Search results

1

Nieprawidłowy rozwój psychomotoryczny dzieci. Część II: diagnostyka elektroencefalograficzna

100%

Kurowska K.

|

vol. 14

|

issue 2

151-156

EN

In paediatric neurology, various pathological conditions, including psychomotor retardation, are assessed in electroencephalography (EEG). This examination is inexpensive, non-invasive and can be repeated multiple times. Moreover, there are no significant contraindications to its performance. The examination consists in registration of brain bioelectrical function with electrodes placed on the surface of the patient’s head in accordance with the international 10–20 system created by Dr Herbert Jasper from the Montreal Neurological Institute. The electrodes are fixed to the patient’s head using conductive gel (applied in order to facilitate the transition of ionic current from the skin surface to the electrode), head band or a special rubber cap which additionally helps with proper location of the electrodes on the patient’s head. In the 10–20 system, even numbers in the electrode markings refer to the right hemisphere, while odd numbers refer to the left hemisphere. The cerebral function recorded during an EEG examination is a result of the motion of electrical loads present in neuronal membranes. The EEG signal recorded during the examination with the use of electrodes is transferred to an electroencephalograph (where it is enhanced) and then, in the digital form, to a computer. Several types of waves are distinguished in EEG: delta, theta, alpha, beta, gamma, mi and lambda. Children are characterised by the variability in the occurrence, range, shape and amplitude of brain waves. EEG involves the use of various activation methods, such as hyperventilation, photic stimulation and sleep deprivation. They are useful in making a proper diagnosis and can be factors that elicit abnormalities that could not be otherwise visualised. Psychomotor retardation is often strictly associated with structural and functional central nervous system abnormalities.

PL

W neurologii dziecięcej do diagnostyki różnych stanów patologicznych, w tym także opóźnienia psychomotorycznego, wykorzystuje się badanie elektroencefalograficzne (EEG). Jest to badanie tanie, nieinwazyjne i może być wielokrotnie powtarzane. Nie ma też znaczących przeciwwskazań do jego wykonania. Polega na rejestracji czynności bioelektrycznej mózgu na powierzchni głowy pacjenta, na której rozmieszcza się elektrody według międzynarodowego układu elektrod 10–20, którego twórcą był dr Herbert Jasper z Instytutu Neurologicznego w Montrealu. Elektrody mocuje się do głowy pacjenta przy użyciu żelu przewodzącego (nakładanego w celu ułatwienia wędrówki prądu jonowego z powierzchni skóry do elektrody), taśmy lub specjalnego gumowego czepka, który jednocześnie umożliwia prawidłowe umieszczenie elektrod na głowie. Liczby parzyste w oznaczeniu elektrod według systemu 10–20 odnoszą się do prawej półkuli, a liczby nieparzyste – do lewej. Czynność mózgowia, która jest rejestrowana podczas zapisu EEG, wynika z ruchu ładunków elektrycznych znajdujących się w błonach neuronalnych. Uzyskany podczas badania EEG sygnał pochodzący z elektrod jest przesyłany do elektroencefalografu (gdzie zostaje wzmocniony), a następnie – w formie cyfrowej – do komputera. W badaniu EEG wyróżnia się kilka rodzajów fal – delta, theta, alfa, beta, gamma, mi oraz lambda. U dzieci zauważalna jest zmienność w występowaniu, zakresie, kształcie i amplitudzie fal mózgowych. W badaniu EEG stosuje się różne metody aktywacji zapisu: hiperwentylację, fotostymulację, a także deprywację snu – pomocne przy stawianiu właściwej diagnozy i mogące być czynnikami wyzwalającymi nieprawidłowości, które nie zostaną uwidocznione bez zastosowania wywołującej je metody aktywacyjnej zapisu. Opóźnienie psychomotoryczne często wiąże się ściśle z nieprawidłowościami w budowie oraz funkcjonowaniu ośrodkowego układu nerwowego.

2

Rola elektroencefalografii w diagnostyce i monitorowaniu przebiegu ostrego zapalenia mózgu u dzieci. Opis przypadków

75%

Kemnitz P., Frąszczak J., Mazur-Melewska K., Mania A., Jończyk-Potoczna K., Figlerowicz M.

Neurologia Dziecięca

|

2021-2022

|

vol. 31-32

|

issue 60

61-67

EN

Neuroelectrophysiological tests enable a non-invasive assessment of the nervous system function, thus playing an important role in the diagnostic process of neurological diseases. Electroencephalography is the most commonly used test in this group and primarily applied in the diagnosis of paroxysmal diseases. The undoubted advantages of the method are its repeatability and the possibility of comparison over time, which, combined with non-invasiveness, extends its application to monitoring the course of the disease. In this paper we present descriptions of three patients with diagnosis of encephalitis treated in our Department, for whom the use of electroencephalography was important in confirming the initial diagnosis and enabled the early initiation of adequate, intensive treatment.

PL

Badania neuroelektrofizjologiczne umożliwiają nieinwazyjną ocenę czynności układu nerwowego, pełniąc tym samym istotną rolę w procesie diagnostycznym schorzeń neurologicznych. Elektroencefalografia jest najpowszechniej wykorzystywanym badaniem z tej grupy, mającym przede wszystkim zastosowanie w rozpoznawaniu chorób o charakterze napadowym. Niewątpliwymi zaletami metody są powtarzalność i możliwość porównywania w czasie, co w połączeniu z bezinwazyjnością rozszerza jej zastosowanie o monitorowanie przebiegu choroby. W pracy przedstawiamy opisy trojga pacjentów leczonych w Klinice z powodu zapalenia mózgu, u których wykorzystanie elektroencefalografii miało istotne znaczenie w potwierdzeniu wstępnego rozpoznania i umożliwiło włączenie adekwatnego, intensywnego leczenia.

3

Obraz czynności bioelektrycznej mózgu w autyźmie dziecięcym

75%

Michalska J., Malendowicz-Major B.

Neurologia Dziecięca

|

2019

|

vol. 28

|

issue 57

47-48

EN

Autism spectrum disorder (ASD) is a common clinical problem.Currently, apart from psychological and psychiatric methodsbased on observation of child’s behavior, there is no biomarkerthat would be pathognomonic for ASD. Routine electroencephalographicand neuroimaging examinations do not contributemuch to the diagnosis of ASD or monitoring its course. However,electroencephalography can be a tool that will help in thefuture to understand the processes underlying ASD.

PL

Zaburzenia ze spektrum autyzmu (ASD) stanowią częsty problem kliniczny. Aktualnie poza metodami psychologicznymi i psychiatrycznymi bazującymi na obserwacji zachowań dziecka nie istnieje żaden biomarker, który byłby patognomoniczny dla ASD. Wykonywane rutynowo badania elektroencefalograficzne i neuroobrazowe niewiele wnoszą do rozpoznania ASD i monitorowania jego przebiegu. Elektroencefalografia może być jednak narzędziem, które w przyszłości pomoże poznać procesy leżące u podłoża ASD.

4

American cat, czyli koty i ludzie w neuronauce

51%

Bazarnik A., Gąsiorek K.

Zeszyty Naukowe Towarzystwa Doktorantów Uniwersytetu Jagiellońskiego. Nauki Ścisłe

|

2015

|

issue 11

51-66

EN

The article presents a brief description of American studies from the ‘60s and the ‘70s in the field of neuroscience which led towards substantial changes in behavioral methods which enabled to modify permanently patterns of brain activity. Furthermore, cultural and historical background of these findings is discussed. First recordings of the brain’s spontaneous electrical activity in humans in the 1920’s made it possible to observe changes in brain’s activity, especially those that occur during learning processes. Based on learning theories that underlie changes in behavioral patterns: Pavlovian conditioning, and Thorndike’s operant conditioning, American researchers have shown that brain’s electrical activity may be considered as behavior and according to the principles of conditioning, it may be modified. Sterman’s further research on rocket fuel and sensorimotor rhythm in cats led to a spectacular achievement which was soon transformed into a complementary technique of reducing the number of epileptic seizures in humans. The new therapeutic method was named neurofeedback (or EEG biofeedback) and nowadays it can be applied in treating ADHD, ADD, mood disorders, anxiety disorders, chronic pain but also in mind fitness trainings. There are some characteristics of the American mentality which could have contributed to the global distribution of neurofeedback. However, traditional origins of learning how to modify brain and body functions can be found in taoism, hinduism, sufism and christianity.

PL

W artykule zaprezentowano krótki opis badań amerykańskich z lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych przeprowadzonych na gruncie neuronauki, które doprowadziły do zasadniczych zmian w technikach behawioralnych i umożliwiły trwałe modyfikowanie wzorca aktywności mózgu. Omówiono także kulturowe oraz historyczne tło tych odkryć. Uzyskanie pierwszego zapisu spontanicznej aktywności bioelektrycznej mózgu ludzkiego w latach dwudziestych XX wieku pozwoliło na dokładną obserwację zmian w jego pracy, szczególnie tych, które zachodzą podczas procesu uczenia się. W oparciu o podstawowe teorie uczenia się, stanowiące podłoże zmian wzorców behawioralnych: warunkowanie pawłowowskie oraz warunkowanie instrumentalne Thorndike’a, badacze amerykańscy udowodnili, że także aktywność bioelektryczna mózgu może być rozpatrywana jako zachowanie i, zgodnie z zasadami warunkowania, można ją modyfikować. Dalsze badania Stermana nad paliwem rakietowym i rytmem sensomotorycznym u kotów doprowadziły do spektakularnego osiągnięcia, które okazało się pomocne w redukcji ilości napadów padaczkowych u ludzi. Ta nowa metoda terapeutyczna została nazwana neurofeedback (lub EEG biofeedback) i obecnie znajduje również zastosowanie w leczeniu ADHD, ADD, zaburzeń nastroju, zaburzeń lękowych, bólu chronicznego, a także w treningach typu mind fitness. Prawdopodobnie istnieją takie cechy charakterystyczne dla amerykańskiej mentalności, które mogły przyczynić się do światowej dystrybucji metody neurofeedback. Tradycyjne korzenie uczenia się modyfikacji funkcji mózgu i ciała można zaś odnaleźć w taoizmie, hinduizmie, sufizmie oraz w chrześcijaństwie...

5

Nonconvulsive status epilepticus in the course of Hashimoto’s encephalopathy – case report

51%

Rauszer-Szopa A., Gajewska G., Kapcia K., Szewczyk-Urgacz D.

|

issue 73

226-235

EN

Hashimoto’s encephalopathy (HE) is a rare neurologic syndrome that can accompany Hashimoto’s disease or occur independently. The spectrum of symptoms – broad and uncharacteristic – hinders the diagnostic process. Hashimoto’s encephalopathy can resemble every kind of delirium disease and rapidly progressive dementia, which is why the case report presented in the paper is significant for doctors of all specialisations. The majority of patients are in the euthyroid state. The course of the illness may be acute stroke-like or with psychiatric symptoms and epileptic seizures. HE is most often diagnosed by excluding other causes of neurological disorders, and by identifying encephalopathy and high levels of thyroid peroxidase and thyreoglobulin antibodies, which is crucial for a quick and accurate diagnosis. Cerebro-spinal fluid examination and electroencephalography are also very useful. Therapy with steroids is the treatment of choice, however, if no clinical improvement is apparent or resistance to steroids occurs, other methods like plasmapheresis, immunoglobulins, immunosuppression or biological drugs are used. Quick and accurate diagnosis followed by appropriate treatment ensures a promising prognosis.

PL

Encefalopatia Hashimoto (EH) jest rzadkim zespołem neurologicznym, mogącym towarzyszyć chorobie Hashimoto albo występować niezależnie od niej. Spektrum objawów – szerokie i niecharakterystyczne – utrudnia proces diagnostyczny. Encefalopatię Hashimoto mogą przypominać wszelkie choroby związane z zespołem majaczenia i szybko postępującym otępieniem, dlatego przedstawiony w pracy opis przypadku jest istotny dla lekarzy wszystkich specjalności. Większość pacjentów znajduje się w stadium eutyreozy. Przebieg choroby może być ostry udaropodobny lub z przewagą objawów psychiatrycznych i z napadami padaczkowymi. Rozpoznanie stawia się najczęściej poprzez wykluczenie innych przyczyn zaburzeń neurologicznych oraz stwierdzenie encefalopatii i wysokiego miana przeciwciał przeciwtarczycowych. U prawie wszystkich pacjentów stwierdza się podwyższony poziom przeciwciał przeciwko peroksydazie tarczycowej oraz tyreoglobulinie, dlatego badanie poziomu przeciwciał stanowi podstawę szybkiej i trafnej diagnozy. Pomocne w rozpoznaniu jest również badanie płynu mózgowo-rdzeniowego oraz badanie elektroencefalograficzne. Leczeniem z wyboru jest przewlekła sterydoterapia, natomiast w przypadku braku poprawy lub steroidooporności stosuje się inne metody, takie jak plazmafereza, immunoglobuliny, immunosupresja czy leczenie biologiczne. W przypadku postawienia szybkiej i trafnej diagnozy oraz włączenia odpowiedniego leczenia, rokowanie jest dobre.

Refine search results

2 Neurologia Dziecięca

1 Annales Academiae Medicae Silesiensis

1 Pediatria i Medycyna Rodzinna

1 Zeszyty Naukowe Towarzystwa Doktorantów Uniwersytetu Jagiellońskiego. Nauki Ścisłe

1 2022

2 2019

1 2018

1 2015

1 Bazarnik A.

1 Figlerowicz M.

1 Frąszczak J.

1 Gajewska G.

1 Gąsiorek K.

1 Jończyk-Potoczna K.

1 Kapcia K.

1 Kemnitz P.

1 Kurowska K.

1 Malendowicz-Major B.

1 Mania A.

1 Mazur-Melewska K.

1 Michalska J.

1 Rauszer-Szopa A.

1 Szewczyk-Urgacz D.

Nieprawidłowy rozwój psychomotoryczny dzieci. Część II: diagnostyka elektroencefalograficzna

Rola elektroencefalografii w diagnostyce i monitorowaniu przebiegu ostrego zapalenia mózgu u dzieci. Opis przypadków

Obraz czynności bioelektrycznej mózgu w autyźmie dziecięcym

American cat, czyli koty i ludzie w neuronauce

Nonconvulsive status epilepticus in the course of Hashimoto’s encephalopathy – case report