver and bones. Distant metastases are infrequent, usually develop in the lungs and occur in not more than 4.6% of the cases. Cutaneous metastases of endometrial cancer are extremely rare and are associated with a poor prognosis. We present a case of a 47-year-old patient, operated on for endometrial cancer. Histological study of surgical specimens revealed adenocarcinoma of uterine corpus at moderate grade of histological malignancy and at FIGO stage IIB. Four years after surgery, the patient developed metastases to bones and skin, including scalp. The case is a great rarity not only because of aggressive clinical course concomitant with a prognostically favorable histological diagnosis, but also in view of an highly unusual location of metastases. The paper outlines basic processes governing organ-specific location of metastases. Molecular mechanisms of development of metastases of endometrial cancer, particularly distant ones, is still relatively poorly understood. The paper presents evidence supporting the role of products of genes RUNX1/AML1 and ETV5/ERM in increasing the invasiveness of this tumor and development of metastases. Studies performed to date indicate that assessment of level of expression of these genes might help to identify patients at higher risk for a more aggressive clinical course, thereby contributing to the development of more effective treatment protocols.

Pod względem zapadalności kobiet na wszystkie nowotwory rak trzonu macicy znajduje się na szóstym miejscu. Rak endometrium przerzutuje głównie drogą naczyń chłonnych do regionalnych węzłów chłonnych. Szerzące się drogą krwionośną przerzuty odległe najczęściej umiejscawiają się w płucach, wątrobie i kościach. Przerzuty odległe występują niezbyt często, w przeważającej mierze do płuc, dotyczą nie więcej niż 4,6% przypadków. Przerzuty raka trzonu macicy do skóry występują niezmiernie rzadko i wiążą się z bardzo niekorzystnym rokowaniem. W pracy przedstawiono przypadek 47-letniej pacjentki operowanej z powodu raka trzonu macicy. W badaniu histopatologicznym materiału pooperacyjnego stwierdzono obecność gruczolakoraka trzonu macicy o średnim stopniu dojrzałości histologicznej, w stopniu zaawansowania klinicznego FIGO IIB. Po czterech latach od operacji u chorej wystąpiły mnogie przerzuty do kości oraz skóry, w tym skalpu. Opisany przypadek stanowi niezwykłą rzadkość nie tylko ze względu na agresywny przebieg choroby przy zwykle dobrze rokującym rozpoznaniu histopatologicznym, lecz także z uwagi na wyjątkowo spotykane umiejscowienie przerzutów. W niniejszej pracy nakreślono podstawowe procesy warunkujące narządowo swoistą lokalizację przerzutów. Mechanizm tworzenia przerzutów raka endometrium, a szczególnie przerzutów odległych, pod względem molekularnym jest wciąż stosunkowo słabo poznany. W artykule przedstawiono dowody świadczące o wpływie produktów genów RUNX1/AML1 i ETV5/ERM na wzrost inwazyjności tego nowotworu oraz formowanie przerzutów. Dotychczasowe badania pozwalają żywić nadzieję, że w przyszłości ocena poziomu ekspresji tych genów będzie pomocna przy rozpoznaniu pacjentek z wyższym ryzykiem agresywnego przebiegu choroby nowotworowej, a co za tym idzie – w stworzeniu bardziej skutecznych schematów leczenia.

Multiple pulmonary cavitating nodules in female with endometrium adenocarcinoma history – difficulties in differentiation between metastases, sarcoidosis and sarcoid-like reaction. Case report

100%

Gałeczka-Turkiewicz A., Galle D., Goryczka A., Zarzecka M., Jastrzębski D., Ziora D.

Annales Academiae Medicae Silesiensis

2023

issue 77

1-6

Pulmonary cavitary lesions visible on a chest radiograph can be a diagnostic challenge. It is necessary to take into consideration a wide differential diagnosis and to conduct a wide range of examinations to confirm their exact cause. A 44-year-old woman with a history of endometrial adenocarcinoma was admitted to the pulmonology department to diagnose mediastinal lymphadenopathy with coexisting nodules in the lung parenchyma. The X-ray and positron emission tomography (PET) showed cavitating lesions in the lungs, which could correspond to metastases, but the laboratory and histopathological tests did not confirm any neoplastic features. In specimens obtained by endobronchial ultrasound-guided transbronchial needle aspiration (EBUS-TBNA) and video-assisted thoracoscopic surgery (VATs) non-caseating granulomas were found, which suggested sarcoidosis or a sarcoid-like reaction. At an advanced stage of pulmonary changes, the presence of neoplastic cells was revealed in the sputum. Despite chemotherapy the patient died. Multiple pulmonary metastases were confirmed in the post-mortem examination. This case is an example of a rare sarcoid-like reaction in the mediastinum and lung parenchyma due to cancer located below the diaphragm. Differentiating between sarcoidosis, a sarcoid-like reaction and lung metastases in similar cases may be difficult. For this reason, it should be advisable to repeat diagnostic procedures in patients with malignancies in the past, including EBUS-TBNA and VATs.

Zmiany kawitujące w płucach obrazowane na zdjęciu rentgenowskim klatki piersiowej mogą być diagnostycznym wyzwaniem. W celu dokładnego ustalenia ich przyczyny konieczne jest wzięcie pod uwagę szerokiej diagnostyki różnicowej i przeprowadzenie licznych badań. Kobieta, 44-letnia, z gruczolakiem endometrium w wywiadzie została przyjęta na oddział pulmonologiczny w celu diagnostyki powiększonych węzłów chłonnych śródpiersia i współwystępujących w miąższu płuc guzków. Zdjęcie rentgenowskie i pozytonowa tomografia emisyjna (positron emission tomography – PET) uwidoczniły zmiany kawitujące w płucach, które mogły stanowić przerzuty płucne; jednakże badania laboratoryjne i histopatologiczne nie potwierdziły obecności zmian nowotworowych. W materiale pobranym w trakcie przezoskrzelowej biopsji węzłów chłonnych pod kontrolą ultrasonografii wewnątrzoskrzelowej w czasie rzeczywistym (endobronchial ultrasound-guided transbronchial needle aspiration – EBUS-TBNA) oraz wideotorakoskopii (video-assisted thoracoscopic surgery – VATs) zostały znalezione nieserowaciejące ziarniniaki, które sugerowały rozpoznanie sarkoidozy lub reakcji sarkoidalnej. Dopiero w zaawansowanym stadium zmian płucnych komórki nowotworowe zostały ujawnione w plwocinie. Pomimo wdrożenia chemioterapii pacjentka zmarła. Liczne przerzuty płucne zostały potwierdzone w badaniu post-mortem. Opisany przypadek jest przykładem rzadkiego zjawiska reakcji sarkoidalnej w śródpiersiu i miąższu płuc w wyniku nowotworu zlokalizowanego poniżej przepony. Różnicowanie pomiędzy sarkoidozą, reakcją sarkoidalną i przerzutami do płuc w podobnych przypadkach może stanowić trudność diagnostyczną. Dlatego powinno się powtarzać procedury diagnostyczne takie jak EBUS-TBNA lub VATs u pacjentów z wywiadem onkologicznym.

Refine search results

1 Annales Academiae Medicae Silesiensis

1 Current Gynecologic Oncology

1 2023

1 2012

1 Dańska-Bidzińska A.

1 Galle D.

1 Gawlak M.

1 Gałeczka-Turkiewicz A.

1 Goryczka A.

1 Jastrzębski D.

1 Kowalewska M.

1 Krynicki R.

1 Zarzecka M.

1 Ziora D.

Search results

Przerzuty do skóry oraz kości po leczeniu raka trzonu macicy – opis przypadku i przegląd literatury

Multiple pulmonary cavitating nodules in female with endometrium adenocarcinoma history – difficulties in differentiation between metastases, sarcoidosis and sarcoid-like reaction. Case report